Het is 11 uur 's avonds en ik zit op de bank in de kajuit dit bericht te tikken. Let wel, de lichten in de kajuit zijn NIET aan. Als het buiten niet slechts 13 graden zou zijn, zou ik op het dek de krant gaan zitten lezen.
Elke dag dat we verder naar het noorden gaan blijft het langer licht, eigenlijk zou ik moeten zeggen: het wordt niet eens meer echt donker. Rond middernacht moet je de lampen wel aan hebben, maar die kun je om 02:00 rustig weer uit doen. En het is nog niet eens Mid-Zomernacht!  Je zou er jet-lag van krijgen!

We zijn intussen in Hudiksvall gearriveerd. Vanuit Storjungfrun zijn we naar Söderhamn gegaan, een kort rustig ritje zonder speciale gebeurtenissen en hebben dat stadje in een middag grondig bekeken. Aangezien de volgende dag zeer goed zou worden hebben we die gelegenheid aangegrepen om eens een keer een lange tocht ZONDER woelige omstandigheden te maken en zijn redelijk bijtijds vertrokken naar Hudiksvall, een tocht van zo'n 75 km. En, zoals op de foto te zien, Juliette heeft er weer zin in!

Toch leverde ook deze tocht weer wat nieuws op. De watertemperatuur is nog steeds erg laag, zo'n 8 graden op zee, en wanneer er dan warme vochtige lucht vanuit het (ei)land over zee waait, vormen er zich ineens laag over zee hangende mistvelden. En daar hadden we op de tocht naar Hudiksvall dus last van. Niet de hele reis, maar toch wel een uur of twee, waarbij het zicht varieerde van zo'n 250 meter tot stukken met minder dan 50 meter! Opnieuw bewees de AIS zijn nut, althans, dat had het kunnen doen wanneer er andere schepen in de buurt zouden zijn  geweest. Maar ook vandaag: geen kip gezien en het was nog wel een zaterdag!

Laat in de middag liepen we Hudiksvall binnen. Opnieuw een leuk stadje met een goed geconserveerd stukje stad uit de 18e eeuw, gespaard door de veel voorkomende stadsbranden uit die tijd of invallen van de russen. In die tijd was Hudiksvall een simpel vissersstadje en de gespaarde huizen zijn dan ook visssershuisjes. Het beeld wordt een beetje verpest door 20ste eeuwse trottoirs en asfaltering maar vooruit.
Ook hier in de haven geen havenmeester te vinden. Wel een vriendelijke mevrouw die bereidwillig voor ons de toiletten ontsloot, het helemaal met me eens was dat de gastensteiger eigenlijk maar een onding was en op haar gezag mochten we tegen de loswal aan gaan liggen helemaal binnenin de haven. Prima plekje!

's Avonds kwam ook de nachtwacht nog op bezoek. Wat alleen jammer was dat hij de rekening voor het liggeld meebracht!

We zijn welwat gewend van het Göta kanaal in termen van publieke belangstelling, maar hoe verder we naar het noorden komen hoe erger het wordt. In Söderhamn werden we aangesproken door een wat morsig figuur die door een vriend was gebeld om toch vooral eens naar dat franse (??!!) schip in de haven te gaan kijken. En hier in Hudiksvall kreeg ik van een vaste havengast te horen dat dit toch echt wel het mooiste schip was dat ooit in deze haven had gelegen! Toen ik terugkwam van de wasmaschine ben ik eens bij een groepje gaan staan dat op enige afstand de boot stond te becommentariëren. Duurde even voordat ze door hadden dat ik geen zweed was maar van die boot kwam.... We hebben hartelijk afscheid van elkaar genomen en waren het roerend met elkaar eens dat de Grieken de rest van Europa behoorlijk belazerd hebben. (Hoe we daar op gekomen zijn weet ik ook niet meer.........)

Storjungfrun; op een onbewoond eiland.

Misschien hebben we te lang in Gävle gelegen of misschien hebben we niet zorgvuldig genoeg naar de weerberichten gekeken, feit was dat we 3 nachten in Gävle genoeg vonden en dus op donderdagochtend uitvoeren.
En toch kregen we gelegenheid tot omkeren genoeg........

