Brussel

De tocht naar Brussel werd dus toch wat natter dan oorspronkelijk verwacht. We hadden vrijdag voorbij laten gaan vanwege de regen, maar zaterdagochtend was dus net zo nat.
Met 5 boten werden we om 08:30 uur door de Londenbrug gelaten. In volledige regenuitrusting, inclusief kaplaarzen stonden we klaar om de elementen te trotseren in de Royerssluis, maar dit keer werkte de vertraging die daar ook deze keer onvermijdelijk optrad in ons voordeel. Tegen de tijd dat het beloofde half uur (dat dus 1 uur werd) wachttijd voorbij was, was het ook opgehouden met regenen. Koud was het nog wel, zo'n 17 graden.
Met erg weinig beroepsvaart op de Schelde en met het opkomend tij in de rug schoten we lekker op en waren dan ook redelijk vlot bij de splitsing van de Schelde en de Rupel. Je kunt daar de sluis van Wintam nemen, maar die is eigenlijk voor de beroepsvaart en ik wilde het risico niet nemen een uur of meer te moeten wachten op een binnenvaartschip dat nog moest komen. Wij draaiden dus de Rupel op om na enkele kilometers stuurboord uit de smalle ingang van de jachtensluis van Klein-Willebroek in te draaien. Prima service van deze sluiswachter. Die had al kunnen gaan draaien, maar had ons in de verte aan zien komen en heeft ons vervolgens opgeroepen: "Klein Willebroek voor het jacht in de opgang op de Rupel: wilde gij nog mee in de schut????" Nou dat wilde wij wel maar we zaten nog even klem achter een spits. Maar na 5 minuten, zo'n beetje pal op de kentering draaide wij naar binnen. Naderhand hoorden we dat de timing perfect was, Die sluis draait nl. maar een paar uur voor en na hoog water omdat anders de stroming voor de drempel zo sterk is dat het erg moeilijk wordt om onbeschadigd binnen te komen. Het geluk is met de domme, zullen we maar zeggen.

Tja, en dan zit je ineens weer in de kanalen. Het Zeekanaal Brussel-Schelde is zoiets als het Amsterdam-Rijn kanaal. Recht, ingepakt in stalen damwanden of betonnen kademuren met flink doorvarende beroepsvaart. Maar dan een paar meter smaller dan het A'dam-Rijn kanaal. Een enorme klotsbak dus met slechts een geringe tolerantie in het geval van passeren. Op deze zaterdag werden we echter nog niet echt op de proef gesteld. Pas in de sluis van Zemst (verval 8,90 meter) moesten we 3 kwartier wachten en kregen we gezelschap van een vrachtschip met zand. Werd gelukkig nooit echt een probleem aangezien we voor hem uit bleven varen en hij er elke keer voor zorgde dat de (enorme) hefbruggen bijtijds open gingen.

kades zijn iets minder...

clubhuis met allure

En zo kwamen we om ca. 15:30 aan in de haven van BRYC (Bruxelles Royal Yacht Club). Dit was werkelijk de eerste keer dat onze lijntjes werden aangenomen door iemand in een blauwe blazer. De haven heeft werkelijk geen enkele allure: een hele lange kale kademuur die het kanaal scheidt van de haven en een half afgebroken indruk maakt, maar helemaal vooraan, vlak bij het clubhuis, nog een paar ruime boxen. Aangezien we slechts met het beste genoegen nemen, hebben we de passantenplaatsen aan de kademuur genegeerd en zijn op uitnodiging van de blazer mijnheer in een vrije box gaan liggen. Daar werden we allerhartelijkst en gastvrij ontvangen, kan niet anders zeggen. Ook John, de havenmeester van dienst die buiten een blazer ook nog een chokertje droeg, heeft er alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken. We kregen een kaart, een boekje met wandelingen door Brussel, hij wees ons de dichtstbijzijnde (nou ja 4 km.) bakker en supermarkt, maar niet de faciliteiten. Die waren er nl. niet: alles was in de verbouwing, pier en faciliteiten. Niet erg slim in het hoogseizoen zou ik zeggen.

