Op een dag zie je dat het bloedhete weer gaat eindigen met een stel forse buien en dan wil je niet in zo'n grote open baai als Igoumenitsa liggen. Dus we hebben alles nog eens overwogen en ineens een einde gemaakt aan ons verblijf in het noorden. Op dinsdag 11 juli hebben we 's morgens om 06.00u het anker gelicht en zijn in een ruk naar Preveza gevaren, een trip van zo'n 6,5 uur. Daar hebben we eens goed gebunkerd, 340 liter diesel, schoon gewassen (8 kilo wasgoed) en ingekocht (vnl. vers fruit, groente en drank). Toen Victor de volgende ochtend het wasgoed terugbracht, hebben we direct het anker weer gelicht want Preveza in het hoogseizoen is overvol, lawaaiig en het stinkt.
Een uurtje voor aankomst in de haven van Paleros kwam ons een kleine Zodiac tegemoet met daarin Rits en Marian met hondje Sherry. Na hen aan boord te hebben genomen als een stelletje bootvluchtelingen, zijn we naar het haventje van Paleros gevaren. Met zeldzaam geluk (en de hulp van Rits) konden we direct een plaatsje aan de kade veroveren.
En sinds donderdag liggen we hier dus. Die dag hebben we de auto teruggehaald van de 1,5 maand stalling in een afgesloten garage en dat had nogal wat voeten in aarde. Het bleek dat de accu zover leeg was dat de motor niet wilde starten. Gelukkig niet helemaal leeg want dan was de sirene (op zijn eigen accu) afgegaan. Met een aangesloten alarmsysteem is het een heidens karwei om de accu eruit te halen, alles moet steeds onder spanning blijven. Maar uiteindelijk is het ze gelukt om de accu op te laden en de auto terug te bezorgen.
De beloofde storm en regen lieten nog even op zich wachten maar kwamen vervolgens zondagavond. Om 22:15 kwam er ineens in een onweersbui een vlaag van 28 knopen (7 Bft.) die ons abrupt van ons anker sloeg. We hadden het niet eens in de gaten maar werden gewaarschuwd door de Italiaanse buren waar we intussen tegenaan lagen. Gelukkig lag de andere buurman aan een stevige mooring en die ketting hebben we gebruikt om het schip weer enigszins recht te trekken. Vervolgens hebben we met hulp van Rits in zijn bootje in het stikdonker die mooring permanent gemaakt en de ankerketting 20 meter ingehaald totdat het ineens weer pakte. En zo zijn we toch nog veilig de nacht doorgekomen.
De reden dat we weer in Paleros liggen is dat we hier de drukte van het hoogseizoen ontwijken. Een beetje afhankelijk van het weer en de dag van de week kunnen hier wel tot 20 boten voor anker liggen voor de haven omdat aan het ponton en de pier geen plaats meer is. en datzelfde beeld is van toepassing op alle andere havens in de Ionische Zee. Hele flottieljes, afgeladen met Italianen, Fransen, Engelsen, Duitsers, Oostenrijkers zwerven hier rond en elke namiddag is er een run op de weinig beschikbare plaatsen in de kleine haventjes.
Wij hebben gewoon de beste plek in de haven van Paleros. Links en rechts van ons liggen vaste bewoners die er praktisch nooit zijn en waar we dus ook geen last van hebben (en zij niet van ons) en recht tegenover de loopplank is een waterkraan aan de kademuur waar we permanent onze doucheslang aan hebben zitten. Elke zaterdagmorgen is het hier een gekkenhuis want dan komen de charterflottieljes terug en dan dient het ponton leeg gemaakt te worden. Het merendeel van die boten ligt dan te loeren op een vrij plekje aan de pier en zodra daar iemand vertrekt ontstaat een rush op die vrije plek. De verliezers rest niets anders dan toch het ponton te verlaten en dan maar voor anker te gaan.
Op maandagochtend herhaalt dit schouwspel zich. Zodra de charters het ponton gaan verlaten duiken de voor anker liggende schepen, maar ook sommige van de pier, in de vrije plaatsen om daar dan weer tot zaterdagochtend te kunnen blijven liggen.
