De Ionische eilanden

In de laatste blog lagen we nog steeds in Paleros waar we uiteindelijk bijna 3 weken hebben gelegen, waarvan de laatste 2 dagen in opperste luxe aan de rand van het zwembad van een 5-sterren hotel met een pedicure aan onze voeten; letterlijk decadentie ten voeten uit!

Nee, dit is niet uit een folder, dit is echt!!

voor de regenslachtoffers: zonnig plaatje uit Paleros

Donderdag 19 mei hebben we dan uiteindelijk weer het anker opgehaald en zijn overgestoken, in het gezelschap van de "White Wale", naar het plaatsje Nydri aan de oostkust van het eiland Levkas. Stukje groter en gezelliger dan Paleros, maar tegelijkertijd veel onrustiger. Hier kunnen we de onderdelen krijgen om onze loopplank te kunnen ophangen en ophijsen, maar hier kunnen we ook het slechte weer van het weekend opvangen. We kregen vannacht en vanochtend een gigantisch onweer over ons heen, maar aan de kade maakte ons dat niet veel uit.

Nydri is een grote stad vergeleken met het dorp Paleros. Alle voorzieningen zijn aanwezig, het is de aankomstplaats van de meeste ferries naar de andere eilanden. Je kunt er auto's huren, er zijn diverse winkels voor scheepsbenodigdheden, diverse supermarkten en zelfs een wasserij! en die hadden we nodig! Dit was de tweede wasgelegenheid sinds onze aankomst dus werd een rolkoffer volledig volgepakt en met voldoende was voor 3 machines weggebracht.

de loopplank vóór de ingreep...

In Nydri hebben we wederom een verbeterproject aan de boot uitgevoerd: de loopplank.
Vorig jaar hebben we in Turkije een loopplank gekocht, die hier in Griekenland niet volledig bleek. Ik had zelf een gat in een van de treden van de zwemplank gemaakt en daar een rubber voering ingepast, maar de plank bleef een erg wiebelig geheel waarbij je vooral precies in het midden moest blijven om er niet vanaf te kantelen.

en erna

We werden ons bewust van het missende onderdeel toen we Peter, de staalman, aan boord kregen voor een kop koffie. Peter is Nederlander, maar woont al jaren in Griekenland waar hij hand- en spandiensten verleend aan bootjesmensen en verhuurders van zeilboten. Hij liep over onze plank, kiepte er zowat vanaf, keek naar onze bevestiging, liep terug naar zijn auto en kwam terug met het missende onderdeel. Zelden is een kop koffie zo'n goede investering gebleken. Even met een rasp het gat een mm vergroot, de bus gemonteerd, de plank erin en jawel, geen wiebelende plank meer.

en in opgehesen toestand

Maar er was meer. Iedere keer dat we losmaken van een kade waar we met het hek tegenaan liggen, moeten we met minstens 2 man die plank naar binnen trekken, opvouwen en aan de reling vastbinden. En als je aankomt bij zo'n kade, alles in omgekeerde volgorde. En je hebt echt een man op de kade nodig om de plank aan te pakken.
Van Rits kregen we het idee aangereikt om de plank gewoon op te hijsen middels een paar katrollen aan de bovenstang van de bimini en bovendien kregen we van hem 2 meter bungee elastiek om dat in die lijnen op te nemen zodat je de plank net boven de kade kunt laten zweven en er toch gewoon op kunt stappen. Met een beetje woelig water beweegt het schip toch heen en weer en op en neer en dat veroorzaakt nogal wat geschraap op de wieltjes aan het eind. Door ze 15 cm boven de kade te laten zweven ben je daar mooi vanaf.
Zo gezegd, zo gedaan. Bij George, een van de lokale scheepsbenodigdheden winkel, is alles te krijgen maar George kent zijn prijzen! Voor zo'n € 150 aan onderdelen weer naar het schip getogen en na een dag hard werken, vooral door het maken van genaaide seizings in het bungee elastiek, hadden we een zwevende loopplank! Het bijkomende voordeel: wanneer we vertrekken laten we de plank gewoon zitten, halen hem helemaal in zodat hij bijna rechtop staat en klem tegen de bovenste trede. Door de elastieken enigszins op spanning te zetten, staat hij strak vast en kan de slingerbewegingen van het schip met gemak aan. Al met al ziet het er redelijk Grieks uit. Ik denk niet dat ze ons schip in Nederland nog als een Smelne herkennen!

