de vroege zomer van 2011

Wat is het warm geweest! Ik heb al horen vertellen dat dit de warmste Paasdagen ooit zijn geweest! en wij kunnen dit alleen maar beamen.

Dorstige (wedstrijd)duif die we tot 2 x toe uit het water
hebben moeten vissen.

Wie 2 weken geleden had beweerd dat we op 24 april de bimini zouden moeten opzetten vanwege de felle zon hadden we voor gek verklaard. Het is maar goed dat er van die grote lommerrijke bomen langs de Verlengde Hoogeveense Vaart staan, we hebben er een hoop schaduw en plezier van gehad!
Nog plezieriger was het toeven in de tuin van Mieke en Paul. Goede Vrijdag hadden we voor het eerst contact en hebben in hun tuin de lunch genoten waarna zij 's avonds aan boord koffie en een wijntje hebben gedronken. Tot half twaalf hebben we aan dek gezeten! weliswaar met een fleece, maar het was te mooi om naar binnen te gaan.
De volgende dag hebben we de gastvrijheid van Mieke en Paul danig op de proef gesteld door met grote zakken wasgoed hun richting op te gaan. Twee ladingen witte was zijn er doorheen gegaan die daarna in het opnieuw warme zomerweer aan de droogmolen zijn gedroogd.

Franse ambiance bij een Nederlandse dis.

Terwijl de was draaide en ik mijn logboeken bijwerkte hebben de dames hard gewerkt door grote hoeveelheden asperges en aardappelen te schillen die we die avond genuttigd hebben. Met Mieke en Paul, onze oude vrienden uit Son en Breugel en wij met z'n tweeën hebben we op de franse manier aan een lange tafel in de tuin opnieuw genoten van het "witte goud" bereid op de klassieke brabantse manier: met ham, harde eieren en een botersausje. Begeleid door een heerlijke witte wijn uit de kelders van "Vaarttuig" hebben we er een bourgondisch evenement van gemaakt.

Na elke top een dal! Toen wij tegen middernacht moe en voldaan de achterkajuit opzochten hoorden we de plaatselijke jeugd al zeer luidruchtig bezig. Het schijnt dat de traditionele Paasvuren verboden waren i.v.m. de grote droogte, maar dat viel natuurlijk niet lekker en moest met liters bier weggespoeld worden.

Blijkbaar moesten er ook nog andere uitwegen gezocht worden, want toen ik tegen 02:00 uur in de morgen wakker werd van een vreemde beweging van het schip en uit het raam keek, bleken we dwars in de vaart te liggen. Ondanks de slimme vondst van de sluismeester om ringen aan de bolders te bevestigen lagen wij toch te drijven. Aan dek gekomen zag ik nog net een luidruchtige groep Drentse heikneuters over de dijk lopen en in het duister verdwijnen en bleken de achterlijnen op het schip te zijn losgemaakt. Wat leuk en vooral: wat stoer!

Extra knopen voor veiligheid!

Gelukkig hebben ze de lijnen op het voorschip niet kunnen bereiken, dus daar lagen we nog vast. Met de hekschroef (waar Juliette zich een bult van schrok omdat ze daar bovenop nog steeds lag te slapen) het schip weer aan de kant gebracht, met pikhaak de lijnen uit het water gevist en "Vaarttuig" opnieuw vastgelegd. Dit keer echter met 2 knopen aan de walkant  en daarna de rest van de lijn dwars over het achterschip getrokken en ook strak vastgezet op de bolder aan de waterkant. Knappe jongen die hem nu nog loskrijgt (tenzij ze aan boord klimmen!) Toch hebben we de rest van de nacht niet echt lekker geslapen.

Radiotelescoop Dwingeloo

Op Paaszondag hebben we de fietsen maar eens op de wal gezet. In Drenthe moet je fietsen, niet? Helaas zijn we wel een beetje overmoedig geweest. Via Hoogeveen en Pesse zijn we naar het Dwingelderveld gereden om vervolgens daar de heide volledig te doorkruisen om via Ruinen en Fluitenberg uiteindelijk weer in Noordscheschut uit te komen. 5 uur op die kleine fietsjes, zeker een 40 kilometer: we hadden geen kont meer over!! Maar wat een prachtig gebied en wat een prachtige dag.

