Het is 11 uur 's avonds en ik zit op de bank in de kajuit dit bericht te tikken. Let wel, de lichten in de kajuit zijn NIET aan. Als het buiten niet slechts 13 graden zou zijn, zou ik op het dek de krant gaan zitten lezen.
Elke dag dat we verder naar het noorden gaan blijft het langer licht, eigenlijk zou ik moeten zeggen: het wordt niet eens meer echt donker. Rond middernacht moet je de lampen wel aan hebben, maar die kun je om 02:00 rustig weer uit doen. En het is nog niet eens Mid-Zomernacht!  Je zou er jet-lag van krijgen!

We zijn intussen in Hudiksvall gearriveerd. Vanuit Storjungfrun zijn we naar Söderhamn gegaan, een kort rustig ritje zonder speciale gebeurtenissen en hebben dat stadje in een middag grondig bekeken. Aangezien de volgende dag zeer goed zou worden hebben we die gelegenheid aangegrepen om eens een keer een lange tocht ZONDER woelige omstandigheden te maken en zijn redelijk bijtijds vertrokken naar Hudiksvall, een tocht van zo'n 75 km. En, zoals op de foto te zien, Juliette heeft er weer zin in!

Toch leverde ook deze tocht weer wat nieuws op. De watertemperatuur is nog steeds erg laag, zo'n 8 graden op zee, en wanneer er dan warme vochtige lucht vanuit het (ei)land over zee waait, vormen er zich ineens laag over zee hangende mistvelden. En daar hadden we op de tocht naar Hudiksvall dus last van. Niet de hele reis, maar toch wel een uur of twee, waarbij het zicht varieerde van zo'n 250 meter tot stukken met minder dan 50 meter! Opnieuw bewees de AIS zijn nut, althans, dat had het kunnen doen wanneer er andere schepen in de buurt zouden zijn  geweest. Maar ook vandaag: geen kip gezien en het was nog wel een zaterdag!

Laat in de middag liepen we Hudiksvall binnen. Opnieuw een leuk stadje met een goed geconserveerd stukje stad uit de 18e eeuw, gespaard door de veel voorkomende stadsbranden uit die tijd of invallen van de russen. In die tijd was Hudiksvall een simpel vissersstadje en de gespaarde huizen zijn dan ook visssershuisjes. Het beeld wordt een beetje verpest door 20ste eeuwse trottoirs en asfaltering maar vooruit.
Ook hier in de haven geen havenmeester te vinden. Wel een vriendelijke mevrouw die bereidwillig voor ons de toiletten ontsloot, het helemaal met me eens was dat de gastensteiger eigenlijk maar een onding was en op haar gezag mochten we tegen de loswal aan gaan liggen helemaal binnenin de haven. Prima plekje!

's Avonds kwam ook de nachtwacht nog op bezoek. Wat alleen jammer was dat hij de rekening voor het liggeld meebracht!

We zijn welwat gewend van het Göta kanaal in termen van publieke belangstelling, maar hoe verder we naar het noorden komen hoe erger het wordt. In Söderhamn werden we aangesproken door een wat morsig figuur die door een vriend was gebeld om toch vooral eens naar dat franse (??!!) schip in de haven te gaan kijken. En hier in Hudiksvall kreeg ik van een vaste havengast te horen dat dit toch echt wel het mooiste schip was dat ooit in deze haven had gelegen! Toen ik terugkwam van de wasmaschine ben ik eens bij een groepje gaan staan dat op enige afstand de boot stond te becommentariëren. Duurde even voordat ze door hadden dat ik geen zweed was maar van die boot kwam.... We hebben hartelijk afscheid van elkaar genomen en waren het roerend met elkaar eens dat de Grieken de rest van Europa behoorlijk belazerd hebben. (Hoe we daar op gekomen zijn weet ik ook niet meer.........)