zussen-weekend en nog meer ongelukjes....

aankomst met het boemeltje uit Workum

Het is altijd beter om familiezaken uit de openbaarheid te houden, maar van dit zussen-weekend wil ik toch zeggen dat het een groot succes was!
Juliette's beide jongere zussen arriveerden per trein in Leeuwarden op vrijdagmiddag met prima weer, Dwars door de stad zijn we in 15 minuten naar de boot gewandeld in de Prinsentuin waar we vervolgens heerlijk geborreld en gegeten hebben.

shop till we drop...

Maar ze kwamen natuurlijk om te varen, dus na een goede nachtrust zijn we afgevaren onder een heerlijk zonnetje en op weg gegaan naar Sneek. Ondanks de wind was het goed toeven op voor- en achterdek, dus de dames zijn weer een tintje bruiner (roder??) geworden. In Sneek hebben de zusjes vervolgens de binnenstad onveilig gemaakt, terwijl ik aan boord tot rust kon komen!!

Het toeval wilde dat ook "Int Aepjen" weer in de buurt was. Vanuit IJlst waren zij op doortocht door Sneek op weg naar Woudsend met gasten aan boord. Toen zij een uurtje later voor ons aanlegden bleken die gasten onze huisarts en zijn vrouw te zijn. Goh, wat leuk dacht ik nog: om van zo ver te komen om mijn rugblessure te onderzoeken!! Maar ja, weinig kans: geen weekenddienst hè!!
Na even bijgekletst te hebben en hun boodschappen te hebben gedaan, vertrok "Int Aepjen" weer en niet veel later kwamen de zussen ook weer aan boord, voorzien van de nodige tassen.

vrouwen aan boord

Die zondag was het weer aanmerkelijk slechter. Het zonnetje scheen nog steeds maar de wind was enorm toegenomen. Er werd Bft. 4-5 voorspeld, maar onderweg over het Slotermeer heeft onze windmeter een nog nooit vertoonde windvlaag van liefst 72 knopen geregistreerd. Als je dan weet dat de windschaal ophoudt boven 64 knopen oftewel windkracht 12, dan weet je dus dat het ontzettend hard gewaaid heeft. Weermannen zijn blijkbaar slecht in het voorspellen van wind. Temperatuur en neerslag gaat dan nog redelijk, maar met de wind zitten ze er altijd mijlenver naast: uitermate vervelend!!!

Het slaapkamergeheim van "Vaarttuig".

De zusjes hebben dus alles meegemaakt: mooi, maar ook slecht weer. Slotermeer en even later het Heegermeer waren een sensatie: geweldige sproeizeeën kwamen over bovendek EN dektent heen zetten en het schip rolde en draaide behoorlijk. De golfhoogte op deze kleine meren blijft laag dus er is niemand zeeziek geworden maar het was wel een belevenis. En het was de ultieme test voor onze nieuwe ramen: geen druppeltje is er door gekomen!!

Een belevenis was ook toen we uiteindelijk afmeerden in Workum om de zusjes daar bij hun auto af te zetten die bij het station geparkeerd stond. Toen we eindelijk een plekje hadden gevonden in de Workummer Jachthaven aan een fabriekssteiger, kwam ik tot de ontdekking dat het linker en rechter deel van het zwemplateau finaal verdwenen waren. Blijkbaar door de golfslag losgeslagen uit het stalen frame, drijven die nu ergens rond op de Friese meren. Dat was behoorlijk balen! hoe kunnen die dingen nu 2 jaar Oostzee overleven en vervolgens op hetzelfde korte stukje op een zondagmiddag gelijktijdig verdwijnen!!!

het nut van (veel) foto's maken

Maar wacht eens: zijn die plateaus niet los geweest toen de romp geverfd werd vorig jaar??  Een telefoontje naar de schilder op maandagochtend leverde geen uitsluitsel op: nee, daar kunnen we ons niets van herinneren. Maar het geheugen van Juliette was beter dan dat van de schilders en op haar aandringen ben ik gaan zoeken in de foto's van vorig jaar en jawel: het bewijs werd geleverd, natuurlijk zijn die planken eruit geweest.
Eenmaal op de werf waren de schilders ruiterlijk genoeg om toe te geven dat ze dan vermoedelijk niet goed vast gezet zijn na het terugplaatsen. In goed overleg met ons en Smelne zijn we vervolgens tot een regeling gekomen waarbij wij op dinsdag naar huis zijn gereden met achterlating van het schip. Smelne en de schilders zullen er samen voor zorgen dat wij vrijdagmiddag weer kunnen varen MET zwemplateau maar ZONDER rekening.
Eind goed al goed. Intussen zitten we dus alweer 2 dagen thuis en werken keihard in de tuin om alle onkruid weg te krijgen en alle hagen te snoeien die intussen al 2 keer zo dik geworden zijn. Ook de wasmachine draait volcontinu zodat we morgen weer brandschoon aan onze ECHTE vaarvakantie kunnen beginnen.