Tweede Paasdag hebben we vooral gebruikt om te herstellen van onze inspanningen. Toch hebben we opnieuw Mieke's wasmachine gebruikt, dit keer voor de bonte was. 's Middags de boot verlegd naar de steiger met water vlak achter de sluis om 4 dagen stuifmeel van de bloeiende kastanjebomen aan de vaart weg te wassen. De boot was compleet geel gekleurd en je kon niets meer vastpakken zonder vuil te worden. Helaas werd mijn mattenkloppen op de dijk door de zeer Godsvrezende dorpelingen niet echt gewaardeerd: ze stonden er hoofdschuddend naar te kijken!!!
Deze prachtige Paasdagen hebben we opnieuw in zomerse stijl afgesloten met een diner in de tuin van Mieke en Paul. Dank voor jullie gastvrijheid!
Dinsdag varen we verder en gaat Mieke nog een dagje mee.

en toen was het plotseling groen!

Verbazingwekkend hoe snel het ineens lente wordt. Tot en met Ossenzijl stond de tent nog fier overeind en stuurden we met jassen en de kachel aan. En dan plotseling loopt de luchtdruk op, de temperatuur schiet omhoog naar zomerse waarden en alle kale bomen dragen in 2-3 dagen ineens hun bladertooi. De wereld is weer groen, de winter is voorbij!

cabrio varen

Toen we in Ossenzijl de lange termijn weersverwachting eens bekeken was slechts een conclusie mogelijk: weg met die tent. Niets is heerlijker dan varen met Vaarttuig zonder die misvormde blik op de wereld, veroorzaakt door het bekraste en gebochelde plastic van de dektent. Cabrio-varen noemen wij dat. Zonder tent is het achterdek ineens een varend terras van acht vierkante meter, we horen elk vogeltje zingen en kunnen onbeperkt kijken naar de broedende ooievaren op hun hoge nesten.

En zo voeren we op maandag 18 april door de Kalebergse Gracht en door het dorpje Kalenberg genietend van al het fraais dat het natuurgebied de Weerribben te bieden heeft. Praktisch alleen op de wereld, slechts zelden een tegenligger. Tot natuurlijk bij het smalste deel van de gracht: de brug in Kalenberg. Daar verrasten we de (lezende) brugwachteres door al onder de brug te liggen terwijl tegelijkertijd van de andere kant liefst 3 andere schepen naderden. Even paniek en gewirwar van rode en groene lichten, maar toen had ze het weer onder controle en kwam de klomp onze kant op: hup, weer 2 euro.

na 5 jaar hebben we eindelijk de Zodiac gedoopt.
De naam zal geen verrassing zijn!!

De lunch genoten we vlak voor Steenwijk en vervolgens gingen we op zoek naar een aanlegplaats in Giethoorn. Nou, in Giethoorn zelf kun je dus niet komen en de aanlegplaatsen zijn beperkt tot volle jachthavens of lege plaatsen zonder voorzieningen pal aan de snelweg, waar je hetzelfde tarief betaalt als in de haven. Nee, dankjewel dus en we zijn doorgevaren over de prachtige Beulakker Wijde, toen door de Beukerssluis om vervolgens de dag te eindigen in Zwartsluis. Een mooie plek aan de kade, elektriciteit voor de deur en vlak voor de grote sluis die in renovatie is. Een leuk stadje, waar we voor de eerste keer, heel zomers, op het achterdek geborreld en gegeten hebben (2x raden: jawel, asperges dit keer met zalm en ei). Jammer dat de laatste dagen een beetje verziekt worden door een steeds terugkerend probleem bij onze reizen: inderdaad, rugproblemen. Dit keer van Juliette.