En de reden voor dit alles? Op het ponton is (vrije) elektriciteit en daar aast iedereen op. Wij talen daar niet naar want sinds de eerste week hier hebben wij onze laatste 2 zonnepanelen gemonteerd en wij hebben geen walstroom meer nodig. Maximaal 600 watt laadvermogen ligt er nu op het bovendek en die houden ons verbruik keurig bij. De enige reden om de generator nog te starten is wanneer Juliette iets wil koken en één keer in de 2 dagen om de boiler op temperatuur te brengen. Dat nieuwe verwarmingselement trekt 1200 watt en dat is teveel voor de panelen.
Een andere manier om de drukte en de hitte te ontlopen is door gewoon de auto te nemen en het binnenland in te gaan. En dat hebben we gedaan op zaterdag 22 juli.
De wekker ging die ochtend om 07.00u. en we reden om 08.15 richting noorden naar Ioannina. Het was gelukkig niet al te druk want het is allemaal 2 baans. Ons uiteindelijke doel: het Nationale Park Pindou en de daarin gelegen Vikos Kloof.
Rond 11.00 waren we bij de informatiepost van het park in Asprangeli samen met 2 andere auto's. Daar nam een juffrouw uitgebreid de tijd om ons voor te lichten over het park aan de hand van een groot bord en samen met ons een programmaatje te maken voor de komende 2 dagen.
Ik zal jullie een uitgebreide beschrijving besparen, maar het was prachtig. Wij hadden nog nooit van dit park en de Vikos kloof gehoord, en na er geweest te zijn snappen we niet waarom.
De bergwegen van het park zijn goed maar het kronkelt en het draait door de bergen omhoog en omlaag en het ene mooie uitzicht volgt op het andere. Na de lunch in het dorpje Koukouli zijn we verder gereden naar Vradeto. Daar houdt de weg op, maar we zijn door gegaan over een onverharde weg in de richting van het uitkijkpunt waarvoor we gekomen waren. Aan het eind van het pad hebben we de auto geparkeerd, de bergschoenen aangedaan en via een gemarkeerd voetpad over de rotsen verder gelopen naar Beloï, het uitkijkpunt in de oostelijke tak van de kloof. Tot die tijd hadden we steeds slechts een glimp van de kloof opgevangen, maar na een wandeling van een half uur kregen we, op dit balkon tegen de rotsen, voor de eerste keer een volledig zicht op de Vikos kloof. Werkelijk fantastisch, waarom heeft iedereen het over de Grand Canyon terwijl wij dit in Europa hebben? Vikos mag dan niet zo lang en breed zijn als de Grand Canyon, maar het is wel dieper (tot 1600 mtr). En samen met de nauwte is dat een adembenemend gezicht. Het was jammer dat het zo heiig was waardoor de diepte en verte wat gesmoord werd.
Na een verblijf van 20 minuten (alleen!!) zijn we omgekeerd en teruggelopen naar de auto. In de 90 minuten dat we daar geweest zijn zijn we precies 2 mensen in de auto en 2 mensen op het bergpad tegengekomen. Hoogseizoen 2017!
Daarna zijn we doorgereden naar het Oxya Viewpoint, een tweede uitzichtpunt. Volgens de (oude) gidsen die we hadden zou je ook hier via een onverharde weg daar naartoe moeten rijden. Niets daarvan, een prima weg voerde ons naar een parkeerplaats op nog geen 5 minuten afstand van het uitzichtpunt waar je op je slippertjes naar toe kon lopen. Opnieuw een adembenemend uitzicht, dit keer van het punt waar de drie takken van de kloof bij elkaar komen. En iets drukker, we kwamen 2 stellen tegen met kinderen en natuurlijk: Nederlanders! Op de parkeerplaats 2 huurauto’s.
In Monodendri hebben we een kamer genomen in het gelijknamige hotel. Ondanks dat het hoogseizoen is en er een wandelfestijn in de buurt is, is dat geen enkel probleem!
