thuis....en weer weg.

We hadden een rustige thuisreis en een geweldige ontvangst.
Toen we zaterdagmiddag 19 september rond half vier de oprit opkwamen vonden we het huis versierd en binnen 30 seconden stonden de buurtjes uit de straat binnen met een grote fles champagne om onze thuiskomst te vieren. We moesten allebei even slikken.... van de champagne natuurlijk.
Sindsdien veel telefoontjes, e-mailtjes en SMS-jes verwerkt. Dank, dank,dank voor al die belangstelling!!

Echter: vandaag zitten we alweer klaar om te vertrekken!
Om een uur of twee komt Marjorie om ons naar Welschap te brengen, vanwaar Ryanair ons in 1 uur en 50 minuten naar Nyköping brengt waar we om 18:00 uur landen. Vandaar is het nog een uurtje naar Söderköping waar we rond 20:00 uur weer op "Vaarttuig" hopen te stappen.
We krijgen een druk weekje. Donderdagochtend staat de droogdok beheerder om 07:30 aan boord om te helpen alle spullen die in de warme opslag gaan van boord te halen. Daarna gaat ie een file veroorzaken tussen Nörköping en Söderköping door voor ons de verkeersbrug in de E22, tijdens de ochtendspits, open te draaien. We gaan weer een hoop vrienden maken tussen de Zweden!!
Eenmaal door de brug draaien we het (nu gevulde) droogdok in om het schip op z'n plaats te leggen en te verankeren. De rest van de donderdag en de vrijdag gaan gebruikt worden voor het groot onderhoud: motor, generator, airco, drink- en vuilwater installatie etc. alles moet klaargemaakt worden voor de winter met 30 graden vorst.
Zaterdag is de grote dag: het dok wordt leeggepompt. Dan zal blijken of het schip goed ligt en niet van z'n steun afvalt! Ook kunnen we dan het onderschip schoonspuiten en controleren of onze "ontmoetingen" met de Zweedse rotsbodem nog permanente indrukken heeft achtergelaten.
De rest van volgende week wordt gebruikt aan bijwerken van roestplekjes, mogelijk het onderwaterschip in de anti fouling zetten en het opbouwen van een grote dektent om de ergste weersinvloeden buiten te houden.

We melden ons weer wanneer we weer terug zijn!!

We komen naar huis!

Het is zover: vaarwel aan het Göta Kanal, tenminste voor 14 dagen.

We hebben hard gewerkt de laatste week: opruimen, inpakken, weggooien, afdektent maken etc.
Ons streven is volgend jaar zo licht mogelijk te reizen: bij voorkeur met Ryanair vanuit Eindhoven en alleen handbagage. Dat betekent wel een dubbele inventaris zowel voor kleding als inrichting, maar in de loop der jaren hebben we al zoveel verzameld dat dat praktisch al het geval is.

Dat inzicht is in de loop van de reis gegroeid. Aanvankelijk dachten we aan begin en eind van het seizoen met een busje op en neer te rijden om alle spullen uit Nederland mee te nemen en naderhand weer terug te brengen. Al eens aan gerekend? Het kost goud geld en vooral tijd, terwijl Ryanair ons voor ruim 100 euro op en neer naar Stockholm vliegt. Dus wij hebben een Zweedse zeilmaker gevonden die onze kapotte dektent weer keurig voorzien heeft van een nieuwe rits, we hebben zweedse olie voor de motor, zweedse antivries voor de koelsystemen en nog veel meer. Er is maar een probleem: ze verkopen geen Senseo pads in Zweden, dus hoe krijgen we volgend jaar voldoende koffie aan boord!

Bovendien hebben we een "warme" opslag gevonden voor alle spullen die niet in de kou aan boord kunnen blijven. Ook dat had dus naar Nederland gemoeten. Mooi niet dus: alles zit in 5 verhuisdozen en over 14 dagen gaan die voor 7 maanden in een verwarmde opslag op 100 meter afstand van de boot: geen gesleep!