Eerst werden we gehinderd door een persleiding die dwars voor de haveningang lag en waarvan de werkers eraan zeiden: kom aan het eind van de middag nog maar eens kijken!! maar die hebben we kunnen omkopen met 2 biertjes en ze hebben ons vervolgens met hun bootje door het ondiepe deel van de haven geloodst tot we veilig voorbij de persleiding waren.

Vervolgens werkte "Charlies tank" ook tegen. De nieuwe volautomatische tankinstallatie van de Gävle jachthaven weigerde eerst de ING (Maestro) betaalpas van de eerste rekening en vervolgens ook die van de tweede. Toen ik uiteindelijk met veel moeite de pincode van mijn creditcard had gereproduceerd werd die uiteindelijk wel geaccepteerd, echter: tot een maximum van 30 liter, heb je ooit! Ook niet voor een gat gevangen hebben we keer op keer de kaart opnieuw ingevoerd voor nog eens 30 liter, maar na 8 keer was het toch echt afgelopen en werd ook mijn creditcard geweigerd. Maar ja, met 240 liter kunnen we toch weer vooruit.

En toen toch op weg. Eerst anderhalf uur door de scheren en uiteindelijk weer op volle zee die ons opnieuw (zie vorige blog) onaangenaam verraste. De beloofde 8 knopen wind waren dus een volwassen windkracht 5 die we vol op de kop hadden. Dit keer dus niet rollen maar stampen, en hoe! De normale golfhoogte was zo'n 1,5 tot 2 meter en was redelijk te doen, maar af en toe zaten er jongens van minstens 3 meter tussen. Het nemen van zo'n golf valt wel mee, dat gaat redelijk geleidelijk. Maar dan houdt ie ineens op en donder je met veel geweld in het dal erachter. We hebben nog nooit dit soort klappen gehoord en gevoeld! Ook hier een primeur: de bakskist ging aan de wandel en dat was ons nog nooit overkomen. Het schip stoort zich overigens nergens aan en draait onverstoorbaar verder. Ik kon zelfs op de GPS monitor niet zien dat het noemenswaard werd afgeremd door dit natuurgeweld op kop. We draaiden maar 1500 toeren en maakten toch 12 km/uur. Harder gaan heeft geen zin, de klappen worden er alleen maar heviger door.
Na 60 km hadden wij het helemaal gehad. Onze bestemming was Söderhamn maar onze route voerden ook langs het eiland Storjungfrun. Een beetje moegebeukt zijn we daar binnengelopen en zodra je binnen de beschutting van de pieren bent is alle leed geleden. Met een Beerenburger in het zonnetje met een sigaar van Jaap en het is weer gewoon vakantie.

Storjungfrun is vooral bekend om z'n Lighthouse (geen vuurtoren zoals wij die kennen), een lichtbaken. Er staan ook een aantal stuga's en aanvankelijk dachten we dat we helemaal alleen waren. Tot we een vrouw betrapten aan de ouderwetse waterpomp en 2 heren achter de raampjes van een stuga met rokende schoorsteen. Ze deden alle 3 hun uiterste best NIET met ons in contact te treden en dat hebben we ook maar zo gelaten. Interessant detail: het eiland is zo rotsig dat je op elke meter je enkel kunt verzwikken. Daarom hebben ze naar de meest gefrequenteerde plekken (sauna, waterpomp, toilet, barbecue) houten voetpaden gelegd. Ziet er chique uit! Realiseer je wel dat we deze foto hebben gemaakt om 21:30 ! Als wij om 23:00 naar bed gaan is het nog steeds niet donker en om 04:00 uur is het alweer volledig licht.

