maandag 18 mei 2015

Opnieuw wachten, dit keer in Kas.



bezig met de wintertent
Ik zou er een boek over kunnen schrijven: "Wachten op Suleyman". Jonge, jonge, wat heeft die man ons geduld op de proef gesteld.
Bij het publiceren van de vorige blog was de bimini "bijna klaar". Nou dat is hij nog een paar dagen gebleven. Op woensdag 29 april, na een ernstig gesprek, had hij ons plechtig beloofd dat alles op zaterdag klaar zou zijn. Maar het was vrijdag al duidelijk dat dat dus gewoon niet ging gebeuren.
Ook de belofte dat hij de zondag exclusief voor ons zou gebruiken werd niet gehouden. Hij kwam wel maar met zo weinig resultaat dat daar echt geen dag voor nodig was.
zonder ramen
Dat heb ik hem dus ook laten weten. Ook dat dinsdag onze laatste dag volgens het contract zou zijn en dat ik echt niet van plan was om extra liggeld te gaan betalen als hij niet klaar zou zijn. Maar dat was echt niet nodig, dinsdag zijn we makkelijk klaar!!
met ramen

Maandag ben ik gaan praten met de havenmanager en de manager Technische dienst (strikt genomen is het zijn contract) en hen vertelt dat ze zich niet hielden aan de voorwaarden van onze overeenkomst en dat wij geen extra liggelden gingen betalen mocht Suleyman in gebreke blijven.
En dan komt er ineens schot in de zaak. Als eerste kwam de toezegging dat Suleyman woensdag echt klaar zou zijn en als tweede dat de twee extra ligdagen voor rekening van de Technische Dienst kwamen. En zowaar: Süleyman kwam vaker en langer. Het heeft er nog om gespannen, maar woensdagmiddag 15:00 werden de laatste aanpassingen aan de wintertent gedaan, vervolgens afgebroken en vervangen door de zonneschermen. Het karwei is volbracht.

Diezelfde middag, bij het afrekenen, bleek dat hij e.e.a. toch op zijn fatsoen getrokken had. Er zijn echt wel een paar extra dingen gedaan tijdens het traject, maar hij bracht geen meerkosten in rekening. En dus betaalden we, na 4 weken werk, de afgesproken contractprijs + €120 voor wat extra staalwerk.

de laatste (montage)loodjes: kitten van het luchtrooster
 En daar hebben we een prachtige bimini voor! Uitgerust met uitritsbare deuren en -zijpanelen voor zowel zomer als winter. Deelbaar in twee helften en opklapbaar, bovendien voorzien van 2 rijen (dimbare) Led verlichting. We ontvangen steeds maar weer complimenten van voorbijgangers en de voorzichtige vraag: was het duur???
Nou, goedkoop was het niet, maar toch ook niet zo duur als wanneer we dit in Nederland hadden laten doen. Daar zou die waarschijnlijk wel in 1 week klaar geweest zijn, maar ook zonder de vele functies die we nu wel hebben.

Er is echter 1 probleem: met deze prachtige bimini en zonneschermen zien onze oude schermen rond de kajuitramen er dus écht niet meer uit. En het is waarschijnlijk een grote fout, maar we hebben opnieuw Suleyman gevraagd om deze te vervangen door dezelfde soort schermen als rond de bimini. We hebben zijn prijs geaccepteerd en hem verteld dat we donderdag 7 mei dus echt gingen vertrekken. "Problem yok!" oftewel "geen probleem". Wanneer zijn jullie in Kas?? als jullie op dinsdag 12 mei in Kas zijn kom ik daar om de schermen te monteren.