'n weekje met ongelukjes

Het was niet de bedoeling onze lezers zo lang te laten wachten op deze episode van het blog, maar helemaal in de hand hadden we het niet deze week!

In de vorige episode hadden we afscheid genomen van de bemanning van de ST161 om vervolgens samen met "Int Aepjen" op woensdag van Joure naar Franeker te varen. Klein stadje maar met een ontzettend rijke historie.Wisten jullie dat Franeker ooit een heuse universiteit had?? De sporen van dat rijke verleden zijn nog overal te zien: van de enige nog in gebruik zijnde kaatsbaan in de wereld tot het oudste, ook nog in gebruik zijnde Planetarium. Ooit door wolkammer Eise Eisinga in zijn woonkamer gefabriceerd om zijn tijdgenoten (1780!) ervan te overtuigen dat al die voorspellingen van het einde der tijden ook maar onzin was. (http://www.planetarium-friesland.nl/)
Indrukwekkend om te zien wat men in die tijd al wist van planeten en hun banen, de seizoenen, maanstanden etc.etc.
In Franeker hebben we 's avonds met z'n vieren gegeten om afscheid te nemen van een heel gezellige vakantie. De volgende dag ging "Int Aepjen" door naar Harlingen en van daaruit via Makkum terug naar de thuishaven, terwijl "Vaarttuig" ging beginnen aan de reis terug naar Drachten.
Vlak voor het afscheid de volgende ochtend besloot Juliette echter haar eigen onuitwisbare indruk van Franeker in de boeken te krijgen. In een poging een wasknijper (#&$!!!) van de zwemplank te redden, deed ze een misgreep en probeerde zich vast te houden aan de ingeklapte zwemtrap. Die klapte natuurlijk heel gehoorzaam uit en met trapje en al kieperde Juliette dus van de zwemplank af in dat niet al te schone slootwater van de gracht in Franeker waar we afgemeerd lagen. Nog een geluk dat het de zwemtrap was die ze meetrok, want nu kon ze er ook acuut weer uitklimmen. Echter de 5 seconden die ze in het water heeft gelegen waren lang genoeg, bleek achteraf, om een legertje bacteriën naar binnen te slikken, die haar vervolgens 3 dagen lam heeft gelegd. Diarree, overgeven in de overtreffende trap. Alles wat erin ging aan water en medicijnen kwam er net zo hard weer uit.
We waren intussen in Leeuwarden gearriveerd en daar zijn we maar blijven liggen tot zondagmiddag om haar de kans te geven weer enigszins op krachten te komen, maar pas op maandag waren haar ingewanden weer een beetje op orde.
Zondagmiddag zijn we uiteindelijk weer vertrokken om via de kortste route naar Drachten te reizen. Het aangekondigde slechte weer liet zich al gelden: buien regen en harde wind. In Drachten moesten we nog even aan een buitensteiger aanleggen aangezien er op zondag niemand was om ons in de hal te laten en vervolgens heeft het de hele nacht geregend.