Gävle

Had ik me daar de vorige keer een heel verhaal over weersverwachtingen, werden we de volgende dag stevig met de neus op de feiten gedrukt. Na een dag afgewacht te hebben tot de wind luwde, zijn we op tweede Pinksterdag tegen de middag vertrokken van die eenzame plek in Ängskärsskaten op weg naar Gävle.
Het eerste stuk, in de bescherming van de scheren, was rustig qua wind, maar spannend qua ondiepten die toch net niet op de kaart stonden. Sommigen stukken hebben we stapvoets gedaan maar het is allemaal goed afgelopen ondanks het frequente gejank van het dieptealarm.
Het werd pas echt spannend toen we uit de scheren kwamen en echt weer op zee voeren. Daar bleek dat de wind weliswaar meeviel, maar dat de zee de wind van gisteren nog lang niet vergeten was! En natuurlijke hadden we een pal westelijke koers en kwamen de golven uit het noorden. Rollen als op de kermis dus en weer kruisen om het aangenaam te houden. Behalve het feit dat de deur van de drankenkast bleef openvliegen is er verder niets misgegaan. (daar zit nu een grendel op!)
Wat wel een bron van ergernis was, is het feit dat de tentbuizen niet goed gerepareerd zijn na het doorbuigen als gevolg van een meter sneeuw en ijs in de winter. De buizen zijn veel te recht aan de bovenkant waardoor de tent er flodderig omheen hangt. En als het dus waait klappert de tent verschrikkelijk, met het risico dat ie in een stevige wind een keer helemaal kapot waait.

Aangekomen in Gävle (spreek uit: Jafle) zijn we dan ook op zoek gegaan naar een bedrijf dat hier iets aan kon doen. Laten we dat nu op 20 minuten lopen van de boot vinden! Een klein bedrijfje helemaal gespecialiseerd in roestvast staal dat druk bezig was olieskimmers te maken voor de Golf van Mexico, maar tussen de bedrijven door onze tentbuizen wel wilde buigen.
Een bijkomend probleempje: hoe krijg je die zware en vooral grote krengen bij dat bedrijf? Wel bekijk de foto maar eens en zie hoe wij dat op de Chinese manier hebben opgelost!

Toen we toch bezig waren hebben we daar maar direct een 1,80 meter lange RVS vlaggenstok besteld. We voeren nog steeds rond met dat afgebroken houten stokje (zie blog september 2009) en de bijbehorende volkomen verschoten vlag. We varen nu weer rond met een joekel van een stok en een vlag zo groot als een beddenlaken met de strijkplooien er nog in!



Overigens: Gävle was zeer de moeite waard. Leuke stad, mooie parken, prachtige gebouwen en grote pleinen en daar doorheen een rivier met een spectaculaire waterval.
De wandeltocht die langs al dat moois voerde hebben we overigens per fiets gedaan.

Op deze foto een park met daarin de "Five Musical Geniuses" van Carl Milles (de originele welteverstaan).
Er zijn nog meer "originele" in Gävle. Iedereen kent toch die kleine frisse snoepjes van Läkerol??  Juist ja, uit Gävle!

GRIB files

Een van m'n lezers bekend met het fenomeen "GRIB" files??

Al pratende met mede-watersporters, vooral het zeilende soort, komen steeds weer tips over tafel over de beste websites met acurate weerberichten. Er lijken steeds weer nieuwe aan het lijstje te worden toegevoegd die nog beter zijn en nog frequenter updaten.
Het probleem dat ik meestal heb met dat soort sites is dat ze voor "morgen" wind uit "Noord-Westelijke" richting voorspellen, variërend tussen matig en vrij krachtig en lokale buien. Leuk is dat, want in feite zeggen ze niets. Noord- westelijk betekent alles tussen pal noord en pal west, oftewel 25% van de windroos, matig tot vrij krachtig betekent alles tussen windkracht 3 t/m windkracht 5 en lokale buien over het algemeen meer hier dan daar.
Is er dan niets dat, wanneer ik van A naar B ga, mij kan vertellen hoe het weer zal zijn in A wanneer ik vertrek en in B wanneer ik aankom (misschien wel een dag later)? En bij voorkeur dat doet 1 of 2 dagen tevoren wanneer ik nog aan het plannen ben en dan mijn plan aan het weer kan aanpassen?

Jawel, dat is er wel. GRIB files zijn beschikbaar vanaf het internet en bevatten data over windkracht en richting, neerslag en luchtdruk in een op te geven geografische area. De scheepvaart is over het algemeen vooral geïnteresseerd in veilige vaaromstandigheden en niet in aantallen zonuren, dus uit een GRIB file kun je over het algemeen niet halen of de zon zal schijnen.
GRIB files zijn het handigst wanneer je ze gebruikt in combinatie met navigatieprogramma's. In zo'n geval kun je grafische representatie van neerslag, windkracht en-richting in een oogopslag combineren met je geplande route.