afscheid van de havenmanager
Zo gezegd, zo gedaan. Wij zijn die donderdag met veel gezwaai uitgewuifd en na voltanken hebben we de haven van Finike na 4,5 week verlaten. Ons eerste doel: Gokkaya Limani, een stille baai vlak voor Kekova die wij de "Schildpaddenbaai" noemen. Een prachtige plek, met volledige medewerking van het weer hebben we daar tot zaterdagmiddag gelegen. Het was best wel wennen, die eerste echte vakantiedagen. Je zoekt toch nog steeds naar klussen om te doen, maar eigenlijk zijn die er niet meer. Bimini en tent zijn af, het schilderwerk is klaar, traptrede, garageluik en luchtrooster zijn weer gemonteerd en afgekit en alles is opgeruimd. Om het af te leren heb ik de kitranden in de keuken maar opnieuw gedaan, je moet toch wat!!
en afscheid van de wasvrouw, Medina
Zaterdagmiddag zijn we 7,5 km verkast naar de baai van Ücagiz. 's Avonds hebben we daar het restaurant van Jacqueline en Onur gebeld en ons laten ophalen door hun zoon Kemal om daar nog eens te gaan eten. Het weerzien was gezellig en de prachtige zeebaars overheerlijk.
 's Avonds heeft Kemal ons weer keurig aan boord afgeleverd.
De week van zondag 10 mei tot zaterdag 16 mei is niet bijster goed volgens de voorspellingen: veel regen en wind. De maandag ziet er gelukkig nog goed uit, dus we zijn zondag nog in Ücagiz gebleven om te luieren. Maandagochtend hebben we nog snel even vers brood gekocht in het plaatsje, waarna we het anker hebben gelicht voor de drie uur durende tocht naar Kas. Inderdaad, iets meer wind maar een prima tocht. Het laatste stuk, rond de punt van het schiereiland dat de baai van Kas afschermt, is altijd wat onrustig, maar ook daar kwamen we prima doorheen. Eenmaal in de baai is het nog 10 minuten varen naar ons ankerplaatsje, pal tegenover de marina. Na de betaling van bimini en de bestelling van de zonneschermen kunnen we ons even geen dure Setur Marina veroorloven.

"Vaarttuig" in de baai van Kas (tot ergernis van de Marina)
Dinsdagochtend zijn we al vroeg begonnen met het verwijderen van de oude schermen die met klitteband op de raamprofielen zijn bevestigd. Wisten jullie dat lampenolie en thinner hardstikke geschikt zijn om lijmresten te verwijderen? We hebben ongeveer een halve liter nodig gehad plus vier dagen om deze lijmresten te verwijderen. We waren er bijna mee klaar toen 's middags rond 16:00 uur ineens een klein bootje naderden: Süleyman vergezeld door zijn neef Samet, die de Süleyman zaken in Kas behartigt.
Hagel aan de Turkse riviëra
Dan is hij er een keer volledig volgens afspraak, met alle materialen en dan besluit het weer niet mee te werken. Hij had net het eerste raam gemonteerd toen het verschrikkelijk begon te regenen. Niet zo'n beetje, echt een stortregen. We hadden al met enige zorg naar de donkere wolk gekeken die over de berg was komen rollen, en met reden: hagel, regen, donder en bliksem: de ultieme test voor bimini en tent.
Gelukkig hielden die zich bijzonder goed, geen lekje te zien. Echter wel, ondanks de extra middensteun vormden zich snel een zwembad in het dak die we er uit moesten drukken. Wat een geluk dat Suleyman er bij was. Hij besloot direct een extra naad te stikken waardoor de middenstang verder omhooggedrukt wordt.
Morgen komt neef terug om de montage af te maken en de bimini mee te nemen voor het extra stikwerk.

boter bij de vis voor Süleyman
Maar ook op woensdagochtend werkt het weer niet mee. Samet was rond 10:00 uur gearriveerd en druk bezig met de montage van de nieuwe schermen toen het opnieuw begon te regenen. Niet zo erg als gisteren maar serieus genoeg om de montage af te breken. Die schermen worden namelijk aangebracht op gelijmde steunen waardoor je ze in de winter kunt verwijderen. Maar lijmen op natte ondergronden is niet aan te bevelen, dus we hebben het wéér afgebroken. Wel heeft hij de bimini meegenomen om in ieder geval het stikwerk af te kunnen maken. De rest van de dag hebben we buien en volop wind gehad, maar de donderdag brak prachtig aan.
definitief afscheid van Süleyman


