Weer in Paleros

Paleros (ook wel Palairos) is altijd leuk. Een simpel dorpje, nauwelijks voorzieningen, maar wel heel erg Grieks. Je ligt er prima beschermd en we kennen er intussen wat mensen dus we komen er graag.

van de nood een deugd maken: lekker eten met bootjesvrienden op een winderig terras

Ook dit jaar dus weer. Nadat we een aantal dagen in Preveza zijn gebleven om voorraden aan te vullen, fietsjes te repareren (spaken), Herman's bril te repareren (op gaan zitten) en vooral het schip te ontdoen van alle anti-fouling stof, zijn we op 3 mei vertrokken naar Paleros. Maar aangezien we de auto hier hadden ging dat dit jaar toch anders dan anders. Nadat Juliette had geholpen het schip vaarklaar te maken, is ze van boord gestapt en is alleen naar Paleros gereden, een ritje van zo'n 40 minuten. Nadat zij weg was heeft Herman de lijnen losgemaakt , het anker binnengehaald (sinds vorig jaar hebben we een schakelaar op het dashboard!) en is via het kanaal van Levkas naar Paleros gevaren, een tocht van zo'n 3 uur. Juliette stond in Paleros dus al klaar aan de kade, samen met Rits en Marian, om de lijnen aan te nemen toen ik aankwam. Het was een prima tocht, het stukje buitengaats een beetje hobbelig door dwarswind en -golven, maar eenmaal door het kanaal was het zo vlak als een spiegel.

4 nieuwe panelen aan dek, maar wel in de regen!

Maar ja, zoals gezegd, geen voorzieningen aan de kade, dus geen elektriciteit, tijd om de zonnepanelen in te schakelen! Helaas!
Mogelijk dat onze lezers zich herinneren dat vorig jaar september al 2 van onze 4 dat jaar geplaatste panelen kapot waren? Nu, toen we aankwamen bij de boot in Cleopatra, merkten we al direct dat ook de overgebleven 2 kapot waren, dus geen zon-elektriciteit!
Toen we van thuis vertrokken op 8 april hadden we onze leverancier in China al geïnformeerd en die had 4 nieuwe panelen (2 vervanging, 2 uitbreiding) verstuurd naar onze haven in Griekenland zodat die gelijktijdig met ons bij de boot zouden arriveren. Maar ook hier zat het ons niet mee: de panelen kwamen via Duitsland en de Duitse douane vond het nodig ze vast te houden en grondig te onderzoeken. Lensun, de leverancier, moest extra papieren aanleveren en het duurde en duurde. Ook toen wij al in Paleros waren, dus 4 weken later, nog steeds geen nieuwe panelen en nu ook nog 2 kapotte.
Ik moest dus opnieuw in onderhandeling met Lensun over de vervanging van de laatste 2 panelen en opnieuw toonde ze zich heel klantvriendelijk. Ik moest opnieuw meten en foto's maken van die waarden maar vervolgens boden ze aan ook hiervoor 2 vervangende panelen te sturen.

aansluiten van de panelen op een rustige avond

Pas op 4 mei arriveerden de eerste 4 panelen in Cleopatra Marina en op 5 mei zijn we met de auto teruggereden om ze op te halen. We schrokken even toen we de grote doos zagen, want die toonde duidelijk de sporen van veel verzenders en het uitpakken door de Duitse douane, nou inpakken kunnen ze dus niet! Maar gelukkig beperkte de schade zich tot de buitendoos. Elk paneel zit apart verpakt in 2 lagen karton en die waren ongeschonden. Op de boot hebben we ze allemaal uitgepakt en direct gecontroleerd en alle panelen werkten! Ik heb ze los op het dek gelegd en aangesloten om te zien of ze het ook een paar dagen uithouden en gelukkig ging alles goed. Pas in het weekend van 14/15 mei hebben we ze definitief aan dek gemonteerd en leveren ze weer volop elektriciteit.

de laatste 2 panelen zijn afgeleverd

De laatste 2 panelen waren op 10 mei verstuurd, dit keer naar het Postkantoor in Paleros. Op 18 mei vermelde de track en trace status op het internet ineens dat de adres gegevens onvolledig waren om te kunnen bezorgen. Dus ik aan de telefoon en via London, Duitsland, Athene, Corfu, Lefkas heb ik de panelen opgespoord in Vonitsa. En jawel, op 19 mei werd ik gebeld door de koerier en werden de panelen pal voor de boot afgeleverd.


