INTERMEZZO: OVER KROATIË
In de tijd van Tito was Kroatië, net als Montenegro uit de vorige blog, deel van Joegoslavië. Het land kent een lange geschiedenis als (min of meer zelfstandig) Koninkrijk maar een haast nog langere geschiedenis van overheersing, beginnend bij de Romeinen, via de Venetiërs naar het Hongaars-Oosterijks Keizerrijk, de Ottomanen, Fransen en Habsburgers en als laatste de As-Mogendheden Duitsland en Italië.Toen op 25 juni 1991 zowel Kroatië als Slovenië zich onafhankelijk verklaarden was dat het begin van het uiteenvallen van de Republiek Joegoslavië en de daarop volgende oorlog, vnl. tegen het restant van het Federale leger, bestaande uit Serviërs en Montenegrijnen.
Sinds 1 april 2009 is het land lid van de NAVO en op 1 juli 2013 trad Kroatië als 28e lidstaat toe tot de EU.
Kroatië behoort niet tot de Schengenlanden. Het land is ook geen lid van de Eurogroep; de officiële munt is de kuna. (1 euro = 7,41 kuna).
EINDE INTERMEZZO.
 |
| links-onder de douanesteiger van Cavtat (copyright Google) |
Ik volgde de wegwijzers naar de havenpolitie en kreeg daar helaas mijn eerste teleurstelling: het piepjonge agentje deelde mij "ambtshalve" mede dat ik door diende te varen naar de eerstvolgende haven met 24 uurs inklaringsfaciliteiten, zijnde Dubrovnik. Cavtat heeft weliswaar inklaringsfaciliteiten, maar deze sluit om 3 uur 's middags en dan zit er niets anders op dan nog twee uur door te varen naar Dubrovnik.
Dus het liep al tegen zessen toen wij vastmaakten aan de kade voor het douanekantoor in Dubrovnik. Opnieuw deed een politieagente ons versteld staan door op een stoel te blijven zitten en toe te kijken hoe wij het moeilijk hadden om de lijnen vast te krijgen. Toen we uiteindelijk vastlagen kwam er een manspersoon vragen wat we kwamen doen en begeleidde mij vervolgens naar het politieloket. Die gaven me een formulier en een stempel zodat ik in ieder geval de stad in mocht om even verderop naar de havenmeester te gaan die me uiterst vriendelijk en beleefd vroeg 1188 kuna te betalen (zo’n € 165) om 2 weken in het land te mogen blijven. Het begon al goed!
Toen weer terug naar de politie waar ik opnieuw een stempeltje kreeg en vervolgens door naar de douane voor nog meer kopieën en stempels.
 |
| Ankerbaai bij Dubrovnik |
Uiteindelijk was iedereen tevreden en iets voor 19:00 uur maakten we weer los van de kade, keerden om en hadden een half uurtje nodig om een vrije ankerbaai iets ten noorden van Dubrovnik te bereiken waar we om 19:25 het anker lieten vallen; Welkom in Kroatië!
De volgende dag, 6 juni, zijn we gewoon in dat baaitje blijven liggen. Gisteren was een lange en vermoeiende dag en een dagje rust kon geen kwaad. Bovendien hadden we ineens een lek in een warm water leiding opgelopen waar naar gekeken moest worden. Door een uiterst dun haarscheurtje vlak achter de boiler spoot met grote kracht een dunne nevel water van 80 graden de machinekamer in. Gelukkig zat er een afsluiter op de leiding, maar dat betekende wel dat we vanaf dat moment geen warm water meer hadden!
 |
| de uiteindelijk toch niet gerepareerde warmwaterleiding |
Na overleg met Smelne in Drachten wist ik hoe de leiding los te maken zodat ik erbij kon om 3 lagen RescueTape over het lek te wikkelen. Dat hebben we vervolgens een halve dag laten inwerken (die lagen vulkaniseren in elkaar) om vervolgens te testen of het ook werkte. Wel, het spoot niet door de lagen tape heen, zo goed is het dan toch, helaas lekte het wel bijna net zo hard tussen tape en buis. Jammer, toch geen warm water!
