woensdag 26 juni 2013

Van Bozyazi naar Alanya.


Eerst maar eens vakantie........

Na terugkomst uit Cyprus wilde wij eigenlijk maar één ding: uitrusten!
tussen 2 rondvaartboten (niet in gebruik)
in Bozyazi
Uitrusten van elke vaardag 8, 10 of nog meer uur varen, uitrusten van excursies op elke niet-vaardag, kortom uitrusten van ralley-stress!
Toen wij aankwamen in Bozyazi op zondag 2 juni was daar ook de "Once Around". Blijkbaar hadden ook zij last van ralley-stress want ze kwamen de boot niet af toen wij aan het aanleggen waren. Toen wij de volgende ochtend wakker werden bleek ze ineens verdwenen! Alhoewel: toen wij een uur later aan het ontbijt gingen op het achterdek bleek ze voor anker te liggen in de havenkom!



de meest geportretteerde man in Turkije
2008 is waarschijnlijk het jaar dat de haven nog in gebruik was
Vijf nachten en vier dagen hebben wij doorgebracht in Bozyazi. Wat daar dan te doen is? Absoluut, helemaal niets en dat is zo zalig! Eens in de twee dagen kwam Hace zijn havengeld innen. Hace is zijn bijnaam in het Turks, want hij heet eigenlijk Ibrahim, maar vanaf het eerste moment dat wij hem zagen heette hij voor ons "Bumble Bee": een grote zware kerel, bruinverbrand en onveranderlijk in een XXXXL T-shirt met zwarte en gele strepen. Geen woord Engels sprak hij, maar dat was geen enkel probleem. Zodra ik een vraag voor hem had pakte hij zijn telefoon, belde Hasan en gaf zijn telefoon aan mij. Het is werkelijk ongelofelijk zoveel mensen Hasan kent en bereidt is voor je in te zetten.
Nou, dit kan er ook wel af!
Ons verblijf was niet helemaal vrijwillig en na eenmaal met de fiets de 5 kilometer naar het dorp te hebben gereden wilden wij ook wel weg, maar voorlopig zat de wind nog tegen. Om weg te kunnen moesten we wederom rond Kaap Anamur en net als op de heenweg werkte die voorlopig niet mee!
Maar op vrijdag 7 juni leek er dan een gat in de wind te zitten. Hasan had er op aangedrongen hem te laten weten wanneer we door zouden varen naar Gazipasa, dan kon hij de technisch manager daar van onze komst op de hoogte stellen. Dat heb ik dus gedaan, en vooruit, met een cc: naar "Once Around" die al 5 dagen bij ons in de havenkom voor anker lag zonder enig teken van leven. Er werd niet gereageerd op mails of op marifoonoproepen behalve op die mail naar Hasan dan.  Toevallig hadden ook zij het idee opgevat...... "great minds work alike......"

de plaats der (eeuwigdurende) winden


kasteel "Marmure"
Vrijdagochtend 05:00 uur maakten wij los en merkte dat de "Once Around" al verdwenen was. Het kostte me bijna weer mijn rug want het anker kwam boven met een gigantische klomp klei, zo diep had het anker zich ingegraven door de niet aflatende wind. Tot Kaap Anamur ging het eigenlijk redelijk goed, beetje rollen, beetje stampen. We kregen in ieder geval de kans het kasteel van Anamur dat praktisch in zee staat te bekijken. Het "Marmure" is door de Kruisvaarders gebouwd bovenop een oud Byzantijns fort en in gebruik geweest tot 1921. Vandaar dat het er nog zo goed uitziet.
Anemurium
Iets verderop vlak voor het ronden van Kaap Anamur ligt tegen de berg een compleet verlaten dorp. Het ziet er zo compleet uit dat je bijna denkt dat het slechts een paar honderd jaar oud is, maar dit blijkt "Anemurium" (Plaats der Winden) te zijn. Gesticht in de eerste eeuw na Christus en bewoond tot 649 AD toen de Arabieren Cyprus innamen en ook Anemurium kwetsbaar werd. De plek is van de ene op de andere dag verlaten en is ook naderhand nooit meer bewoond, vandaar dat het er uit ziet alsof het pas honderd jaar geleden werd verlaten.

prachtige zonsopgang
Om de Kaap heen werd het pas echt woelig. Door de koersverandering naar het NO kregen we wind en golven dwars en moesten we noodgedwongen gaan kruisen. Een stuk naar het oosten (270 - 290 graden) en een stuk naar het noorden (0-10 graden). Naarmate we verder van de Kaap afkwamen nam de wind gelukkig verder af. Naar Gazipasa moesten we even zoeken, dat staat op geen enkele kaart. Het is dan ook al jaren een Marina in aanbouw en is in die tijd al eens van eigenaar veranderd.
de woestenij van Gazipasa
Gelukkig had ik coördinaten van Hasan gekregen, dus wij kwamen er wel. Maar groot was onze verbazing toen we de haven invoeren: een enorm bassin met strakke betonnen randen, een groot aantal betonnen skeletten van gebouwen in aanbouw, een tiental vissersbootjes in een hoek en een enkele motorboot in een andere hoek. Wij kozen met zorg de meest ideale plek qua wind en stroming en legde daar "Vaarttuig" langszij: voor het eerst in maanden niet aan een mooring! Maar daar kwam snel een eind aan: als uit het niets kwam uit de omringende woestenij een mannetje op een scooter. Opnieuw geen woord Engels maar hij wist ons haarfijn uit te leggen dat we overal mochten liggen, maar NIET op die plek! Vraag me niet waarom, geen idee. Hebben het mannetje daarna ook nooit meer gezien.
Gezellige markt in het dorp
1 kg paprika voor TL 1,5 (€ 0,60)
We lagen koud op onze nieuwe plek toen de "Once Around" binnen kwam. Al een week hadden we niets van ze gehoord maar nu kwamen de vragen over de marifoon: waar is het, kunnen we er wel in, krijg je hulp, etc. etc. Na ze verzekerd te hebben dat dit een echte "Do it Yourself" haven is, kwamen ze binnen en wilde aanleggen aan de andere kant van die ene motorboot waar wij naast lagen. Helaas ging er iets fout met de wind en waaide ze direct in de dwarslijn van die boot. Tot overmaat van ramp liep ze ook nog eens aan de grond en wat ze ook deed, motor, anker, grootzeil: ze kwam op eigen kracht niet meer los. Gelukkig had een vissersbootje het allemaal gezien en schoot te hulp en heeft ze uiteindelijk losgetrokken. Eenmaal los schoot ze als een raket naar de uitgang. Ik heb ze toch maar even opgeroepen om te vragen wat er loos was en kreeg te horen dat ze het wel gezien hadden hier in Gazipasa en doorvoeren naar Alanya.