Wat we in Drachten te zoeken hadden???
Wel, 10 weken geleden hebben we bij de Smelne werf nieuwe thermopane ramen (met een voorziening tegen een koudebrug in de aluminium sponningen) besteld en die gaan dinsdag geleverd worden. Er moest dus keihard gewerkt worden! Op maandag wilden we de voorramen al demonteren om vervolgens het houtwerk opnieuw te schilderen en dinsdag moeten we dus aan de bak om de overige ramen te verwijderen en vervolgens de nieuwe te monteren. We hebben besloten het zelf te doen om de montagekosten uit te sparen, de ramen zelf zijn al duur genoeg!!
Maandagochtend werden we al vroeg in de hal gelaten en beschermd tegen de naargeestige elementen buiten (storm en regen) hebben we opgewekt en in sneltreinvaart de eerste 3 ramen gedemonteerd. Vervolgens aan de gang met een schuurmachine om de watersporen in het hout weg te schuren en dat vervolgens te lakken. Alles ging voorspoedig tot ik tegen 12 uur een misstap maakte (van aanrecht naar zitbank) en vervolgens rechtstandig op de vloer van de keuken viel om met m'n rug op de keukentrap te knallen.
Ik heb zeker 10 minuten op de vloer van de keuken gelegen om bij te komen van de klap en vervolgens een voor een m'n ledematen te testen. Godzijdank geen breuken, ook niet in de ruggengraat. Blijkbaar ben  ik zijwaarts op de trap terechtgekomen dus boven de linkerbil en in de flank begon zich al snel een behoorlijk zwelling af te tekenen.
Die dag werk je toch niet echt lekker meer. Rug en spieren zijn behoorlijk gekneusd en elke beweging doet pijn. Toch zijn we er in geslaagd die dag het schilderwerk af te maken (maar het krijgt geen hoofdprijs) en de overige voorbereidingen  te doen alvorens naar bed te gaan.
De ramen arriveerden inderdaad al vroeg op de ochtend en toen ik de eerste (de kleinste!!!) uit het krat probeerde te tillen, werd ik bleek rond de neus! Wat een gewicht! Hoe gaan we dat nou doen met Juliette nog herstellende van een buikgriep en Herman met een halve rug!

Om een lang verhaal kort te maken: we hebben het gered! Met veel gehannes en gedoe zijn we er toch in geslaagd om ook de grootste en zwaarste ramen samen uit het krat te tillen, op de boot te krijgen en vervolgens in de sponning te plaatsen. Juliette snelde dan vervolgens naar binnen om de binnenrand met 4 schroeven vast te zetten en dan: op naar de volgende. Aan het einde van die dag waren we er toch in geslaagd om alle nieuwe ramen (9 stuks) uit de krat in de boot te krijgen en alle oude ramen uit de boot in de krat.
We waren gebroken!

De woensdag hebben we gebruikt om e.e.a. af te werken en vervolgens alle waterslangen van de motorkoeling te vervangen. Als bijkomende verrassing weet ik nu exact waar alle afgeslagen schoepen van de impeller blijven wanneer die de geest geeft. Toen ik de waterslang aan de oliekoeler losmaakte kwamen de schoepen van wel 3 impellers uit de slang rollen!!! Goede les! vervang niet alleen de impeller maar spoel alle slangen en slangpilaren door alvorens de boel weer dicht te maken!!!

En toen was het alweer donderdag. Ik had die nacht slecht geslapen omdat elke beweging pijn deed. Gisteren waren we gaan eten in Drachten met de auto en toen merkte ik dat elke oneffenheid in de weg mij stekende pijnen in buik en zij opleverden. Donderdagochtend zijn we dus naar de EHBO van het Drachter ziekenhuis getogen om toch zekerheid te krijgen dat er geen vitale organen zijn beschadigd. Alle lof moet ik zeggen! Geen gezeur van eerst naar huisarts en zo, maar direct ingeschreven en vervolgens grondig onderzocht door een jonge arts. Na ook nog een paar röntgenfoto's van de buik te hebben bestudeerd kwam hij tot de conclusie dat er inderdaad een pracht van een kneuzing in de rugspieren zat maar dat alle vitale organen en ruggengraat OK waren.  Gelukkig maar! En die kneuzing heeft alleen tijd nodig om weg te trekken.
Na dit bezoek aan het ziekenhuis zijn we dus opgelucht terug gegaan naar de boot om vervolgens welgemoed weer te vertrekken naar de Prinsentuin in Leeuwarden in afwachting van de komst van de 2 jongere zusjes van Juliette. Een heel weekend met 1 heer en 3 dames!
Maar daarover meer in een volgende keer!

de jaarlijkse reünie

Alhoewel we het pas 2 keer gedaan hebben zijn we wel vastbesloten er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken: de voorjaarstrip van de Barkas "Int Aepjen", de Sturiër "ST 161", en de Smelne Vlet "Vaarttuig". We hebben het weliswaar pas 2 keer gedaan, maar we hebben beide keren zoveel plezier gehad dat we vastbesloten zijn dit in de komende jaren tot traditie te verheffen.