Zondag was een verloren dag. Ondanks het feit dat de ochtendnevel al snel plaats maakte voor een prachtige zon en nog prachtigere temperaturen: Herman lag in bed met een eveneens prachtige hoofdpijn. Echt zo'n ouderwetse weekendhoofdpijn, waar die nou weer vandaan kwam.....

mooi, mooier, mooist

Enfin, gelukkig was die op maandag over en aangezien ook die prachtig beloofde te worden zijn we al vroeg met tram 3 naar het centrum getogen. Antwerpen was mooi, maar Brussel heeft toch de echte grandeur met z'n prachtige markt, het Koninklijk Paleis, z'n parken etc. etc. Een minpuntje: op maandag zijn alle musea en bezienswaardigheden gesloten!! Daar sta je dan met je goeie gedrag, kun je nergens in!!

dan maar de bus in....

We hebben dus van de nood een deugd gemaakt en hebben de Hop-On, Hop-Off bus genomen (senioren tarief, jaja) om op die manier een goede indruk van de hele stad en al haar randgemeenten te krijgen.

lunchen op z'n frans

Om 16:00 hadden we de pijp leeg. De temperatuur in de stad was opgelopen tot zo'n 38 graden en het was er niet meer te harden. Dus de tram weer genomen om op de boot weer op krachten te komen. Alleen jammer dat het op het achterdek meer dan 40 graden was!!!

Wie wilde er ook weer naar het zuiden.........?

We gaan naar het zuiden.....!!

Eindelijk gaat het gebeuren! De zon gaat morgen weer schijnen en we gaan zuidwaarts! Van Jaap ontvingen we een USB stick vol met chansons en andere franse muziek om in de stemming te komen en Jacques Brel schalt op dit moment door de boot terwijl ik deze blog schrijf.

Brabo werpt hand van
reus Antigoon in de Schelde.
(H)antwerpen !!

We hebben morgen 8 nachten in Antwerpen doorgebracht. De eerste 3 waren nat, koud en winderig en die hebben we vooral gebruikt om te recupereren. Juul d'r rug en Herman's enkel en ja, het gaat veel beter, dank u!

MAS

Vanaf dinsdag hebben we weer activiteiten ontplooid en we begonnen die ochtend met een bezoek aan het MAS: Museum Aan de Stroom. Een uniek gebouw in vele aspecten die op 8 verdiepingen de historie van Antwerpen, de stad, de mensen en het water in beeld brengt. Het gebouw is als de stad: groots, terecht onbescheiden en toch knus. De Antwerpenaren weten dat ze een hoop hebben om trots op te zijn en laten dat ook graag zien, zonder dat het aanmatigend of opschepperig wordt. Van de prachtige schilderijen van Rubens en tijdgenoten op de 3e verdieping tot de beelden van de geschiedenis van de haven op de 7e etage. We hebben er met veel plezier de nodige uren doorgebracht.

prachtige gevelrij op de Antwerpse markt.

Diezelfde middag, maar ook woensdag en donderdag hebben we voornamelijk op de fiets doorgebracht. Op aanwijzigingen van Jan B. hebben wij de stad van noord naar zuid en west naar oost doorkruist en hebben hele mooie stukken gezien, maar ook stukken waar je beter weg kunt blijven. Ons doel? een idee te krijgen of deze stad ons zodanig kan boeien dat we er eventueel neerstrijken wanneer we erin slagen ons huis in Son te verkopen.
Nou, niks mis met die stad. Natuurlijk, er zijn ook de nodige nadelen op te sommen, maar voorlopig overheersen bij ons de positieve indrukken! We zien wel waar dit toe leidt, eerst maar eens verkopen!

Zoekplaatje: waar ligt Vaarttuig in het Willemdok?
hint: op de beste plek natuurlijk!

Het oorspronkelijke idee was om vanochtend al te vertrekken, maar we hadden zulke heftige regenbuien dat we daar vanaf gezien hebben. We hebben geen zin om met slecht zicht en beslagen ramen onbekende (drukke) wateren te bevaren of sluizen te nemen in de stromende regen. In plaats daarvan hebben we onze energie gestoken in het opruimen en schoonmaken van de boot, vervangen van de deurvergrendeling, lijnen splitsen voor de speciale fenders voor de franse sluizen met zeer lage waterlijn en meer van dit soort klussen.

We zijn er helemaal klaar voor!! Einddoel
morgen: Brussel

PS:  Google schijnt een probleem te hebben met de rubriek: "Waar zijn we".
Ik krijg in ieder geval steeds foutmeldingen wanneer ik die bij de tijd wil brengen. Negeer die rubriek dus maar voorlopig!!

een drukke week

Sinds de vorige blog is alweer enige tijd voorbijgegaan!

de weg naar Dinteloord is maar smal!

De week begon met een verrassing: we zijn nog nooit naar een haven gevaren door zo'n smal kanaaltje! Op weg naar Dinteloord (dat hele grote passantenhavens heeft) lieten we ons verleiden door een onopvallend bordje dat melde dat je ook in de kom van het dorp zelf kon liggen; sla hier linksaf.

Havenkom Dinteloord

Waarom ook niet en vervolgens hebben we 3 km door het smalste kanaaltje ooit gevaren, alsmaar hopend dat er geen tegenligger zou komen want een van tweeën zou dan achteruit weer terug moeten! Maar het ging goed en zo kwamen we uit in een schattig kommetje waar we maximaal 2 dagen mochten blijven liggen. AH en de Action op een steenworp afstand, dus wat wil je nog meer!
Die avond werden we ook nog verrast door het bezoek van 2 trouwe blogvolgers: Olga en Jan. Lekker geborreld en heerlijk gegeten aan boord en weer helemaal bijgepraat. Leuk die spontane bezoekjes!
De volgende dag was Pinksteren en aangezien we geen zin hadden in een herhaling van Hemelvaartsdag taferelen zijn we lekker in dat kommetje blijven liggen. Lekker relaxen, krantje lezen, wandeling maken en laat het maar druk zijn bij de Volkeraksluizen!
Tweede Pinksterdag zijn we vertrokken via datzelfde smalle kanaaltje en opnieuw ging het goed. Vervolgens door de openstaande Manderssluis en over het Volkerrak op weg naar de Krammersluizen. Daar bleek dat we goed gegokt hadden en dat al het verkeer van de andere kant kwam, weer op weg naar huis. We werden dus vlot bediend en weliswaar met een zeer volle kolk afgeleverd in de Oosterschelde. Via Keten, Mastgat, Zijpe en toen bakboord uit richting Wemeldinge en vervolgens eindbestemming Yerseke.

Weerzien in Yerseke

Daar hadden we afgesproken met Elly en Rien die hier hun vaste ligplaats hebben met hun Grand Banks. De hele dag was het bewolkt geweest met een spatje regen, maar toen we achter hen afmeerden brak net de zon door en werden we allerhartelijkst ontvangen op het achterdek van de "Seal". Opnieuw een zeer plezierige avond met als absoluut culinair hoogtepunt het nuttige van een zelf uitgezochte Oosterschelde kreeft! Tjonge, wat zijn die lekker!
De volgende ochtend is Rien nog even met ons meegevaren naar de bunkerboot in de visserijhaven om tegen het laagste straattarief diesel te tanken, waarna we hartelijk afscheid genomen hebben. Woensdag hebben we een afspraak in Middelburg, maar dat gaf ons de gelegenheid om optimaal te genieten van deze ene prachtige dag. Onder een heerlijk zonnetje zijn we op ons gemak naar het Veerse meer gevaren om daar uiteindelijk af te meren aan een klein steigertje in "de omloop".

ja, hier is ie gevallen!!!!

wie z'n neus schendt......

Een soort van slotgracht rond een eiland (zonder slot), ankeren zonder anker zullen we maar zeggen. Heerlijk rustig, een echte zomerse dag dus we hebben volop genoten. D.w.z. tot het moment dat we een wandelingetje rond het eiland maakten. Dat was zo gebeurd, zo groot is het niet, maar toen ik weer op het trapje naar de steiger wilde stappen, stapte ik in een onder het gras verborgen kuil, verzwikte mijn enkel en viel met mijn gezicht op de betonnen trede.

even uit de roulatie...

