zondag 10 oktober 2010

Het laatste station......

Het zit erop! Zondagochtend zijn we vroeg opgestaan omdat brug 15 in Delfzijl alleen maar bediend werd tussen 08:00 en 09:00. Het was bar fris, slechts 7 graden, en een wind van 18 knopen, maar wel een strakke blauwe lucht.

In konvooi met 3 vrachtschepen hebben we de bruggen in het Eemskanaal genomen en om 11 uur lagen we afgemeerd in de Oosterhaven in Groningen. Van hieruit gaan we ergens volgende week nog naar Drachten om het schip in te leveren voor de winterstalling, maar voorlopig blijven we hier een week liggen om te poetsen, winterklaar te maken, auto op te halen etc.etc.

De vorige blog waren we geëindigd vlak voor de laatste sluis in het Dortmund-Ems kanaal, waar we lagen te wachten tot de mist optrok en hoog water. Toen de mist inderdaad optrok werd het een prachtige dag en zijn we rond 13:00 uur onder een stralend zonnetje met 4 andere motorboten door de sluis gegaan. Je komt dan al direct op getijdewater en de timing had niet beter gekund. Precies op de kentering kwamen we naar buiten, dus het water was breed en rustig. Maar niet voor lang! De Ems wordt voortdurend uitgebaggerd tussen de Dollard en Papenburg om de Mayer werf in Papenburg de gelegenheid te geven de enorme cruise schepen die daar gebouwd worden naar zee te brengen. Dus als de ebstroom eenmaal inzet is er geen houden aan: alsof de WC wordt doorgetrokken zo hard stroomt het water richting zee. Ruim 4 knopen stroom krijg je cadeau, oftewel ruim 7 km/uur. Op een gegeven moment liepen we 18,5 km/uur met de motor op 1500 toeren!
En opnieuw hadden we geen zin om al naar huis te gaan! Dus toen we voor Emden langs voeren zijn we naar binnen gedraaid, hebben ons gemeld bij de "Grosse Seeschleuse" die al dicht was, maar voor ons opnieuw openging om daarna via de binnenhavens naar de "Alten Binnenhaven" van Emden te varen. Je ligt daar prima midden in de binnenstad.
Die "Grosse Seeschleuse" is trouwens een beleving op zich. Een enorme bak water van 220 meter lang en 45 meter breed, ingericht voor het hanteren van zeeschepen. Men heeft een poging gedaan om plezierbootjes enig houvast te geven middels vlonders met beugels, maar de meeste daarvan zijn al gekraakt of op andere manieren in het ongerede geraakt. We zijn dus gewoon midden in die bak blijven drijven totdat de deur aan de andere kant openging. Wordt blijkbaar vaker gedaan, want we kregen geen commentaar van de sluiswachter.
Emden is wel aardig, maar viel toch tegen in vergelijking met andere duitse steden die we onderweg hebben aangedaan zoals Lingen en Minden. Zaterdag zijn we dus weer vertrokken. Eerst door de hindernis van klapbrug en spoorbrug die slechts 10 min. per 2 uur bediend worden en vervolgens weer de grote zeesluis die dit keer minder voortvarend was. Ruim een uur hebben we liggen draaien in de haven alvorens we met een zeilbootje geschut werden (zo'n 25 cm, hoog water!). Buiten was het zonnig, maar er stond 20 knopen wind, gelukkig met de ebstroom mee maar desondanks hadden we zeer knobbelig water.
Vanuit Emden is het slechts een uurtje naar Delfzijl waar we opnieuw vlot via de jachtensluis naar binnen konden. Vlak voor de sluis hebben we Jan en Grietje gebeld die we ontmoet hadden in Zweden en die in Appingendam wonen. Op hun advies hebben we afgemeerd in de jachthaven van Delfzijl (binnenkant) en hebben een heel plezierig weerzien gehad en veel herinneringen opgehaald.
En toen werd het dus zondagochtend en moesten we om om half acht eruit om brug 15 te halen. Tijdens de tocht stuurde Juliette SMS'jes om onze thuiskomst aan te kondigen en sindsdien stond de telefoon niet stil.
We zijn echt weer thuis, vooral toen we 's avonds ook nog bezoek kregen van Monique en Joost die uit Haren kwamen gefietst om ons welkom te heten.

Helaas: aan alles komt een eind! Dus ook aan deze blog.
Wij beiden, als bemanning van "Vaarttuig" willen al onze lezers hartelijk danken voor hun belangstelling en medeleven en hopen iedereen binnenkort weer in levende lijve te ontmoeten.

Tot een volgend "Vaarttuig" avontuur!!!!!!