Het begon dus met onze terugreis vanuit Harlingen, wederom door de Lorentzsluisen in de Afsluitdijk en vervolgens direct bakboord uit door de geul naar Makkum. Via de buitenhavens kom je dan bij dat rare sluisje (er zit een bocht in en tijdens de schut moet de brug open blijven staan aangezien die dwars over de kolk ligt) en vervolgens kom je weer in de Friese Vaarten.

Vaarttuig voor de deur van
de Koninklijke Tichelaar

Er heersen een aantal gewoontes in Friesland met betrekking tot varen. De eerste is: er wordt geen sluis gedraaid en geen brug geopend tussen 12 en 1 uur. Je kunt hoog of laag springen, bidden of smeken: om 12 uur gaan de lichten dubbel rood en gaat de wachter aan de boterham. Nou ja: als je dat weet maak je er het beste van, dus na de sluis van Makkum hebben we om 11:50 uur aangelegd pal voor de voordeur van de Koninklijke Tichelaar en zijn we de geboorteplaats van het beroemde Makkummer aardewerk gaan bekijken. Ze maken mooie spullen! maar toen ik 6 mooie maritime koffiebekers had uitgezocht voor verfraaiing van "Vaarttuig" en een rekening kreeg van euro 246 heb ik ze toch maar teruggelegd. Stel je voor dat ze kapot vallen......

De tweede gewoonte is het vissen met een klompje en dat gaat als volgt. Als (vrijwillige?) brugwachter bevestig je een bordje aan de brug: "bruggeld 1 euro", vervolgens neem je een hengel, een touwtje en een klomp beschilderd in de friese kleuren die je aan elkaar knutselt en vervolgens wacht je op een bootje. Die laat je lang genoeg voor je brug wachten tot je zeker weet dat de opvarenden het bordje gelezen hebben, dan open je de brug, gaat met je hengel uit het raam van je hokje hangen en zwaait de klomp naar de boot toe. De opvarende zijn meestal allang bekend met deze folklore en staan al klaar met hun munten om deze in het klompje te deponeren. En zo vaart de hele friese economie wel: zelfs de banken spelen er op in door automaten ter beschikking te stellen waaruit voorverpakte rollen halve, hele en dubbele euro's rollen voor een leuk extra bedragje.

Leuk toch???? Nou ja, als je dan van Makkum naar Sneek vaart en aan het eind van de rit tot de conclusie komt dat je 15 euro in klompjes hebt gedeponeerd, ga je je toch op de kop krabben. Het is maar 30 km van Makkum naar Sneek en dat is toch een prijs van 0,50 cent per kilometer. Als dat tarief voor je auto werd gevraagd hadden we allang een Egyptische revolutie gehad.

Mijn mening: laten we heel snel ophouden met deze Middeleeuwse manier van tolheffing en een vaarbelasting invoeren. Ik heb daar geen enkel probleem mee, mits die gelden gebruikt worden voor verbetering van het vaarcomfort zoals snelle (geautomatiseerde) bediening, veilige wachtsteigers voor bruggen en sluizen, gratis afzuigpunten voor vuilwater, meer vrije aanlegplaatsen in de natuur (zoals Marrekrite plaatsen) etc. etc.

alweer asperges....!

Maar goed: In Sneek troffen we "Int Aepjen" en na een goede nachtrust voeren we gezamenlijk naar Joure op zo'n beetje de drukste dag tot nu toe. Verschrikkelijk, werkelijk overal bootjes, het krioelde ervan. We weten nu ineens weer waarom we nooit in Friesland willen zijn van half juni tot half september. Gelukkig waren we al redelijk vroeg in Joure en hadden dus redelijke plaatsen waar we even later de bemanning van de ST 161 konden verwelkomen. Inderdaad, alleen de bemanning, niet de boot aangezien die nog in aanbouw is..... Ja, ja, de financiële crisis treft niet iedereen!!!!! Die avond hebben we ons weer te goed gedaan aan het ook al klassieke reüniediner: jawel, asperges!!

zoekplaatje: wie zijn de 2 kapiteins op deze boot???

Op zondag voeren we met 2 boten en 3 bemanningen via een prachtige tocht naar Blokzijl in Overijssel. Naarmate we Friesland verlieten werd het rustiger op het water (minder bootjes dan, het waaide als een gek) en eenmaal in Blokzijl was er van de drukte niets meer over. Ook hier zijn we ons culinair te buiten gegaan. Nee: niet bij Kaatje aan de Sluis, maar een diner van onze eigen chefkok Mieke. O wat is het heerlijk varen met haar in de buurt!!!

