Supporters en reacties

We hebben al veel reacties ontvangen: in de blog, per email, telefonisch etc.
Een reactie krijgt vandaag extra aandacht omdat die toch wel heel speciaal was.

Op een van de laatste dagen van ons verblijf in de Smelne hal in Drachten kregen we bezoek van zus Mieke en zwager Paul. Miek had een pakje bij zich dat ze overhandigde onder de strikte voorwaarde dat het pas NA vertrek geopend mocht worden.
Aangezien onze eerste week zo druk was met 3 boten en 6 mensen hebben wij het zelf uitgesteld tot het moment dat we weer met z'n tweëen waren alvorens de schaar erin te zetten.
Tot onze verbazing bleek het een verrassingspakket te zijn, bestaande uit 10 verschillende pakjes waarvan er 1 per dag geopend mocht worden (en soms zelfs waren het 2 pakjes per dag).
Elke dag, bij het ontbijt werd dus zo'n pakje open gemaakt en elk keer kwam er een "nautisch"kado'tje uit; variërend van 2 flessen water, tot een boek ("naar de haaien" afschrikwekkend!) of een boerenkool maaltijd inclusief worst (in geval van een overwintering op Spitsbergen). Erg leuk Miek, we hebben er van genoten.

Intussen zijn we al over de helft van het Mittelland kanaal en liggen 14 km voor Hannover in een van die leuke kleine kanaalhaventjes. Alhoewel: deze krijgt geen aanbeveling van ons. Oude en onderkomen steigers van afvalhout die spekglad geworden zijn door de algen en de regen: levensgevaarlijk!
We hebben zowiezo soms een probleem: deze haventjes zijn eigenlijk gebouwd voor mensen die op zondag met hun bootje 10 km links of rechts het kanaal opgaan en vervolgens weer terugkomen. Het invaren in zo'n haven is vaak passen en meten voor ons, alsof je er met een schoenlepel ingaat zo smal.
Vervolgens moet je aanleggen in veel te korte boxjes en dat resulteert dus in situaties als op de foto: een rij bootjes en ineens "Vaarttuig"die nog een paar meter uit de box steekt!
Maar we blijven bescheiden! en we genieten volop ondanks het feit dat het al 2 dagen regent!

Morgen naar Hannover.

Bergen beklimmen met een boot.

"Sportboot zum Berg meldet sich für die Schleuse".
Dat is de standaard zin die ik intussen alweer talloze malen heb uitgesproken door de marifoon als ik me meld bij de volgende sluis.
Voor de echte doorgewinterde niet-watersporters: een sluis is een bak met water afgesloten door 2 deuren en door beurtelings de onderdeur te openen, in te varen, de bak te laten vollopen, de bovendeur te openen en wederom uit te varen kun je dus een berg beklimmen met een boot. En andersom natuurlijk ook.

Duitsers zijn heel simpel in hun taalgebruik. Stroomopwaarts vertalen zij met "zum Berg" en stroomafwaarts met "zum Tal".En efficient zijn ze ook nog want meer wordt er vaak niet gezegd. Ze weten precies waar ik vandaan kom en wat ik wil dus meestal krijg ik gewoon een heel duidelijk antwoord: even wachten, achter dit of dit schip invaren, wacht op de volgende schut, etc.. Ook de lichtsignalen zijn duidelijk: rood is rood en groen is groen en wee je gebeente als je er zelf oranje van maakt door alvast een half open deur te nemen zoals we dat in Nederland meestal doen. Der Schleusemeister ist der Meister en dat zul je weten ook!