Tegen de tijd dat Samet weer verscheen was de boot droog en warm en konden we het karwei eindelijk afmaken. Het heeft geresulteerd in een complete metamorfose van het schip.








en afscheid van Jorn en Charlotte


Die donderdag en vrijdag hebben we gezellig afgesloten met Jorn en Charlotte, een Deens koppel die we in Finike hebben leren kennen en die onlangs naar Kas zijn ver'kas't. We zijn eerst samen op zoek gegaan naar een nieuwe startaccu voor de generator (overleden na 12 jaar trouwe dienst), hebben de markt bezocht en daarna gezellig Kas bekeken en daar geluncht en gedineerd.

Het werd die vrijdagavond eigenlijk veel te laat want de zaterdag hadden we verkozen als vertrekdatum uit Kas. Niet dat we zover weg zouden gaan, maar we hadden de baai voor de Marina nu wel gezien!
Op zaterdag hebben we eerst een pomp-uit genomen van de zwartwater tank en zijn vervolgens 13 km verkast naar een kleine baai ten zuiden van Kas: Bayindir Limani.
In die baai ligt een restaurant aan een strandje, Nuri's Beach genaamd en die bieden een gratis ligplaats + water + elektra aan, mits je blijft dineren.

Maar daarover meer in de volgende blog!!

Interactie op de markt van Kas


maandag 4 mei 2015

Wachten in Finike.

zonwering i.p.v. bovenruiten,
scheelt de helft!
Toen ik de vorige blog schreef (op 19 april), stond de nieuwe bimini al op het schip.

Wel, ik heb goed nieuws: die staat er nog steeds en nog wel met een aanvulling! Een prachtig stuk zonwering die we in de plaats van de bovenramen kunnen inritsen. Scheelt een bak met de warmte, het laat de wind door maar stopt het grootste deel van de zon.


stap voor stap: templaten
let op de bovenramen!






Helaas, de rest van het verhaal is iets minder positief. Als we geluk hebben zien we Suleyman elke dag, maar meestal is het om de twee dagen. En elke keer als hij komt is er weer ietsje vooruitgang.


dan: look, check, control
Behalve de zonwering boven de ramen, hebben we ook het inzetstuk met de normale ramen die we op die plaats kunnen inritsen. En de laatste toevoegingen zijn de beide zijkanten van de sprayhood en sinds twee dagen geleden ook de bijbehorende deuren.
Maar we liggen intussen wel al vier weken hier, terwijl de afspraak twee weken was!



en dan montage.
Nou weten we zelf ook wel beter dan te hopen dat ze die twee weken zouden halen, dus we hadden direct bij aankomst al een 30 dagen contract afgesloten met de Marina. Daar is een heel simpele reden voor: dagcontracten zijn niet te betalen, weekcontracten vreselijk duur, maandcontracten redelijk en alleen jaarcontracten zijn fatsoenlijk geprijsd. Om een idee te geven: als je een maandcontract neemt (feitelijk 30 dagen), heb je de meerkosten er al uit na 10 dagen gebaseerd op dagcontract en na 16 dagen gebaseerd op weekcontract.

Maar ja, het wordt ook een soort van self-fullfilling prophecy; zodra de mannen in de gaten krijgen dat je langer kunt blijven, kunnen ze ook wel even die andere aandringende klant helpen.

Gelukkig hebben we genoeg te doen dus het is niet zo dat we alleen maar wachten.