De dag na onze rustdag, op woensdag 7 juni, hebben we het anker gehesen en zijn weer op pad gegaan. Ons eerste reisdoel: de baai van Saplunara aan het uiterste zuid-oosten van het eiland Mljet.
Het eiland Mljet
Volgens de weerberichten zou hoe langer we wachten met vertrek, des te beter de condities op zee zijn. Dus toen wij, na nog een rustige ochtend in de baai, rond 12:00 uur de zee opvoeren viel de deining inderdaad mee. We zijn ten noorden van de eilandjes Kolocep en Lopud naar het westen blijven varen om vervolgens, dicht onder de kust, om Lopud heen te varen in de richting van Mljet.Nou, het werd dus niet echt kalm vandaag. Direct uit de beschutting van Lopud kregen we met een behoorlijk warrige zee te maken met daar onderdoor een stevige deining. Het ging behoorlijk op en neer en zelfs met kruisen werd dat niet veel beter. Een beetje zigzaggend hebben we dit parcours uiteindelijk afgelegd, maar erg leuk was het niet. Vlak onder de kust van Mljet liepen we nog een zeilboot op, maar ondanks zijn zeil had die het niet echt veel beter.
 |
| we worden naar een boei gebracht |
In de baai van Saplunara werden we direct opgevangen door een bootje dat ons een boei van zijn restaurant aanbood. Gezien de diepte in de baai en de deining die er stond hebben we zijn aanbod geaccepteerd en even later lagen we veilig aan een boei met de neus in de wind en de deining. Toen naderhand de wind wegviel en we dwars op de deining kwamen te liggen hebben we ook een lijn uitgebracht naar een tweede boei zodat we weer met de boeg in de deining lagen.
 |
| en we worden naar het restaurant gebracht |
Intermezzo: winden in de Adriatische Zee.
Over het algemeen is het weer in de maanden juni/juli erg rustig. Het regent zelden en dan maar kort. Toch is het oppassen in de Adriatische zee. Het is een smalle zee en volledig omsloten door landmassa, hoge bergen en hoge temperaturen en dat kan plotseling opstekende buien en onweer veroorzaken gepaard met heftige windstoten.De meest voorkomende winden zijn:
- de Mistral, de "mooi weer wind"
- in de zomer de meest voorkomende wind uit het noord-west tot west. Hij begint rond een uur of 10 en bereikt 's middags een sterkte van 3-5 Bft. Bij zonsondergang gaat hij weer liggen.
- de Jugo, ook wel Scirocco, of "slecht weer wind" genoemd.
- In de zomer komt die slechts zelden voor, waait uit het zuid-oosten en duurt dan slechts 2-3 dagen en komt daarbij meestal niet boven 7 Bft. In de winter waait deze wind veel vaker, langer en heftiger.
- de Bora, een gevreesde specialiteit van de oostelijke Adriatische kust, een valwind van de bergen uit noord-oostelijke richting.Een zogenaamde katabatic wind die ontstaat door een luchtdrukverschil tussen het land achter het kustgebergte en de Adriatische zee. De wind stuwt op tegen het gebergte en rolt daar uiteindelijk overheen om met geweld op het water direct onder de berg te vallen. Al na een paar mijl uit de kust valt er weinig meer te duchten van de bora, maar verkeer op de kustwegen en schepen in de luwte van de berg kunnen zware averij oplopen van deze valwinden. Voor schepen geldt: hoe dichter bij het land, hoe zwaarder de wind! En: hoe hoger de berg, hoe krachtiger de bora.