Juliette en Herman

donderdag 7 oktober 2010

Nazomeren

Hebben jullie dat nu ook! Zo aan het eind van een lange vakantie, wanneer je de stal weer ruikt........
De etappes worden steeds langer, het maken van foto's en film wordt steeds minder. Je praat zelfs over het opmaken van de voorraden en schoonmaken van het schip. Ook ga je op zoek naar Nederlandse kranten om weer een beetje op de hoogte te raken van wat er thuis gebeurt en je hebt steeds minder oog voor al het moois om je heen.

Dus hebben we zondag krachtig aan de rem getrokken! We zijn nog steeds onderweg in een prachtige streek en het is dus de moeite waard om eens een dagje te blijven hangen en goed rond te kijken.
De plaats die we daar voor hadden uitgekozen was Hannover, de stad waar Herman vorig jaar na 1 dag zwaar door z'n rug ging en we 4 dagen zijn moeten blijven liggen zonder ook maar iets te kunnen zien.
We zijn helemaal om Hannover heen gevaren, via het Hannover-Leine Stichkanaal om vervolgens ten zuiden van Hannover uit te komen bij de "Nieder-Sachsische Motorboot Club" aka "Yachthafen Leine". Een leuke kleine club waarvan de havenmeester van kleur verschoot toen hij "Vaarttuig" in de smiezen kreeg die pontificaal voor de voordeur van z'n clubhuis lag, maar wel 2 steigerlengtes achter de steiger uitstak. "Is dat erg?" vroeg ik. Nee hoor, zei hij, we hebben al eerder een boot van 12 meter gehad. O ja??, Ja, 2 jaar geleden.
Enfin, het moge duidelijk zijn dat er niet veel toeristen 2x 8 km. omvaren om bij dit haventje uit te komen, maar eigenlijk is het best de moeite waard. Van hieruit is het 20 minuten op de fiets naar hartje Hannover, waar we de "Rote Faden" hebben opgepikt die je langs alle interessante punten in de binnenstad voert.

We hebben de zondagsrust op het Mittellandkanal gebruikt om meters te maken. Het was een prachtige dag met heel veel zon en temperaturen boven de 20 graden, dus we hebben een tussenstop in het mooie Minden (aan de Weser) gemaakt. Daarna zijn we wel doorgegaan tot het donker werd om te eindigen in de jachthaven van Lübbecke. Prachtig haventje met alle voorzieningen, helaas wel een zuiging van 30 cm door voorbijvarende schepen, maar na 2 merk je daar niets meer van. "Mein Gott, was habt Ihr doch alle schöne Schiffen" verzuchtte de havenmeester. Met "Ihr" bedoelde hij blijkbaar al die overnachtende Hollanders op weg naar Berlijn. Maar goed dat het donker was, dan zag hij dus niet dat "Vaarttuig" dringend een poetsbeurt nodig had.


Dat hebben we de volgende dag maar gedaan. Opnieuw stralend weer, dus Juul achter het stuur en Herman aan de gang met puts en borstel. Na 2 uur lag het schip er weer stralend bij. Toch typisch: in 4 maanden in Zweden en Finland hebben we niet 1 keer het schip gewassen. We zijn nauwelijks een week in Duitsland en het schip is zwart en vol met regenstrepen. Over luchtkwaliteit gesproken!

De Burmester, klem in de sluis
Die dag zijn we geëindigd in een insteekkanaal aan het einde van het Mittellandkanaal. We wilden het Dortmund-Ems kanaal met al z'n sluizen fris beginnen en dat deden we dus dinsdag. Bij de eerste sluis moesten we even wachten op onze escorte, een Duitse tanker van 85 meter luisterend naar de naam "Christoph Burmester" en gezamenlijk hebben we de eerste 6 sluizen genomen tot in Lingen waar we weer overnacht hebben. Prachtig stadje trouwens, dat Lingen en erg gezellig. Om te voorkomen dat we thuis niet meer herkend worden, hebben we hier allebei een knipbeurt genomen! 20 euro gezamenlijk! kom daar thuis maar eens om!

Naarmate je verder naar het noorden vordert wordt het eenzamer en haakt het ene na het andere schip af en dat betekent dat we gisteren de laatste 3 sluizen alleen genomen hebben. Dat schiet tenminste op!
Vannacht hebben we in een kleine jachthaven gelegen, zo'n 2 km voor de laatste sluis Herbrum. Vanmiddag om 14:00 uur is het hoogwater en gaan we naar buiten om met afgaand tij de Ems af naar Emden te varen, onze laatste buitenlandse haven alvorens we bij Delfzijl naar binnen gaan. Het is maar goed ook dat het zo laat pas hoog water is. Bij het wakker worden hing er een dichte mist en het zonnetje doet nu nog steeds pogingen er doorheen te komen.
We zijn bijna thuis!!!