Hoe simpel het mechanisme ook is: sluisdeuren zijn er in alle uitvoeringen. Hefdeuren, zakdeuren, draaideuren, schuifdeuren, stalen deuren, houten deuren, geluidloze deuren en piepende en kreunende deuren.
De sluiskolk is er meestal maar in 2 uitvoeringen, of in glad beton of in gegolfde stalen damwanden, maar onveranderlijk is het feit dat ze hier in Duitsland NIET gemaakt zijn voor de watersport. De bolders in de muur zitten zonder uitzondering minstens 20 meter uit elkaar dus het is voor ons volstrekt onmogelijk om zowel voor als achter vast te maken. Wat rest is dus vast te maken aan de middenbolder. Het probleem is alleen: de laatste dagen hebben we alsmaar een redelijk harde wind die schuin van voren in de kolk blaast. En als je dan ook nog met een sneltreinvaart 8 meter de hoogte wordt in geduwd en dus de lijn continue moet verleggen naar de volgende bolder, is het hard werken voor ons beiden om de boel netjes aan de muur te houden.

Dit keer geen foto, maar een grafiekje van de hoogteverschillen die we tot nu toe hebben overwonnen. Zoals je ziet: we zitten intussen al op 50 meter hoogte! We gaan in het Mittellandkanaal nog naar 65 meter, maar vervolgens weer naar beneden aangezien Berlijn slechts op 30 meter hoogte ligt.

Vandaag hebben we de laatste 6 sluizen in het Dortmund-Ems kanaal genomen en bevinden ons nu 4 km in het Mittelland kanaal dat we 230 km lang gaan volgen. In dat hele traject maar 2 sluizen! dus dat wordt genieten!

leven in het wild......

Gisteren had ik Carla B. aan de telefoon. Carla drong erop aan dat ik wel positief moest blijven; al die tegenslagen in het blog!
Zo voelen wij het absoluut niet (als tegenslagen). We zijn eigenlijk nog steeds met het afmaken van het project bezig en elke dag maken we vorderingen! We genieten volop, het is prachtig weer en al die techniek houdt ons lekker bezig. Het blog heet niet voor niets "Vaarttuig avonturen", dus we vertellen graag over alle dingen die we tegenkomen en ons bezighouden.

Nog even een aanvulling op het bericht van gisteren.
Toen wij daar in Rheden met ons schip in de modder lagen, zagen we ineens beweging in het water. Er was iets in het water dat rustig de romp afzocht, waarschijnlijk naar iets eetbaars. Plotseling kwam het boven water: de grootste rat die ik in mijn leven gezien heb! Bekijk de foto maar eens goed, is het geen schatje? Ter geruststelling: we hebben prima geslapen en hem niet meer teruggezien.

Gisteren hebben we 48 km afgelegd en 5 sluizen genomen met in totaal 10 mtr hoogteverschil. Niets spannend dus. We liggen nu nog in Meppen en plannen een korte trip vandaag. En zondag: rustdag! Niet die van ons, maar noodgedwongen: de meeste sluizen worden niet of zeer kort bedient. Kun je net zo goed blijven liggen.

Droogvallen met een Smelne.......

Vandaag zijn we aan de eerste buitenlandse trip begonnen. Dat begon met het vertrek uit de (oersaaie) haven van Delfzijl en kreeg een officieel tintje toen we op de hoogte van Emden met enig ceremonieel de Duitse gastlandvlag in de mast hesen.
De Eems (Ems zeggen ze in Duitsland) is een prachtige getijderivier. Enorm breed en met het prachtige weer van vandaag, zo vlak als een spiegel. Mooi tijdstip dus om alle systemen eens te testen. Jawel: nooit gedacht, maar het werkt allemaal. Een zeer nauwkeurige GPS, een AIS die 20 km in de rondte laat zien welke (grote) schepen er overal liggen en varen, een autopilot die ons keurig op koers houdt, een 12" display op de stuurstand die zelfs met dit heldere weer al deze informatie laat zien, alle navigatieprogramma's werken, het internet is bereikbaar. Wat willen we nog meer?