Rits op de "White Whale"
a.k.a The flower boat

en met Jaap op weg om een anker vrij te maken

We hadden nog een meevaller in Nydri. In de vorige blog had ik al vermeld dat we onze accu-capaciteit hadden moeten halveren door de 2 oude ruimaccu's uit te schakelen. In beide was een van de cellen kapot en ze leverden nog maar 10 Volt.

4 gel accu's; het schip helde er van over!

In Nydri maakten we (via Rits) kennis met Jaap en Sjoukje van de "Sea Fury", een 66 voet zeilschip. Zij lagen te wachten op een lading accu's uit Nederland, omdat ook zij een aantal slechte (gel)accu's hadden. Toen de lading aankwam ben ik even gaan helpen met het van boord takelen van de oude accu's waarbij Rits al geconstateerd had dat van de 8(!) er 4 nog goed op spanning stonden. Jaap wilde er niets meer mee van doen hebben, dus 4 accu's met bolle bovenkanten verdwenen naar de lokale Grieken (die er echt op aasden) en 4 gingen mee naar "Vaarttuig".

Accu's sjouwen met Ian.

Toen de volgende morgen bleek dat alle vier de accu's nog steeds goed op spanning stonden, heb ik met de hulp van Ian, een Engelsman van de "Grand Cru" naast ons, eerst de 2 kapotte accu's uit het motorruim getakeld en op de kade gezet (verdwenen in 5 minuten), toen de 2 bestaande start-accu's vanuit het keukenluik naar het motorruim overgebracht en vervolgens 2 gel-accu's van de Sea Fury op de plaats van de start-accu's gezet. De overblijvende 2 gel accu's gingen naar de White Whale ter vergroting van haar buffer. Dat was een zwaar en heet ochtendje! die krengen wegen zo'n 65 kilo per stuk. Vooral de tocht over de loopplank was spannend, als die het maar houdt!
Maar alles ging goed en aan het eind van de dag hadden we weer dubbele capaciteit in het boordnet en twee nieuwe (oude) gel-accu's in de startgroep.

Kosta is een fenomeen in Nydri en kan alles gebruiken.
Zelfs kapotte accu's !

Waarom juist daar? Het boordnet had al 2 AGM accu's en de bestaande start accu's waren ook (iets oudere) AGM's. Ik wilde niet combineren met AGM en gel accu's in dezelfde groep, vandaar dat ik de AGM's samen in het boordnet heb geplaatst en de gel accu's, die ook veel minder gebruikt worden, in de start groep.
Stel dat ze toch al te ver heen waren.......? Maar nee, toen we 2 dagen later, op vrijdag 27 mei naar Meganisi vertrokken startte de motor direct en ook de ankerlier (loopt ook via de startaccu's) haalde zonder mankeren 45 meter ketting binnen.
Jaap en Sjoukje: bedankt! We zijn weer op (accu)sterkte en dat scheelt toch behoorlijk!

Maar gebakken zeebaars is ook niet te versmaden!

We hebben 2 dagen heerlijk genoten van de zon en de rust in Ormos Kapali. Lekker zwemmen, een wandeling naar (klein) Vathi, heerlijk verse aardbeien. Daarna weer wat lezen in de zon, wat wil je nog meer? En gisteren zijn we in 3,5 uur op ons gemak naar Fiskardo gevaren

Is er dan niks wat we missen? Jawel hoor, Ingrid en John vertelden ons dat ze elke 3 dagen asperges eten! Oh wat een kwelling!!

En wat staat er op het programma? Voorlopig alleen de verjaardag van Juliette morgen. Wat zal die brengen????????

Tot de volgende blog!!