De gevolgen laten zich raden: bloedneus, schrammen over neus en voorhoofd en een snel dikker wordende enkel. Met de hulp van een toegesnelde engelsman ben ik weer aan boord gekomen waar Juliette de schade zo goed mogelijk behandeld heeft. Wel knap vervelend: dit is geen simpele kneuzing maar een serieuze verzwikking gezien de bloeduitstortingen van hak tot teen. Gaat dus een paar weekjes duren.
Op woensdagochtend zijn we vroeg vertrokken en over een doodstil Veerse meer naar de sluis in het Kanaal van Walcheren gevaren. Vandaar naar de haven van Middelburg is maar een paar km, dus om 10:30 uur voeren we daar naar binnen maar moesten tot 11:15 wachten tot de Spijkerbrug gedraaid werd en we bij onze ligplaats konden komen.
Die ochtend hadden we een afspraak met Charles (de architect van onze verbouwing) en zijn vrouw Neelke die onlangs een zware rugoperatie heeft ondergaan. Gelukkig blijkt alles goed gegaan te zijn en haar herstel verloopt voorspoedig dus ook hier hebben we er een gezellig weerzien na jaren van kunnen maken.
Donderdag had ik afgesproken met zoon Bas om in Den Haag te zijn voor een eerste vooroplevering van zijn appartement. Met hulp van Charles die me 's morgens om 6 uur en 's middags om 2 uur naar en van het station heeft gebracht is me dat toch gelukt. Kijk: daar heb je vrienden voor!

Op vrijdag lagen we om 09:15 weer voor de Spijkerbrug voor vertrek uit Middelburg. Het traject naar Vlissingen is niet echt watersport vriendelijk. Niet één brug wordt direct gedraaid. Ze hebben allemaal gereguleerde tijden waarop ze draaien en ik kan niet zeggen dat die echt optimaal op elkaar zijn afgesteld. Het netto resultaat is dat we om 11:10 uit de sluis van Vlissingen kwamen. 2 uur over 6,5 km, ik bedoel maar.
Hoewel: baas boven baas. Toen we na een voorspoedige tocht over de Westerschelde om 16:00 uur voor de Royerssluis aankwamen, kregen we daar te horen dat we nog 45 min. op de Schelde moesten wachten. Niet echt een pretje met regen en harde wind en ook nog fikse stroming. De 45 min. werden 1,5 uur, daarna duurde het schutten ook nog 45 minuten, vervolgens hebben we nog 15 min voor de Siberiabrug gelegen met 4 jachten en nog eens 1 uur voor de Londenbrug. 3,5 uur over 2 kilometer! Ja, die Belgen kunnen er wat van!!
Maar nu liggen we dus in het Willemdok in Antwerpen op een prima plek. De afgelopen 2 dagen hebben we gebruikt om bij te komen van een zeer drukke agenda en van onze kwetsuren: ook Juul d'r rug speelt weer op. Laten we hopen dat morgen het weer opklaart en daarmee onze fysieke problemen zodat we kunnen gaan genieten van die prachtige stad Antwerpen!

O, ja: deze spreuk vonden we op de kademuur langs de Schelde, zoiets verzin je toch niet!!!

Eerlijk duurt het langst....

Over Breda kunnen we kort zijn: stad en haven vielen tegen, het bruilofstfeest was prima!

We kwamen al op donderdag (9 juni) aan in Breda in de ons al reeds bekende passantenhaven die eigenlijk geen haven is. De haven is gelegen na een haakse bocht in de Mark, die vervolgens na 200 meter doodloopt tegen de Stationsbrug. Links en rechts van dit stukje rivier liggen dan 2 druk bereden kades en dat gecombineerd met zo'n beetje de drukst bereden spoorverbinding van ons land (R'dam-Duitsland)zorgt voor een behoorlijk hoog geluidsniveau. Vroeger had je dan nog het troosteloze uitzicht op de oude Suikerfabriek, maar die is gelukkig 2 jaar geleden neergehaald. Niet dat die kale vlakte die er nog steeds ligt zoveel beter is als uitzicht, maar toch!

De havenfaciliteiten zelf bestaan uit een lage betonnen rand met bolders waarna een steile grashelling begint die eindigt tegen het trottoir waar dan een hekwerk voorstaat om nieuwsgierigen op een afstand te houden. Binnen het hekwerk is water en elektra
Als je geluk hebt lig je daar! Als die 7-8 plaatsen vol zijn, is er nog de mogelijkheid om, nog dichter tegen de spoorbrug aan, vast te maken aan een paar in het talud geslagen houten paaltjes. Dat overkwam ons dus: het goede nieuws was dat we tenminste hier konden aanleggen, het slechte nieuws dat de lijnen van de paaltjes slippen, het hekwerk hier niet aanwezig is, geen kade van enige vorm en dat de gezamenlijke buurt zijn honden uitlaat op het grastalud. En van een schopje en zakje hebben ze hier nog niet gehoord!!
Nee, onze favoriete haven is het niet!