Bovenstaande schermafdruk laat zien hoe dat ongeveer in elkaar steekt.(klik op de foto om hem te vergroten).

Het kleine rode + teken laat zien wat onze positie is. De lijnen met pijlpunten en nummers zijn onze reeds gevaren en geplande routes. De vele blauwe pijlen met een nummer ernaast is de windrichting op het moment dat ik de screendump nam, maar ik kan deze variëren door in de grafiek ernaast met de muis een lijn langs de tijdbalk te slepen, waardoor de windpijlen in de kaart beginnen te groeien of te krimpen en te draaien. De blauwe waas over de kaart betekent dat het op dit moment regent (en behoorlijk ook) en hoe donkerder de kleur, hoe meer er valt. Alles staat boven de grafiek ook nog eens keurig in getallen uitgedrukt.

En hoe nauwkeurig is dit dan?? Nou, als ik betaald zou krijgen voor elke onnauwkeurigheid van een weerman, dan was ik een rijk man. De manier om hier mee om te gaan is goed te kijken naar de trends. Wanneer je een week goed weer hebt gehad en je ziet over 3 dagen de luchtdruk dalen, de windrichting veranderen en de wind toe nemen, dan is men over het algemeen accuraat in welke richting het weer verandert, maar men kan er best 1 volle dag naast zitten. Het probleem is om in te schatten of het in 2 of in 4 dagen komt. Blijven volgens dus!

Gisteren was een prachtige zonnige dag. Om 20:00 uur haalden we alles naar binnen en spande ons regenzeiltje over het achterdek terwijl de buren nog buiten aan de wijn zaten. Om 21:00 gingen we naar buiten met onze regenjassen aan voor een avondwandeling en om 21:30 stak plotseling een stevige wind op en om 22:00 regende het. Magie? nee, GRIB files!

Dezelfde GRIB files hadden ons gistermiddag al doen besluiten vandaag te blijven liggen in Ängskär, Het voorspelde een wind van 15 knopen en behoorlijk wat regen, zeker 2,5 mm/uur. Was dat correct? helemaal niet! Een half uur geleden stonden we buiten om het schip extra te verankeren en dat was nodig ook: gemiddeld 20 knopen met uitschieters van 25 en 27 knopen, dat is bijna windkracht 7 en dat in de gutsende regen!

De buren die gisterenavond nog aan hun wijntje zaten, zijn vanochtend vertrokken met hun zeilboot naar Stockholm met 3 kleine kinderen aan boord. Ik hoop dat ze zeeziektetabletten aan boord hebben..........

Wat ik maar wil zeggen: ga nooit op het randje van je mogelijkheden zitten wanneer je vaart op basis van weerberichten. Negen van de tien keer is het slechter dan werd voorspeld!

Op weg naar het Noorden

Woensdag j.l. hebben we Jaap en Marga op de bus gezet, op weg naar een koud  Eindhoven. In feite begon de kou en regen al in Skavsta, de grens tussen slecht en mooi weer ligt blijkbaar maar een goede 100 km naar het zuiden! Reden voor ons om het anker te lichten en ons heil en nog meer mooi weer op te gaan zoeken in het noorden.
Woensdag hebben we nog gebruikt om de laatste wasjes te doen, de boot op te ruimen en de laatste inkopen te doen. Donderdagochtend, om 11:15 zijn we voorzichtig tussen de hekboeien uit gemaneuvreerd en hebben de Wasa haven verlaten. Berthil, de havenmeester zwaaide ons uit en vroeg of we later dit seizoen nog terugkwamen. Nou: voor Skr 250 liggeld en Skr 50 voor elektra (6 Amp) denken we nog even 2 keer na. Het is een leuke haven maar niet direkt de goedkoopste! Echter: voor familiebezoek optimaal.

