De laatste etappe....

Zondagochtend zijn we vertrokken uit Stockholm.
Een heftige stad! En dan heb ik het vooral over de havenfaciliteiten die ze bieden in combinatie met het weer. Op een gegeven moment heb je het wel gehad met alweer die rollers die de haven in komen zetten waardoor het schip weer aan haar lijnen ligt te trekken en de steigers weer ontzettend liggen te piepen. En je hebt ook genoeg van de wind die permanent in de kont staat en de tent doet klapperen.
Toen de jongens er waren vonden ze het nogal meevallen, maar ja, gedurende de dag waren ze er niet en 's avonds gaat de wind meestal een heel eind liggen. Het toppunt hadden we afgelopen vrijdag: na een dagje excursie in Stockholm kwamen we terug op de boot en, hé: waar is de vlag??
Nou, die hing nog net in de fenderhouder, tenminste het bovenste deel. Het onderste deel van de vlaggestok stak nog steeds in de vlaggestokhouder, vlak erboven finaal afgebroken!!
De windmeter heeft die dag wind van 24 knopen geregistreerd. Nou, die hebben we wel eerder gehad en nog wel meer ook, maar dit keer lag de meter in de luwte van de tent en de 2 schepen naast ons. Het moeten een paar verrekt harde vlagen zijn geweest die zo'n stok doen breken!

Zondag was de eerste keer in 10 dagen dat de wind op een normale 6-8 knopen sterkte was. Ook de voorspellingen voor de rest van de week lieten normale waarden zien met uitzondering van morgen. Dus we zijn vertrokken. En daar waar wij anders constateerden dat we alleen op het water waren, zo druk was het nu. Het leek wel alsof alle Zweden op deze kalme dag gewacht hadden om de boot bij het zomerhuisje op te halen en terug te brengen naar de stad en de winterberging. Een werkelijk eindeloze stroom boten kwam ons tegemoet, we waren wel praktisch de enige die naar buiten gingen.....
We hebben de hele dag door de scheren van de Stockholm archipel gedwaald en met een langzame boog eerst naar het noorden en via het oosten naar het zuiden gekoerst. Onderweg hebben we en-passant twee nieuwe persoonlijke records gevestigd. De eerste was het bereiken van het meest noordelijke punt van deze reis, nl. op N 59°25'27" en niet veel later het meest oostelijke punt: O 18° 45'10".
Na zo'n 87 km en iets meer dan 7 uur varen vonden we het welletjes en hebben de nacht doorgebracht in de Karlslunds Marina, een werkelijk gigantische jachthaven met honderden schepen en.... totaal uitgestorven na 6 uur 's avonds. We hebben het schip maar ergens tegen de steiger gelegd en zijn de volgende ochtend ook weer zondermeer vertrokken.

Maandag begon wederom prachtig en dat was maar goed ook want Juliette heeft het in haar rug en heeft dus het merendeel van de reis platgelegen. Een vervelende samenloop van omstandigheden is dat de hydraulische pomp van de auto-pilot het heeft begeven en ik dus niet meer even van het stuur kan weglopen om haar te helpen. Dat werd helemaal vervelend toen in de middag de wind weer behoorlijk aantrok, net toen we open zee bereikte. En dan zul je altijd zien dat juist op dat moment wij een koers moesten varen met halve wind! Dat werd dus rollen en ouderwets kruisen om het nog een beetje comfortabel te houden! Toch: dit was de eerste keer dat Juliette zeeziek werd en de puts nodig had. Gelukkig duurde het maar even en een uurtje later zat ze alweer aan de lunch, maar toch!
Die dag zijn we geëindigd in Trosa waar we al eerder waren. Om haar rug de kans te geven te herstellen en het slechte weer van morgen te ontlopen, blijven we hier 3 nachten (2 dagen) en maken vrijdag de sprong naar de sluis van Mem, de ingang van het Gota kanaal. Daar krijgen we op vrijdag een escorte naar Söderköping, de sluizen worden speciaal voor ons gedraaid! Eenmaal in Söderköping is het afgelopen met de pret. Dan liggen we opgesloten tussen een sluis en een brug die de komende 6 maanden niet meer bediend worden!

Na vrijdag wordt het een weekje hard werken om alles te wassen en te poetsen en alle voorbereidingen te treffen voor de definitieve opslag. Die gebeurd pas op 3 oktober, maar voor die tijd komen we eerst 2 weken naar huis. Eind september rijden we dan met een auto vol met onderhoudsmateriaal terug naar Zweden om het schip op haar plaats in het dok te leggen waarna op 3 oktober het dok wordt leeggepompt. Daarna moeten we de onderkant van het schip nog schoonspuiten en in de anti-fouling zetten, dus het zal wel 5 oktober worden voordat we definitief terug naar Son rijden.