De bruiloft waar we voor waren uitgenodigd was in Bavel en de bushalte van lijn 11 slechts op 5 minuten lopen afstand. Maar opnieuw zat het ons niet mee, omdat tegen de tijd dat we in ons goede goed naar de bushalte wilden lopen het intussen goot van de regen. Niet gedraald en dus maar een taxi gebeld die ons praktisch voor de boot kwam ophalen. Weliswaar 10 minuten te laat, maar we slaagden erin niet in hondenpoep te trappen en redelijk droog te blijven.
De taxichauffeur was niet al te narrig maar ook geen echte prater, maar wat me wel opviel bij het afrekenen was dat ik geen bedrag op een meter zag. Die had eigenlijk de hele reis op 0 gestaan, maar goed, of ik maar 20 euro wilde afrekenen.

Het bruiloftsfeest was erg leuk. De bruid was prachtig, de bruidegom apetrots en ze genoten van elkaar en alle aandacht. Ook wij genoten van het weerzien van goede vrienden en bekenden en onder het genot van hapje en drankje vloog de avond voorbij.
Zo tegen half een wederom hetzelfde taxibedrijf gebeld en binnen 10 minuten waren we weer onderweg naar onze haven. Ditmaal met een zeer praatgrage chauffeur die geen vragen nodig had om de hele rit vol te praten. Wat me dit keer wel opviel was de zeer aanwezige taximeter die een gestaag stijgend bedrag liet zien. Maar groot was onze verrasing toen dat bedrag bij het bereiken van de boot slecht 15,35 euro was!! En nee, onze praatgrage chauffeur had ook geen verklaring voor zo'n verschil, maar hij zou het wel melden aan de centrale.

Nou gaat het me niet om 5 euro, maar ik heb er een schijt-hekel aan om willens en wetens belazerd te worden door een medemens. Om maar direct alle vooroordelen weg te ruimen: nee het was geen clandestiene snorder, hij was niet zwart, niet bruin, niet allochtoon. Het was gewoon een witte nederlander met een brabants accent die in een keurig officiële gele taxi reed. Wij hebben dit soort toestanden samen meegemaakt in Bangkok en Peking en je weet dat je dat daar kunt verwachten, maar ik verwacht en accepteer dat niet in Nederland.
Dat heb ik de volgende ochtend ook uitgelegd aan die taxicentrale. De man aan de andere kant ging niet in discussie maar vroeg m'n telefoonnummer en zei dat hij dit ging uitzoeken. Een paar uur later, wij hadden inmiddels Breda verlaten en waren op weg naar Dinteloord, belde hij terug en vertelde dat hij mijn verhaal in hun logboeken had nagekeken. Vervolgens bood hij zijn welgemeende excuses aan en maakte duidelijk dat deze praktijken binnen hun bedrijf niet getolereerd werden. De chauffeur in kwestie was pas 2 maanden in dienst maar zijn dienstverband zou direct beëindigd worden. Vervolgens vroeg hij mijn gironummer om daar 10 euro naar over te maken.

Mijn vertrouwen in de mensheid is weer op peil, een warme douche voor deze taxicentrale in Breda! Natuurlijk heeft deze chauffeur nu een probleem maar het is er een die hij zichzelf willens en wetens heeft aangedaan. Hopelijk heeft hij iets aan deze ervaring in een volgende betrekking!!

Hink-Stap springend door de Randstad.