Trouwens: het vertrek uit Joure verliep niet zonder strubbelingen. Direct na vertrek had Vaarttuig een motorkoelingsprobleem. Na een geforceerde aanleg aan een verboden steiger bleek een waterslang gescheurd, waardoor de impeller oververhit raakte en totaal verbrand was. Gelukkig hadden we alle onderdelen aan boord en na een uurtje was de boel gerepareerd en konden we verder.

afscheid in Joure

De volgende dag ging het van Blokzijl naar Lemmer via Vollenhove en de Noord-Oost polder. Op dinsdag voltooide we het rondje door van Lemmer naar Joure te varen waar we afscheid namen van de bemanning van de ST 161. Met een traantje en het vaste voornemen ook volgend voorjaar weer zoiets te ondernemen. Wat hebben we gelachen........
De rest van de dag (dinsdag 10 mei) zijn we in Joure blijven liggen om bij te komen van een zeer intensief weekeinde. Beetje poetsen, krantje lezen, lege flessen wegbrengen...........

het grote water

NB: Helaas! Door de technische problemen bij GOOGLE Blog konden wij 3 dagen geen nieuwe blog publiceren.
Hopelijk zijn die problemen nu definitief verholpen en kunnen we jullie weer laten meegenieten van onze vaaravonturen.
Herman


Eigenlijk is toch niets mooier dan het varen op het grote water. Niet dat de vaarten en meren in Friesland, Drenthe en Overijssel niet mooi zijn, maar het is zo voorspelbaar, zo beheerst, zo gecontroleerd.
Je mag niet harder dan zoveel, brug wordt alleen bediend tussen zo laat en zo laat, hier niet aanleggen, daar wel maar niet langer dan 24 uur, niet passeren, maak geen golven, hallo hier is de havenmeester, mag ik even vangen.

Maar dan het IJsselmeer. Weliswaar staan ook hier tonnen op plekken waar je beter weg kan blijven, maar voor de rest is het een grote vrije klotsbak waar je kunt gaan en staan waar je wilt, waar de wind, golven en stromingen zich niet laten regelen en waar je voortdurend rekening moet houden met de onverwachtte en gigantische krachten van de elementen. Op je hoede dus, terdege voorbereiden, constant alert op veranderende omstandigheden en vooral genieten, want voor het eerst in 5 weken voelen we eindelijk weer het schip onder onze kont bewegen op de venijnige korte deining van het Ijsselmeer. We drijven niet langer, we varen weer.......

Zo was de tocht van Urk naar Stavoren. Zodra we onze neus buiten de pieren van Urk staken werden we gepakt door de wind die gedraaid was van oost naar noord-west en die we dus pal op kop hadden. De jongens van het KNMI hadden de wind weer alleen in de eigen achtertuin gemeten en riepen windkracht 2-3, maar wij hadden een heuse 5 op onze neus staan met de bijbehorende golven. Heerlijk: we knalden met de boeg in een golfdal en de sproeizeeën gingen soms tot over de dektent. Het enige minnetje was dat we al gauw hoorden dat het anker na de verfbeurt op de werf maar losjes was opgehangen en veel te veel ruimte had en daardoor behoorlijk rammelde.

2 vrouwtjes----->

in Stavoren.

En zo zijn we al stampend naar Stavoren gevaren, onderweg nog een hevige hagelbui trotserend, waar we zonder al teveel problemen aankwamen en een nette box kregen aangewezen door de havenmeester, niet al te ver van het beeldje van het Vrouwtje van Stavoren. Gelukkig had het anker geen schade aangericht maar we hebben het wel stevig vastgezet.

de sluizen in de Afsluitdijk

bebakening op wantij

De volgende dag hebben we de reis voortgezet naar Harlingen en opnieuw was het een volstrekt andere dag. De wind was gaan liggen, de zon scheen, het IJsselmeer was vlak, kortom: een toeristisch ritje. Bij de Lorentzsluizen in de Afsluitdijk (Koornwerderzand) werd het nog even spannend want het rijtje wachtende schepen groeide rap aan, vooral omdat op het laatste moment 2 grote tweemasters arriveerden vol met schoolkinderen die voorrang kregen bij het invaren van de sluis. Toen werd het toch nog even dringen, maar gelukkig dwingt 16 ton staal toch nog enig respect af bij de bezitters van plastic zeilboten dus lagen we redelijk vooraan. Achter ons brak de pret uit toen een schip dwars in de sluis kwam te liggen in het gedrang, maar uiteindelijk lag de sluis vol en enkele schepen moesten noodgedwongen wachten op de volgende schut.