demontage beluchtingsrooster machinekamer.
Een van die andere dingen is de schildersklus aan de bovenbouw. Twee weken geleden schreef ik al dat het schuren en plamuren bijna was gedaan en we alleen maar hoefden af te lakken.
Wel, ik had nog originele verf op voorraad, een 2-componenten verf van Sikkens, met maar een probleem: deze was al zo'n jaar of tien over datum. En dat betekent dat de harder component meestal niet meer werkt.... Zo ook hier, niets meer mee te beginnen. En Sikkens is al in 2011 uit de jachtverf gestapt en deze lak is dus niet meer te krijgen. En je kunt er niet zomaar elke andere lak op smeren. Het zijn reparaties dus een afwijkende kleur valt direct op.
schilderacrobatiek
Gelukkig hebben we een internet telefoon met Nederlands nummer, dus we kunnen goedkoop met Nederland bellen. Eerst maar eens met onze schilder in Drachten gebeld en die wist ons na twee dagen te melden dat de laatste klus was geklaard met een speciaal voor ons gemengde verf met RAL nummer 9010. Vervolgens Akzo-Nobel gebeld, met het merk International zijn zij de grote speler op de markt voor jachtlakken. Helaas: zij werken niet met RAL nummers, maar wisten ons wel te bevestigen wat de schilder uit Drachten ook al had verteld: hun "Off White" kleur kwam het dichtst bij de originele Sikkens kleur. Een dealer in Turkije? Ja, ze had een adres in Istanboel voor me.......

Nou zit er hier op de berg achter de haven een botenshop met een uitgebreide collectie (soms ook overjarige...) verf. Ik heb daar een kleurenwaaier gehaald en naast de bovenbouw van de boot gehouden op diverse plekken in de zon en schaduw. En jawel, steeds kwam een kleur naar voren die het beste paste en de naam daarvan was.....?  "Off White". Toch maar eens de rest van hun kleurengamma bekeken en naast de lijst van International gelegd en wat schetst onze verbazing: de kleuren van een Turkse verffabrikant zijn exact hetzelfde als die van International. Zouden ze het fabriceren toch maar hebben uitbesteed?
Maar mijn kleur hadden ze natuurlijk niet op voorraad, ook niet in de andere filialen. Bestellen in Istanboel was de enige optie en dat is nu tien dagen geleden. Gelukkig kwam de koerier nog op zaterdagmiddag 18:00 en leverde alsnog de verf. Zondag wordt er geschilderd!

En wat doe je dan in de tussentijd?

Je gaat op zaterdag naar de markt, je vraagt op zondag de havenmanager met nieuwe vriendin op de borrel, monteert LED-strips in de bimini op maandag, je doet de was op dinsdag, gaat met een vriendelijke Turkse overbuurman naar nog een markt op woensdag,  en de grootste klus: demonteren en schoonmaken van de startmotor op donderdag.

gevalletje Bendix
Het laatste vraagt om uitleg. Tijdens het aanleggen van de start-/stopkabel (vorige blog) had ik gemerkt dat de startmotor niet direct pakt. Eerst alleen maar klikken en pas na een paar keer proberen draaide hij uiteindelijk. De motor slaat gelukkig altijd direct aan, maar dit keer hoorde je na het starten ook dat er iets meeliep.

Typisch gevalletje Bendix! De Bendix is een constructie op de startmotor die ervoor zorgt dat een klein tandwiel (aangedreven door de startmotor) in de starterkrans (bevestigd aan de krukas van de motor) wordt geduwd, dan gaat draaien en vervolgens weer wordt teruggetrokken zodra de motor loopt. Het was overduidelijk dat de Bendix moeite had met inkomen, maar ook problemen had met terugtrekken.
We wisten beiden dat we dit al eens hadden meegemaakt en dat het eigenlijk een knullig probleempje is: aangekoekte smeerresten op de as waar het tandwieltje over heen en weer beweegt.
We zijn gaan terugzoeken in de logboeken en jawel, in 2008, ook direct bij de seizoenstart, hadden we dit probleem ook. En nog beter, we hadden een uitgebreide beschrijving van de reparatie in het logboek achter gelaten!
Wat in 2008 een hele dag geduurd had, deden we dankzij die beschrijving nu in 2,5 uur. Eerst 1 uur om de startmotor te demonteren, toen een half uur om een harde film van oude smeermiddelen van de as te poetsen en opnieuw te smeren en nog een uur om de hele boel weer te monteren.