's Avonds hebben we op het dorpsplein onder een grote boom gegeten. Geen echte haute-cuisine maar het had wel een gezellig sfeertje. We dachten hier in de bergen wel enige verkoeling te vinden maar het bleef hier minstens zo warm als in Paleros.
 |
| Papigo Towers |
De volgende ochtend hebben we weer onze bergschoenen aangedaan en zijn vervolgens via het oude dorpsplein naar het Klooster van Paraskevi gelopen. Het Klooster schijnt uit 1412 te stammen, maar is nu in ieder geval verlaten op de gebruikelijke toeristische attracties na dan. De echte attractie van het klooster is dat het een terras heeft aan de buitenkant met een fabelachtig uitzicht op het begin van de kloof (de zuidzijde). Ongelofelijk indrukwekkend. De wandeling er naar toe viel erg mee, hooguit een kwartier, terug was een ander issue omdat we nu naar boven moesten en dat duurde toch wel 25 minuten.
Via wederom een prachtige route zijn we vervolgens naar het dorpje Vikos gereden. Het dorpje viel erg tegen, maar gelukkig hadden we aan een wandeling van 5 minuten genoeg om bij weer een uitzichtpunt te komen, ditmaal met uitzicht op het einde van de kloof, aan de noordzijde.
We hadden hier een goed uitzicht op de rivierbedding en de wandelpaden er omheen en zagen daar mensen lopen zo klein als mieren. We hebben het even op ons laten inwerken en zijn toen weer vertrokken richting Mikro-Papigo.
Daar hebben we een terras opgezocht met een fantastisch uitzicht op de Papigo Towers, een 4-tal enorme rotsformaties die hoog boven het einde van de kloof uittorenen. Na dit hoogtepunt en een uitgebreide lunch zijn we rond 16.00u weer in de auto gestapt om langzaam aan met de terugreis te beginnen. Tot aan Metamorfosi blijft het een fantastisch landschap, daarna begint langzaamaan “de beschaving” het te winnen: meer bebouwing, mensen en verkeer. Rond 19.40u waren we weer bij de boot waar we hartelijk werden ontvangen door Nico en Nel en Claudio en Marina. We hebben onze spullen opgeruimd, een verdiend biertje genuttigd op het achterdek en na het eten bijtijds naar bed gegaan.
 |
| Het is niet alleen maar werken! |
De laatste week van juli en de eerste week van augustus was het veel te heet om ook maar iets te doen. Een van de weinige uitstapjes was samen met 2 andere bemanningen naar Mytikas om ons daar te goed te doen aan de heerlijke sardientjes en andere visschotels van het restaurant in de oude vuurtoren.
De overige dagen hebben we vooral gevuld met zwemmen en "dolce far niente". Een van de meest gelukzalige momenten van de dag werd de siësta in de achterhut met de airco aan! Geen 39⁰ graden op het bovendeks maar 29⁰ onderdeks!
 |
| Het groene meer van Ionina |
Op 3 augustus hebben we nogmaals de auto genomen voor een bezoek aan Ioanina, een grote plaats aan een meer, zo'n 120 km ten noorden van Paleros. Een lange rit van 3 uur over de smalle 2-baanswegen. De stad heeft een heel gezellig en druk centrum vol met kleine winkeltjes en ambachtslieden. Het meer en de boulevard er omheen zijn prachtig alleen vragen wij ons af wat er allemaal in het meer geloosd wordt. In ieder geval doen de algen het er prima op: het hele meer is er donkergroen van! 's Middags zijn we naar de lokale Ikea vestiging gegaan. Ik ben weer aan het klussen en had reserve onderdelen nodig. We hebben voor ons vertrek in 2012 een inklapbare tafel bij Ikea gekocht. Prima tafel aan boord met slechts één nadeel: de open spleten tussen de latten waar wijnglazen op kantelen en van alles tussendoor valt. Wat ik dus wil doen is de beide bladen helemaal loshalen, alle latten tegen elkaar schuiven, 2 extra latten toevoegen en vervolgens de groeven dichtkitten en de hele boel hoogglans lakken
Maar waar haal ik die extra latten vandaan?
 |
| de originele tafel |
Vandaar ons bezoek aan Ikea, op zoek naar onze tafel. Die blijkt nog steeds volop beschikbaar voor een nieuwprijs van €79. Voor dat geld kan ik niet eindeloos heen en weer rijden naar Preveza en andere plaatsen op zoek naar een geschikt stuk hout en als ik dat dan al vind moet ik nog een timmerman vinden die het kan bewerken tot het formaat dat ik nodig heb. Dat kan dagen zo niet weken duren en is in ieder geval een stuk duurder dan een complete reserve tafel kopen.
