van oost naar west, van Poros tot Paleros

Op dinsdag 26 juli hebben we Poros dan verlaten en met ons de meesten van onze metgezellen. Ook dit vertrek verliep niet zonder incidenten, vooral veroorzaakt door onervaren huurders, die geen rekening houden met de straffe dwarswind en vervolgens overal tegenaan waaien. Maar ook dat hebben we allemaal op kunnen vangen en we zijn schadevrij op weg gegaan.

geankerd voor de vissersingang van de haven van Aigina

Doel voor die dag was het eiland Aigina, halverwege Athene en Poros en vreselijk populair bij de Atheners. Gelukkig is het geen weekend en de drukte viel gelukkig mee. En omdat dit toch een uithoek van de Egeïsche Zee is stond er natuurlijk wat deining en wind en hadden we dus een hobbelig zeetje.
We hebben geankerd voor de haven van Aigina stad waar we goede bescherming hadden tegen de heersende NW wind, maar helaas wat minder tegen de swell van de snelle ferries die met een frequentie van 4 per uur hier de haven in- en uitscheuren. Maar ook dat went en toen het 's avonds wat rustiger werd zijn we met de Zodiac de achteringang van de haven ingeroeid om het stadje te bekijken. Waarom deze plek zo populair is snappen wij niet. Tenzij misschien je van lawaaiige bars en restaurants houdt want die zijn er volop.

De volgende dag ging het verder naar Korfos, een stille baai aan het vasteland als laatste etappe plaats voor het kanaal van Korintië. We hebben de taveernesteigers genegeerd en zijn zo dicht mogelijk tegen het land gaan liggen, ook om enigszins uit de valwinden van de berg te blijven die regelmatig naar beneden komen. Prima plekje en we besloten om er een dag extra te blijven. Die tweede dag werden we verrast door de komst van "Catouse". Lance en Alia hebben die avond bij ons aan boord geborreld waarna we samen naar de kant gegaan zijn om daar eerst de borrel voort te zetten en daarna te gaan eten. Bij Papa George, een beetje sfeerloos restaurant, hebben we heerlijke vis gegeten. Op een derde terras hebben we daarna nog een koffie gedronken alvorens weer naar de bootjes terug te gaan. We hebben afscheid genomen van Lance en Alia, want we verwachten ze niet nog te zien, althans dit jaar niet.

het Kanaal van Korintië blijft imponeren

Op vrijdag 29 juli zijn we vroeg vertrokken op weg naar het Kanaal van Korintië dat we voor de tweede keer gaan doen. In Isthmia, de oostelijke ingang van het kanaal, konden we direct vastmaken aan de kade en de formaliteiten afwikkelen. Als je eenmaal geregistreerd bent (zoals wij vorig jaar) gaat dat bijzonder snel en ik stond in no-time weer buiten. Daar moesten we wel de kade verlaten om ruimte te maken voor het verkeer van de andere kant en we voegden ons bij de wachtende "Catouse" die intussen ook was gearriveerd. Zodra het verkeer vanuit het westen had aangelegd werden wij opgeroepen om het kanaal in te varen. Als "ervaren" kanaalvaarders mochten we zelfs voorop varen (in een konvooi van twee schepen.....). "Catouse" moest blijven wachten want die was nog niet door de administratieve procedure gegaan. Uit het kanaal zijn we direct weer naar de vissershaven van Corinth gevaren. Niet omdat het zo'n gezellige stad of haven is, maar omdat we daar water aan de kade hebben en we wat voorraden kunnen inslaan. Tot onze verrassing kwamen we bij het naderen van de haven "Blauwvoet" tegen die al een dag eerder door het kanaal was gegaan. Per marifoon wat nieuwtjes uitgewisseld en daarna ieder ons weg weer gegaan.

aan de kade van Corinth

Het is bloedheet in Corinth. We hebben regelmatig een douche op de kade genomen of zijn de koele winkels van de stad in gevlucht. Daar was ook enige noodzaak toe want ineens was ik een slipper kwijt. Die stonden voor de boot op de kade om te voorkomen dat we steenslag aan boord lopen, maar blijkbaar is er iemand geweest die het nodig vond om een slipper óf mee te nemen óf het water in te schoppen, al dan niet per ongeluk. In ieder geval zijn wij op schoenenjacht gegaan en kwamen beide thuis met een nieuw paar, anatomisch verantwoorde, slippers.

en voor dit kraantje komen we dus.......