We hebben de panelen dit keer niet in de kit gelegd, dat leverde veel te veel werk op toen we ze weer moesten verwijderen. Dit keer gebruiken we "studs" en "snads", een zelfklevend drukknop systeem. 8 kleine drukkers op de achterkant van de panelen en 8 grote op het dek en klik, ze liggen vast. Erg handig want nu liggen ze ook een paar mm. boven het dek waardoor ze gekoeld worden door de wind en schaduw geven op het dak.

snad

Echter: we hebben te weinig drukkers! Dus die laatste 2 panelen kunnen we niet eens aan dek leggen want de drukkers moeten nog met Peter en Mieke uit de USA komen en vervolgens moeten we ze nog uit Nederland in Griekenland zien te krijgen alvorens we "full power"kunnen.

Maar de zonnepanelen waren niet ons enige probleem: onze waterhuishouding gaf ook de nodige problemen.

na 4 maanden al naar de haaien....

Al in Cleopatra merkten we dat we problemen hadden met de boiler. Daar had ik in augustus 2016 al een nieuw verwarmingselement in gemonteerd, maar elke keer als we de boiler aanzette klapte na verloop van tijd de walzekering uit. Ook toen we in Preveza aan de kant lagen gebeurde dat. Hij verwarmde dus wel maar de ene keer na 2 uur en de volgende keer na 5 minuten: steeds weer die zekering. Na aankomst in Paleros zagen we na een paar dagen kans om aan het ponton van de botenverhuurder aan te leggen en die heeft wel walstroom. Maar niet lang! Toen we de boiler aanzette duurde het 1 nacht tot ik om 06:00 wakker werd van de tik waarmee onze eigen aardlekschakelaar uitsloeg. En niet alleen de onze, de boiler was erin geslaagd het hele ponton stroomloos te zetten!
Dus het element opnieuw gedemonteerd en jawel, weer kapot en dat na 4 maanden.

nieuw element + thermostaat!

Ik zal het verhaal kort houden, maar uiteindelijk zijn we erin geslaagd hier lokaal een nieuwe te vinden, zelfs een met een geïntegreerde en instelbare thermostaat. Het enige probleem daarmee was dat we die thermostaat na 2 dagen alweer konden inleveren aangezien hij wel uitschakelde, maar niet meer inschakelde tenzij je er een tik met een hamer op gaf. Een plakrelais zogezegd, maar ook dat konden we weer vervangen door een nieuwe en sinds vandaag (19 mei) hebben we weer warm water!

Maar dat is niet het enige probleem met water. Na het leegpompen en schoonmaken van de bilge in Cleopatra, bleven we water in de bilge houden en op een geven moment werd duidelijk dat er een klein maar continu waterstroompje onder de stuurboord watertank uitkwam Tot op vandaag zijn we er niet in geslaagd de echte bron van de lekkage te vinden maar de kans is groot dat de watertank zelf lekt. Niet veel, ongeveer 1 liter per dag, maar toch! Voorlopig ga ik voor die ene liter niet  een complete watertank vervangen, maar het blijft toch vervelend.

Jullie zien dus: we zijn lekker bezig! Maar we hadden graag wat minder problemen gehad zo aan het begin van onze vakantie!

Hopelijk beter nieuws in de volgende blog!

Tot dan!

Weer in het water

We zullen jullie niet vermoeien met alle details van de werkzaamheden die we de eerste 10 dagen hebben uitgevoerd, maar het was veel en smerig!

Er zijn een paar standaard dingen die altijd moeten gebeuren aan het begin van het vaarseizoen zoals opruimen en vaarklaar maken en die je ook niet kunt uitbesteden. Maar er zijn ook activiteiten die we dit jaar zelf hebben gedaan, maar waarvan we ons nu hebben voorgenomen die voortaan maar uit te besteden, en dat is o.a.het onderwaterschip schuren, plamuren en schilderen en, meer specifiek, antifoulen.