en nog meer vakantie!


strandvakantie
Vier nachten en vier dagen hebben wij doorgebracht in Gazipasa. Wat daar dan te doen is? Absoluut, helemaal niets en dat is zo zalig!
Maar wacht: direct aan de haven ligt een strand en met 5 minuten op de fiets of 10 minuten lopen sta je zomaar op een heerlijk zandstrand. Twee plaatsen met strandstoelen (een stuk of 25) en voor de rest alleen maar 3-4 km strand met maximaal 100 toeristen. Het leek wel Cadzand in de jaren 50.
Wat wil je nog meer! De hele dag zon, een verkoelende bries uit zee, dezelfde bries overigens die maakt dat je niet kunt varen, een lekkere branding en een paar strandstoelen en een parasol voor TL10 per dag: we hebben een heerlijke strandvakantie gehouden.

een Turkse verblijfsvergunning!


en wat denkt Geert hiervan....?
maar dat vinden wij niet zo interessant!
Op maandag 10 juni kregen we eindelijk telefonisch contact met onze agent in Alanya: onze Blauwe Boekjes waren aangekomen. Prima: wij komen eraan. Dus op dinsdag 11 juni zijn we om 06:00 vertrokken naar Alanya en na wederom een tocht met veel wind en dwarsgolven, dus kruisen, kwamen we om 10:00 in de ochtend in Alanya aan.
Direct de Agent opgezocht en met hem in de auto naar de stad en na een tocht langs 3 verschillende instanties waren we om 13:00 uur weer terug op de boot, maar nu in het bezit van een een tijdelijke verblijfsvergunning en een nieuw Transit Log voor de boot. Geen visa beperkingen  in Turkije meer voor ons!!

en een nieuw wintercontract.


ZOEKPLAATJE: wie ziet het vogeltje?


We zijn 3 dagen in Alanya gebleven. Door al die luie dagen in Bozyazi en Gazipasa waren we finaal door onze vaarraden heen en die moesten dus worden aangevuld. Dat valt niet mee in Alanya want de supermarkten liggen allemaal in de stad en daar moet je dus met de bus naar toe. Twee trips met een overvolle boodschappenkar. Maar wat we óók gedaan hebben: een wintercontract getekend. Na enig onderhandelen met de manager en nog een extra EMYR korting kunnen wij nu voor een alleszins redelijke prijs 7 maanden op de kant doorbrengen. Hopelijk bespaart ons dat volgend jaar heel veel kosten! De haven ligt weliswaar een behoorlijk eind buiten het echte vaargebied maar dat wordt gecompenseerd door de prijs en de faciliteiten waaronder een prima zwembad waar we heel veel gebruik van hebben gemaakt!

Op vrijdag 14 juni was er opnieuw een dip in de wind en zijn we vertrokken naar Antalya. De dag ervoor hadden we opnieuw ruzie met de manager van de technische dienst omdat hij wederom niet in staat bleek een pomp-out van de zwart-water tank te regelen. We hebben daar 24 uur op liggen wachten en opnieuw was ingrijpen van hogerhand nodig om het voor elkaar te krijgen! We gaan daar dus niet al te veel aan het schip laten doen, tenzij we het zelf kunnen!

Over Antalya meer in de volgende keer!!

maandag 17 juni 2013

Van Alanya naar de "Turkse Republiek van Noord Cyprus" en weer terug.

Wat je allemaal zou moeten weten...

De volledige baai van Antalya, van Finike tot Anamur en alles wat daarboven ligt is één grote lager wal, met winden die de kustlijn volgen en golven die altijd dwars op je vaarrichting staan als je de kust volgt. Het is een enorm gebied, maar zodra je 10 km verwijderd bent van een van de jachthavens, zie je geen hond meer: geen zeilboot, geen visser, helemaal niks. Hoe zou het toch komen dat ondanks de aanwezigheid van honderd-duizenden toeristen in Alanya en Antalya er niet een zeilbootverhuurder is??? Jawel, de wind dus.

Het wetenschappelijke woord voor een windmeter is een Anemometer. Mogen jullie raden wat Kaap Anamur betekent: Jawel dus: Kaap der Winden, zelfs de Romeinen wisten dat al want zo heet hij sinds de eerste eeuw na Christus.