Op zaterdag 30 juli ging het naar Ormos Anemokambi aan de noordzijde van de Golf van Korintië, ook een baai die we vorig jaar al hebben aangedaan en onderweg hadden we de ontmoeting van ons leven.

flipper-escorte voor de boeg

echt indrukwekkend

Vorig jaar rond deze tijd hebben we al eens verslag gedaan van een ontmoeting met een groep dolfijnen die hun jagen even onderbraken om op hun gemak onder de boot door te zwemmen. Dit keer hadden we eerst een vluchtige ontmoeting met een groepje van 4 dolfijnen die even rond de boot dolden, maar een kwartier later was het helemaal raak. In totaal 6 dolfijnen doken ineens op rond het schip en begonnen voor de boeg uit te zwemmen. Zelfs toen ik een ruime bocht maakte en iets meer gas gaf bleven ze voor het schip uit zwemmen, sprongen uit het water, zwenkte van links naar rechts en keken ons steeds weer aan met één oog naar boven gedraaid. Al met al zijn ze zo'n 5 minuten bij ons gebleven waarna ze een voor een afzwaaiden en verdwenen. Een onvergetelijke ervaring.

Anemokambi: mooi maar beschadigd

Ormos Anemokambi was een totaal andere ervaring. De baai zelf is nog steeds mooi, maar het water begint danig te vervuilen van de nabijgelegen visboerderijen. Het water wordt groen van het organische materiaal, er drijft van alles in het water en erop ligt een vettige film. Opnieuw was het bloedheet, ik ben 's nachts op de bakskist gaan slapen. Prachtig zo onder de sterrenhemel met af en toe een vallende meteoor. Alleen jammer van de blaffende honden en de vroege vissers met radio. We zijn de volgende ochtend vertrokken en hebben deze baai van ons lijstje afgevoerd.

de kustwegen worden uit de berg gekrabd.

Op zondag 31 juli ging het op weg naar Tirzonia. In tegenstelling tot vorig jaar zijn we niet in de haven gaan liggen maar zijn voor anker gegaan in de wijde baai. Veel te heet voor de haven, we willen af en toe een duik in het water nemen. We zijn wel 's avonds aan de wal gegaan om iets te drinken na het eten. Opnieuw moeten roeien, net zoals in de vorige dagen hebben we grote problemen met de oude Johnson buitenboordmotor die maar niet wil starten. Al regelmatig uit elkaar gehaald en de carburateur schoongemaakt. Dan doet hij het heel even, maar de dag erna is hij weer niet aan de gang te krijgen.

het kanaal tussen Tirzonia (links) en het vasteland

In het dorpje was een bruiloft aan de gang en dat betekende voor ons prima muziek, vrolijke mensen in hun feestelijke uitdossing en een prima stemming. Het was na middernacht alvorens we weer terug roeiden.

de grote kabelbrug bij Patras, wederom geen verkeer.

De volgende dag zijn we op weg gegaan naar Mesolongion, een lange tocht van zo'n 70 km die ons weer onder de grote hangbrug bij Patras bracht. Ons weer braaf gemeld bij de brugwachter, een volmaakt overbodige procedure bij een brug met zo weinig verkeer, ook vandaag. En vandaag optimale condities voor een heerlijke tocht: vlakke zee en nauwelijks wind.

paalwoningen in de zoutmoerassen van Mesolongion

Mesolongion is nieuw voor ons, althans over water. De stad ligt aan het eind van een smal 6 km lang kanaal dwars door de zoutmoerassen die het omringen. In feite is het een rivierdelta die langzaam aan het dichtslibben is, hier en daar geholpen door de mens die zoutpannen aanlegt voor de zoutwinning. Het is al met al een open vlakte waar de wind vrij spel heeft en een enorme jachthaven aan het groeien is. De bedoeling is dat uiteindelijk aan 1500 schepen op de kant gastvrijheid kan worden geboden, maar we begrijpen ook (van de Nederlandse manager) dat het een permanent gevecht is met de bureaucratie voor de benodigde vergunningen en procedures die worden aangespannen door jaloerse ondernemers en klagende buren. Welkom in ondernemend Griekenland!

zicht over het kustgebied voor Mesolongion: ondiep en verraderlijk.

We zijn in totaal 3 nachten in Mesolongion gebleven. De eerste voor anker in de baai, de andere 2 nachten in de Marina omdat er wat onrustig weer voorspeld is. Maar dat is tevens een mooie gelegenheid om de fietsjes op de kant te zetten om zo onze actieradius te vergroten. Het stadje ligt zo'n 10 min fietsen van de haven en de grote supermarkten zo'n 20 minuten. Niet te belopen dus, maar met de fiets prima te doen.
Tevens van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat technisch onderhoud te doen. Ik heb wat oude elektronika verwijderd (een mislukt experiment tot afstandsbesturing) en eens goed nagekeken waarom de aardlekschakelaar eruit knalt wanneer we de walstroom inschakelen. En jawel dus: de boiler. Soms gaat het goed, maar steeds vaker niet. Meten aan het verwarmingselement bevestigen het, na 15 jaar zijn we toe aan een nieuw element. Voorlopig hebben we er geen last van: de boiler is uitgeschakeld en zolang we elke dag varen hebben we gewoon warm water omdat dan de motor de boiler verwarmd.