Zo gezegd, zo gedaan en met een complete reserve tafel zijn we weer naar de boot getogen.
En het was maar goed om een complete reserve tafel te hebben want bij de eerste poging een blad uit elkaar te halen vielen er nogal wat spaanders! De tweede ging een stuk beter en de derde en vierde was een peuleschil. Met de bovenfrees van Rits van het eerste blad alle plankjes ruim 1 mm aan beide kanten smaller gemaakt, zodat er een nieuwe plank tussen paste en dat leverde een keurig gesloten blad op. Daarna aan alle planken een kitgroef van 2,5 breed en 5 diep gefreesd zodat, wanneer de planken tegen elkaar liggen, een voeg van 5 bij 5 ontstaat. Was even werk, maar het resultaat mag er zijn.
Op 8 augustus heb ik Juul naar het vliegveld gebracht voor een weekje in Nederland bij de kinderen. Zelf heb ik de rest van de dag aan de tafel gewerkt en het tweede blad gemaakt.
En hoe heet het hier is blijkt wel uit het feit dat er geen water op de kade is! Door de hitte ontstaat schaarste aan water en dat voelt het dorp boven op de heuvel als eerste. De remedie is om het water in het lagere deel van de stad af te sluiten, te beginnen in de haven!
Juliette had geen betere tijd kunnen uitzoeken voor een bezoek aan het koele Nederland, want Griekenland gaat alweer weken gebukt onder een hittegolf. Temperaturen boven de 40 graden zijn al geen uitzondering meer, maar ook 35, 36 graden zijn nauwelijks te harden.
De remedie: weinig fysieke arbeid, heel veel drinken en regelmatig afkoelen in zee.
En dan denk je de bora in Kroatië te zijn ontvlucht... Nou, in Paleros heet hij dan niet zo, maar gisterenavond kwam hij ook hier zomaar de berg afrollen. Gelukkig was het maar een kleintje, hij duurde 5 uur en haalde maximaal 26 knopen. Maar als die hitte nog lang aanhoudt gaan we er geheid nog een krijgen.
 |
| de getransformeerde tafel in ruwe toestand |
Juliette blijft een weekje weg op bezoek bij de (klein)kinderen. Zodra ze terug is duurt het hoogseizoen nog maar 2 weken dus gaan we weer varen, we hebben lang genoeg stil gelegen!
In de tijd dat ze weg is heb ik geprobeerd de tafel af te krijgen, zoveel mogelijk 's morgens werkend in de relatieve koelte zolang de zon nog achter de berg is.
Het is geen klus om nog een keer te doen, maar ik ben er in geslaagd alle maakwerk te doen voordat Juliette terugkwam. Al het frezen, lijmen, kitten was klaar en de tafel hoeft alleen nog maar gelakt te worden. Nog een vreselijke job want eerst dient alles volledig kaal te worden geschuurd. De tafel komt namelijk standaard met een donkerbruine beitslaag.
Op 15 augustus kwam Juul weer terug, en hadden we een haringparty op de White Whale. Dat was allemaal heel gezellig, maar het was ook de dag dat we ontdekten dat we een accu probleem hebben! De foute accu hebben we de volgende dag opgespoord en uit het circuit gehaald, maar ik begin ook aan de rest van de accu's te twijfelen
Op 18 augustus hebben we eindelijk Paleros verlaten. Tenminste, dat was de bedoeling.
Juul liet het anker in het water hangen en ging sturen terwijl ik naar voren liep om het anker schoon te spoelen en op te hangen. Althans, dat was het plan maar toen ik wat te snel naar voren liep, schopte ik keihard met mijn linkervoet tegen de kikker op het vrijboord onderaan het trapje. Een blik op mijn tenen was genoeg om te weten dat dat niet goed was. Er was geen bloed, maar mijn middelteen stond scheef en was een stukje korter! Enfin, we zijn omgekeerd en zijn met de auto van Rits en Mikey, onze Griekse tolk, via de Medische post in Vonitsa ("definitly broken, go to hospital) naar het ziekenhuis in Lefkas. Daar constateerde de orthopeed dat het definitly not-broken was, only dislocated. En voordat ik ook maar iets kon zeggen had hij die teen gegrepen en met een ruk weer in het gewricht geplaatst. Deed maar even pijn......