Maar niet wist....


Ze hebben een uur staan wachten.....
En van dat alles waren wij nog zalig onwetend toen wij op woensdagochtend 29 mei eindelijk weer werden teruggelegd in het water. Terwijl we in de kraan hingen hebben al die tijd twee mannen van de waterpolitie en douane staan wachten met ons ongeldig gemaakte Transit Log en Turks Visum. Pas toen het schip in het water was neergelaten en wij aan boord gingen kregen we die documenten uitgereikt met de mededeling Turkije direct te verlaten. Als er nog steeds iemand denkt dat Noord Cyprus onderdeel is van Turkije dan heeft hij dat fout. Noord Turkije is een, door Turkije bezette, onafhankelijke Republiek. Weliswaar is Turkije het enige land dat deze Republiek erkent, maar als je hier naar toe wilt, dan dien je dus eerst Turkije te verlaten.


Noord Cyprus: overal Turkse militairen.
En zo gingen we op weg naar een ankerplek vlak achter Kaap Anamur, het zuidelijkste puntje van het Turkse vasteland en het punt met de kortste oversteek naar Cyprus. Het was de bedoeling om op woensdag de 66 mijl naar Anamur te doen en dan op donderdagochtend, bij het krieken van de dag de oversteek van 45 mijl te beginnen zodat we rond 14:00 uur in Kyrenia (Girne in het Turks) zouden aankomen.
Maar je raadt het al, opnieuw ging het niet zoals gepland. Weliswaar waren de weersomstandigheden "normaal", maar dat is hier dus een windkracht 4-5, vandaag uit het oosten. Zolang je dus van Alanya onderweg bent naar de Kaap, vaar je nog enigszins in de beschutting van het vasteland, alhoewel de wind om de Kaap krult en vervolgens uit het zuiden waait. Wind op kop, dus de 55 mijl naar de Kaap hebben we heerlijk liggen stampen. Naarmate we de Kaap dichter naderde werd alras duidelijk dat ankeren bij Kaap Anamur een hachelijke onderneming ging worden met golven tot 1 mtr. uit het oosten.

en dus varen we opnieuw door de nacht!


Iedereen die het Zwarte Zee blog gelezen heeft, kan zich misschien voorstellen hoe de conversatie gegaan is:
- Schipper:  ik denk niet dat het een goed idee is om te gaan ankeren achter Anamur....
- 1e stuurman: waar gaan we dan naar toe??
- Schipper: wel, we hebben Turkije al verlaten, we kunnen dus niet meer naar een Turkse haven....
- 1e Stuurman: WAT! je gaat me toch niet vertellen dat we gaan doorvaren! in het donker...., met al die wind....., en al die golven.....
-Schipper: ik ben bang van wel. Als we nu ergens ankeren of binnenlopen, liggen we daar de komende 3 dagen. Als we naar Cyprus willen moeten we nu door en anders komen we er nooit.
- 1e Stuurman: en je had beloofd dat we nooit meer 's nachts zouden varen.....

En zo heeft de discussie nog even geduurd totdat duidelijk was dat we nú door moesten, óf er nooit meer zouden komen.
Om 18:00 uur hebben we de steven iets meer zuidelijk gekeerd en zijn we aan de oversteek begonnen.
Het toerental ging terug naar 1200 rpm omdat we anders al om 03:00 in het stikdonker zouden aankomen en nu werd de geplande aankomsttijd 07:00. En zo gingen we de nacht in......

de doorvaart tussen Turkije en Cyprus is een vreselijk tochtgat!


Ik had een punt gekozen op Cyprus zo'n 20 mijl westelijk van Girne, wetend dat we gedurende de nacht steeds meer zouden moeten afwijken van de aanvankelijke koers van 185 graden. Tot middernacht was alles redelijk ok. We konden onze koers aanhouden, maar na middernacht nam de wind steeds meer toe en daarmee de golfhoogte en dus het rollen. En om dat onder controle te houden, moesten we dus steeds meer oostelijk gaan varen, tegen de golven in. 185 graden werd 190, werd 200 graden waardoor het rollen beheerst bleef maar wel het stampen toenam. Omdat we tijd genoeg hadden en dus maar langzaam voeren bleef ook het stampen beheerst, maar toch waren we dolblij dat we bij de ochtendschemering Girne in zicht kregen!
kasteel Hilarion.......
En we hadden goed gemikt! Tegen de tijd dat we 1 mijl buitengaats de haven voeren lagen we praktisch op een oostelijke koers. Die moesten we nog een mijl doorzetten, maar toen konden we 180 graden draaien en met wind en golven in het hek de haven binnenvaren. Vreemd is dat: zodra je binnen de golfbrekers bent is het ineens rustig!. Het zonnetje schijnt en die stormachtige wind die de golven opzweept is ineens een verkoelend briesje. Half acht 's morgens was het toen we op uitnodiging van de havenmeester vast maakten aan de steiger. En vast werden we gemaakt: niet minder dan 3 moorings op de achterkant, 2 lijnen van de boeg naar de steiger en nog eens 2 lijnen halverwege het schip naar de steiger. Of het hier spoken kan!!
en haar uitzicht over Girne en zee
Vervolgens moesten we tot 9 uur aan boord blijven. Je mag je schip niet verlaten voordat je bent ingeklaard! Dat stopten Jacques en Russel er niet van ons al op te zoeken en plannen te maken voor de komende dagen. Er werd een auto gehuurd voor uitstapjes en afspraken voor gezamenlijk eten.
Maar niet vandaag lieve mensen! "Once Around" en "Catalina" waren hier al een hele dag want ook zij hadden uiteindelijk besloten het traject vanuit Alanya in een ruk te maken. Maar zij hadden dus al een dag kunnen rusten en dat wilden wij nu ook. Dus toen we om 09:00 uur gehaald werden en door het inklaringsproces werden geloodst, zijn we daarna gaan douchen, ontbijten en toen weer gaan slapen. Even bijkomen van die doorwaakte nacht! Het was bij lange na niet zo erg als de Zwarte Zee, maar het gaat toch niet in je koude kleren zitten!!