Einde Intermezzo
En nog waren de verrassingen niet voorbij. Op de terugweg in het bootje vertelde de jongeman e.e.a. over het natuurpark aan de westzijde van het eiland en de makkelijkste weg er naar toe. En hij vertelde ook dat er een Bora verwacht werd rond 12.00 uur. Wij dachten nog dat hij het had over 12.00 uur 's middags. Nou, dus niet. Hoe laat het begonnen is weet ik niet, maar rond 03.00u werd ik wakker van Juliette die boven aan dek de vlag stond in te draaien. We hebben daarna niet veel meer geslapen want die keiharde vlagen wind bleven maar aanhouden. Zo is het rustig met 8 knopen en zo waait het ineens weer 22 knopen en ligt alles te klapperen en te flapperen. En zijn de dubbele lijnen op 2 boeien ineens een nadeel, we rollen nog steeds niet maar de wind staat nu recht achterin (bora is N-NO). Ik heb even gewacht tot de deining uit zee minder werd, maar heb uiteindelijk om 05:00 de achterlijn losgemaakt zodat het schip met de boeg in de wind kon draaien. Het werd direct een stuk rustiger, niet dat we daarna wel goed geslapen hebben…
 |
| we verlaten de baai van Saplunara |
In de ochtend waaide de bora nog steeds en wij stonden in twijfel of we wel of niet zouden gaan. Uiteindelijk besloten we te vertrekken en gelukkig, het water is bijna vlak maar er staan veel heel korte golfjes waar we tijdens het varen geen last van hebben. Waar we wel last van hebben zijn de windvlagen van de bora waarbij de regel is: hoe hoger de berg waar je langs vaart, hoe harder de vlagen. Nou hebben we geen zeilen dus we zullen niet gauw omslaan, maar wat we wel hebben zijn losliggende zaken zoals het kussen op de bakskist dat ineens over het dek vloog en gelukkig gestopt werd door de stangen van de bimini: 36 knopen (Bft.8) was die vlaag en direct de krachtigste van de dag. We hebben wederom Suleyman uit Finike weer eens bedankt voor de kwaliteit van zijn bimini want die geeft, ondanks zijn oppervlak van 12 m^2, geen krimp. Voor de zekerheid heb ik er toch een landvast overheen gegooid om klapperen zoveel mogelijk tegen te gaan maar hij staat stoer en stevig.
 |
| Luka Polace, "Vaarttuig" ligt achter de bomen |
Naarmate we verder naar het westen kwamen werd het rustiger, de vlagen minder heftig. Het werd nog even rommelig toen we de West-Kaap moesten omvaren en aan de noordkant van het eiland was het water duidelijk onrustiger maar dat werd direct veel minder toen we Luka Polace invoeren. We hebben op ons gemak een mooie ankerplek uitgezocht tussen wat grote gullits op 8 meter waterdiepte. We hebben 30 meter ketting uitgelegd en op bestelling kwam er weer een heftige vlaag die direct ons anker stevig vast trok. We liggen hier met zo'n 20 andere boten, de drukste plaats tot nu toe.
Op vrijdag 9 juni zijn we lekker rustig in deze prachtige baai, onderdeel van het Nationaal Park Mljet, blijven liggen. Lekker relaxen, beetje zwemmen etc. 's Middags werden we voor de eerste keer geconfronteerd met dat typisch Kroatische fenomeen waardoor zoveel Nederlanders hier wegblijven: de geldinners. Er kwam ineens een bootje op ons af met 2 parkwachters erin. We waren dus de klos, er moest 375 kuna (zo'n € 50) worden betaald voor liggeld (7 dagen ) én voor de park toegang. Inbegrepen was dan wel vervoer per bus naar het park en vervoer per boot naar een eilandje met daarop een klooster. En ook als je die excursie niet wilde moest je toch de hele som betalen. Gedwongen winkelnering heet zoiets. Je hebt weinig keus, dus je betaalt. Morgen op excursie dus, want of we hier nu een week willen blijven…….
De bezienswaardigheid in het Nationale Park (buiten de prachtige natuur dan) is een voormalig Benedictijner klooster gelegen op een eilandje (sv Marija) in een binnenzee of liever gezegd 2 binnenmeren. Die staan in verbinding met zee via een smalle doorvaart aan de zuidzijde van het eiland, maar daar mogen wij niet in.
 |
| gevaren worden, heel speciaal..... |
Met een busje zijn we van het plaatsje waar we voor anker liggen door het park naar het binnenmeer vervoerd waar al een boot lag te wachten. Na een tochtje van 5 minuten waren we al op het eiland waar het personeel haastig kwam aansnellen om hun plaatsen in te nemen. Wij waren blijkbaar de eerste lading van de dag.
 |
| oud kerkje, moderne ramen |
Helaas viel er weinig te zien. De abdij wordt gerenoveerd en is niet toegankelijk, alleen het kerkje was te bekijken en met slechts 2 glas in lood ramen was dat gauw gebeurd.
Maar we zijn eerst maar eens koffie met een appelpunt gaan doen. Daar was vooral de punt blij mee want die lag er volgens mij al een paar dagen. Na dus het kerkje te hebben bekeken zijn we langs de oever van het meer gaan lopen en omdat wij als eerste op het eiland waren was het heerlijk rustig. De wind waaide door de toppen van de bomen en de vogels zongen volop. Overal bloeien nog de bloemen en het eiland schijnt vol te staan met orchideeën waarvan we er verschillende hebben gezien.
Naarmate we hoger kwamen veranderde de begroeiing in enorme cactussen waarvan sommigen in bloei. Bovenop het eiland was een ezelkraal met 3 ezeltjes die zich gewillig lieten kroelen, maar stinken deden ze wel! Jammer genoeg duurde de stilte niet lang, er was intussen een heel grote boot aangekomen uit Pomena met Fransen en Spanjaarden. Helaas moesten we nog een half uurtje wachten op de eerste boot terug, maar die hebben we dan ook genomen. Terug op de vertrekplaats van de boot hebben we ons laten voorlichten over de mogelijkheid om terug te lopen naar Polace. Dat viel reuze mee, slechts 2,8 km, dus na een half uurtje lopen in de hitte waren we weer terug op ons vertrekpunt.
Aangezien we nogal krap in onze voorraad water zaten én er weer wind verwacht werd hebben we ons anker opgehaald en zijn verhuisd naar de steiger van restaurant Ogigija die 200 liter water kan leveren aan haar gasten. Vergeet niet, Mljet is een eiland, alle zoet water moet hier per tankerboot worden aangevoerd dus water is schaars en duur. Voor 200 liter water betaalde we 60 kuna, (€ 8)
Rond een uur of 7 zijn we gaan wassen en opknappen, maar we zijn pas rond half negen gaan eten toen de eerste lichting toeristen al bijna klaar was. Zodra we kwamen werden we door de baas opgevangen en naar een speciaal klein tafeltje geleid helemaal in de hoek van het restaurant. We hebben uitstekend gegeten, vis voor 2, zeebaars met gebakken aardappeltjes en een kleine groentesalade. En dat alles voor een zeer redelijke prijs, kuna 430, waarvan we maar 470 (€63,50) gemaakt hebben. Wel iets anders dan de kuna 650 in Saplunara. Merkwaardig hoe snel je je referentiekader aanpast. €63,50 is al meer dan de Hollandse prijzen en dubbel zoveel als de prijs in Griekenland. Maar wij vinden het nu al redelijk!!
Bij het afrekenen nog een likeurtje gedronken aan het tafeltje van de baas. Die blijkt tijdens de laatste oorlog naar Amerika te zijn vertrokken omdat hij part noch deel wilde hebben aan die onzin.
Maar we zijn eerst maar eens koffie met een appelpunt gaan doen. Daar was vooral de punt blij mee want die lag er volgens mij al een paar dagen. Na dus het kerkje te hebben bekeken zijn we langs de oever van het meer gaan lopen en omdat wij als eerste op het eiland waren was het heerlijk rustig. De wind waaide door de toppen van de bomen en de vogels zongen volop. Overal bloeien nog de bloemen en het eiland schijnt vol te staan met orchideeën waarvan we er verschillende hebben gezien.
 |
| de ezels waren blij met wat aandacht... |
 |
| aan de steiger van restaurant Ogigija |
 |
| het terras ligt pal aan de steiger |
Rond een uur of 7 zijn we gaan wassen en opknappen, maar we zijn pas rond half negen gaan eten toen de eerste lichting toeristen al bijna klaar was. Zodra we kwamen werden we door de baas opgevangen en naar een speciaal klein tafeltje geleid helemaal in de hoek van het restaurant. We hebben uitstekend gegeten, vis voor 2, zeebaars met gebakken aardappeltjes en een kleine groentesalade. En dat alles voor een zeer redelijke prijs, kuna 430, waarvan we maar 470 (€63,50) gemaakt hebben. Wel iets anders dan de kuna 650 in Saplunara. Merkwaardig hoe snel je je referentiekader aanpast. €63,50 is al meer dan de Hollandse prijzen en dubbel zoveel als de prijs in Griekenland. Maar wij vinden het nu al redelijk!!