Op ons gemak zijn we door de Stockholm archipel op weg gegaan. Aangezien we nog een aardig eind te gaan hebben, gebruiken we vooral de hoofdroutes en zwerven minder tussen de eilanden. Dat maakt de omgeving echter niet minder mooi en onder een heerlijke zon hadden we weer een perfecte dag.
Rond 17:00 en 62 km verder vonden we het welletjes en legden aan aan een grote houten steiger voor een aantal prachtige huizen aan de waterkant. Geen bewoners te zien, geen boten te zien, prima toch!?
Maar dan hadden we toch buiten de buurman gerekend. Die heeft onze activiteiten (wijn drinken en toastjes kaas eten) enige tijd aangezien, maar kwam toen toch melden dat we ons op prive terrein bevonden. Nee, niet dat van hem. Dacht ie dan dat als z'n buren er wel waren geweest ze een vriendelijk verzoek om te mogen overnachten hadden geweigerd? Ja, dat dacht ie wel! Privacy, you see....
Of we dus zo goed wilden zijn naar de dichtsbijzijnde gasthaven te willen vertrekken. Dat hebben we uiteindelijk dus maar gedaan!

Onze kennismaking met het Zweedse gevoel van privacy. Heeft wat mij betreft niets met privacy en alles met property van doen: dat is van mij en daar blijf jij af. En dat gaat ver: ook vandaag, vrijdag, hadden we een zelfde soort ervaring. Dit keer gewoon in een jachthaven, waar wij Vaarttuig keurig op een vrije plek aan de lange steiger hadden geparkeerd. Bij de havenmeester geïnformeerd of dat OK was (jawel hoor), liggeld betaald en gezellig aan het klussen.
Dan komt ineens een geagiteerde Zweed aanzetten die op een beetje ruziënde toon mij komt vertellen dat ik daar niet kan liggen: in het zweeds. Natuurlijk versta ik daar op zo'n moment geen woord van, maar laat hem rustig zijn gal spuwen en vraag dan vriendelijk of hij dat in het Engels kan herhalen. Nou, dat kon ie niet en hij werd helemaal opgewonden toen hij ook nog zag dat ik er in geslaagd was elektriciteit aan te sluiten in een kast met een slot erop (met een sleutel van de havenmeester natuurlijk). Alsof ik een hasjkwekerij illegaal op het lichtnet had aangesloten! Uiteindelijk drong het tot hem door dat hij niet met mij maar met de havenmeester moest gaan praten en is met grote stappen vertrokken.
De havenmeester kwam 2 uur later vertellen dat dat de eigenaar van de haven was en dat onze ligplaats eigenlijk voor het seizoen verhuurd was. Opnieuw die privacy/property: als het verhuurd is, is het van jou en kan niemand anders er liggen. Gaat er in Nederland toch anders aan toe! Om een lang verhaal af te sluiten: we liggen er nog steeds en morgenvroeg maken we weer plaats voor de rechtmatige eigenaar!

Voor de geïnteresseerden: we liggen momenteel in Herräng, hemelsbreed zo'n 90 km ten noorden van Stockholm (maar 135 km in afstand).

Stockholm

Wat is Stockholm toch een heerlijke stad!

Is er iemand ooit op een plek geweest waar je 3 soorten van vervoer op een steenworp afstand van je voordeur hebt? Als we rechtsaf gaan kunnen we de veerpont nemen naar Gamla Stan op 200 meter afstand in pretpark Tivoli (de zweedse versie), als we rechtdoor lopen de bus naar Hamn Gatan op 300 meter en naar links de Tunnelbanen naar de rest van Groot Stockholm op 800 meter. En dat allemaal op het zelfde (smart) kaartje van Skr 200 voor 72 uur.

Je kunt ook betalen met dezelfde PIN-pas die je in Nederland gebruikt (alhoewel ik me af en toe afvraag of dit werkelijk een voordeel is) in al die leuke winkeltjes. Voor Jaap zijn er diverse grote winkels die handelen in zijn yesterday muziek, voor mij is er die enorme Science Fiction boekenwinkel in Gamla Stan en voor de meisjes al die onzettend leuke boetiekjes in Södermalm (SoFo), Gamla Stan, maar natuurlijk ook in hartje Stockholm. En voor ons allemaal de enorme collectie lekkere eettentjes op elke straathoek.

Alhoewel: de grootste kostenpost waren toch de nieuwe waterkaarten van Bottenviken en Bottenhavet, oftewel het Zweedse en Finse deel van de Botnische Golf boven Stockholm. Dat is een behoorlijk gebied waneer je detail genoeg wilt om te ankeren, meestal schaal 1:50.000 en in kritieke gebieden 1:20.000 oftewel 110 Mbyte aan digitale kaarten. Daarnaast genoeg papieren kaarten om de vloer van de kajuit volledig te bedekken (want de elektronika zal maar eens uitvallen!!). Schaal 1:250.000, nauwkeurig genoeg om de dichtsbijzijnde haven binnen te lopen in geval van storingen. We kunnen dus weer vooruit!