Voor de leek: antifoulen is het proces waarbij dat deel van het schip dat permanent onder water zit, wordt voorzien van een beschermende laag waardoor de aangroei van koraal, mosselen, alg en allerhande ander zeeleven wordt tegengegaan. In de tijd dat wij voornamelijk op zoet water voeren keken we daar nauwelijks naar om, maar na ons eerste jaar in de Middellandse Zee waarbij we het schip zelfs in de winter in het water hadden gelaten, weten we intussen wel beter.

We laten elk tweede jaar opnieuw antifoulen en het jaar ertussen wordt alleen bijgewerkt en gerepareerd. Maar dit jaar waren we weer toe aan een grote beurt en aangezien we al veel kosten hadden dachten we: dat doen we zelf!

Nou: eens maar nooit weer. We worden dit jaar allebei 70 en we worden duidelijk te oud voor dit soort ongein. Het is ons gelukt maar een volgende keer gaan we het graag uitbesteden.

goed beschermd ten strijde

Het is een ontzettend goor werkje, de schuurmachine veroorzaakt enorme stofwolken en het was maar goed dat het de eerste dagen hard waaide. Zolang je kunt staan en de romp nog verticaal loopt kun je vrij snel bewegen, maar zodra het vlak gedaan moet worden dat bijna horizontaal loopt moet je alles boven je hoofd doen, hurkend, of zittend op een krukje dat je steeds moet verplaatsen, of op je knieën. En met die dikke knie van me sinds de kijkoperatie in januari viel dat allemaal niet mee!

maar toch hartstikke vuil

Gelukkig is Rits een dag komen helpen. Hij had een haakse slijper bij zich en is direct met de kale plekken op de boeg en hekschroef aan de gang gegaan en heeft daarna de schroef met een lamellenschijf gepolijst en voor eerste keer in de primer gezet. We doen dit jaar een experiment. In vorige jaren smeerden we de schroef steeds in met een dikke lanoline (schapenvet), maar zagen nooit erg veel resultaat. Dit jaar gaan we de schroef behandelen met een speciale antifouling.

de schroef met eerste laag primer

Juliette zorgde voor de inwendige mens en is druk bezig geweest alles een plaats te geven in de kasten en laden. En het blijft maar rommelig want zij ruimt de kasten en laden op en ik trek ze vervolgens weer open op zoek naar materialen en gereedschap. Ook heeft ze zich op het afmaken van het werk van Rits gestort. Elke dag kreeg de schroef weer een nieuwe laag verf, in totaal 3 lagen primer en ik geloof wel 5 lagen antifouling, zag er prima uit

Er ontstaat zoveel stof bij het schuren dat het tussen de schuurvoet en de schijf in het klittenband kruipt. Pakt totaal niet meer, bewaren voor handgebruik dus. Op de derde dag (wederom een mooie blauwe dag!) zijn we weer naar Preveza gereden om nog eens 20 extra schijven en 10 kwasten te kopen en wat extra boodschappen te doen (o.a. Pindakaas!). 

kaalslag op de kielbalk

Na de derde dag, toen ik dacht klaar te zijn met schuren, kwamen we er achter dat hele stukken van de kielbalk los zaten. Je kon je plamuurmes niet in een kiertje zetten of er vielen hele plakken af. Vervolgens heb ik dus de hele dag zitten steken en slijpen aan de kielbalk. Mogelijk was het beter geweest om de hele balk kaal te maken maar daar ben ik niet aan begonnen, steken voor zover het gaat en daarna de randen met de slijper (geleend van Rits) wat vlak maken en de vrijgekomen roestplekken schuren tot op het blanke metaal. Daarna een grote pot primer maken en de hele boel gronden en nog eens gronden en plamuren en nog eens gronden.......

Op zondag hadden we helemaal genoeg van dat antifoulen. We hebben eens lekker uitgeslapen en gingen pas rond 10 uur aan het werk, dit keer met wat interne karweien die ook moeten gebeuren voordat we het water in gaan. 