Er is niemand op het water. De hele dag hebben we 3 (vracht)schepen en 1 motorboot gezien. Vandaag vonden we 70 km varen genoeg en aangezien je aan de Ems de jachthavens niet voor het uitzoeken hebt, had ik de jachthaven van de Rheder Wassersport Vereinigung uitgezocht om te overnachten. Toen we 7 km na Papenburg de ingang vonden, keken we wel raar want het was een beetje verlopen geheel. Maar ja, er waren drijvende steigers, bolders en zelfs water en elektra. Dus toch ingevaren en vastgemaakt als tweede schip.
Jullie voelen hem waarschijnlijk al, nou wij ook..... Ik had berekend dat we om 7 uur laag water zouden hebben, maar om 7 uur hield het niet op.... en er kwamen steeds meer modderbanken omhoog....en ook steeds dichter bij het schip!
Om een lang verhaal kort te maken: het is pas om 21:30 laag water en intussen liggen we compleet en finaal droog! Wat we wilde voorkomen in de Waddenzee gebeurt ons spontaan in de Ems. Voelt een beetje vreemd, lichte helling naar voren, maar het vreemdst is dat het schip niet meer beweegt. En daar ben je zo aan gewend, het schip beweegt altijd!
Nou ja, morgenvroeg om 10 uur is het weer laag, hetgeen betekent dat we rond 12 uur hier wegkunnen. We hebben geen haast!

Wondertjes van de natuur

Tijdtechnisch gezien loop ik behoorlijk achter met het blog. Het vorige bericht (van zondag) had het over onze tocht naar Leeuwarden, maar dat was vorige week donderdag! 'ns kijken of we wat van die achterstand kunnen wegwerken.

Toen wij donderdagavond afmeerden in de Prinsentuin, midden in het centrum van Leeuwarden, waren de bomen kaal. Toen we maandag vertrokken richting Groningen was de Tuin werkelijk een tuin. Door het warme weer barsten de bomen ineens uit in fris groen en prachtige bloesems en lagen we in een klein paradijsje. Het was zo'n mooi weer dat zoon Maarten besloot ons met een bezoek te vereren om uitgebreid te zonnen op het voordek.

De 3-daagse stop in Leeuwarden was bedoeld om een hoop achterstallig onderhoud weg te werken. Er is dan ook hard gewerkt, helaas niet altijd met goed resultaat. Een speciaal computertje dat ik in Israel had besteld voor de navigatie en dat moest worden ingebouwd onder de stuurstand, gaf de geest toen ik het aansloot op het 12 Volt boordnet. De brandlucht die er af kwam gaf direct aan dat ik repareren kon vergeten. Zoeken op het Internet leerde mij dat alle types inderdaad 12 V zijn, maar deze niet! Voedingsspanning 5 Volt en geen ingebouwde zekering!

Het alternatief: een lange VGA kabel en dito lange USB kabel (touchscreen) van de boordcomputer naar de stuurstand, beide kabels zijn 6 meter. En dat is op het randje!

De eerste test was positief, alles werkte. Toen we maandag wilde vertrekken werkte het weer niet. Met veel moeite 1 meter van de lengte afgehaald en ja: het werkte!!!

Zelfde probleem met de ontvangst van digitale TV (DVB-T). De leverancier (Holland Nautic Hardware) verdient een pluim! Niet alleen gaven ze me deskundige adviezen tijdens het plannen en de aanschaf, nu het niet goed werkte (wisselvallige ontvangst) kwamen ze zelfs op huisbezoek! In de Oosterhaven van Groningen kwam André V. hoogstpersoonlijk een nieuwe kabel brengen omdat de oude teveel verliezen had. Het enige probleem: hij bracht een kabel van 10 mm doorsnee mee (de oude is 4 mm) en zo'n kabel krijg je dus met geen mogelijkheid door de mast en mijn dekdoorvoer! Na wat puzzelen hebben we ook hier ongeveer 10% van de bestaande kabel afgehaald (inclusief een las) en we hopen maar dat dit de nodige verbeteringen oplevert. En passant heeft hij ook nog mijn GPS antenne werkende gemaakt, dus we maken nog steeds vorderingen.