Het verblijf van Jaap en Marg aan boord zit er bijna op. Morgen vliegen ze weer terug naar Eindhoven, als de vulkaan op IJsland tenminste geen roet in het eten gooit. Dan zit ons verblijf in Stockholm er ook weer op. Voor stads vertier waren we niet gekomen, naar het noorden dus!

Had ik al verteld dat we de hele tijd hier (sinds afgelopen vrijdag) prachtig weer gehad hebben?

Zondag was iets koeler, maar de rest van de dagen steeds heerlijke temperaturen van rond de 20 graden met nauwelijks wind. Dat is wel iets anders dan die windkracht 6-7 een week lang in september vorig jaar!

En wat dacht je hiervan: de zon is al op om 04:00 uur 's morgens en het is pas donker rond 22:30! Echt zomer dus met prachtige zonsondergangen!

Lang zal ze leven.....!

14 mei 2010: Marga wordt 60 jaar.
En laat dat nou net de dag zijn dat we naar Stockholm varen.
Het oorspronkelijke plan was om buitenom te gaan, door de Stockholm archipel, maar de regen van gisteren en opnieuw vandaag was reden genoeg om die plannen te wijzigen en de route binnendoor te kiezen. Via Södertalje, stukje Malaren om dan via de Riddarfjärden en de Carl-Johan slussar uit te komen bij de Wasa  haven in het hartje van Stockholm op het eiland Djurgården.
Het eerste deel van de trip was als gisteren: veel regen en nevel, maar tegen de tijd dat we bij de sluis in Södertalje aankwamen brak zowaar een mager zonnetje door. Helaas sukkelden we al een tijdje achter een groot zeeschip aan dat eerst door de sluis ging en dreigden we een uur te moeten wachten, maar een kort bezoekje aan de sluiswachter bracht uitkomst. We werden direct geholpen, want er was nog een groot schip op komst en anders werd de wachttijd wel erg lang!
Dus na een kwartiertje schoven we door de sluis en kwamen in het gezellige en mooie Södertalje kanaal. Toen ik ook nog de de stuurautomaat kreeg afgesteld op de nieuwe stuurpomp was het helemaal feest, want nu hoefde ik tenminste niet al die tijd achter het stuurwiel door te brengen. Voor zover ik het nu kan constateren na 3 uur ervaring is deze pomp een hele verbetering. Veel stabieler en rustiger gedrag: prima dus!
De meevallers bleven zich opstapelen. In de Carl Johan sluis vondt de sluiswachter het niet de moeite om de 150 Skr. sluisgeld op te halen (dankjewel) en in de Wasa haven was het beste plekje nog open EN hoefden we slechts voorseizoenstarief te betalen (t/m zondag dan, daarna is het gewoon hoogseizoen!).

De volgende dag, zaterdag 15 mei, was goddelijk. Een heerlijke, bijna zomerse, dag met temperaturen van rond de 20-22 graden. We zijn met het pontje overgestoken naar Gamla Stan, het oude hart van Stockholm en hebben daar heerlijk geslenterd en winkeltjes gekeken. En natuurlijk Marga's verjaardag feestelijk herdacht. Dat was weliswaar gisteren, maar de pret was er niet minder om.

Weerzien met Trosa

Donderdag 13 mei zijn we al vroeg uit Nyköping vertrokken. Reisdoel vandaag is Trosa, een heerlijk rustig, bijna ingeslapen Zweeds stadje. Juliette en ik zijn hier al eerder geweest, maar we vinden het zo leuk dat we het graag aan Marga en Jaap willen laten zien.

Jammer dat van de reis er naar toe weinig te zeggen valt. Regen en nog eens regen. Op sommigen tijdstippen zo dicht dat we maar een zicht hadden van 100 meter. Op zulke momenten dank ik WinGPS op mijn knietjes. Ons navigatiesysteem op het grote scherm op de stuurstand geeft ons ten alle tijden een perfect zicht van omgeving en route. Dat aangevuld met de AIS gegevens zorgt er in ieder geval voor dat ik uit de buurt van de grote schepen blijf. Niet dat dat echt nodig is: alleen die gekke Hollanders zijn op het water.