We zijn die dag toch maar blijven liggen en zijn de volgende dag weer vertrokken. Dit keer ging alles goed.
 |
| vier oude accu's |
Een van de redenen dat we wel weg moesten was dat ons accuprobleem dat begon met 1 accu, intussen was gegroeid naar een probleem met 3 accu's. En de vierde was ook niet te vertrouwen!
Dus we zijn naar Levkas gevaren en hebben de 4 accu's in de huishoudgroep vervangen door 4 nieuwe. Van die 4 waren er 2 uit 2012 en 2 uit 2014. Toch een beetje te jong!
 |
| vervangen door vier nieuwe |
Zondag 27 augustus 2017, in Kastos
We zijn alweer een dikke week weg uit Paleros en zwerven nu door de "Inland Sea" die gevormd wordt door de eilanden Levkas, Kefalonia en Zakintosh aan de westzijde en het vasteland van Paleros in het noorden tot Katakolon in het zuiden. In deze grote plas water liggen een aantal eilanden waarvan Kastos er een is. De Inland Sea maakt het zeilen in de Ionische zee zo aantrekkelijk.
 |
| en weer boiler problemen: "definitly broken |
Door de eilanden in het westen afgeschermd van de winden en de golven op de Adriatische zee maak je hier nauwelijks slecht weer of een slechte zee mee.
Nu we weer aan het zwerven zijn merken we pas hoe we dit gemist hebben. Hoe heerlijk het is om wakker te worden in een doodstille baai, een ijsvogeltje te zien rondvliegen, 5 meter diep kunnen kijken in kristal helder water.
Zodra je de drukte van Levkas en Meganisi bent ontvlucht is er zelfs in het hoogseizoen nog rust en stilte te vinden. Het plan is dat we hier blijven rondvaren tot half september, of wie weet nog wel langer. Op 29 september gaan we het water uit voor de winterstalling en voor die tijd moeten we toch een aantal karweien hebben afgerond.
Dinsdag 5 september 2017, in Vathi op Ithaca
Aan het zwerven over de Inland Sea is even een einde gekomen, net als aan het al weken durende prachtige weer.
Naar Nederlandse begrippen is het nog steeds prachtig weer en de toerist in zijn all-inclusive hotel merkt niets van enige verslechtering. Maar wij wel: er waait al dagen een zeer straffe wind vanuit het NW die het verblijf op zee en in de baaien van het vasteland behoorlijk onaangenaam maken.
Wij zijn dus overgestoken naar het eiland Ithaca en liggen nu voor anker in de diepe baai van het plaatsje Vathi. We kwamen hier aan op zaterdag 2 september en blijven liggen tot donderdag 7 september. In de ochtend waait het hier in de baai "slechts" 10 knopen (Bft. 3-4), maar vanaf het middaguur neemt de wind toe, op zondag tot 20 knopen, gisteren tot 28 knopen en vanmiddag wordt 34 knopen (Bft. 7-8) verwacht. Zelfs in de baai staan stevige golven die met kracht tegen de boeg slaan maar ons anker geeft geen krimp. Ook niet toen ineens een van de lijnen van de kettinghaak brak en natuurlijk gebeurde dat rond middernacht want deze wind stopt niet na zonsondergang maar waait door tot zo'n 02.00u 's morgens.
Zondag 10 september 2017, in Kioni op Ithaca
Kioni is een heerlijk klein dorpje waar wij al een aantal keren straal aan voorbij gevaren zijn maar nu, op aanraden van Louis en Gerda van "House4Sail", een keer hebben aangedaan.
En niet voor 1 nacht zoals oorspronkelijk de bedoeling was maar alweer 3 dagen en er komen nog een paar nachten bij aangezien er weer zwaar weer op komst is. Vrijdagnacht hebben we al een knetterend onweer over ons heen gehad met 30 knopen wind en zware regen en morgen, maandag, wordt dat nog eens dunnetjes herhaald.
In Kkioni kregen we een paar Australische toeristen op bezoek. Heel gezellige mensen die per se wat aan boord wilden doen. Die hebben we dus direct aan het werk gezet!