Zomaar wat extra foto's:

ALLE Griekse meisjes lopen in klederdracht voor een dansuitvoering......

nog zo'n project: luikogen aanbrengen

secuur werkje!

Natte lente in Griekenland.

winderig en nat, een gure ochtend

Nee, een echt mooi voorjaar hebben we niet.
Vorig jaar waren we een maand eerder in Zuid-Turkije en hadden al in maart heerlijk weer. Af en toe een buitje maar dat was het dan wel. Nu zitten we al half mei en het regent veel vaker in Noord Griekenland. De temperatuur is gelukkig goed dus we kunnen de kachel nog steeds uit laten!
Ook hebben we regelmatig te maken met stevige wind. Gelukkig geen Egeïsche toestanden zoals vorig jaar waar het dagen achter elkaar 20 knopen waaide, maar toch af en toe een middag en avond dat de wind ineens opsteekt. Gisteren trok er een storing over waardoor het van 's middags twee tot de volgende ochtend negen uur hard bleef waaien (32 knopen gemeten). En toen de wind ging liggen begon het (hard) te regenen. Ook de voorspellingen voor de komende week zien er meer Hollands dan Grieks uit.

Maar we zijn lekker bezig!
In de vorige blog vertelde ik over het begin van onze installatiewerkzaamheden van de zonnepanelen. Na het installeren van de apparatuur hadden we een paar droge warme dagen nodig om de panelen op het dak te kitten en die lieten even op zich wachten.

Even een waarschuwing: dit wordt een enigszins technisch verhaal!!

zonnepanelen uit China

Wij gebruiken flexible zonnepanelen van Lensun die ik in China heb besteld en in Griekenland heb laten afleveren. Deze panelen meten 110x57 cm, zijn 2,5 mm dik en wegen slechts 2,3 kilo per stuk. De cellen zijn aangebracht op een polyester substraat waardoor het geheel (semi) flexibel wordt, oftewel aangebracht kan worden op gebogen oppervlakken. Door ze rechtstreeks op het dek te kitten vallen ze van opzij gezien nauwelijks op, maar het grootste voordeel is dat ze dan ook beloopbaar zijn. En nog veel belangrijker: ik hoef niet in het dek te boren voor steunen en stutten. Het belangrijkste nadeel: ze zijn moeilijk te verwijderen of te verplaatsen, maar we gaan er van uit dat ze toch minstens 15 jaar meegaan.

Elektrisch gezien is de capaciteit per paneel 100 watt bij 17 volt. Er loopt dan een maximale stroom van 5,9 Amp per paneel en de control unit regelt dat terug naar 14 volt en 7,5 Amp laadstroom naar de accu's. Voor 4 panelen is de maximale laadstroom naar de accu's dus 30 Amp.

kitten ...

Toen de goede dag eindelijk aanbrak was het snel gebeurd: dek schoonmaken, panelen inkitten en op hun plaats leggen. Het fatsoeneren van de bekabeling had iets meer voeten in aarde, maar toch, aan het eind van de dag zagen we de eerste ampères de accu's ingaan.

plakken ...

We hebben nog niet zo gek veel ervaring met de panelen maar genoeg om te concluderen dat ze volop toereikend zijn om ons normale gebruik (vooral koelkasten, waterkoker en koffiezetter) te compenseren. De maximale laadstroom die we gezien hebben is 25 Amp. Zelfs als de accu's na het ontbijt 75% aangeven, zijn ze 's middags rond 15:00 weer 100% (op een zonnige dag).

en het eindresultaat
(let op de werkeloze charterschepen in de achtergrond)

Er is maar een nadeel: doordat we veel minder de generator gebruiken hebben we geen warm water meer! De boiler wordt opgewarmd doordat we óf varen (motorwarmte) óf de generator laten lopen (220 V). Als we dus stil liggen in de haven met zonnepanelen: geen warm water. Als experiment heb ik de boiler omgezet naar de omvormer. Als de accu's op niveau zijn schakel ik de boiler in om op die manier de panelen maximaal te benutten. Helaas: de boiler trekt zo'n 60 Ampère en de panelen leveren slecht 30 (max), de rest moet dus uit de accu's komen. En dat gaat hard! Binnen het uur staan de accu's weer op 75% en dan is de dag niet lang genoeg om ze weer op te laden.