In Trosa konden we weer aanleggen op ons "eigen" plekje helemaal vooraan in het dorp. Gelukkig had men ook alweer de elektriciteit aangesloten, dus we waren van alle gemakken voorzien.
Toen het ook nog ophield met regenen en een mager zonnetje af en toe door de wolken prikte, zijn we op ons gemak door het stadje gewandeld.
's Avonds trakteerden Jaap en Marg ons op een etentje in Hotel Bomans (typisch zweedse naam!?) vanwege hun 18e huwelijksdag. Heerlijk eten in een heerlijk zweedse omgeving. Nog vele jaren Marg en Jaap!!!!

Familiebezoek in Nyköping.

Morgen gaan we op weg naar Stegeborg, dan begint de vakantie pas echt!

Daar eindigde ik de vorige blog mee, maar de Göta Company werkte helaas niet mee.
Die maandag hing ik al vroeg aan de telefoon met hun kantoor in Motala. Waar we vroeger alles vlot via Håkan regelde moeten we nu, na een directiewisseling, alles via het hoofdkantoor spelen. En dan krijg je een bureauridder aan de lijn die niets weet en overal moet gaan vragen. Of ik over een uurtje wilde terugbellen toen ik haar vriendelijk liet weten het onacceptabel te vinden pas op …....donderdag(!) te kunnen uitvaren. Uiteindelijk werd het dinsdag dat we ons bij een konvooi konden voegen: een dagje wachten dus. Niet alle verandering is vooruitgang!
Dat dagje hebben we goed gebruikt, om te beginnen met het betalen van de rekening van Henrik, de man die de kras op het onderwaterschip heeft gerepareerd en opnieuw in de anti-fouling heeft gezet. Die bovendien de tent heeft gerepareerd toen de stangen door de sneeuwlast waren verbogen. Hij heeft prima werk geleverd en laten we zeggen dat de rekening op Zweeds niveau was.......even slikken dus. Vervolgens bracht hij wel een hogedrukspuit, borstels en grote tanks met vloeibare zeep om het schip te kunnen schoonmaken. “Laat morgen maar achter in Stegeborg op de steiger”, ja ja, het bestaat nog steeds: de Zweden doen hun achterdeur ook nog niet op slot!
Bij de foto: in Söderköping bestaat een ijstent die in de volksmond bekend staat als “death by icecream”. Het is er altijd stervensdruk en ik kan nu bevestigen: terecht!

Om iets over tweeën was er dan eindelijk activiteit aan de sluis, waar hetzelfde kleine blondje met de grote zonnebril (Hi, I remember you!) die ons vorig jaar op de laatste rit door de sluizen begeleidde weer paraat stond om dit weer te doen op de eerste rit van dit jaar.
Op ons gemak hebben we het Göta Kanaal verlaten om eenmaal buitengaats het gas eens flink open te draaien om de motor goed warm te draaien en alle antivries eruit te spoelen.
Eenmaal in Stegeborg, trouwens in een heerlijk zonnetje, heb ik het regenpak aangetrokken en de hogedrukspuit ter hand genomen. Twee uur later lag het schip er weer spic & span bij en klaar voor seizoen 2010.

woensdag 12 mei 2010:
De volgende ochtend, onder een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje, zijn we om 08:00 uur uitgevaren op weg naar Nyköping, een afstand van 54 km. Het was een zeldzaam mooie dag (die nog beter werd door de wetenschap dat het in Nederland nat en koud was!) en rond 15:00 uur waren we ter plaatse en meerden af in de oude haven van Nyköping tot groot onbegrip van de plaatselijke uitbaters die maar niet snapte dat we niet in de jachthaven wilden liggen.
Snel de stad in om de situatie van het busstation te verkennen en nog gauw wat laatste instructies naar Marg en Jaap te SMS-en die intussen op Eindhoven Airport op Ryanair zaten te wachten. Met een uur vertraging kwamen ze uiteindelijk toch op Skavsta aan en na een busritje van 10 minuten konden we ze in de armen sluiten. Na nog een wandelingetje van 10 minuten waren we op de boot, net op tijd om de regenbui voor te blijven.
Na een heerlijke zweedse salade (van Juliette) met allerhande heerlijke ingelegde haringsoorten en zweeds brood, zijn we bijtijds naar bed gegaan: morgen naar Trosa.