Even een kort levensteken zonder foto's.
De afgelopen week stond in het teken van weinig varen en veel familiebezoek.
Zoals reeds gemeld zijn we van Zaandam naar Haarlem gevaren in het gezelschap van Bas. Na 2 nachten in Haarlem besloten daar niet langer te blijven vanwege de drukte: door het mooie weer ontstond er een eindeloze parade van motorbootjes, sloepjes en pieremachochels met alle bijbehorende overdaad aan herrie en onrust in het water. Uitgerekend op Hemelvaartsdag besloten we door te varen naar Leiden, dit keer in gezelschap van Maarten. Nou, als het alleen om de drukte te doen was geweest hadden we beter in het Spaarne kunnen blijven liggen, want het ging in optocht richting Kaag om daar op de plassen te belanden in een gekkenhuis van bootjes. Het bleek dat de zeeverkenners van Nederland hun jaarlijkse jamboree op de Kaager plassen hielden en werkelijk honderden zeilende vletten, volgeladen met zeeverkenners kruiste met een goede windkracht 4 kris-kras over het meer. Alleen door zo dicht mogelijk tegen de lage wal te gaan varen konden we ons een veilige weg banen door deze mêlee en ontsnappen aan de kamikazedrift van fanatieke zeeverkenners.
Opgelucht en onbeschadigd konden we uiteindelijk de Kaag verlaten en doorvaren naar de passantenhaven van Leiden alleen om, liggend voor de Sumatrabrug, tot de ontdekking te komen dat die haven reeds helemaal vol was. Dank voor de tijdige waarschuwing per marifoon!!
Aangezien we toch Maarten op het station van Leiden moesten afleveren hebben we de eerste de beste ligplaats achter de Wilhelminabrug aangegrepen om aan te leggen. Eigenlijk helemaal niet zo'n gekke plek. De kade was zojuist opnieuw bestraat, aardige buurt vlak bij een klein winkelcentrum en zoals naderhand bleek: het centrum bereikbaar per Zodiac.
Je had ons moeten zien gaan: 3 volwassen mensen in die kleine rubberboot! Bij de eerste de beste tegenligger met een beetje hekgolf ging het al fout en kregen we buiswater naar binnen, dus een natte broek!
Gelukkig hoefden we slechts een kort stukje over het Rijn-Schie kanaal en ging de rest van de 3 km. lange tocht door de grachtjes van Leiden.
Eigenlijk een ontzettend leuke tocht, dwars door het centrum van de stad. Links en rechts uitpuilende terrassen en flanerende mensen en natuurlijk het zeer speciale uitzicht dat je hebt op alle bruggetjes en monumentale panden langs de grachten. Na Maarten, met natte broek, zo dicht mogelijk bij het Centraal Station te hebben afgezet, zijn we omgekeerd en hebben dezelfde tocht opnieuw gemaakt. Dit keer was het zo leuk niet meer aangezien we nu de koude wind op kop hadden en de eerste regendruppels voelbaar werden. Dus snel naar huis!
We zijn nog 2 dagen op die plek blijven liggen met als belangrijkste reden: vermijden van het ontstellend drukke verkeer. Er waren momenten, vooral op zondag, dat er aan weerskanten van de Wilhelminabrug 7-8 boten lagen te wachten op een opening en steeds weer ontstonden er situaties doordat kleinere bootjes  daar weer tussendoor laveerden. Wij realiseren ons nu dat wij een grondige hekel hebben aan dit soort vaaromstandigheden. Wanneer wij waren aangewezen op dit soort varen in uitsluitend Nederland, zouden wij waarschijnlijk al snel geen boot meer hebben, Verschrikkelijk: het is net zo attractief als het uitsluitend rijden in de vrijdagspits rond Amsterdam!!
Op maandag, toen de drukte geluwd was, zijn we doorgevaren naar de Binckhorsthaven in Den Haag. Niet de mooiste haven die je kunt vinden, maar wel een veilige plek om te gaan liggen wanneer we meerdere weken in Den Haag moeten zijn na oplevering van het appartement van Bas (ergens in september).
Gisteren gezellig op bezoek geweest bij (zus) Milie die op een steenworp afstand van de haven in Voorburg woont en vanavond nog gezellig gegeten op het Plein in Den Haag met Bas.
Morgen gaat het verder richting Breda waar we vrijdag moeten zijn om gezellig mee te feesten op een bruiloft!

We zijn weer terug!