Het is duidelijk: we hebben nog ruimte voor 2 extra panelen en die moeten dus maar snel komen! Dat is nog steeds niet 100% dekkend maar aangezien we toch de generator moeten laten draaien als Juliette gaat koken komen we een heel eind.

Over accu's gesproken: we hebben onze accu capaciteit moeten halveren. Toen we in 2013 de nieuwe generator hebben geïnstalleerd, hebben we tevens 2 nieuwe boordnet accu's geplaatst. De oude accu's waren toen al niet zo best, maar goed genoeg om toch ook nog aan te sluiten. Dit jaar viel het ons al op dat de generator op onverwachte momenten aansloeg en dan een te lage accuspanning rapporteerde. De boordnetspanning (zonder lader) was 12,3 V dus leek OK, maar toen ik de oude accu's afkoppelde steeg dat naar 12,6 V terwijl de spanning van de oude accu's slechts 10,5 V bleek te zijn. Die kunnen we nu dus echt afvoeren.

de "White Wale" heeft als thuishaven
Scheveningen en trakteert op haring!

Steile wegen, vergeten dorpjes.

de waterval van Nydri (Lefkas)

Tussen alle bedrijven door hebben we ook ons vertier, vooral dankzij de bemanning van de White Wale. Zij nemen ons mee naar Vonitsa of Preveza om boodschappen te gaan doen en op zondag 8 mei zijn we met ons vijven + hond het hele eiland Lefkas rondgereden op zoek naar de mooiste plekjes. Vanaf zee is het een indrukwekkend eiland, maar ook vanuit de auto mag het er zijn.

eenzame kapel op 1050 meter

Steile kronkelpaadjes, prachtige valleien en vergezichten, volop bloemenpracht, prachtige oude, kromme olijfbomen, vervallen dorpjes (aardbevingen) en verlaten kerkjes op de hoogste toppen (1050 meter).

steile rotsen, witte stranden en een azuurblauwe zee (Lefkas, westkust)

Speciaal indrukwekkend is de westkust. Die kan bijna wedijveren met de beroemde kliffen van Dover. Steil uit zee opstijgende rotswanden die kaal geërodeerd zijn door weer en wind. Op sommige plaatsen ligt aan de voet van die rotsen een klein keienstrand en kleurt het water azuurblauw door de witte kalksteen op de bodem. Alleen jammer dat door de laatste aardbeving van 2 jaar geleden zoveel puin uit de klippen naar beneden is gekomen dat hele stranden er onder bedolven zijn. Desastreus voor het toerisme op het eiland.

de eilanders zijn blij met elke toerist die nog komt
Gezellig lunchen met Marian, Miep en Rits.

Over toerisme gesproken: van vrienden vernamen wij dat het toerisme in Turkije op zo'n 25% staat van wat het ooit geweest is. Het effect is dat botenverhuurders soms hun hele Turkse vloot naar Griekenland hebben gehaald. Maar ook Griekenland is dit jaar niet meer zo populair door al die verhalen over bootvluchtelingen. Dus wij zien havens die bomvol liggen met werkeloze charterschepen en wateren tussen de Ionische eilanden die volstrekt leeg zijn: geen schip te zien! Nu is het nog vroeg in het seizoen, dus we hopen er voor de Grieken het beste van.



Beste lezers: jullie zijn weer op de hoogte van ons wel en wee. Zodra we gaan varen melden we ons weer!

Pasen in Paleros

Vandaag is een slechte dag om te klussen, dus een prima dag om te bloggen!
Zojuist al de eerste blog voorzien van foto's die toen niet mogelijk waren, maar hier in Paleros hebben we een prima verbinding. We kunnen er zelfs over telefoneren met onze thuislijn!
(dus volgers: wat let je om te bellen!!)

Toen lagen we nog aan land!