Weerzien in Söderköping.

Vrijdag 7 mei:
Marjorie bracht ons naar Welschap (sorry: Eindhoven Airport) en Ryanair bracht ons opnieuw feilloos in Skavsta-Nyköping, we zijn weer in Zweden!
Ons verblijf hier begon direct goed: In Nederland regende het met bakken, Zweden was droog. Ik had bij Hertz een VW Polo gehuurd, maar kreeg een Volvo S60 met alles erop en eraan. Het visje en de hamburger in het vliegveld restaurant waren vers en mals gebakken en de frites was warm.
Daar komt nog eens bij dat in Nederland de duisternis al rond 19:30 invalt, maar hier lopen we nog tot 22:00 uur in het licht. Had zomer kunnen zijn wanneer de temperatuur wat had meegewerkt!

Direct na aankomst in Söderköping eerst even naar de boot. Lag keurig op z'n plekje en aan het streepje anti-fouling boven het water konden we zien dat dat in ieder geval gebeurd was: zwart i.p.v. oranje. Via het steile, smalle kippetrapje aan boord en ook de dektent staat er gelukkig weer prima bij. Vanavond niets meer gedaan, behalve dan dat ik de tijdklok op de acculader verwijderd heb en de omvormer ingeschakeld zodat alle elektra weer operationeel is (zonder problemen!)

Zaterdag 8 mei 2010:
Na een prima nacht in onze kamer in het hostel, zakte ons enthousiasme iets. Het was bar koud (8 graden) en het regende pijpenstelen. Bovendien is het schip erg vuil, o.a. van de buurman die zijn polyester boot heeft geschuurd en ons complete dek heeft volgelegd met glasvezelslijpsel. Waar we echt van schrokken was dat het hangslot van de bakskist verdwenen was en de 4 mooie, 15 mtr. lange landvasten verdwenen waren. Wel verdomme................

We hebben ons een rotje gewerkt die zaterdag. Het schip moest z'n voorjaarsbeurt krijgen, de 80 kg bagage moest via het kippetrapje aan boord gebracht worden en ik moest om 15:30 vertrekken met de huurauto om die weer voor 17:00 op het vliegveld in te leveren. Leuk was dat, 1 uur heen, 3 uur terug met 2 bussen. Uiteindelijk is alles goed gegaan, behalve dan met het vullen van de watertanks. Eerst bleek een leiding van de WC losgeschoten, vervolgens stond het overdrukventiel van de boiler nog open. Voordat dat allemaal weer goed zat lag er een 100 liter water in de bilge, maar daar is de bilgepomp goed voor.
Na nog het hydraulisch stuursysteem te hebben ontlucht, gingen we doodmoe naar bed.

Zondag 9 mei 2010
Moederdag begon goed: geen regen en een redelijke temperatuur.
Op zoek naar de luifel van de dektent, deden we ineens een verrassende ontdekking: we vonden 4 prachtige lange landvasten onder de zitbank in de salon! Lagen die dan toch niet in de bakskist.......??
Nee dus. Om een lang verhaal kort te maken: vorige week toen het dok vol liep met water (en wij in Brazilië waren), stond er een keiharde wind op kop en vond men het nodig het schip met extra lijnen vast te leggen. Men had de sleutel, dus de (oude) lijnen waren snel uit de bakskist gehaald. Maar waar was het slot dan? Dat vonden we uiteindelijk onder de bakskist, door iemand in de consternatie eronder geschopt. Eind goed, al goed!

We hebben nog veel gepoetst en opgeruimd op Moederdag. Om 14:30 werd de brug in de E22 gedraaid voor een konvooi uit richting Motala en hebben wij het dok verlaten en zijn het stukje naar de sluis in Söderköping meegevaren. In het sluishuisje hadden wij nog 5 verhuisdozen met spullen in de warme opslag staan, en de sluismeester was zo vriendelijk ons te helpen die aan boord te tillen.
De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan. Kleine klusjes, de verhuisdozen uitgepakt, wat door de stad gelopen etc.

Morgen gaan we op weg naar Stegeborg, dan begint de vakantie pas echt!