volle bak

Bij het uitvaren was het nog leuker. Wij waren het enige schip dat onder de Afsluitdijkbruggen door kon en de zeilende meute mocht nog 5 minuten wachten alvorens die bruggen opengingen. Wij begonnen dus met ruime voorsprong aan de rest van het traject naar Harlingen op een Waddenzee die nog vlakker was dan het IJsselmeer. Geholpen door het opkomende tij ging het vlot naar Harlingen waar we op de kentering aankwamen en na 5 minuten werden toegelaten tot de Noorderhaven waar we een prima box vonden. Lekkere ruime box ook, totdat ik me realiseerde dat we eigenlijk pontificaal in 2 boxen lagen......Helaas kon er niemand meer naast ons liggen alhoewel een boot het nog wel (tevergeefs) geprobeerd heeft. Tegen de avond lagen alle boxen vol en ook aan de muur aan de overkant lagen de schepen dubbel aan lange lijnen voor het opvangen van de getijdenverschillen.

Helaas, de geplande trip naar de Waddeneilanden hebben we moeten cancellen. Het wordt weliswaar prachtig weer dit weekeinde, maar de wind gaat weer opsteken. En windkracht 5-6 tussen de eilanden is geen aanlokkelijk vooruitzicht dus we nemen het zekere voor het onzekere en gaan niet. En dat betekende dat we weer uit Harlingen vertrokken, terug naar de Afsluitdijk om vervolgens bij Makkum naar binnen te gaan en dan door te varen naar Sneek voor een ontmoeting met onze vrienden van de Barkas "Int Aepjen".

de tuinen route

Dinsdag na Pasen draaiden de bruggen weer en stonden we al vroeg paraat om te vertrekken. Niet vroeg genoeg echter want om 08:45 kwam er al een schip door de sluis dat achter ons aanlegde in afwachting van ons vertrek. We moesten nl. in konvooi varen i.v.m. de brugbediening: de brugwachter gaat met de schepen mee om meerdere bruggen achter elkaar te bedienen.

Afscheid van Noordscheschut

Om 09:00 uur kwam Mieke aan boord en uitgezwaaid door Paul maakten we los om direct de eerste brug te pakken. Er zouden er die dag nog 23 volgen!! En steeds zijn er weer die mannetjes en vrouwtjes in hun auto die ons weer vooruit snellen om de volgende brug te openen! en dat voor 2 bootjes......
Met een gangetje van 7-8 km/uur voeren we door dat prachtige Drentse land totdat we in Nieuw Amsterdam arriveerden. Daar stokte de vlekkeloze bediening van de bruggen door de lunchpauze. We kwamen nog net door de spoorbrug maar de daarop volgende Veenbrug bleef dicht. Aanleggen maar, een uur blijven draaien met een straffe dwarswind gaat echter niet echt lekker. Maar waaraan vastleggen?? Geen enkele voorziening dus! Het eindigde ermee dat Herman een sprong tussen de brandnetels moest doen, de steile walkant moest beklimmen om vervolgens met lange lijnen het schip vast te leggen aan bomen, struiken en verkeersborden. Niet alleen niet ideaal, ook nog eens illegaal en strafbaar. Een hartig woordje met de brugwachter resulteerde in het telefoonnummer van z'n baas die ik dezelfde dag nog gebeld heb. Uiterst begripvol natuurlijk maar ik heb er toch nog maar een mail achteraan gestuurd in de hoop op actie. Of het ook gebeurd........???

de ganzenhoedster(s) van Coevorden

Van daaruit door naar Coevorden waar we dicht in het centrum in een prima haven konden afmeren. De voetgangersbrug vlak voor het centrum was gelukkig hoog genoeg om onderdoor te kunnen in cabrio toestand, met de tent op was dit niet gelukt! 's Avonds kwam Paul Mieke ophalen en na een laatste gezamenlijke maaltijd bij de lokale Chinees hebben we weer afscheid van elkaar genomen.

De volgende ochtend was bewolkt en dreigend en voordat we de kans kregen de tent op te zetten brak de bui al los en werden we kletsnat. En natuurlijk... tegen de tijd dat de tent stond was de regen opgehouden en kwam er weer een waterig zonnetje door.

nog 22 te gaan......