Morgenvroeg gaat het dus beginnen. We vertrekken vroeg, voornamelijk om het rustig aan te kunnen doen. We zouden die 1400 km in een dag kunnen afjakkeren, maar na 5 maanden gewend te zijn aan de rust op het water, willen we het risico van gerace op de Duitse Autobahnen niet aangaan. We hebben alle tijd, dus het zal zaterdagmiddag worden voordat we familie en vrienden weer in de armen kunnen sluiten.

Wij verheugen ons er al op! Tot zaterdag!

Het laatste station

En daar liggen we dan. De zon schijnt, een matige wind en de Gota kanaal Company heeft een enorme Nederlandse vlag gehesen pal op de plaats waar wij liggen. Mooie brede steiger in een hoek, zodat ik ook aan boeg en hek kan werken, voorzien van water en elektra en een (gratis) wasmachine om de hoek.
Kortom: te mooi om waar te zijn! Er is maar een probleem mee: we kunnen niet meer varen! We liggen opgesloten en Vaarttuig blijft hier liggen tot ze op 1 oktober het droogdok in kan varen.
De laatste etappe was fantastisch. Zweden had werkelijk alles uit de kast gehaald om een perfecte indruk achter te laten. De wind was praktisch nul, de hemel stralend blauw en de temperatuur zo'n 19 graden. Opnieuw die volstrekte eenzaamheid, geen kip te zien. En de tocht voerde ons door een doolhof van kleine en grote eilandjes met sommige doorgangen zo smal dat je er nauwelijks met 2 boten door zou kunnen. De nacht doorgebracht aan de wachtsteiger voor de sluis van Mem als enige boot.
De ochtend van mijn verjaardag was wederom prachtig. Om half negen stond er al een klein blondje van het Gota Kanal aan de boot om de diesel af te tanken en ons door de sluis te brengen. Daarachter bleken nog 3 schepen op ons te wachten om in konvooi door de sluizen te gaan. Wij haakten als eerste af in Söderköping, de rest ging nog door naar hun thuishavens (waren allemaal Zweden). Om half twaalf lagen we vast en is onze reis in 2009 afgelopen.
Ik zal nog wel beschrijven hoe we het schip prepareren en in het droogdok leggen, maar de regelmatige beschrijving van onze reisavonturen is hiermee afgelopen.

Ik wil iedereen waarmee wij via dit blog gecommuniceerd hebben (en dat zijn er veel meer dan de 13 officiële volgers) hartelijk danken voor hun reacties, medeleven, emoties tot uitdrukking gebracht in mailtjes, SMS-jes, telefoontjes, reacties etc.
Ik had het af en toe helemaal gehad met die website en -blog, want daar gaat wat tijd en energie in zitten. Maar als ik dan weer een reactie uit onverwachtte hoek kreeg waaruit bleek dat we heel veel trouwe volgers hadden, ging ik er weer voor zitten om een nieuwe episode toe te voegen.
Zodra we thuis zijn, gaan we ook iets doen met de honderden foto's en uren video die we geschoten hebben en ik zal de website daarmee verder opsieren.

En dan 2010: jawel we gaan door. Onze route is nog niet duidelijk, maar we gaan de rest van de Oostzee ook nog verkennen, zoveel staat vast.

Bovendien: het varen is ons zo goed bevallen dat ik me heb ingeschreven, samen met een amerikaan die we in Zweden hebben leren kennen, voor een zeiltocht rond Kaap Hoorn aan boord van de Nederlandse bark "Europa". Die tocht vindt plaats van half maart tot half april 2010 en na afloop voegt Juliette zich weer bij me in Valparaiso (Chili) waar deze tocht eindigt, om samen nog enige tijd in Brazilië door te brengen bij een oud Philips collega.

Maar voorlopig concentreren we ons op het winterklaar maken van het schip en de terugreis naar Nederland volgende week. Op exact welke dag we terugrijden kan ik nu nog niet zeggen, maar we proberen in ieder geval zaterdag 19 september weer thuis te zijn en iedereen weer in de armen te sluiten.
Tot spoedig!!!!!

De laatste etappe....