Welkom in het Europa van de 21ste eeuw.


Het Blauwe huis is een rechtvaardiging
voor de Turkse inval
En dan Cyprus, het noordelijke deel ervan in ieder geval. Er bestaat een bittere relatie tussen Noord en Zuid, het zuidelijke deel dat claimt het enige Cyprus te zijn. Het Cyprus dat dus in een stevige financiële crisis verkeert, voor het merendeel bewoont wordt door Grieken en de Turkse bezetting van het Noorden zodanig verfoeit dat het bootbezitters die via het noorden naar het zuiden komen dreigt te arresteren en hun boten in beslag te nemen. Dat alles vanwege hun illegale bezoek aan "bezet gebied". Zie je het al voor je? Cyprus is lid van de EU en Turkije wil kandidaat-lid worden maar bezet een deel van Cyprus. En de twee delen van Cyprus kunnen elkaar niet luchten of zien. We praten nog steeds over de muur in Berlijn, maar niemand buiten Cyprus heeft weet van het IJzeren Gordijn dat dwars door Nicosia loopt.

De Turkse bezetting dateert uit 1974. Turkije greep toen in omdat het door en door corrupte regime van Aartsbisschop Makarios er niet in slaagde de verstandhouding tussen de rijke Griekse bovenlaag en de arme Turkse boeren en handwerkslieden te verbeteren. Volgens de Turken bestond er zelfs een situatie van verkapte genocide van de Turken, reden waarom ze ingrepen en de Turkse Republiek van Noord Cyprus uitriepen.
Famagusta: nog nooit een stad gezien met
zoveel ruïnes.
In feite is het voor Cyprus niks nieuws. Gedurende haar hele geschiedenis is het een komen en gaan geweest van bevolkingsgroepen. De Phoenicieërs, de Romeinen, Byzantijnen, Kruisvaarders, Venetiërs, Arabieren, Grieken, Ottomanen en Turken. En elke keer was er wel weer een bevolkingsgroep die de volgende niet kon uitstaan. Het levert wel een landschap op dat vol staat met de vervallen overblijfselen van een vaak gewelddadige geschiedenis: kastelen, forten, versterkte abdijen, kruisvaarders-burchten, katholieke en orthodoxe kerken, tot moskee omgebouwde kathedralen, volledig ommuurde steden en ga zo maar door. Vreselijk interessant voor hen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis.
tot moskee omgebouwde kathedraal.
Let op de minaret links!
Ik moet even voor mezelf spreken wanneer ik zeg dat ik hier maar oppervlakkig door geboeid ben. Op zichzelf kan ik me verbazen over de geweldige prestaties die volken in de oudheid hebben geleverd door imposante kastelen te bouwen op de meest ontoegankelijke plekken van de wereld. Maar als ik me dan realiseer dat  diezelfde oost-west problemen, die vaak religieus en etnisch gebaseerd zijn, heden ten dage nog steeds bestaan, word ik daar wel moedeloos van. Doe normaal mensen: wat kan het mij schelen wat mijn grootouders allemaal fout gedaan hebben, we hebben elke dag de kans met een schone lei te beginnen!! Kijk waar je naar toe wil, niet waar je vandaan komt!!






Het einde van EMYR2013


Lang zal ze leven!!
En toch was er een hoogtepunt in Cyprus. Op vrijdag 31 mei hebben we Juliette's verjaardag gevierd tijdens een groots EMYR2013 afscheidsdiner. En jarig was ze, inclusief een verjaardagscake en een "Happy Birthday" door het personeel!
De volgende ochtend hebben we afscheid genomen van de "Catalina". Zij zijn de enige die nog doorvaren naar Karpaz Gate en Famagusta. Bij ons heeft Noord-Cyprus een wat trieste indruk achter gelaten en aangezien zondag een omslag in het weer zou hebben met een daarmee gepaard gaande kalmte, hebben we besloten om zondag terug te varen naar het Turkse vasteland. We zijn op zaterdag nog in Nicosia geweest om een poging te wagen toch (te voet) van Noord- naar Zuid te komen, maar vanwege gebrek aan juiste papieren is het bij een poging gebleven.

Afscheid van Cyprus en de Ralley.


Kasteel van Girne vanuit zee.
Op zondagochtend hebben we vervolgens afscheid genomen van de "Once Around" die een paar uur eerder vertrok dan wij. Wij hebben eerst nog de dieseltank gevuld en zijn vervolgens bij het uitklaren verrast door een strafpremie van US$ 100. US$ 40 voor het te vroeg arriveren op donderdagochtend (voor 08:00!) en US$ 60 voor het vertrekken op een zondag. Ach, je moet ergens je geld mee verdienen!!
Rond 11:30 die ochtend hebben we Girne verlaten op weg naar Bozyazi, in rechte lijn een afstand van 80 km. Helaas bleek ook toen dat de weermannen er weer eens faliekant naast zaten, dus in plaats van een kalmte werden we getrakteerd op een stevige westenwind met golven zo hoog dat we gedwongen waren te kruisen. 80 km werden dus 102 km en de geplande 6,5 uur werden dik 8 uur. We waren dus wederom behoorlijk gaar toen we eindelijk in de lege haven van Bozyazi binnenliepen.