Die maandagmiddag waren we vanuit Workum in Drachten teruggekeerd en hadden onze zaken met werf en schilders geregeld en op dinsdagmorgen hebben we de auto uit de loods gehaald.
Volgepakt met was- en beddegoed zijn we vervolgens naar het zuiden gereden waar we vroeg in de middag thuis aankwamen: toch vreemd om een "Te Koop" bordje in je eigen voortuin te zien staan.
Over die week kunnen we kort zijn: overdag hard werken aan wassen, strijken, maar ook aan huis en tuin. In 2 maanden tijd was de tuin overwoekerd door onkruid en uitgeschoten hagen en struiken dus er was volop werk aan de winkel. Tegen de tijd van ons vertrek zaten alle containers mudvol, maar zagen huis en tuin er voor eventuele kopers weer piekfijn uit.
's Avonds hadden we tijd voor vrienden en bekenden die ons uitnodigden voor borrel, eten en een gezellig praatje. Zo'n weekje thuis was eigenlijk ook best prettig!

weer compleet!

Het oorspronkelijke plan was om op vrijdag 27 mei weer terug te rijden naar Drachten, maar de weersvoorspelling voor het IJsselmeer in het weekend was zo slecht dat we pas op zondagmiddag terug gegaan zijn. Bij vertrek uit Brabant scheen het zonnetje volop, maar Drachten lag er somber en extreem winderig bij. Onze eerste gang was natuurlijk naar de hek van het schip en jawel: we hadden weer een volledige zwemplank. Alleen jammer dat de middenplank is blijven liggen! die steekt nu wel af bij die mooie nieuwe plankjes links en rechts.
Op maandagochtend was de wind aanzienlijk afgenomen. Van de werf vernamen we dat alles voorspoedig was verlopen en het een klein wondertje was dat we aangekomen zijn met die middenplank want ook die lag hardstikke los (damned....!!). De kans dat we nu de zwemplateaus nog verliezen is verwaarloosbaar. In plaats van 6 schroeven per plateau zijn nu alle plankjes geschroefd EN verlijmd en als finishing touch is ieder plateau nog 4 keer vastgezet met tie-wraps. We kunnen niet meer zinken! we blijven drijven op de zwemplateaus!!
Na schilders en werf hartelijk te hebben bedankt, hebben we de auto weer in de hal geparkeerd en zijn om 08:10 uit Drachten vertrokken voor een ideale vaardag. Aanvankelijk was het nog grijs en nevelig, maar al snel brak de ochtendzon door en hadden we een heerlijke dag. De felle wind van de vorige dag had plaats gemaakt voor een zacht briesje uit het zuiden en eenmaal op het IJsselmeer was zelfs dat praktisch verdwenen en voeren we over een spiegelglad meer naar de Naviductsluis bij Enkhuizen. Ook die besloten mee te werken en na 5 minuten konden we naar binnen en in no-time weer naar buiten om onze tocht naar Amsterdam voort te zetten. Pas aan het eind van de middag stak de wind weer wat op en verdween de zon achter opkomende bewolking. Toen we tegen 19:00 uur de Oranjesluizen in Amsterdam verlieten dreigde regen, maar die heeft zich ingehouden totdat we om 20:00 uur afmeerden in jachthaven Dukra in Zaandam. Werkelijk een perfecte vaardag: 142 km in 12 uur.

Waarom Zaandam: wel, dat was deel van een verrassing voor de verjaardag van Juliette op 31 mei. In Zaandam woont de vriendin van onze jongste zoon, dus ook junior is daar veel te vinden! En met onze oudste zoon uit Den Haag had ik de stiekeme afspraak dat hij zich de volgende dag onverwachts zou melden.

verrassing......

En zo gebeurde dat ook: s'morgens hadden we een wandeling door mooi (op de bouwkuilen na) Zaandam en 's middags hadden we onverwacht bezoek van Bas. Na werk kwamen ook Maarten + Marjolijn aan boord en na een glaasje Prosecco zijn we vervolgens Zaandam ingelopen om bij "de Buurman" lekker en erg gezellig te gaan eten.
De leukste verjaardag sinds jaren, zoals Juliette het uitdrukte!!

helemaal jarig....

De volgende dag zijn we, met Bas nog steeds aan boord, op ons gemak naar Haarlem gevaren waar we een plaatsje hebben gevonden aan de Spaarnekade, midden in de stad. Daar is Bas richting station vertrokken en blijven wij liggen tot na Hemelvaartsdag. Met het voorspelde fraaie weer gaat het erg druk worden op het water. Laat ons dan maar van de grote stad genieten!!