Dinsdag hebben we slechts een klein stukje gevaren: 11 km tot in het hartje van Meppel. Nou ja, bijna in het hartje dan, vlak voor de sluis. Aangezien die pas vanaf 16 mei bedient wordt zijn we er vlak voor aan de kade gaan liggen. Wederom heerlijk in het zonnetje die 's middags zo heet werd dat we de bimini hebben moeten opzetten om wat schaduw te creeëren. In de namiddag het stadje links en rechts doorkruist en behoorlijk wat grote boodschappen gedaan. Het gaat steeds moeilijker met Juul d'r rug, dus we hebben besloten een Diclofenac kuur te volgen en een dag extra te blijven liggen om haar rug rust te gunnen.
De volgende dag hebben we het er dus van genomen. Rustig aan boord krantje gelezen, wat gelopen, nog meer boodschappen gedaan (wordt tenslotte Pasen), terrasje gepakt etc.
Op donderdag zijn we vroeg vertrokken. Het is 32 km naar Hoogeveen en we hebben een behoorlijk aantal bruggen en 4 sluizen te gaan. Om 3 uur 's middags hadden we een afspraak in Hoogeveen met oude vrienden uit Son en Breugel en je weet maar nooit wat er tegenzit.
Nou, niets dus. Het werd een vlotte reis met wederom wij als enige op het water. Het leek wel of iedere brugwachter en sluismeester blij was ons te zien: eindelijk een klantje! We hoefden nergens te wachten, alles ging direct op groen en open zodra wij ook maar in de buurt kwamen. Vriendelijk volkje, die Drenten.

Wiens oude huis is dit??

Het enige probleem: Hoogeveen heeft geen aanlegplaatsen voor jachten. Dus eenmaal in Hoogeveen ging het niet naar bakboord de industriehaven in, maar naar stuurboord, de Verlengde Hoogeveensevaart in naar de sluis van Noordscheschut en de aanlegplaatsen daarachter. Ook daar werden we met open armen ontvangen door de sluismeester die ons kon laten kiezen uit 30 beschikbare plaatsen en waar wij als enig schip de Paasdagen gaan doorbrengen.

Noordscheschut boven de sluis

Die middag kregen we dus bezoek van onze oude vrienden en hebben de rest van de dag zeer genoegelijk doorgebracht aan boord, bij hun thuis en in een plaatselijk etablissement (de Postkoets) waar we zeer smakelijk gegeten hebben.

Intussen is het zaterdag en gisteren hebben we ons gemeld bij zus Mieke en man Paul, die vanaf de sluis gezien, slechts 500 verder om de hoek wonen in Noordscheschut. Hoe we met hen de Paasdagen hebben doorgebracht is voor de volgende keer.

Varen in eigen land

Het is wel weer even wennen!
De laatste 2 jaar zijn we door het varen in Zweden en Finland gewend aan eenzame en soms volstrekt verlaten trajecten en kostte het minimaal een dag, soms meerdere dagen, om ergens te komen. Varend in eigen land is het weer wennen aan het feit dat je de Friese sloten en meren deelt met anderen en dat attracties op een steenworp afstand van elkaar liggen.

Watertoren-Sneek

Na een overmatig gezellig aspergeweekend in Sneek met bootvriendjes en jongste zoon + vriendin, zijn we nog 2 dagen in Sneek blijven liggen. Het was wel zonnig, maar een harde koude wind is beter te verdragen in de stad dan op het Snekermeer. Gezellig nog wat winkelen, beetje prutsen aan de boot en de dagen zijn zó om. Belangrijkste mijlpaal: na 5 jaar varen met Vaarttuig hebben we eindelijk een kachel die werkt zoals het behoort! Tot nu toe zijn wij zelf steeds de thermostaat geweest, nu neemt de automaat ons dat werk uit handen. Dank aan de mannen van TCN in Sneek!