Maar daarover meer in de volgende keer!

zondag 9 juni 2013

Plannen voor de overwintering: een tussenbalans

Meelezers opgelet:


Ze zijn niet allemaal lid van deze blog, maar ik krijg regelmatig vragen van andere lezers van het blog over hoe het schip voor te bereiden voor lange reizen en verblijf in het buitenland.
Tijdens ons verblijf in Alanya hebben wij een dure les geleerd en daar gaat deze aflevering van de blog over. Ik heb best wel even getwijfeld of ik dit allemaal zou gaan delen met iedereen op het internet, maar heb besloten dat toch te doen om anderen een kostbare vergissing te besparen.

Prachtig, hé?
Het heeft allemaal te maken met de dure reparaties die we in Alanya hebben laten doen aan het onderwaterschip van Vaarttuig. Reparaties die niet helemaal zijn toe te rekenen aan de manier waarop we overwinterd hebben, maar toch wel voor een groot gedeelte.

Even terug naar het begin.

In de tijd van het toeren in Nederlandse wateren, hebben we Vaarttuig altijd gewoon in het water gelaten, ook in de winter. Weliswaar lag ze dan beschermd tegen de ergste weersinvloeden onder het dak van de Smelne Marina in Drachten, maar wel in het water. Een keer per jaar werd ze dan een keer uit het water getild om de onderkant te inspecteren en schoon te maken en eventueel kleine beschadigingen weg te werken, maar dat was het dan.

en toen de Middellandse Zee....

zo kwamen de lijnen boven water
Wij dachten daar gewoon mee door te gaan toen we naar de Middellandse Zee verhuisden en zochten een redelijk geprijsde en veilige haven om het schip in het water te laten overwinteren. We hadden wat offertes aangevraagd bij de grote marina's in de toeristen gebieden en waren ons lam geschrokken van de prijzen. Na lang zoeken vonden we eindelijk een goede oplossing in een kleine vissershaven op Marmara Adasi in de Zee van Marmara. We maakten de plaatselijk voorzitter van de visserijcoöperatie kapitein van ons schip en lieten het in goede handen achter.
alles wat niet beschermd is begroeid.
En we zijn niet in ons vertrouwen beschaamd. Weliswaar werd de haven en het schip getroffen door een modderstroom tijdens de extreem natte winter, maar daar konden zij ook niets aan doen. Toen wij terugkwamen vonden we het schip tip-top in orde en we werden als verloren familie binnengehaald.
Helaas, wat we niet wisten is dat de Zee van Marmara een uiterst groeizaam klimaat heeft. Ik had het kunnen vermoeden toen de zwaar begroeide ankerketting en meerlijnen boven water kwamen, maar die heb ik schoongemaakt en er niet verder bij stilgestaan. Ook gingen er geen alarmbellen rinkelen toen we de eerste keer gingen tanken. 130 liter had ik gebruikt, dacht ik, maar we zijn gestopt met tanken na 190 liter.
dus ook de schroef (dit is NA het afspuiten)
De bellen gingen rinkelen toen 2 uur na vertrek uit Cesme wij ineens zonder diesel op zee dreven. 300 liter hadden nog in de tank moeten zitten, maar we stonden droog. Na dat incident zijn we frequenter gaan tanken en controleren en het was al snel duidelijk dat ons dieselverbruik veel te hoog was. Afhankelijk van de snelheid waarmee we voeren lag dat tussen 8 tot 11 liter per uur, 30 - 45% hoger dan normaal.
Dat was voor ons de reden om een paar offertes te vragen en uiteindelijk te kiezen voor Alanya om de boot uit het water te halen. En zodra zij boven water kwam was het duidelijk wat de oorzaak was: de zwaar begroeide schroef.

na het polijsten (met extra anode)
een rekensommetje

Uiteindelijk komt het erop neer dat wij sinds ons vertrek uit Marmara ongeveer 600 liter diesel MEER verbruikt hebben dan bij normaal verbruik. Aangezien de diesel in Turkije rond € 1,80/liter kost betekent dat €1080 meerkosten. Na alle kosten in Alanya geëvolueerd te hebben, schrijf ik nog eens € 1200 toe aan de manier waarop wij overwinterd hebben. Samen met de €250 die de overwintering in Marmara feitelijk gekost heeft, komen de totale kosten van deze "goedkope" overwintering dus uit op €2530.
en zo staat ze dus ook in de komende winter
Kijk, en nu komt het van pas dat we de EMYR ralley gevaren hebben. Na enig onderhandelen met de General Manager van Alanya, heb ik nu een offerte voor een overwintering in Alanya:
- voor 7 maanden
- met het schip op het droge
- inclusief erin en eruit tillen
- inclusief het schoonspuiten van de bodem
- met EMYR korting
- en gegarandeerd zonder nachtvorst
voor een bedrag dat onder de hierboven berekende totale kosten ligt van de overwintering in Marmara.
 