Vervolgens op weg naar Almelo. Wederom 22 bedieningen en opnieuw vlekkeloos geholpen door het ene team na het andere van de Provinciale Waterstaat van 2 provincies. Van de sluiswachter in Aadorp kregen we zelfs een vlaggetje van de provincie Overijssel! De laatste 2 bruggen in Almelo gaven even oponthoud omdat die eigenlijk na 16:00 uur gesloten zijn, maar na telefonisch contact kwam de brugwachter/havenmeester speciaal voor ons terug om om 18:00 uur de bruggen voor ons te openen. Kijk, dat is nou service!! Die havenmeester bleek overigens de ex-voorlichter van de gemeente Almelo te zijn wiens functie slachtoffer is geworden van de bezuinigingen maar zijn jaar tot aan pensioen nu nog zinnig invult met deze functie. En met enthousiasme!! Prima haven overigens met een mooie locatie tegen het centrum aan. We hebben er met veel plezier 2 nachten doorgebracht en Almelo uitgebreid bekeken.

sluis Eefde, zeker geen kleintje

Op vrijdag weer de lijnen los en opnieuw door de 2 Almelose bruggen bediend door de enthousiaste havenmeester. Dat waren dan ook de laatste bruggen van die dag want in de rest van de Twente Kanalen hebben we geen te bedienen brug meer gezien. Vlak voor samenkomst met de IJssel ligt dan nog wel de sluis van Eefde (verval 6 meter), maar dat was dan ook het enige te bedienen kunstwerk. Zo'n 500 meter na de sluis draaiden we bakboord uit de IJssel op om tegenstrooms de laatste 5 km. naar Zutphen te varen.

De haven van de Watersport Vereniging "Gelre" ligt erg mooi in het centrum van de stad en is bereikbaar via een nauwe opening in de hoge stenen IJsselkademuren. Door de enorm lage waterstand stond er een gigantische trek in de haven. Elke keer wanneer een schip op de IJssel passeert werd Vaarttuig naar voren getrokken en vervolgens weer naar achteren gesmeten. De fenders sleurden dus over de stalen damwand en de lijnen piepten en kraakten op de bolders. Dat werd dus een lekker nachtje, vooral voor Juliette! De volgende ochtend hebben we niet eens eerst ontbeten, maar direct de lijnen losgegooid en zijn weer vertrokken. We komen wel weer een keer in Zutphen als het wat rustiger is!!
De tocht stroomafwaarts over de IJssel is prachtig. Dit is nog een echte rivier met zijn meanders en kribben en uitgestrekte uiterwaarden. Runderen en paarden op de kant en overal vogels: reigers, fuuten, ooievaars, ganzen en nog eens ganzen, de leeuwerik in de lucht en de kievit in het gras. En dat alles met een prachtig zonnetje en een iets te harde, maar vooral koude, wind.

klaar voor Koninginnedag!

en Vaarttuig ook!

En zo kwamen we aan in Zwolle, luid verwelkomd door de "muziek" van Queen Dance. Een beat die door merg en been gaat en een volume waar je niet overheen kunt schreeuwen En dat vlak om de hoek van de passantenhaven. Wetend dat het toch maar tot 01:00 uur zou zijn zijn we de stad in getrokken om te genieten van alles wat Koninginnedag in Zwolle te bieden had. En het werd een prima dag zonder één wanklank, we zijn zelfs niet eens losgegooid!!!!!
In totaal hebben we 3 dagen in Zwolle gelegen. Enerzijds omdat het best een gezellige stad is, anderzijds omdat het volgende traject over het IJsselmeer gaat en het waait VEEEEL te hard om dat gezellig te kunnen doen.

vuurtoren Urk.

Dinsdag (vandaag) was het dan zo ver dat de windsterkte onder 5 Bft. zakte en wij met een veilig gevoel Zwolle verlieten, de IJssel weer stroomafwaarts afdenderden en via Ketelmeer en Ketelbrug naar Urk zijn gevaren. De wind was nog redelijk sterk, maar noord-noord oost waardoor wij onder beschutting van het land weinig golfslag te verduren hadden.
Toen we op Urk waren hebben we wel een rondje rond de vuurtoren gelopen en het water richting Lemmer zag er toch heel anders uit. Maar dat laten we voor morgen wanneer de wind nog verder gezakt is.