Geheel volgens de planning zijn we op donderdag 28 april in het water gegaan. Het was er een prima dag voor: geen wind, een heerlijk zonnetje en een uiterst voorspoedige operatie. Ik zal jullie een heel verhaal besparen en de foto's laten spreken, maar in het kort komt het erop neer dat ze een voor een de steunen onder de romp weghalen terwijl een hydraulische trailer zich langzaam onder het schip werkt en de steunfunctie overneemt. Eenmaal helemaal op de trailer rijdt die langzaam de helling af, het water in totdat hij net niet drijft. Dan gaan wij weer aan boord, starten de motor (2x rond en hupsakee, draaien) en controleren vooral of het koelwater loopt. Als alles OK is laat de trailer de boot helemaal zakken tot hij drijft en de steunen vrij komen van de kiel. Even in de achteruit en we zijn vrij!

(Je kunt dubbelklikken op de foto's om ze te vergroten!)

de eerste stutten worden verwijderd

de trailer werkt zich in positie

de laatste stutten zijn aan de beurt

Op weg naar de helling

en weer vrij!!

Voorzichtig het water in

minpuntje: Deze bout vonden we onder in

de bilge, geen idee waar die vandaan komt!

Wij zijn op die prachtige ochtend op ons dooie gemak naar Vonitsa gevaren. We wilden niet zozeer afstand maken maar vooral alle systemen controleren: dynamo's, koeling, besturing, navigatieprogramma, stuurautomaat, boiler, etc, etc. Gelukkig vonden we geen problemen, alles draait als een zonnetje. En toen we in Vonitsa afmeerden langs de kade bleek zelfs het internet als een speer te werken!
De volgende dag was ik daar overigens niet zo blij mee. Gebruiken jullie al Windows 10 op jullie PC's? Ik ben niet zo'n windows fan, maar persoonlijk vind ik W'10 een stuk beter dan W'7 of W'8. Windows 10 heeft echter een enorm nadeel: het bepaalt zelf wanneer het haar updates download. De installatie van die updates kun je dan nog enigszins beïnvloeden, maar niet de downloads.
Stel je dus voor: je hebt een kleine simpele navigatiecomputer die 7 maanden heeft stilgestaan. Microsoft heeft in die maanden enorme hoeveelheden updates gepubliceerd. Thuis, aan je vaste internet verbinding merk je daar weinig van, maar aan boord wordt dat een enorm probleem. Allereerst omdat je de 3G verbinding hier per MByte betaalt, maar vooral omdat die traag is. En als je dan eindelijk een goede maar trage verbinding hebt die door Windows Update wordt gegrepen kun je verder niks meer.

Sinds deze kaart werd gemaakt, is het Lefkas kanaal
aardig verbreed

De volgende dag had ik dat niet eens zo in de gaten. We starten de computer en vertrokken naar Paleros, een rit van 5 uur. Ik kreeg al een stil vermoeden toen ik nauwelijks het weerbericht kon downloaden, maar stond er verder ook niet bij stil. Het probleem is dat wanneer je vaart je internet verbinding wegvalt en vervolgens weer opkomt in de buurt van de volgende stad. En elke keer wanneer het internet wegvalt stopt de download en wanneer de verbinding weer terugkomt begint hij opnieuw. Tegen de tijd dat we in Paleros aankwamen was op die manier al 2 Gigabyte geconsumeerd en nog was die download niet compleet. Ik was nooit vriendjes met Microsoft, maar nu helemaal niet meer!!
Helaas ben ik van ze afhankelijk zolang Stentec haar navigatieprogramma WinGPS op Windows blijft uitbrengen.