Zoals gezegd: we liggen in Groningen. Dat was enerzijds om André te kunnen ontvangen, anderzijds om zusje Monique te verrassen met een bezoekje op haar verjaardag de 20ste. Helaas: na een fietstocht van 6 km stonden we voor een gesloten deur, het stelleke was gaan eten op ongeveer 100 mtr. afstand van de boot in de Oosterhaven. Ze zijn er zelfs langs gereden!

Hun afwezigheid hebben ze goed gemaakt door ons de avond erna (gisterenavond dus) uit te nodigen voor het eten. Heel gezellig, maar we moesten er weer 12 km voor fietsen. Ja, Ja, het leven van een gepensioneerde gaat niet over rozen. Laat dat een troost voor je zijn Peter T.!

Zo, we zijn weer bij. Over een uurtje vertrekken we uit Groningen naar Delfzijl, binnendoor, niet over de Wadden. De wind is te krachtig om buitenom Schiermonnikoog te varen.

Na Delfzijl: het buitenland, via de Eems Duitsland in. De echte expeditie gaat beginnen!!!

Vandalisme in de haven

Als 's morgens het water nog maar lauw is heb je niet direct argwaan. Je kijkt op het laadpaneel en ziet dat er geen walstroom meer is. Ik had toch extra geld in de kast gestopt voor we gingen slapen??

Na het ontbijt loop ik de steiger op en zie tot mijn verbazing dat de elektrakast wat je noemt grondig gesloopt is. Later blijkt deze niet de enige: in totaal zijn 7 kasten gekraakt. Volgens de havenmeester ongeveer 1000 euro schade voor een geschatte opbrengst van iets tussen de 20 en de 40 euro. De kasten waren na Pasen namelijk geleegd.

Dat gebeurt dan midden in de nacht en pal voor je boot. Helemaal niets gehoord aangezien we met de boeg naar de steiger lagen en wij in het achterschip slapen. Dit was bovendien een paar dagen geleden, toen we in Harlingen lagen, waarom ik er dan nu over schrijf?

Wel, vandaag en gisteren was grote klussendag. Een daarvan was om alle fenders na te lopen en desnoods op te pompen. Vlak voor vertrek hadden we nog 2 nieuwe bolfenders gekocht en ik constateerde dat een ervan compleet "plat" was. Hoe kan dat nou? lek ventiel? Nou nee: nadere inspectie leerde ons dat er een keurige rechte snee in de fender zat. Deze had ten tijde van de "kastenkraak" voor aan de boeg gehangen. Waarschijnlijk hadden de heren krakers wat energie over om nog wat extra zinloze vernielingen aan te richten en hebben dus onze fender lek gestoken. We waren blij dat we verder niets aan dek hadden staan!!

Het is nu zondag en we liggen in Leeuwarden. Donderdagmiddag zijn we uit Harlingen vertrokken en rond 18:30 lagen we in de Prinsentuin midden in het centrum van de stad.

De volgende dag hebben we roerend afscheid genomen van ons reisgezelschap die zoetjes aan naar het zuiden vertrokken. Wij bleven een paar dagen rustig liggen om een hoop klussen die waren blijven liggen in de race naar de deadline van 10 april af te maken. Met z'n zessen hebben we een heerlijke week gehad met prachtig weer, mooie tochten en heel, heel veel plezier!

Dankjewel! een beter begin van onze lange reis hadden we ons nauwelijks kunnen voorstellen.

Verloren en .........gevonden voorwerpen.

In de haast van de voorbereidingen gaan dingen ook wel eens niet goed.

Stel je voor: een prachtige aanloop naar het eiland Vlieland, prachtig zonnetje, een lage nevel en 2 schepen die zich scherp aftekenen tegen de duinen. Vervolgens speelt zich de volgende conversatie af:

- Schat, kun jij even de filmcamera pakken??

- waar ligt die?

- in de slaapcabine, naast mijn bed.

