een drukke week

Sinds de vorige blog is alweer enige tijd voorbijgegaan!

de weg naar Dinteloord is maar smal!

De week begon met een verrassing: we zijn nog nooit naar een haven gevaren door zo'n smal kanaaltje! Op weg naar Dinteloord (dat hele grote passantenhavens heeft) lieten we ons verleiden door een onopvallend bordje dat melde dat je ook in de kom van het dorp zelf kon liggen; sla hier linksaf.

Havenkom Dinteloord

Waarom ook niet en vervolgens hebben we 3 km door het smalste kanaaltje ooit gevaren, alsmaar hopend dat er geen tegenligger zou komen want een van tweeën zou dan achteruit weer terug moeten! Maar het ging goed en zo kwamen we uit in een schattig kommetje waar we maximaal 2 dagen mochten blijven liggen. AH en de Action op een steenworp afstand, dus wat wil je nog meer!
Die avond werden we ook nog verrast door het bezoek van 2 trouwe blogvolgers: Olga en Jan. Lekker geborreld en heerlijk gegeten aan boord en weer helemaal bijgepraat. Leuk die spontane bezoekjes!
De volgende dag was Pinksteren en aangezien we geen zin hadden in een herhaling van Hemelvaartsdag taferelen zijn we lekker in dat kommetje blijven liggen. Lekker relaxen, krantje lezen, wandeling maken en laat het maar druk zijn bij de Volkeraksluizen!
Tweede Pinksterdag zijn we vertrokken via datzelfde smalle kanaaltje en opnieuw ging het goed. Vervolgens door de openstaande Manderssluis en over het Volkerrak op weg naar de Krammersluizen. Daar bleek dat we goed gegokt hadden en dat al het verkeer van de andere kant kwam, weer op weg naar huis. We werden dus vlot bediend en weliswaar met een zeer volle kolk afgeleverd in de Oosterschelde. Via Keten, Mastgat, Zijpe en toen bakboord uit richting Wemeldinge en vervolgens eindbestemming Yerseke.

Weerzien in Yerseke

Daar hadden we afgesproken met Elly en Rien die hier hun vaste ligplaats hebben met hun Grand Banks. De hele dag was het bewolkt geweest met een spatje regen, maar toen we achter hen afmeerden brak net de zon door en werden we allerhartelijkst ontvangen op het achterdek van de "Seal". Opnieuw een zeer plezierige avond met als absoluut culinair hoogtepunt het nuttige van een zelf uitgezochte Oosterschelde kreeft! Tjonge, wat zijn die lekker!
De volgende ochtend is Rien nog even met ons meegevaren naar de bunkerboot in de visserijhaven om tegen het laagste straattarief diesel te tanken, waarna we hartelijk afscheid genomen hebben. Woensdag hebben we een afspraak in Middelburg, maar dat gaf ons de gelegenheid om optimaal te genieten van deze ene prachtige dag. Onder een heerlijk zonnetje zijn we op ons gemak naar het Veerse meer gevaren om daar uiteindelijk af te meren aan een klein steigertje in "de omloop".

ja, hier is ie gevallen!!!!

wie z'n neus schendt......

Een soort van slotgracht rond een eiland (zonder slot), ankeren zonder anker zullen we maar zeggen. Heerlijk rustig, een echte zomerse dag dus we hebben volop genoten. D.w.z. tot het moment dat we een wandelingetje rond het eiland maakten. Dat was zo gebeurd, zo groot is het niet, maar toen ik weer op het trapje naar de steiger wilde stappen, stapte ik in een onder het gras verborgen kuil, verzwikte mijn enkel en viel met mijn gezicht op de betonnen trede.

even uit de roulatie...

De gevolgen laten zich raden: bloedneus, schrammen over neus en voorhoofd en een snel dikker wordende enkel. Met de hulp van een toegesnelde engelsman ben ik weer aan boord gekomen waar Juliette de schade zo goed mogelijk behandeld heeft. Wel knap vervelend: dit is geen simpele kneuzing maar een serieuze verzwikking gezien de bloeduitstortingen van hak tot teen. Gaat dus een paar weekjes duren.
Op woensdagochtend zijn we vroeg vertrokken en over een doodstil Veerse meer naar de sluis in het Kanaal van Walcheren gevaren. Vandaar naar de haven van Middelburg is maar een paar km, dus om 10:30 uur voeren we daar naar binnen maar moesten tot 11:15 wachten tot de Spijkerbrug gedraaid werd en we bij onze ligplaats konden komen.
Die ochtend hadden we een afspraak met Charles (de architect van onze verbouwing) en zijn vrouw Neelke die onlangs een zware rugoperatie heeft ondergaan. Gelukkig blijkt alles goed gegaan te zijn en haar herstel verloopt voorspoedig dus ook hier hebben we er een gezellig weerzien na jaren van kunnen maken.
Donderdag had ik afgesproken met zoon Bas om in Den Haag te zijn voor een eerste vooroplevering van zijn appartement. Met hulp van Charles die me 's morgens om 6 uur en 's middags om 2 uur naar en van het station heeft gebracht is me dat toch gelukt. Kijk: daar heb je vrienden voor!

Op vrijdag lagen we om 09:15 weer voor de Spijkerbrug voor vertrek uit Middelburg. Het traject naar Vlissingen is niet echt watersport vriendelijk. Niet één brug wordt direct gedraaid. Ze hebben allemaal gereguleerde tijden waarop ze draaien en ik kan niet zeggen dat die echt optimaal op elkaar zijn afgesteld. Het netto resultaat is dat we om 11:10 uit de sluis van Vlissingen kwamen. 2 uur over 6,5 km, ik bedoel maar.
Hoewel: baas boven baas. Toen we na een voorspoedige tocht over de Westerschelde om 16:00 uur voor de Royerssluis aankwamen, kregen we daar te horen dat we nog 45 min. op de Schelde moesten wachten. Niet echt een pretje met regen en harde wind en ook nog fikse stroming. De 45 min. werden 1,5 uur, daarna duurde het schutten ook nog 45 minuten, vervolgens hebben we nog 15 min voor de Siberiabrug gelegen met 4 jachten en nog eens 1 uur voor de Londenbrug. 3,5 uur over 2 kilometer! Ja, die Belgen kunnen er wat van!!
Maar nu liggen we dus in het Willemdok in Antwerpen op een prima plek. De afgelopen 2 dagen hebben we gebruikt om bij te komen van een zeer drukke agenda en van onze kwetsuren: ook Juul d'r rug speelt weer op. Laten we hopen dat morgen het weer opklaart en daarmee onze fysieke problemen zodat we kunnen gaan genieten van die prachtige stad Antwerpen!

O, ja: deze spreuk vonden we op de kademuur langs de Schelde, zoiets verzin je toch niet!!!