Zondagochtend zijn we vertrokken uit Stockholm.
Een heftige stad! En dan heb ik het vooral over de havenfaciliteiten die ze bieden in combinatie met het weer. Op een gegeven moment heb je het wel gehad met alweer die rollers die de haven in komen zetten waardoor het schip weer aan haar lijnen ligt te trekken en de steigers weer ontzettend liggen te piepen. En je hebt ook genoeg van de wind die permanent in de kont staat en de tent doet klapperen.
Toen de jongens er waren vonden ze het nogal meevallen, maar ja, gedurende de dag waren ze er niet en 's avonds gaat de wind meestal een heel eind liggen. Het toppunt hadden we afgelopen vrijdag: na een dagje excursie in Stockholm kwamen we terug op de boot en, hé: waar is de vlag??
Nou, die hing nog net in de fenderhouder, tenminste het bovenste deel. Het onderste deel van de vlaggestok stak nog steeds in de vlaggestokhouder, vlak erboven finaal afgebroken!!
De windmeter heeft die dag wind van 24 knopen geregistreerd. Nou, die hebben we wel eerder gehad en nog wel meer ook, maar dit keer lag de meter in de luwte van de tent en de 2 schepen naast ons. Het moeten een paar verrekt harde vlagen zijn geweest die zo'n stok doen breken!

Zondag was de eerste keer in 10 dagen dat de wind op een normale 6-8 knopen sterkte was. Ook de voorspellingen voor de rest van de week lieten normale waarden zien met uitzondering van morgen. Dus we zijn vertrokken. En daar waar wij anders constateerden dat we alleen op het water waren, zo druk was het nu. Het leek wel alsof alle Zweden op deze kalme dag gewacht hadden om de boot bij het zomerhuisje op te halen en terug te brengen naar de stad en de winterberging. Een werkelijk eindeloze stroom boten kwam ons tegemoet, we waren wel praktisch de enige die naar buiten gingen.....
We hebben de hele dag door de scheren van de Stockholm archipel gedwaald en met een langzame boog eerst naar het noorden en via het oosten naar het zuiden gekoerst. Onderweg hebben we en-passant twee nieuwe persoonlijke records gevestigd. De eerste was het bereiken van het meest noordelijke punt van deze reis, nl. op N 59°25'27" en niet veel later het meest oostelijke punt: O 18° 45'10".
Na zo'n 87 km en iets meer dan 7 uur varen vonden we het welletjes en hebben de nacht doorgebracht in de Karlslunds Marina, een werkelijk gigantische jachthaven met honderden schepen en.... totaal uitgestorven na 6 uur 's avonds. We hebben het schip maar ergens tegen de steiger gelegd en zijn de volgende ochtend ook weer zondermeer vertrokken.

Maandag begon wederom prachtig en dat was maar goed ook want Juliette heeft het in haar rug en heeft dus het merendeel van de reis platgelegen. Een vervelende samenloop van omstandigheden is dat de hydraulische pomp van de auto-pilot het heeft begeven en ik dus niet meer even van het stuur kan weglopen om haar te helpen. Dat werd helemaal vervelend toen in de middag de wind weer behoorlijk aantrok, net toen we open zee bereikte. En dan zul je altijd zien dat juist op dat moment wij een koers moesten varen met halve wind! Dat werd dus rollen en ouderwets kruisen om het nog een beetje comfortabel te houden! Toch: dit was de eerste keer dat Juliette zeeziek werd en de puts nodig had. Gelukkig duurde het maar even en een uurtje later zat ze alweer aan de lunch, maar toch!
Die dag zijn we geëindigd in Trosa waar we al eerder waren. Om haar rug de kans te geven te herstellen en het slechte weer van morgen te ontlopen, blijven we hier 3 nachten (2 dagen) en maken vrijdag de sprong naar de sluis van Mem, de ingang van het Gota kanaal. Daar krijgen we op vrijdag een escorte naar Söderköping, de sluizen worden speciaal voor ons gedraaid! Eenmaal in Söderköping is het afgelopen met de pret. Dan liggen we opgesloten tussen een sluis en een brug die de komende 6 maanden niet meer bediend worden!