(even zoeken)

- nee hoor, daar ligt een fotocamera!

- Hoe kan dat nou! Waar ligt ie dan??

- Ik weet het niet, ben hem nog niet tegengekomen.

SH..., we zullen hem toch niet thuis hebben laten liggen????

Jawel dus. Een controletelefoontje naar buurvrouw Marjolein die vervolgens in huis gaat zoeken levert een filmcamera op die nog braaf aan mijn computertafel hangt. Hoe krijgen we die in godsnaam weer aan boord???

In eendrachtige samenwerking tussen buurvrouw Marjolein en zwager Jaap, wordt de camera opgehaald, ingepakt en op de dinsdag na Pasen verstuurt Poste Restante Postkantoor Harlingen. Althans; dat was het idee, maar helaas: Poste Restante bestaat niet meer in deze moderne tijden. Dus verstuurd naar de Havenmeester Noorderhaven Harlingen.

Zo gezegd zo gedaan. Wij stomen dus op naar Harlingen en lopen de deur plat van de havenmeester. Helaas is die vaker niet dan wel op kantoor en de eerste bezorging ging dus mis. Nauwlettend gevolgd door Jaap via de moderne track en trace mogelijkheden blijven wij volledig op de hoogte van de omzwervingen van het pakje.

Vervolgens rijdt er een TNT bestelwagen langs de haven. Aangezien de havenmeester er weer eens niet is, springt medereiziger Peter met een reuzesprong van de steiger op de kade, arresteert de chauffeur tot ik mijn rijbewijs heb gevonden en jawel: de man had ons pakje! Gelukkig goed geadresseerd door Jaap aan Herman en Juliette, dus wij kregen het zonder problemen mee.

We kunnen dus weer filmen!! Met dank aan Marjolein en Jaap!!!!

Het Zwarte Gat

Vandaag wil ik even afrekenen met iedereen die me de vraag stelt over het beruchte "zwarte gat" waar iedere gepensioneerde in schijnt te moeten vallen.

Ik moet eerlijk zeggen: het is verschrikkelijk!!!!!!!!!!!

Elke dag opstaan wanneer je zelf wil,

Elke dag doen wat je zelf wil,

Elke dag met die boot naar een andere Wadden-eiland,

Elke dag met je vrienden borrelen en eten, het is verschrikkelijk!!
Zonder dollen: we amuseren ons opperbest. Natuurlijk denk ik nog wel eens aan m'n werk en vooral aan de mensen waarmee ik gewerkt heb, maar ik kan niet zeggen dat ik m'n huidige leven weer terug zou willen ruilen voor het werk bij Philips. Vandaag zijn we teruggevaren van Vlieland naar Harlingen. De weerberichten worden slechter en een deel van onze reisgenoten moeten gewoon weer aan het werk volgende week maandag en willen dus niet vastzitten op een mistig eiland. Het was een fantastische tocht over rustig water onder een heerlijke zonnetje met lekkere temperaturen. En dat voor half april!Kortom: een prachtige dag die volledig recht doet aan mijn nieuwe motto: "RETIRED, don't ask me to do a damned thing"! (met dank aan Maarten).

Communicatie stoornissen

Het Paasweekeind was prachtig qua weer, maar een kleine ramp qua communicatie.
Peter S. vroeg: hoe doe je dat eigenlijk, een blog bijwerken vanaf een boot?? Het antwoord is eigenlijk simpel: met m'n telefoon. Mijn PDA/telefoon heeft een GPRS/UMTS verbinding met het Internet en met mijn laptop maak ik een verbinding met die telefoon. Dat kan via een USB kabel (en Internet sharing) of via een speciaal programma: "WMWiFirouter" die van je telefoon een Wireless hotspot maakt (zodat de hele haven kan internetten :-).
Dat laatste programmaatje was er dit weekend de oorzaak van dat mijn telefoon vastliep, zich vervolgens niet meer liet resetten totdat ik uiteindelijk maar een harde reset gedaan heb en daardoor al mijn adressen en andere gegevens kwijt ben.
Nog erger: de internet settings van mijn telefoon was ik ook kwijt! Tot vanochtend Peter de K. mij uit de brand kon helpen met de juiste settings en ik weer volledig on-line ben!!!

