Met 5 boten werden we om 08:30 uur door de Londenbrug gelaten. In volledige regenuitrusting, inclusief kaplaarzen stonden we klaar om de elementen te trotseren in de Royerssluis, maar dit keer werkte de vertraging die daar ook deze keer onvermijdelijk optrad in ons voordeel. Tegen de tijd dat het beloofde half uur (dat dus 1 uur werd) wachttijd voorbij was, was het ook opgehouden met regenen. Koud was het nog wel, zo'n 17 graden.
Met erg weinig beroepsvaart op de Schelde en met het opkomend tij in de rug schoten we lekker op en waren dan ook redelijk vlot bij de splitsing van de Schelde en de Rupel. Je kunt daar de sluis van Wintam nemen, maar die is eigenlijk voor de beroepsvaart en ik wilde het risico niet nemen een uur of meer te moeten wachten op een binnenvaartschip dat nog moest komen. Wij draaiden dus de Rupel op om na enkele kilometers stuurboord uit de smalle ingang van de jachtensluis van Klein-Willebroek in te draaien. Prima service van deze sluiswachter. Die had al kunnen gaan draaien, maar had ons in de verte aan zien komen en heeft ons vervolgens opgeroepen: "Klein Willebroek voor het jacht in de opgang op de Rupel: wilde gij nog mee in de schut????" Nou dat wilde wij wel maar we zaten nog even klem achter een spits. Maar na 5 minuten, zo'n beetje pal op de kentering draaide wij naar binnen. Naderhand hoorden we dat de timing perfect was, Die sluis draait nl. maar een paar uur voor en na hoog water omdat anders de stroming voor de drempel zo sterk is dat het erg moeilijk wordt om onbeschadigd binnen te komen. Het geluk is met de domme, zullen we maar zeggen.
Tja, en dan zit je ineens weer in de kanalen. Het Zeekanaal Brussel-Schelde is zoiets als het Amsterdam-Rijn kanaal. Recht, ingepakt in stalen damwanden of betonnen kademuren met flink doorvarende beroepsvaart. Maar dan een paar meter smaller dan het A'dam-Rijn kanaal. Een enorme klotsbak dus met slechts een geringe tolerantie in het geval van passeren. Op deze zaterdag werden we echter nog niet echt op de proef gesteld. Pas in de sluis van Zemst (verval 8,90 meter) moesten we 3 kwartier wachten en kregen we gezelschap van een vrachtschip met zand. Werd gelukkig nooit echt een probleem aangezien we voor hem uit bleven varen en hij er elke keer voor zorgde dat de (enorme) hefbruggen bijtijds open gingen.
kades zijn iets minder... |
clubhuis met allure |
Zondag was een verloren dag. Ondanks het feit dat de ochtendnevel al snel plaats maakte voor een prachtige zon en nog prachtigere temperaturen: Herman lag in bed met een eveneens prachtige hoofdpijn. Echt zo'n ouderwetse weekendhoofdpijn, waar die nou weer vandaan kwam.....
mooi, mooier, mooist |
dan maar de bus in.... |
lunchen op z'n frans |
Wie wilde er ook weer naar het zuiden.........?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten