van Kefalonia naar Zakinthos

Drukte in de havens: volop flottieljes.

Op zondag 29 mei kwamen we dus aan in Fiskardo na een rustige tocht vanaf onze ankerplaats bij Meganisi. We hadden geluk: we kwamen pas rond 14:00 uur aan en dat is eigenlijk te laat. Maar het lot was ons gunstig gestemd want aan de hele kade was nog precies een plekje vrij waar wij met enig dringen precies in pasten. Tevoren hadden we de zodiac al op de zwemplank laten zakken, dus toen we vast lagen was het een kwestie van onze loopplank laten zakken om veilig van boord te kunnen.
We lagen daar pal tegenover een heerlijke bakkerij en schuin naast de "Captains Cabin" het restaurant waar we die avond de heerlijke zeebaars uit de vorige blog hebben gegeten,
De zondag was eigenlijk al niet zo best qua weer (zwaar bewolkt), op maandag 30 mei werden we wakker met regen terwijl die helemaal niet voorspeld was. In zwembroek eruit om snel het zonnescherm in de stuurstand te vervangen door de ramen, maar tegen de tijd dat die erin zaten was het alweer droog.

er is er een jarig!

Maandag was de dag van de stiekeme voorbereidingen want morgen is het 31 mei, Juliette's verjaardag! Telkens als ze even binnen bezig was even naar Captains Cabin, even naar de bakker, even naar de slijter, enz.

Normaal doen we niet zoveel aan verjaardagen, maar dit jaar had ik besloten er wat van te maken!

Om mee te beginnen had ik 's avonds laat stiekem het achterdek met vlaggetjes versierd, Vervolgens werd er 's morgens om 09:00 al zingend een champagneontbijt verzorgd door de mensen van Captains Cabin en werd ze toegeklapt door de voorbijgangers. Helemaal mooi; champagne, verse aardbeien en natuurlijk een groot stuk chocolade cake met daarop één kaarsje. Ze was totaal verrast!

kaarsje uitblazen

Aan de inwendige mens was ook gedacht want om te ontbijten met champagne en chocolade cake is ook niet alles. Even later werden er dus nog 2 tosti's bezorgd.
Dat was een goed begin van de dag, maar het werd nog mooier, want later kwam de verjaarsvisite in de vorm van de bemanning van de "White Whale" en werd de verjaarstaart bezorgd van de bakker aan de overkant. Met een mooie fles en een pakket paling van Rits en Marian en een fles (kaneel)likeur van mij kon de dag niet meer stuk!

en felicitaties in ontvangst nemen

Maar er kwam nog een cadeautje. We hadden al langer vage plannen om tijdens de hete maanden een tijdje naar huis te vliegen. Het probleem is echter dat wanneer we eenmaal aan onze rondreis om de Peloponnesos heen beginnen, we eigenlijk alleen maar via Athene kunnen vliegen en het volstrekt onduidelijk is waar we de boot kunnen laten anders dan in dure havens rond Athene.

Aan de andere kant, Zakinthos, ons volgende reisdoel ligt hier vlakbij, heeft een prima en niet te dure haven en een vliegveld waar Transavia 2x per week op vliegt. Na veel wikken en wegen uiteindelijk besloten om een reis van een week naar kleinzoon Teun te boeken, voor Juliette alleen, en te vliegen vanaf Zakinthos. 

Zo gezegd, zo gedaan, aan het eind van de dag was de reis geboekt van 8 tot 15 juni.

O,o,o, wat waren we jarig!

Het is weliswaar niet in het heetst van de zomer, maar die hebben we eerder overleefd. En het is ook niet samen, maar zo hoeven we niet echt moeilijk te doen met de boot en het geeft mij de gelegenheid een paar (vnl. verf en kit) klusjes te doen. Voor de zekerheid maar de havenmeester in Zakinthos gebeld en hem gevraagd een plaatsje voor 10 dagen voor ons te reserveren. Als we even alle gegevens zouden SMS-en, kwam dat best in orde. En jawel, de volgende dag hadden we de bevestiging binnen, € 150 voor 10 dagen, niet slecht toch?

Al dat goede nieuws hebben we afgesloten met een etentje bij "Lord Falcon", een Thais restaurant net buiten de loop in Fiskardo. Samen met Marian en Rits hebben we daar heerlijk gegeten van een keur van gerechten door de keuken samengesteld. Toch een welkome afwisseling na al die Griekse salades!

Als dat vertrekt wil het wel klotsen!

Op woensdag 1 juni hebben we Fiskardo weer verlaten en zijn op weg gegaan naar Sami, ongeveer in het midden van Kefalonia. De tocht erheen is mooi: pal zuid, met aan stuurboord Kefalonia en aan bakboord Ithaca. Sami zelf is niet zo verschrikkelijk interessant. Je ligt daar aan een pier waar de golven van zee en ferries zich via luchtgaten doorheen proberen te persen. Het resultaat is een luid gorgelend en boerend geluid dat je behoorlijk uit je slaap houdt. De volgende dag heeft Juliette in Sami een kapper opgezocht en hebben we nog wat gefoerageerd.

In tegenstelling tot Nederland zijn er in Griekenland nog volop insecten en dus zwaluwen. Je vindt ze vaak in de buurt van de haven waar ze vrolijk op de landvasten zitten te zingen en rakelings langs de bimini vliegen. Ze nestelen onder de arcaden die je hier veel langs de winkelstraten ziet. De winkeliers bevestigen gedienstig plastic bakken onder de nesten om de ergste poeperij op te vangen en het is een leuk gezicht de zwaluwen onbevreesd vlak over de hoofden van het winkelend publiek te zien vliegen. En soms gaat het fout: een wat onbeholpen, net uitgevlogen, jong botste tegen me op en valt op de grond. Ik pakte hem voorzichtig op en zette hem op mijn hand terwijl de ouders zenuwachtig om me heen vliegen. Het jong poseert gehoorzaam voor Juliette maar hervat dan toch zijn eerste vliegles, tot opluchting van zijn ouders.


De tweede dag in Sami was een heksenketel. We waren blijven liggen vanwege de voorspelde harde wind en die kwam ook. En toch komen ze dan massaal binnen, laat op de middag wanneer de wind het krachtigst is. Het was dus alle hens aan dek om al die onervaren en soms finaal beschonken Noren en Polen in charterboten aan de kant te krijgen zonder schade aan de eigen boot. Het wordt te druk met dit soort mensen, tijd dat we hier weg gaan!

de kustlijn van noord-Zakinthos is een gatenkaas

Dat deden we de volgende dag: zaterdag 4 juni. Een tocht van iets meer dan 50 km onder de zuidpunt van Kefalonia door naar de noordpunt van Zakinthos, Ay. Nikolaos.

op excursie!

 Een grote deel van die tocht is de oversteek van het zeegat tussen de 2 eilanden waar het wel eens wil waaien. Vandaar dat we een dag gewacht hebben in Sami. Die dag was een stuk beter, maar toch: een dwars inkomende deining, hoe zwak ook, is gewoon niet leuk. Maar alles ging goed en na een wat onrustige tocht kwamen we aan in het haventje van Ay. Nikolaos, waar we gastvrij werden ontvangen door Dimitris en zijn vrouw Fay die daar zo'n beetje de hele haven bestieren.

het water is inderdaad diep blauw

Zondag zijn we lekker blijven liggen om bij te komen van de trip, maar op maandagmorgen zijn we met een van de rondvaartboten van Dimitris op bezoek gegaan in de "Blauwe Grot". De hele noordpunt van het eiland bestaat uit zachte kalksteen die zwaar geërodeerd is door de zee en dat heeft fantastische structuren opgeleverd. Zo'n bootje vaart dan de grot binnen en laat zien dat door het binnenvallende zonlicht en de bijna witte bodem het water fantastisch blauw kleurt. Weer een andere grot is zo nauw dat je er alleen naar binnen kunt zwemmen. Maar eenmaal binnen blijkt hij 30 meter diep te zijn en vrij hoog en ook hier kleurt het licht alles blauw. Niet verschrikkelijk spectaculair, maar toch leuk om gezien te hebben.

dat was even schrikken!

Al met al was het redelijk laat geworden en we hadden haast om naar Zakintosh (de stad) te komen. Het was dus wel schrikken toen we bij de boot terugkwamen en daar de Zodiac op de zwemplank vonden met daar overheen de bakboord davit. Waarom juist nu afbreken, aan de kade in plaats van op een woelige zee zoals gisteren, is volstrekt onduidelijk. Oplettende lezers zullen zich herinneren dat zoiets dergelijks ons ook in 2012, in Turkije, gebeurde (http://vaarttuig.blogspot.gr/2012/09/van-kefken-naar-de-bosporus.html). Dat was de davit aan stuurboord en daar heb ik toen over geschreven als het "Turkse Mirakel". Nou, dit keer geen Grieks mirakel, hier moest ik het helemaal alleen doen, en daar had ik dan ook ruim de tijd voor.
Maar goed, die zondag hebben we snel de boel ontward, de davit op dek gelegd en de Zodiac gesleept. De enorme kras op het hek hebben we maar even genegeerd, dat komt later wel weer.

Bewijs dat Teun écht speciaal is:
de Teun manier van kruipen!

Uiteindelijk hebben we elf dagen in de haven van Zakinthos gelegen. Juliette is op 8 juni naar Nederland gevlogen, op bezoek bij kinderen en kleinkind, at asperges en knuffelde Teun! Oh, wat was ik jaloers!!
Want ik ben aan boord gebleven, iemand moet toch de klussen doen...
Nee hoor, eigen keus, maar achteraf pakte dat toch goed uit, met die afgebroken davit. Ik heb er de tijd voor genomen en eerst het console blank geschuurd, gegrond, geplamuurd, weer gegrond en steeds maar weer schuren. Aangezien ik toch bezig was maar direct de overige (nieuwe) roestplekjes meegenomen.

6x M8, die gaat nergens meer naar toe

Uiteindelijk de boel afgelakt en pas de dag erna begonnen met aftekenen, 6x boren en M8 draad tappen. Daarna de voet van de davit goed ingesmeerd met kit en de hele zaak gemonteerd. Staat weer, maar nu zo vast als een huis!

Wat bracht ze mee terug? Asperges!!

Juliette kwam op woensdag 15 juni terug uit Nederland en de dag erna hebben we Zakinthos verlaten voor onze eerste etappe van de tocht rond de Peleponnesos.

Maar daarover meer in de volgende keer!

Er valt ook veel meer over Zakinthos en wat we daar gezien hebben te vertellen. Misschien kom ik er nog aan toe hier een aparte aflevering van te maken!

Herman en Juliette