Bij het afrekenen nog een likeurtje gedronken aan het tafeltje van de baas. Die blijkt tijdens de laatste oorlog naar Amerika te zijn vertrokken omdat hij part noch deel wilde hebben aan die onzin.
 |
| de paden op, de lanen in |
De volgende dag, zondag 11 juni, bleef het winderig en we zijn wederom blijven liggen. Aangetrokken door de prachtige natuur die we gisteren zagen, hebben we onze wandelschoenen aangetrokken en hebben een lange wandeling cross-country gemaakt. Vermoeiend in die hitte maar erg leuk. Het is langs meren en baaien, heuvel op en af en door bossen met prachtige bomen en enorme aantallen vogels. Na 2 uur kwamen we uit bij hetzelfde binnenmeer als gisteren, waar we onze voeten hebben afgekoeld, geluncht en vervolgens via dezelfde weg in een half uur weer terug naar de boot zijn gelopen.
Dat eten ook kan voor een bescheiden prijs hebben we die avond bewezen, maar dan dien je wel je toevlucht te nemen tot spaghetti en pizza. Alhoewel bescheiden: kuna 275 (€37), volgens mij kun je dan in Nederland voor €25 klaar zijn en in Griekenland blijf je ruim onder de €20.
Maandag 12 juni hebben we op ons gemak de baai verlaten en zijn pal noord overgestoken naar het eiland Peljesac om vervolgens in westelijke richting de kust te gaan volgen. Tijdens de overtocht van ongeveer een uur hebben we nog een kleine school dolfijnen gespot waar we even achteraan gegaan zijn, maar ze hadden geen interesse in onze aanwezigheid dus wij hebben onze tocht vervolgd.
 |
| verkeersslachtoffer, helaas....... |
Dat eten ook kan voor een bescheiden prijs hebben we die avond bewezen, maar dan dien je wel je toevlucht te nemen tot spaghetti en pizza. Alhoewel bescheiden: kuna 275 (€37), volgens mij kun je dan in Nederland voor €25 klaar zijn en in Griekenland blijf je ruim onder de €20.
Het eiland Peljesac
Maandag 12 juni hebben we op ons gemak de baai verlaten en zijn pal noord overgestoken naar het eiland Peljesac om vervolgens in westelijke richting de kust te gaan volgen. Tijdens de overtocht van ongeveer een uur hebben we nog een kleine school dolfijnen gespot waar we even achteraan gegaan zijn, maar ze hadden geen interesse in onze aanwezigheid dus wij hebben onze tocht vervolgd.
 |
| in de buurt van Orebic waar onlangs een Nederlander een Poolse zwemmer heeft overvaren. Wij weten hoe makkelijk zoiets kan gebeuren. |
Naarmate we dichter in de buurt van Orebic kwamen werd het drukker met bootjes en zagen we steeds meer boten voor anker of aan boeien. We zijn door een ondiepte tussen 2 eilandjes doorgegaan om in een ankergebied te komen waar een aantal Gullits en zeilboten lagen en hebben daar het anker laten vallen in de beschutting van een klein eiland. We weten dat ze hier kunnen komen voor ankergeld, maar we zien wel.
Tijdens het controleren van de weersverwachting zagen we dat de volgende zaterdag en zondag behoorlijk slecht weer verwacht werd. En die maandag was alweer de laatste dag in Kroatië voor ons. Dus wat doen we? Gebruiken we de goede dagen tot zaterdag om al in Corfu te komen of zitten we de storm hier uit?, maar dan moeten we extra verblijfsvergunning betalen.
Nadere studie leerde dat hoe zuidelijker je bent, hoe zwaarder de storm. Dus als we voor de storm uit naar Corfu vluchten moeten we vrijdagavond in een veilige haven liggen tot en met zondag, terwijl als we naar het noorden gaan we eigenlijk alleen zaterdag slecht weer hebben en zondag alweer kunnen varen. Wat gaan we doen????
En hier eindigt het eerste deel van de Kroatië blog, het tweede deel volgt zo snel mogelijk!