Zoals eerder gemeld: zaterdag waren we naar Terschelling gevaren waar we zondag gebleven zijn. Maandag, tweede Paasdag, zijn we in kiellinie met 3 schepen naar Vlieland gevaren waar we genoten hebben van weer, duin, terras en de goede keuken van het "Armenhuis".
Over een uurtje hebben we een palaver met de 3 bemanningen om te bepalen wat we de rest van de week doen. Het weer wordt namelijk slechter........

JAWEL!, we hebben de deadline gehaald!!

Vraag alleen niet hoe!! dagen van 8 uur 's morgens tot middernacht, (werkeloze) monteurs van Smelne ingeschakeld voor hand- en spandiensten, het dashboard is nog afgelakt op donderdagnacht 22:30 door Ger, onze fenomenale timmerman. Vak man zonder weerga....(helaas houden zijn planning capaciteiten hier geen gelijke tred mee, maar dat is hem vergeven).

Op de dag van onze deadline zijn we de hele dag nog fanatiek bezig geweest met het monteren van de stoelen (die er fantastisch uitzien, foto's volgen later), monteren van de TV-kast en het opnieuw monteren van de instrumenten in het dashboard dat nog maar nauwelijks droog was.
Dat was ook de eerste keer om te zien dat alle instrumenten naar behoren functioneren. Nee dus! Geen GPS, geen AIS en ook de stuurautomaat heeft nog dringend een hele hoop afregelwerk nodig. Echter: we hebben voldoende instrumenten om in de schemering om 20:30 uit te varen, eindelijk die sombere hal uit. Na 3 kwartier in de duisternis vastgelegd aan een steiger in de vrije natuur tussen honderden watervogels en doodmoe naar bed.
Zaterdagochtend om 9 uur de trossen weer los om in een ruk door te varen naar Harlingen waar we om 13:15 het rendez-vous hadden met onze varende vrienden in 2 andere boten.
Onder een stralende hemel en temperaturen dik boven de 20 graden voeren we vervolgens over de Waddenzee naar de haven van Terschelling waar we rond 5 uur afmeerden. Prachtig weer, prachtig eiland, prachtige boot en heerlijke vrienden: wat wil een mens nog meer!

Halen we de deadline...???

Vorige week was er een van vallen en opstaan. De eigen activiteiten liggen op schema en in feite betekent dit dat alle IT Infrastructuur activiteiten gereed zijn (wat had je ook anders verwacht :-). Alle sensoren en antennes hangen in de mast, de kabels zijn getrokken, de benodigde elektrische aansluitingen zijn geïnstalleerd. Helaas: het ontbreekt mij aan een nieuw dashboard waarin ik alle instrumenten kan ophangen en een verbouwde TV kast die als Data Center moet gaan fungeren. Tja, dat krijg je wanneer je alles uitbesteed!
Mijn leverancier blijft zeggen, "het kan net", maar ja, zei hij dat nou in het Fries of in het Nederlands???
Feit is dat hij donderdag ineens aan boord kwam en 2 dagen hard heeft gewerkt aan de TV kast. Eerlijk is eerlijk: alles wat hij maakt is perfect. Niks haastklus of halve oplossingen, als we iets doen dan doen we het ook goed!
De balans: een stuurstoel die bijna af is, een TV-kast die bijna af is en een dashboard dat half af is. Als je je dan realiseert dat het lakken minimaal 3 dagen duurt en het afmonteren 2 dagen wordt het wel akelig krap....
Enfin: morgenvroeg zitten we weer in de auto richting Drachten om te blijven drukken, de deadline van 10 april blijft overeind!!!