Conclusie:

Het is bijna familie in Asmali:
Turks praten via Google Translate
We vinden het ontzettend jammer om ons plekje in Marmara op te geven. We zijn daar onthaald als familie en het schip was er in veilige handen. Alleen de natuur is genadeloos: alles wat ongebruikt en onbeschermd in het water ligt groeit compleet dicht. De schroef verliest zijn stroomlijn en wordt een dieselvreter, de wieltjes van het log groeien dicht en functioneren niet meer en hetzelfde gebeurt met de sensors van de dieptemeter. Zelfs de onderwater uitlaatopeningen van de diverse hemelwater- en wastafelafvoeren zijn dichtgegroeid met schelpen net boven de rand van de antifouling.

in de goede handen van schilder Murat(links)
en lift operator Mesut (rechts)

We gaan dus niet meer terug naar Marmara, met spijt in het hart.
We accepteren de offerte van Alanya die vanuit een totale prijs/prestatie verhouding uiteindelijk goedkoper is dan die goedkope oplossing in Marmara en gaan ons schip 6 maanden op de kant zetten.

Andere Middellandse Zee vaarders: u bent gewaarschuwd!

PS: Na vertrek uit Alanya hebben we in Cyprus opnieuw getankt en het lek is boven water. Het verbruik is terug naar wat we normaliter verwachten: 6,2 liter/uur bij 1500 toeren.


dinsdag 4 juni 2013

van Kas naar Alanya

Terwijl ik dit schrijf op 4 juni, is de EMYR rally afgelopen en hebben we eindelijk meer tijd om de achterstand in te lopen in de blog. Het is bijna 2 weken geleden dat ik de laatste blog heb geplaatst en vandaag wil ik de blog plaatsen van 18 mei t/m 24 mei. Dat schiet dus niet op, op die manier wordt de achterstand steeds groter!
We gaan dus ons best doen in de komende week 2 blogs af te leveren zodat jullie niet meer zo verschrikkelijk achterlopen bij wat wij recent gedaan hebben. Maar ja: het leven van de zeevarende is weinig voorspelbaar, maar we doen ons best!!

kasteelruïne van Kaleköy
Op zaterdag 18 mei vertrokken "Catalina" en "Once Around" al vroeg uit Kas naar onze volgende bestemming: Kaleköy, een klein plaatsje overschaduwd door de ruïnes van een groot fort.
Wij moesten wachten want om 09:00 uur ging het tankstation pas open en hebben we eerst weer afgetankt, ons pakken ze niet meer!
Met gelijkblijvend (hoog) verbruik rekende ik op 320 liter, dus toen de pomp afsloeg op 290 liter was dat een meevaller. Beter dan de 10 liter per uur die we de vorige keer maten, maar 8,2 liter per uur is nog steeds veel te hoog.
Catalina en Vaarttuig voor anker voor Kaleköy
op voorgrond een rotsgraf in het water

Vervolgens gingen we op weg naar het Kekova eiland. Een langgerekt eiland dat zowel aan de noord- als aan de zuidzijde een smalle ingang heeft en daardoor erachter erg veel beschutting biedt. Kaleköy ligt achter dat eiland. Toen we er aankwamen bleek er helaas erg veel wind te staan parallel aan het eiland waardoor het water op de ankerplaats bij het dorp erg onrustig was. "Catalina" was er pas net in geslaagd te ankeren en "Once Around" was nog aan het proberen, maar gaf het tenslotte op en vertrok naar onze uiteindelijke ankerplaats voor de nacht, een paar mijl verder. Voor ons was het ook even zoeken, maar uiteindelijk slaagden we erin het anker te laten vallen tussen de "Catalina" en een klein rif. Het water was diep en de bodem zwaar zand, dus het anker hield goed maar we hadden wel 45 meter ketting uit liggen.
spannende rit in de Zodiac
De bedoeling was dat we met de Zodiac aan wal zouden gaan en dan het kasteel en de rotsgraven zouden gaan bekijken, maar onder die omstandigheden (15 knopen wind met vlagen tot 22) wilde ik het schip niet alleen laten. Uiteindelijk bleef 1 bemanningslid op zowel "Catalina" als "Vaarttuig" achter en voer Jacques met zijn Zodiac op en neer om Juliette op te halen. Uiteindelijk is er niks gebeurd en lagen beide schepen als een huis, maar je kunt het risico niet nemen.
voor anker voor Kaleköy



Juliette heeft dus een leuke excursie gehad (zie foto) en ik had de kans om wat achterstand in het logboek in te lopen. Toen ze veilig terug was (de Zodiac ging aardig te keer) hebben we rond 16:00 uur het anker weer gelicht om door te varen naar Uçagiz, een baai in de baai die wel een bijna perfecte bescherming bood. Toen de wind na een uurtje helemaal ging liggen zijn we nog even met de Zodiac aan land gegaan om het dorpje te bekijken, maar verder hebben we de tijd gedood met luieren, zwemmen en eten.





op weg naar Myra
De volgende ochtend vertrokken we rond 09:00 naar Andraki, een plaatsje 10 km. verder en een ideale landingsplaats voor een uitstapje naar Myra, jawel; de plaats waar ene Nicolaas ooit bisschop was. Jacques had wederom al een deal gesloten met een agent die met z'n bootje alle arriverende jachten en gullits afging en rond 11:00 uur kwam een bootje Juliette en de andere bemanningen afhalen voor een taxirit naar Myra. Ik bleef ook nu aan boord. Sedert mijn vijfde heb ik het al helemaal gehad met Sinterklaas toen ik niet de speelgoedauto kreeg die ik gevraagd had, dus op mijn bezoek hoeft hij niet te rekenen. Bovendien staat mij het bezoek aan het huisje van de maagd Maria nog voor ogen; mijn God, wat een nep.