Dankzij moderne reinigings-/smeermiddelen
weer een soepel werkende startmotor
Wat we in 2008 ook niet hadden zijn de smeermiddelen die we nu hebben. Neef Willem Schreeven heeft ons in 2012 voorzien van een doos reinigings- en smeermiddelen die zijn weerga niet kent. In de vorige blog heb ik het gebruik ervan in de elektronica al gemeld, maar dit keer heb ik het dus puur mechanisch gebruikt. Wanneer je de reinigingsvloeistof op die oude oliefilm spuit zie je het vuil er gewoon vanaf borrelen en vervolgens wrijf je het met een doek moeiteloos schoon. Daarna wat dunne olie op de as aanbrengen en wat vet op het tandwiel en het geheel schoof weer moeiteloos heen en weer.
Dat bleek ook wel na de montage: direct inkomen en aanslaan en geen geratel meer bij lopende motor.

de monteur en z'n baas met rechts buurman Remzi, 
Bij een ander probleem konden we helaas geen monteur uitsparen, maar onze Turkse overbuurman kwam met een oplossing. Die buurman is een krasse oude knaap van 88 jaar die elke dag met zijn 25 jaar oude boot (van Turkse origine) bezig is. Hij had gehoord van de problemen die ik had met onze stokoude Johnson buitenboord motor die wel aansloeg maar vervolgens zo'n verschrikkelijk blauwe walm produceerde dat ik bang was dat de brandweer erop af zou komen.
In Nederland had een monteur mij eens verteld dat ons  motortje (tweedehands gekocht in 2005) waarschijnlijk meer dan 25 jaar oud was en er geen onderdeel meer voor te krijgen is. Zijn advies was: nooit openmaken zolang het loopt en als hij stopt: weggooien.
Volgens zijn advies was het moment van weggooien dus aangebroken, maar ik wilde toch een poging wagen en er een vakman bijhalen. Nou, Remzi (de buurman) kende er wel een en 's avonds om 8 uur pakt hij de telefoon, praat 2 minuten en vertelt daarna: morgen komt er een monteur!!

sleutelen boven het water....
En jawel: om 11:30 de volgende ochtend verschijnen er 2 mannen waar ik normaal met enige eerbied omheen gelopen zou zijn. In no-time zit er een in de Zodiac en start de motor. Nadat de mistbanken zijn opgetrokken heeft hij zijn diagnose gesteld en begint voortvarend te sleutelen. Ik kijk met stijgende verontrusting toe: zou hij weten dat hier geen onderdelen meer voor te krijgen zijn????? Met de achteloosheid waarmee schroeven, veertjes en hefboompjes worden losgemaakt en op het bankje van de schommelende Zodiac worden neergelegd zie ik al een halve carburateur in het water glijden. Maar nee, alle onderdelen blijven gespaard, het enige dat in het water valt is een van zijn eigen steeksleutels, waarna hij toch wat voorzichtiger wordt.
Na een uurtje sleutelen en poetsen zit de boel weer in elkaar, de kap gaat op de motor, en de gereedschapskist gaat dicht. Volstrekt zeker van zijn zaak nodigt hij mij uit om de motor te starten en een proefvaart te maken. Verbazingwekkend! ik wist niet wat me overkwam! Ooit, in 2005 heb ik de Zodiac wel eens aan het planeren gekregen, maar dit keer werd ik bijna achterover uit de boot gekieperd toen ik de gaskraan opendraaide. Als een raket direct in planée en stuiterend over de golfjes buiten de haven. Nog nooit zo goed geweest! en de kosten? doe maar US$ 50! Mag het ook in Lira?? Nou vooruit dan, TL 120 (zo'n € 40). O, mocht ik dat willen dan kon hij die carburateur ook nog wel wat uitboren. Dan werd die 6 PK zo'n 10 PK. Daar heb ik maar vriendelijk voor bedankt!

triest: dit prachtige ijsvogeltje brak zijn nek
tegen de voorruit.



Jullie zien het: never a dull moment in Finike!! Wij amuseren ons prima en dat schip wordt ook nog wel een keer geverfd. En dan varen wij vervolgens rond met de mooiste bimini in de Middellandse Zee!

Tot de volgende keer!








TOEGIFT: nog wat bimini specials (klik op de foto voor vergroting)

Suleyman onder de juist gemonteerde bovenramen.
Strak geheel, niet?
en in zijn rijdende werkplaats