Wij zijn de trotse bezitters van een op maat gemaakte Smelne Vlet 1200, een stalen waterverplaatser van 16 brt, te water gelaten in 2002 en in ons bezit sinds eind 2004.
Vanaf 2005 hebben we ons schip en onze eigen capaciteiten als bemanning leren kennen middels tochten over de grote rivieren van Nederland met uitstapjes naar België, de Waddenzee en het IJsselmeer.
In 2007 werd Juliette ge-pré-pensioneerd, door Herman gevolgd per 1 maart 2009.
Gedurende maart 2009 hebben we hard gewerkt om het schip te voorzien van allerhande additionele faciliteiten om het geschikt te maken voor langdurig verblijf aan boord en langere trips over open water. Op 10 april 2009 hebben we het ruime sop gekozen om 5 maanden door Europa te zwerven, op weg naar onze eindbestemming in 2009: Stockholm. Eind augustus 2009 hebben we die stad bereikt en op 3 oktober hebben we “Vaarttuig” in een droogdok in Söderköping gelegd om veilig de Scandinavische winter door te komen. (en die was streng dat jaar!!)
Vanaf 7 mei 2010 waren we weer aan boord van "Vaarttuig" en hebben we onze reis hervat, dit keer vanuit Söderköping wederom via Stockholm en de Botnische Golf naar de "Hoge Kust".
Verder varen had weinig zin, de rest van de kust naar het noorden heeft weinig te bieden: vlakke kust, geen scheren, weinig havens met minimale faciliteiten. Dus zijn we omgekeerd om via de Äland eilanden naar Finland te varen. Maar dan wel Heeeeel Finland, tot en met het Finse Saimaa meer waartoe je wel een heel stuk door Rusland moet varen. We hebben daar genoten van een prachtige en lange zomer.
Eind augustus zijn we opnieuw langs de Finse zuidkust, onder de Äland eilanden door gevaren naar de Zweedse kust en na een kort oponthoud in Stockholm zijn we langs de Zweedse oostkust naar het zuiden afgezakt om via Bornholm (9 dagen verwaaid) en Rüggen in Travemünde weer naar binnen te gaan. Via Elbe, Mittellandkanaal en Dortmund-Ems kanaal zijn we uiteindelijk via Delfzijl weer in Nederland aangekomen.
Eind augustus zijn we opnieuw langs de Finse zuidkust, onder de Äland eilanden door gevaren naar de Zweedse kust en na een kort oponthoud in Stockholm zijn we langs de Zweedse oostkust naar het zuiden afgezakt om via Bornholm (9 dagen verwaaid) en Rüggen in Travemünde weer naar binnen te gaan. Via Elbe, Mittellandkanaal en Dortmund-Ems kanaal zijn we uiteindelijk via Delfzijl weer in Nederland aangekomen.
In 2011 zijn we dichter bij huis gebleven. Op 8 april zijn we gestart vanuit Drachten met een rondtrip door Noord-Nederland. De door ons bestelde dubbele beglazing voor het schip had helaas een lange levertijd en werd pas half mei geleverd, vandaar dat we in de buurt van Drachten moesten blijven. Nadat we de ramen zelf gemonteerd hadden (pff, wat zijn die dingen zwaar), zijn we wederom vertrokken. Dit maal via Ijsselmeer, Zaandam, Haarlem, Rotterdam, Antwerpen, Brussel om bij Namen de Maas op te draaien. Deze rivier hebben we gevolgd tot bijna in Toul. Vlak daarvoor zijn we westwaarts gegaan via het Marne-Rijn kanaal om vervolgens via Reims en Lille terug te varen naar België. Via het wondermooie Gent en het industriële Terneuzen kwamen we terug in Nederland om door te varen naar Voorburg. Daar hebben we "Vaarttuig" een maand lang geparkeerd in de haven van WSV "Vlietstreek" en hebben we de boot gebruikt als uitvalsbasis voor de verbouwing van het appartement van onze oudste zoon in Den Haag.
Begin oktober zijn we daar weer vertrokken om nog even te genieten van een mooie herfst alvorens de boot eind oktober weer in te leveren in Drachten voor z'n winterslaap in de Smelne Marina.
Net zoals in 2009 in Zweden heeft het schip daar overwinterd terwijl wij thuis waren.
In 2013 gaan we van hieruit verder. Voor wat noodzakelijke reparaties moesten we eerst naar Alexandroupolis in Griekenland. Na een succesvolle vervanging van de generator en de montage van een tweede dynamo hebben we het gastvrije Griekenland verlaten en hebben meegedaan aan een geïmproviseerde versie van de EMYR rally. Vanwege de politieke situatie in Syrië, Libanon en Egypte was de officiële versie van de rally afgelast, maar in het gezelschap van twee andere schepen hebben wij onze eigen versie van de Rally gevaren van Bozcaada tot Cyprus, een onvergetelijke ervaring!