• MOTOR: impeller gemonteerd, 3x V-riem gespannen, olie gecontroleerd 
• BILGE: leeggepompt en schoongespoeld
  (lag een hoop koelvloeistof uit de boiler in van de eerste dag toen we de slangen vervangen hebben) 
• GENERATOR: impeller gemonteerd, 1x V-riem gespannen, olie gecontroleerd 
• ANODES: de oude op de kielbalk schoon geschuurd, gaan nog wel een jaartje mee.

  

  het verschil tussen oude en nieuwe hekschroef anode
  

  
  2 nieuwe anodes op boeg- en hekschroef gemonteerd. Voor waren we hem al kwijt, achter was behoorlijk in volume afgenomen.
• LOG OPNEMERS: Juliette heeft de opnemers uit de romp gehaald om de wieltjes te ontkalken. Dat werkt minstens 2 dagen. Als je daarna ergens een week ligt, zit er direct weer ongedierte in.
• en nog veel meer (kleine) dingen

Op maandag zijn we dan eindelijk gaan schilderen. 's Morgens eerst de romp gaan afplakken en na de lunch kon ik beginnen met het antifoulen in vol ornaat met witte overall en roller op een stok. Eentonig en traag werkje. kwestie van doorrollen zullen we maar zeggen. Terwijl ik daar mee bezig was heeft Juul de schroef voor de tweede keer in de witte antifouling gezet en is daarna begonnen met het verwijderen van de kit van de oude zonnepanelen op het bovendek, ook zo'n pokken klus.

Tegen 17:00 uur was de 2,5 kilo antifouling op. Dat blik was net genoeg voor alle reparatieplekken. Om het hele schip 2x te dekken heb je dus zo'n 3 blikken nodig en ik heb er maar 2. Busje bijkopen dus, hupsakee, weer € 125.
Maar hier ging het fout. Toen ik dinsdag naar de chandler ging bleek dat ze geen zwarte antifouling meer hadden. De bestelde antifouling was niet meegekomen met de lading van vanochtend, maar er kwam nog een truck en anders zou het er morgen zeker zijn.

Het zekere voor het onzekere nemend ben ik nog naar 2 andere chandlers geweest, maar niemand die mijn antifouling op voorraad had. Dus weer terug naar Cleopatra en zowaar, de truck was geweest, had echter geen antifouling bij zich. Ik stond op het punt dan maar iets anders te kopen, maar de mannen daar bezwoeren me dat het er morgen zeker bij zou zijn, zo tegen 12 uur. Dat maakte het wel heel krap qua tijd, maar moet te doen zijn als we vandaag verder alle andere klussen af kunnen krijgen.

Dus weer terug naar de boot, maar de tactiek gewijzigd: eerst weer de hele waterlijn gedaan want stel dat de verf er NIET is morgen, dan kan ik altijd een andere kleur kiezen en daar het vlak mee doen, niemand die het ziet! Daarna heb ik de rode markeringslijn opgeknapt. Rond een paar wateruitlaten was roest opgetreden tot in de markeringslijn en die had ik helemaal uitgeslepen. Die plekken waren al wel meegenomen met het schuren en plamuren dus die heb ik met een busje rode verf hersteld. Valt in ieder geval minder op dan een witte primer plek.

Op woensdagmiddag naar de chandler getogen en gelukkig, de antifouling was aangekomen. Ik snap niet dat Murat in Alanya de boot steeds kon schilderen met 3 blikken antifouling. Ik heb er bijna 4 blikken (10 kilo) opgesmeerd en nog heb ik het idee dat er te weinig opzit. OK, er zitten 3 lagen op de waterlijn, 2 op de gerepareerde plekken en de volledige kielbalk, maar het vlak is slechts 1x gedaan. Of dat genoeg is zal aan het eind van het seizoen blijken. 

eindelijk klaar!

Het was al dik in de avond toen ik eindelijk de roller kon neerleggen, de klus zat er op en het schip zag er prima uit met z'n nieuwe zwarte onderkant en mooie witte schroef.