Oude ophaalbrug-Sneek

Op woensdag dus op weg. Vanuit Sneek een kwartiertje varen naar Ijlst. Op zich een bezoekje waard maar om nu al na 15 min. weer aan te leggen? Dus doorgevaren richting Sloten, onderweg een vechtpartij leverend met Navigo versie 2011. Verschrikkelijk! Ik ben altijd een grote fan van PC-Navigo geweest als onze Tom-Tom op het water. Maar deze versie is niet vooruit te branden. Elke actie aan het scherm vraagt minuten alvorens een nieuw beeld verschijnt, vooral in- en uitzoomen zijn hopeloos traag. En toen ik ook nog eens halverwege de reis besloot om van bestemming te veranderen waren de rapen helemaal gaar: ik moest het systeem herstarten om weer te kunnen navigeren.

Stentec in Heeg

Sommige zaken lijken voorbestemd, want wat wil het toeval: in Heeg, nog 15 min. te varen nadat ik bereid was de boel over boord te kieperen, is Stentec gevestigd. Hun WinGPS 4 product hebben we al uitgebreid gebruikt voor alle onze routes op open water en ik wist dat zij ook digitale copiëen verkopen van de ANWB waterkaarten. Dus niet gedraald en de afslag Heeg gepakt, in het midden van het dorp afgemeerd en de 200 meter naar het Stentec pand gelopen. Daar zijn we uitstekend geholpen door Bernard van de supportdesk die een slimmigheidje voor virtuele COM poorten heeft geïnstalleerd en waar we een van de laatste copiëen van de ANWB kaarten konden kopen. Na de nog in Heeg genuttigde lunch konden we weer uitvaren met een prima werkend systeem dat al mijn acties vlot afhandelt. Bernard heeft ons ook nog even een voorproefje van WinGPS 5 laten zien die voorziet in een uitbreiding met Tom-Tom functies. Navigo gaat het heel moeilijk krijgen.......

afgemeerd in down-town Heeg

onder de molen in Sloten

De rest van de week was prachtig. Blauwe luchten, zwakke wind, heerlijk zonnetje. Vanuit Heeg naar Woudsend waar we aan een Marrekrite plaats hebben overnacht. Vervolgens door naar Sloten waar we onder de Molen hebben gelegen en dat uniekje plaatsje voor de zoveelste keer hebben bekeken. Overnacht hebben we opnieuw aan een Marrekrite steiger, dit keer in het midden van het Tjeukemeer in het gezelschap van een paar honderd luidruchtig geile meeuwen. Op vrijdag doorgevaren naar Ossenzijl waar we nu voor de 2e nacht in een insteekhaventje van Rijkswaterstaat liggen, 'n kilometertje ten zuiden van de brug in Ossenzijl midden in het prachtige gebied van de Weerribben.

Vandaag ons eerste avontuur(tje) meegemaakt. We gingen met de Zodiac terug naar Ossenzijl voor weekendinkopen EN benzine voor de buitenboordmotor. Jawel hoor, nergens benzine te krijgen. Halverwege de terugtocht viel dus prompt de motor uit. Ik weet niet of iemand van de lezers ervaring heeft met het roeien van een Zodiac?? Een advies: niet doen! Het bankje staat te ver naar voren en de riemen zijn feitelijk te lang. Het effect is dat je maar halve halen kunt maken en het dus echt niet opschiet. Na lang genoeg uitgelachen te zijn door passagiers op rondvaartboten en vissers aan de wal, is Juliette op de kant gestapt en heeft ons aan een lijn gesleept: het jaagpad lag er nog vanuit het verleden! Ik zat in het bootje en probeerde het vrij te houden van uitstekende spijkers en splinters van de houten beschoeiïng. Zo zijn we nog redelijk onbeschadigd weer thuis aangekomen.

En vanaf hier? We weten het eigenlijk nog niet, maar gaan dit weekend gebruiken om onze verdere plannen te maken!

Seizoen 2011 is weer begonnen!!

Dit is een kort bericht om onze trouwe volgers te laten weten dat wij sinds 8 april weer aan boord zijn en rustig door de Friese wateren kruisen. We zijn nog bezig om onze definitieve vaarplannen voor dit seizoen op te stellen en zodra we die kennen laten we dat weten. Tot die tijd weet u net zoveel als wij!!

Binnenkort gaan we weer beginnen met regelmatige updates van onze vorderingen en belevenissen.

Tot dan!!!