Vanaf begin juni hebben we alleen nog maar vakantie gevierd. Op ons gemak hebben we genoten van een prachtige zomer in de mooiste streken van Turkije, rustig zwervend van de ene na de andere prachtige baai, haven of marina.
In de laatste week van augustus kregen we gezelschap van onze zonen en vriendin om onze 40-jarige bruiloft te vieren in de prachtige omgeving van Kekova, een onvergetelijke gebeurtenis.
Uiteindelijk zijn we begin oktober aangekomen in de Marina van Alanya waar we het schip op de kant hebben gezet voor de winter en op 12 oktober arriveerden we weer in Nederland.
In 2014 hadden we helaas medische problemen.
Wat een geluk dat we het schip zo veilig hadden weggelegd want niets deed ons vermoeden dat een routine medische controle begin november 2013 zoveel slecht nieuws zou opleveren. Een prostaatkanker in vergevorderd stadium maakte het noodzakelijk dat Herman snel onder het mes moest en dat gebeurde begin januari 2014. Om helemaal te herstellen hebben we toen besloten om 2014 in Nederland te blijven. En dat is helemaal gelukt!!
In 2015 is hebben we eerst een nieuwe sprayhood en bimini te laten maken in Finike maar daarna hebben we Turkije verlaten. Met pijn in het hart, want we zijn gaan houden van dit prachtige land met zijn vriendelijke bevolking, maar de politieke situatie kan zelfs zoiets verzieken.
Met oudste zoon en zwangere vriendin aan boord zijn we overgestoken van Marmaris naar het Griekse Rhodos. Vanuit Rhodos begon een moeizame tocht al hink-stap springend van het ene Griekse eiland naar het andere, geplaagd door wind en golven. We hebben te doen met al die bootvluchtelingen want wij weten hoe de omstandigheden op de Egeïsche Zee kunnen zijn!
Uiteindelijk hebben we het vaste land (Peloponnesos) bereikt en konden we weer gaan genieten. Via het imponerende kanaal van Korinthe zijn we doorgestoken naar de westzijde van Griekenland en de Ionische Zee. Daar kregen we jongste zoon en vriendin aan boord en hebben we genoten van de prachtige Ionische eilanden, Eind september zijn we de Golf van Amvrakia ingevaren, naar Rouga Bay waar we een winterplek gevonden hebben bij "Steel Design Maritim" en op 3 oktober zijn we naar Amsterdam gevlogen, ruim op tijd voor de geboorte van onze eerste kleinzoon.
In 2016 zijn we in Griekenland gebleven. Na een paar weken sleutelen waarbij we onder andere 4 zonnepanelen op het bovendek hebben gemonteerd, zijn we begin juni via Zakintosh begonnen aan een tocht rond de Peloponnesos. Erg leuk, op ons gemak van haventje naar haven, onderweg uitstapjes makend waar dat maar mogelijk was. Onderweg oude bekenden ontmoet en nieuwe bekenden gemaakt. Kortom, een prachtige tocht.
Begin augustus waren we weer terug in Paleros dat zo'n beetje onze thuishaven is geworden. Hier zijn we 2 weken gebleven om nog wat onderhoud te doen (werken aan het teakdek!) om vervolgens weer te vertrekken richting Corfu waar we een rendez-vous hebben afgesproken met zowel onze buren als met onze jongste zoon en zijn vriendin.
Onze gasten hebben enorm geboft: het was werkelijk prachtig weer met weinig wind en een vlakke zee, dus we hebben prachtige tochten kunnen maken. Op de dag van hun vertrek sloeg het weer om en hebben we nog 5 dagen verwaaid gelegen op Corfu.
Eenmaal weer in Paleros hebben we nog een kleine maand genoten van de rust en kalmte van dit kleine dorp onderwijl het schip langzaam weer in gereedheid brengend voor de winteropslag. Op 10 oktober hebben we "Vaarttuig" weer op het land gezet, ditmaal bij de Cleopatra Marina. Steel Design was ons goed bevallen vorig jaar, maar het grote nadeel is dat je kilometers van de bewoonde wereld verwijderd bent. Cleopatra is groot en massaal, maar heeft in ieder geval alle faciliteiten!
Op 15 oktober zijn we weer naar huis gevlogen.