We hebben onszelf grondig gereinigd en hebben tevreden een biertje genomen. morgenvroeg de laatste klusjes en dan het water in!

op de sleepwagen

overgenomen door de lift

Donderdag 27 april was het dan zover. Na het ontbijt kon dan eindelijk het gereedschap worden opgeruimd en de luiken en kasten worden dichtgedaan. De Zodiac moest nog worden opgehangen maar met de hulp van een passerende Duitser ging dat erg vlot. Toen toch maar even gekeken of we ook de loopplank niet op zijn plek konden krijgen en ook dat lukte uiteindelijk zonder al teveel problemen.

Daarna naar het kantoor want zonder een vrijgave door de strenge dames daar wordt er niet gelift en te water gelaten. De rekening was even slikken maar het grootste deel was de antifouling en dat is duur spul.

Terug op de boot zaten we net aan een welverdiende kop koffie toen de kraanmachinist kwam vertellen dat ze wat vertraging opliepen. Uitermate netjes en punctueel, maar ja aan zijn spraak te horen is het óf een Duitser óf een Griek die jarenlang in Duitsland heeft gewerkt. Maar even later arriveerde de sleepwagen al en werd Vaarttuig al opgeladen en naar voren gereden waardoor ik het antifoulen van de stempelplekken kon doen terwijl Juul onder de kielbalk kroop met de antifoulingpot om de laatste kale plekken te bestrijken.

Daarna snel met de auto vooruit gereden om nog gauw een jas te vinden voor de grote bolfender die helemaal plakkerig is geworden. Daar kregen we nauwelijks de tijd voor want het ging allemaal verschrikkelijk soepel en snel. Het schip arriveerde slechts een paar minuten na ons, werd direct overgenomen door de lift en we lagen in no-time in het water. Ook wij hadden onze voorbereidingen goed gedaan. Snel het luik open en het wierfilter afgevuld. Juul had de lijnen klaar hangen en kon vervolgens de motor starten die direct bij de eerste poging aansloeg zonder haperingen of stotteringen. Ik had het luik nog niet dicht of de mannen waren buiten al bezig de singels lost te maken en ons de kolk uit te trekken langs een zeilboot die nog voor ons in het water was gegaan maar problemen had. Eenmaal er voorbij werden de lijnen aan boord gegooid en werden we uitgewuifd. Dat was dat!

Zonder problemen zijn we overgestoken naar de kade van Preveza en 2 keer raden wie ons daar stond op te wachten! Jawel, Victor de Dieselman: die man is daar ook altijd! Het anker was op tijd uit en ondanks de zijstroom kwamen we toch mooi uit met de kont naar de kade. Victor nam de lijnen aan samen met Marco die ook ineens op de kade stond. Toen iedereen weg was toch nog even wat correcties uitgevoerd om het schip recht achter het anker te krijgen, maar toen lagen we ook perfect.


Denk nu niet dat we in deze 10 dagen alleen gewerkt hebben, er was ook ontspanning. 

en ook aan Koningsdag werd gedacht!

Halverwege de week zijn we naar AKTIO Marina gereden waar Frans en Diana (Utopia) en Marco en Mary (Blauwvoet) liggen, twee schepen die we kennen van de tocht in 2016 en dat was erg gezellig. We begonnen in de kuip van Blauwvoet maar zijn snel verhuisd naar de kajuit van Utopia vanwege de koude wind. En daarna is het nog laat geworden!
Tijdens die borrel is de afspraak gemaakt om na onze tewaterlating op donderdag gezamenlijk te gaan eten. Frans en Diana kwamen ons tegen 19:00 uur voor de boot ophalen met hun auto waarna we naar Hasan, de Turk, zijn gereden. Marco en Mary waren daar al op de fiets en we hebben daar heel gezellig, maar vooral weer heel lekker gegeten. Vrij lang getafeld met vier verschillende gerechten en de nodige wijn.

Wij zijn na afloop met Frans en Diana mee teruggereden naar Cleopatra om onze auto op te halen. Zelf dus weer naar de kade in Preveza gereden waar we de auto iets buiten het drukke gedeelte langs de straat gezet hebben. Kijken hoe het gaat.


Beste lezers, dit was het weer. De volgende keer gaat het over ons verblijf in Paleros en de never-ending story van onze zonnepanelen. Tot dan.