In Paleros werden we die vrijdag (Goede Vrijdag volgens de Orthodoxe tijdrekening) verwelkomd door Rits van de White Wale. Rits en Marian waren ons al een keer komen opzoeken in onze winterberging en hebben ons vervolgens meegenomen naar Preveza om te gaan eten. Een heerlijk uitje uit de eenzaamheid van Rouga Bay! Zij liggen hier al een tijdje omdat het een heerlijk rustig en gemoedelijk plaatsje is en ook wij kennen het intussen redelijk goed omdat we vorig jaar hier ook in totaal 2 weken hebben gelegen. De haven was mudvol maar gelukkig vertrok op het moment van onze aankomst een grote catamaran van de plaats naast de White Wale en konden wij makkelijk inparkeren.
Die plek naast Rits is een uitkomst. De White Wale is 15 meter en een onuitputtelijke bron van materialen en gereedschappen die wij NIET aan boord hebben. Boren, kabels, connectoren, raspen, zelfs een complete boormachine toen ik de mijne finaal verbrandde: het ligt in de ruimen van dat schip. Ik dacht dat wij veel met ons meesleepte, maar dat is niks bij wat zij bij zich hebben.
Het scheelt de helft van de tijd als je niet voor elk wissewasje opnieuw naar het dorp moet of in het kwaadste geval, terug moet naar Vonitsa of Preveza. Want Rits heeft zelfs zijn auto bij zich!

Goede Vrijdag viering in een Orthodoxe kerk

Die vrijdagavond werden we direct geconfronteerd met het Orthodoxe Pasen. Vanaf 8 uur 's avonds klonk gezang van de kerk halverwege de berg. Rond 22:00 uur zijn we naar de kerk gelopen waar zich het halve (hele?) dorp had verzameld.
Het kleine kerkje zat propvol, maar terwijl op het altaar een gezang voor 3 heren werd vertolkt, was het een kakofonie van geluid in het kerkje. Iedereen praat, begroet elkaar, staat op, loopt weg en komt weer terug. Collectanten wringen zich door de menigte, andere dringen naar voren om het icoon te kussen, weer anderen steken kaarsen aan en iedereen wacht op het moment dat de ceremonie is afgelopen.

de processie door het dorp

Dan wordt het icoon, op een groot, en vooral zwaar meubelstuk, door sterke kerels opgetild en in een stille optocht door het dorp gedragen met iedereen er achter aan. Het is verschrikkelijk archaïsch, maar tegelijkertijd erg indrukwekkend hoe iedereen hier aan meedoet, van klein tot groot en van jong tot oud.

Op zaterdagavond herhaalde dit spektakel zich. Weer was de hele bevolking naar de kerk gekomen, ditmaal op haar Paasbest. Iedereen was naar de kapper geweest, had de mooiste kleedjes en de beste schoenen aan en rook naar deodorant. En iedereen, zelfs de 16 jarige schoffies, had een onaangestoken kaars in zijn hand.

Hoe herken je een toerist tijdens Orthodox Pasen? 

Ze hebben geen kaars....

Opnieuw zongen de drie heren in de kerk zich de longen uit het lijf, maar dit keer zagen we echt geen kans de kerk in te komen, werkelijk propvol. De ingetogen sfeer rond de kerk veranderde op slag van middernacht. Op dat moment barstte een enorm vuurwerk los van het dak van de winkel van de hardware store en iedereen rond de kerk begon te kussen en te knuffelen alsof het Nieuwjaar was. Tegelijkertijd liep de kerk leeg en kwamen de eerste brandende kaarsen naar buiten. In no-time had iedereen het Paaslicht overgenomen en liepen de families met een brandende kaars weer richting thuis om daar het Paasfeest te vieren. Wij liepen uiteindelijk naar het schip terug door een lege stad. Alle zaken die anders tot diep in de nacht open zijn waren gesloten. Bizar!

de control-unit gemonteerd en bekabeld

op deze gaten heb ik een boormachine verbrand!

Intussen zijn we met de installatie van onze zonnepanelen begonnen. De control-unit, het display en de kabels naar de accu's zijn intussen getrokken en de gaten geboord om de kabels van de panelen naar binnen te krijgen. Helaas stopt dan het verhaal omdat het weer omsloeg. Je kunt geen zonnepanelen kitten en kabels trekken in de stromende regen. Dat werk moet dus wachten tot morgen wanneer een dag goed weer wordt verwacht!

Tot de volgende keer!