typisch geval van verkwisting:
een totaal verlaten commerciële haven

Op donderdag 4 augustus hebben we Mesolongion verlaten en zijn tussen Nisos Oxia en het vasteland doorgevaren om te ankeren in Limin Petala, een enorme baai met een groot ondiep gedeelte. Daar hebben we ons anker laten vallen, ons afvragend waarom niemand anders deze plek opzocht. Mooie baai, niks mis mee, echter toen de middagwind opstak bleek de bodem boterzacht en vond ons anker geen enkel houvast. In no-time waren we 100 meter verlopen. We hebben tot 4 keer toe een nieuwe ankerpoging gedaan en 3 keer vond ons anker geen stevige grond. De vierde keer zijn we 800 meter verkast en toen lukte het eindelijk wel.

de "Lagos"op bezoek

De volgende ochtend zijn we in een keer doorgevaren naar Ormos Kapali op Meganisi. Ons favoriete baaitje omdat het zo heerlijk beschut ligt en een groot ondiep gedeelte (met stevige ankergrond!) heeft waar de zeilboten wegblijven maar wij rustig kunnen liggen. Daar werden we op zondag na het ontbijt verrast door het bezoek van de "Lagos", de motorboot van Martin die we al eerder in Nidri hadden ontmoet, maar die dit keer ook Rits en Marian en een gast van Martin, Gerrit, aan boord had. Het werd een heel gezellig weerzien aan boord van "Vaarttuig" met koffie en een hoop bijpraten.

Rits doet een ultieme poging de
buitenboordmotor te repareren.

Op maandag zijn we uiteindelijk doorgevaren naar een zeer druk Paleros. Met een hoop geluk en de hulp van Rits in zijn bootje hebben we een plaatsje weten te veroveren aan het einde van de pier, naast de Lagos die helemaal aan de buitenkant lag en fungeerde als golfbreker. Het was helemaal niet de bedoeling dat ze hier nog zouden zijn, want het plan was dat Martin en Gerrit naar Zakinthos zouden varen. Helaas, een kapotte dynamo gooide roet in het eten. En hij had al zoveel pech dit jaar!

en nog meer kitwerk

We zijn uiteindelijk 11 dagen in Paleros blijven liggen in een combinatie van klussen, bevoorraden en uitstapjes maken. Er is opnieuw een deel van het voordek voorzien van nieuwe kit, maar het lijkt wel alsof het ontstaan van nieuwe lekplekken sneller gaat dan het schoonkrabben en opnieuw kitten ervan. Na een paar dagen zijn we erin geslaagd een paar plaatsen naar binnen toe op te schuiven om zo beter te liggen voor het te verwachten zware weer, maar ook dat bleek uiteindelijk zwaar mee te vallen. Van de voorspelde 38 knopen hebben we er uiteindelijk maar 25 gehad en dat nog maar voor een paar uurtjes.




Hier hebben we ook opnieuw kennis gemaakt met Marina en Claudio van de "PAS OP", een Linssen Grand Sturdy Vlet onder Italiaanse vlag maar met de originele Nederlandse naam. Marina en Claudio zijn Italiaanse Amerikanen uit Californië die zo'n 6 maanden per jaar door de Middellandse Zee varen, of eigenlijk in de binnenzee van de Ionian. We zijn ze vorig jaar al eens vluchtig tegengekomen maar dit keer lagen wij praktisch naast elkaar voor langere tijd. Zij omdat ze elektrische problemen hadden en wij vanwege onze klussen. We hebben elkaars boten bekeken, bij elkaar op de borrel geweest, veel weetjes uitgewisseld en als (nieuwe) vrienden uit elkaar gegaan.

koeien op de wg naar Astakos

We hebben ook regelmatig uitstapjes gemaakt met Rits en Marian. Zij hebben hun auto in Paleros en willen nog wel eens de binnenlanden ingaan. En nu wij ook in Paleros zijn vragen ze ons af en toe mee en zo zijn we naar de markt in Astakos geweest, een klein vissersplaatsje in het zuiden waar we met de boot langs zijn gekomen maar niet hebben aangemeerd. Erg leuk plaatsje en fijn weer eens een markt te kunnen bezoeken en echt verse groente en fruit te kunnen inslaan.

Parga is mooi en vreselijk toeristisch

Een ander uitstapje was naar Parga en dat kwam ons helemaal goed uit omdat dit een etappeplaats is op weg naar Corfu later deze maand. Onderweg hebben we ook Ammoudhia aangedaan, een stadje aan de monding van een rivier die ook een mogelijke overnachtingsplaats biedt. Goed dat we er geweest zijn! De enige beschikbare kade is volledig in bezit genomen door Duitse zeilboten die dit zelfs als "privaat" gebied bestempelen, waarschijnlijk omdat ze wat aan de steigers hebben opgeknapt. Geen optie dus.




Op vrijdag 19 augustus 2016 hebben we dan eindelijk Paleros verlaten en zijn naar Preveza vertrokken als eerste etappeplaats op weg naar Corfu. In Corfu gaan we eerst onze buurtjes uit Son ontmoeten en op 30 augustus krijgen we dan Maarten en Marjolijn voor een weekje aan boord.

Maar daarover meer in de volgende keer!!

Herman en Juliette