In 2017 zijn we wederom in Griekenland begonnen, maar eind mei zijn we via Corfu, Albanië, Montenegro uiteindelijk naar Kroatië gevaren. Een tocht met een hoop nieuwe ervaringen waarvan vele mooie, m.n. over het vaargebied en een overheersende negatieve ervaring, n.l. dat deze "nieuwe" Balkanstaten denken dat de bootjestoeristen er zijn om zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld aan te verdienen. Er bestaan wel degelijk mogelijkheden om betrekkelijk goedkoop hier te verblijven, maar dat betekent dat je zover mogelijk van de bewoonde wereld moet blijven en dat was nu ook weer niet de bedoeling.
Eind juni waren we weer terug in de Inland Sea en daar zijn we eigenlijk gebleven tot het moment dat we eind september uit het water gingen.
In 2018 stoppen we met de blog als chronologisch reisverslag. We publiceren alleen nog als er werkelijk iets interessants te vertellen is. Verhaaltechnisch was het ook een saai jaar, we hebben werkelijk niets spannends gedaan! Heerlijk relaxed in haventjes en baaitjes gelegen en aangezien we met de auto waren gekomen hebben we ook regelmatig uitstapjes het binnenland in gemaakt.
Voor 2019 hebben we besloten het schip terug naar Nederland te varen. Zowel schip als bemanning beginnen last van de leeftijd te krijgen. Herman is deze winter weer onder behandeling geweest voor de kwaal uit 2014, maar is weer redelijk OK. Het schip heeft 2 lekkende watertanks en de roest komt aan alle kanten onder het teakdek vandaan, dus we hebben een afspraak met de Smelne werf voor laat 2019. We gaan het schip eens stevig onder handen nemen zodat het zeker nog een keer 20 jaar mee kan!
Ondertussen kunnen jullie ons volgen op onze thuisreis langs Italië en door Frankrijk via de app "Polarsteps"
Begin augustus waren we weer terug in Paleros dat zo'n beetje onze thuishaven is geworden. Hier zijn we 2 weken gebleven om nog wat onderhoud te doen (werken aan het teakdek!) om vervolgens weer te vertrekken richting Corfu waar we een rendez-vous hebben afgesproken met zowel onze buren als met onze jongste zoon en zijn vriendin.
Onze gasten hebben enorm geboft: het was werkelijk prachtig weer met weinig wind en een vlakke zee, dus we hebben prachtige tochten kunnen maken. Op de dag van hun vertrek sloeg het weer om en hebben we nog 5 dagen verwaaid gelegen op Corfu.
Eenmaal weer in Paleros hebben we nog een kleine maand genoten van de rust en kalmte van dit kleine dorp onderwijl het schip langzaam weer in gereedheid brengend voor de winteropslag. Op 10 oktober hebben we "Vaarttuig" weer op het land gezet, ditmaal bij de Cleopatra Marina. Steel Design was ons goed bevallen vorig jaar, maar het grote nadeel is dat je kilometers van de bewoonde wereld verwijderd bent. Cleopatra is groot en massaal, maar heeft in ieder geval alle faciliteiten!
Op 15 oktober zijn we weer naar huis gevlogen.
In 2017 zijn we wederom in Griekenland begonnen, maar eind mei zijn we via Corfu, Albanië, Montenegro uiteindelijk naar Kroatië gevaren. Een tocht met een hoop nieuwe ervaringen waarvan vele mooie, m.n. over het vaargebied en een overheersende negatieve ervaring, n.l. dat deze "nieuwe" Balkanstaten denken dat de bootjestoeristen er zijn om zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld aan te verdienen. Er bestaan wel degelijk mogelijkheden om betrekkelijk goedkoop hier te verblijven, maar dat betekent dat je zover mogelijk van de bewoonde wereld moet blijven en dat was nu ook weer niet de bedoeling.
Eind juni waren we weer terug in de Inland Sea en daar zijn we eigenlijk gebleven tot het moment dat we eind september uit het water gingen.
In 2018 stoppen we met de blog als chronologisch reisverslag. We publiceren alleen nog als er werkelijk iets interessants te vertellen is. Verhaaltechnisch was het ook een saai jaar, we hebben werkelijk niets spannends gedaan! Heerlijk relaxed in haventjes en baaitjes gelegen en aangezien we met de auto waren gekomen hebben we ook regelmatig uitstapjes het binnenland in gemaakt.
Voor 2019 hebben we besloten het schip terug naar Nederland te varen. Zowel schip als bemanning beginnen last van de leeftijd te krijgen. Herman is deze winter weer onder behandeling geweest voor de kwaal uit 2014, maar is weer redelijk OK. Het schip heeft 2 lekkende watertanks en de roest komt aan alle kanten onder het teakdek vandaan, dus we hebben een afspraak met de Smelne werf voor laat 2019. We gaan het schip eens stevig onder handen nemen zodat het zeker nog een keer 20 jaar mee kan!
Ondertussen kunnen jullie ons volgen op onze thuisreis langs Italië en door Frankrijk via de app "Polarsteps"