Na vrijdag wordt het een weekje hard werken om alles te wassen en te poetsen en alle voorbereidingen te treffen voor de definitieve opslag. Die gebeurd pas op 3 oktober, maar voor die tijd komen we eerst 2 weken naar huis. Eind september rijden we dan met een auto vol met onderhoudsmateriaal terug naar Zweden om het schip op haar plaats in het dok te leggen waarna op 3 oktober het dok wordt leeggepompt. Daarna moeten we de onderkant van het schip nog schoonspuiten en in de anti-fouling zetten, dus het zal wel 5 oktober worden voordat we definitief terug naar Son rijden.

Stockholm etc.

Ondanks het feit dat we de mooiste plek in de Wasa haven hadden: we moesten er wel uit!
Niet omdat we daar niet goed lagen, maar omdat de haven op slot ging om voorbereid te worden voor de jaarlijkse "Floating Boat show", de natte Hiswa van Stockholm, zeg maar.
Nou daar stonden we dan, met de jongens op komst. We mochten eventueel wel tot zondag blijven liggen, maar daar hadden wij ook geen zin in. Dus snel op pad om een alternatief te vinden. En dat vonden we uiteindelijk in de Navis haven, Iets verder weg van de stad maar voorzien van een goede busverbinding.
Na alle voorbereidingen voor de ontvangst van onze gasten, hebben we de lijnen losgegooid en zijn verhuisd naar de nieuwe haven. Nou, je zult ons niet meer horen klagen over de onrust in de Wasa haven, die was heilig bij wat we hier af en toe meemaken, het is vreselijk onrustig.

Dat was vorige week vrijdag, intussen is het donderdag en de jongens zijn sinds maandagmiddag alweer naar Nederland. Het regende bij hun aankomst, maar gelukkig is de rest van het weekend droog en zonnig gebleven. Wel met een harde wind, maar als je niet hoeft te varen is dat ook niet ernstig!
Met z'n vieren Stockholm verkend, veel gelopen, met de bus de stad bekeken, lekker gegeten, de Wasa gezien en veel gelachen. Het weekend was om voor je het wist!

Sindsdien dringt de thuisreis zich steeds nadrukkelijker op. We beginnen onze voorraden op te maken, er ligt weer een agenda op tafel met allerhande afspraken, de actiepuntenlijsten wordt steeds langer. We gaan nog steeds elke dag de stad in, maar kijken steeds meer naar souvenirs en winterkleding.
Kortom: het wordt tijd om naar huis te gaan! We hopen nog op een mooie week, maar terwijl ik dit schrijf loeit buiten de wind en giet het van de regen. Hopelijk kunnen we onze reis afsluiten met een mooie rustige tocht door de scheren van de Stockholm archipel, maar voorlopig wil die verrekte wind maar niet gaan liggen. Blijven de vaarcondities slecht, dan gaan we weer binnendoor via Södertalje en dan zo snel mogelijk naar Mem om via de sluis het Gota kanaal weer op te gaan naar Söderköping. We willen daar rond 11-12 september zijn, want we hebben wel een kleine week nodig om op te ruimen, de wintertent te kopen en te maken, de auto te halen en de rest van de dingen op de lijst af te werken. Het lijkt wel werk!!
Geen angst: het blog staat ook op de lijst! We blijven dat bijhouden tot het schip daadwerkelijk hoog en droog in het dok ligt en wij er afscheid van hebben genomen rond 3 oktober.

Bij de foto van deze blog:
dit zijn de schepen die op en neer varen voor onze haven. De foto is genomen toen wij van de Wasa haven naar de Navis haven verhuisden en ik moest 9 knopen varen om dat ding voor te blijven. Kun je nagaan wat deze knapen aan hekgolven achterlaten die door niets geremd zo de haven komen binnenlopen. We liggen nu tussen 4 lijnen tussen hekboeien met de boeg aan de steiger. Vast langs een steiger kun je hier niet liggen, dat hebben we exact 15 min. geprobeerd, we trokken zowat de bolders uit het dek!!