en midden in het dorp? nog meer rotsgraven!
Dus ik kreeg heerlijk 2,5 uur rust om verder te gaan met de logboeken. Dat zijn de (handgeschreven) boeken die ik als eerste bijwerk en die naderhand het materiaal leveren voor deze blog, maar ook voor de EMYR logs die ik eveneens schrijf (http://www.emyr.org/index.htm,  "news from EMYR Yachts"). Als ik te veel achterstand in de logboeken oploop heb ik echt een probleem!




rotsgraven in Myra
En jawel hoor: de uitstap naar Myra is een toeristenval! Als je daar eenmaal bent moet je opnieuw veel te veel geld betalen voor een bezoekje aan een vervallen kerk en verder kun je (opnieuw) en ook weer tegen betaling, rotsgraven bekijken; die hebben ze hier in overvloed.
Terug aan boord zijn we gaan lunchen en rond 14:30 uur hebben we het anker gelicht om naar Gökkaya Limani te varen, een prachtige baai achter Asirli Adasi. Opnieuw geankerd en de rest van de middag gebruikt om te zwemmen en nog meer te schrijven. Werkelijk een heerlijke baai!
Op maandagochtend gebood de rally werkelijkheid om naar Finike te varen, gelukkig slechts een tochtje van 28 km. Tijd genoeg dus om eerst even te zwemmen. De afspraak was om rond 09:00 uur te vertrekken, maar om 08:30 vertrok de "Once Around" ineens, vijf minuten later gevolgd door "Catalina",  gezellige jongens! Wij moesten eerst nog de Zodiac ophangen en vertrokken dus een kwartiertje later.
De 2,5 uur die het duurde om in Finike te komen hebben we voornamelijk zonnebadend op het achterdek doorgebracht. De autopilot doet zijn werk, de bimini was neergeklapt, de factor 50 opgesmeerd en dan hup de zon in!
De ontvangst in Finiki was zeer hartelijk, terwijl we nog werden afgemeerd stond de General Manager al aan dek met een uitnodiging voor een wijnparty later die middag. De "Catalina" lag tegenover ons langszij i.v.m. het probleem aan hun bakboordmotor en de "Once Around" werd even later naast ons afgemeerd.
Herman, Edouard, Hasan
Na een wandeling door de stad hebben we rond 16:00 uur eindelijk kennis gemaakt met Hasan Kazmac, de legendarische Hasan die al weken de ene haven na de andere voor ons regelt, elke vraag beantwoordt en elk probleem oplost. Het is dat hij moslim is, maar als engelbewaarder zou hij geen slecht figuur slaan!!
Het duurde niet lang of de volledige crews van de EMYR2013 zaten weer aan boord van "Vaarttuig" om de meegebrachte wimpels, T-shirts, speldjes en banners in ontvangst te nemen.
een lange toespraak van de GM
Om 17:00 uur vertrokken we, met een fles wijn, naar de wijnparty van de haven. Daar moesten natuurlijk eerst toespraken werden gehouden door de General Manager, Hasan, ondergetekende en een oud-admiraal van de Israëlische marine. Want die waren er ook: 3 Israëlische schepen uit Haifa die met hun eigen EMIR bezig waren en gebruik maken van de teruggekeerde rust tussen Israël en Turkije om na een periode van 3 jaar weer Turkije aan te doen. Na de borrel moest er natuurlijk gedineerd worden en met een groot gezelschap zijn we gezellig gaan eten in een van de havenrestaurants. De verbroedering was helemaal compleet toen, tussen de gerechten door, nationale liederen werden gezongen!! Maar hoe was ook al weer de tekst van "Tulpen uit Amsterdam". Volgens mij zit daar veel minder la,la,la in dan dat wij zongen  :-(
en het diner met de Israëliers

Op dinsdag 21 mei staat Kemer op het schema, een afstand van een dikke 75 km. Dat betekent een tocht oostwaarts van 30 km en dan om een kaap heen om vervolgens bijna pal noord de enorme baai van Antalya in te varen. Wij wilden per sé voor het opsteken van de middagwind de kaap gerond hebben, dus we vertrokken al heel vroeg, om 05:50. We werden uitgewuifd door Russell van de "Once Around" die een half uurtje later ook vertrok. De grote "Catalina" vindt veel wind juist heerlijk en wilde pas om 11:00 vertrekken.
we hebben de kaap gerond!
De eerste 30 km tot de Kaap waren een beetje hobbelig door de schuin van achteren inkomende golven maar kalm genoeg voor Juliette om nog 2,5 uur te slapen. Ze kwam juist weer boven toen we de kaap aan het ronden waren tussen een eilandje en het vasteland door, een behoorlijk onrustige doortocht met golven van alle kanten. Maar eenmaal voorbij de kaap, kregen we de matige wind schuin op de stuurboordboeg en konden we weer gaan genieten van de zon.
de laatste EMYR mode
Kemer is de haven waar Hasan zijn carrière is begonnen. Nog geen 5 minuten na aankomst stonden General manager, assistant manager en Hasan alle drie aan boord en Hasan deelde orders uit alsof hij hier nog steeds de baas is. Naderhand werden we door Hasan voorgesteld aan een ouder Engels echtpaar die 25 jaar geleden als eerste met een kleine groep de volledige Zwarte Zee is rondgevaren en al doende de allereerste Black Sea pilot heeft samengesteld. Hun tekeningen van de havens worden heden ten dage nog steeds gebruikt in de laatste uitvoeringen! Een beetje treurige bijeenkomst, want ze hadden zojuist hun schip verkocht. Leeftijd en gezondheid dwingen hen terug te keren naar Engeland na een periode van 28 jaar leven aan boord in de wateren rond Turkije!
Verder was het wasdag, maar dit keer liéten we het doen. Vanmiddag ingeleverd, morgenmiddag klaar, 4 wasmachines vol!
klusjesdag: aanbrengen klittenband voor de screens
Het originele plan was om 2 extra dagen in Kemer te blijven, dus de havenmanager en zijn assistent hadden al uitgewerkte plannen liggen voor onze uitstapjes. Het enige dat wij hoefden te doen was de portemonnee te trekken, te betalen en in te stappen. Helaas hadden we allemaal even genoeg van uitstapjes en bovendien willen we een dag eerder naar Alanya vertrekken. "Catalina" omdat ze zo snel mogelijk gelift wil worden om het probleem met haar bakboord motor op te lossen en "Once Around" en "Vaarttuig"  omdat de weersomstandigheden op vrijdag veel slechter zijn dan op donderdag. En omdat er dan maar een dag overblijft willen we die graag besteden aan wassen en ander hoognodig onderhoud. Wat een teleurstelling voor de havenmanager!
Dus ik heb de dag rust in Kemer gebruikt om eindelijk de relaisschakeling voor de hydraulische pomp van de stuurautomaat te installeren. Tot nu toe schakelden we die elke keer met de hand in maar de keren dat we hem na een reis vergaten uit te schakelen zijn legio. Dan merkten we pas bij het naar bed gaan dat hij nog steeds liep. Niet meer dus: nu schakelt hij in- en uit samen met de motor.
zeldzaam: zo'n mooie zonsopgang
De overtocht van Kemer naar Alanya (124 km) op donderdag 24 mei was aanvankelijk goed te doen, maar de laatste 40 km waren weer zeer onrustig. We vertrokken alle drie rond 05:15 en voeren het eerste uur tegen de achtergrond van een prachtige zonsopgang. We hebben de motor op een rustige 1500 toeren gezet en met een kleine 6 knopen zijn we aan de rechte lijn van 124 km begonnen waarbij we de beide zeilboten al snel achter ons lieten.
je doet toch wel voorzichtig met onze boot, hé
Bij aankomst in Alanya werden wij direct naar de lift gedirigeerd. Catalina had weliswaar een hogere prioriteit geclaimd, maar omdat ze 1,5 uur achter ons was en het al 17:00 uur was bij aankomst had de liftbemanning geen zin om nog langer te wachten. Binnen een kwartier hingen we in de slings en kon ik een eerste indruk krijgen van de staat van het onderschip. Dat viel alleszins mee, behalve wat alg op de waterlijn eigenlijk nauwelijks begroeiing.


oude stempel afdrukken
Wat je wel direct ziet is waar in het verleden de stempels hebben gestaan: de antifouling is daar gewoon weg en de plek zit vol met schelpen. Elke keer ontkent elke werf dat dat een probleem is en elke keer zie ik het weer gebeuren.
Maar dan de schroef: nauwelijks te herkennen door alle aangroei, verschrikkelijk wat ziet dat ding eruit, geen wonder dat die problemen heeft met sturen en op toeren komen!
De eerste beurt met de hogedrukspuit leverde nog meer interessante dingen op.
de schroef direct uit het water
De schroef verloor 70% van zijn aanhang maar is nog steeds prima als schuurpapier te gebruiken. Op mijn verzoek werden de oude stempelplaatsen extra behandeld met als gevolg dat de lappen antifouling ons om de oren vlogen. Er is de vorige keer gewoon geen goed werk geleverd!
Dat bleek ook wel toen ik de volgende ochtend gewapend met een plamuurmes eens hier en daar ging porren; meters loszittend materiaal kwam eraf en toen de schilder aan de gang ging met zijn schuurschijf heeft hij nog meer meters verwijderd. Nee, blij werd ik daar niet van.
16 ton schip in een 100 tons kraan
dit is dus niet goed hé, Henk?
De hele vrijdag, 24 mei, is de schilder Murat bezig geweest met het verwijderen van losse delen en wegschuren tot op de originele lagen. De oorspronkelijke structuur van 5 lagen primer, plamuur en antifouling vond hij erg goed. Het gefriemel om de steunen heen was dus minder. Dat lossen ze hier op door na het schuren plekken te kiezen met een volledig intacte ondergrond, de steunen daar naartoe te verplaatsen en daarna te primeren, te plamuren en te schilderen.

dit is wel goed: terugschuren tot 5 mooie lagen
Op het eind wordt het schip opnieuw in de lift gehangen en krijgen de steunplaatsen hun 2e beurt. Pas na 2 uur drogen (in 28 graden) wordt het schip dan in het water gelegd.

En hoe zag het schip eruit na de behandeling?: dat moet dus even wachten tot de volgende blog!!






dan wassen en drogen



 Hieronder nog wat extra foto's van de behandeling van het onderwaterschip. (ter lering en vermaak)









dan epoxy-primer


oeps, dit is mijn schuld, iets te vaak de boeg op het (zand en keien) strand gezet











dan plamuren en weer primen




en hoe ziet die schroef er nu uit??
dat komt in de volgende blog!!









en dan 2 lagen antifouling



's morgens vroeg om 07:00 beginnen met opbrengen anders droogt de anti-fouling op de roller.
Om 10:00 uur is het 28 graden en de anti-fouling kurkdroog.
Toch wordt een volle dag gewacht met de tweede laag.
(let op de stutten!)