Maar niet via de beste route........
Vanuit Brussel zijn we via het Zeekanaal Brussel-Charleroi gevaren, vervolgens via de Sambre naar Namur (Namen) om dan via de Maas richting Dinant te varen.
Het is een waterweg die typisch is ingericht voor de beroepsvaart. De sluizen, kaaien, aanlegplaatsen, maar ook het schutten is gericht op de "Commerce" en niet op de "Plaisance". En dat betekent dat je eindeloos aan het zoeken bent naar bolders in sluizen die er niet zijn, naar plekjes om te overnachten, die er niet zijn en enig begrip van sluiswachters, die ze niet hebben. Het weer werkte ook al niet mee, de dinsdag en de woensdag waren dagen met regen en eindeloos wachten. Op mijn vraag aan de schipper van de "Cutty Sark" (een jonge Waal) waarom we nu weer 1,5 uur moesten wachten zei hij lijdzaam: "dit is Wallonië, probeer het niet te begrijpen want dat doen wij ook niet!".
 |
| Hoezo weinig water?? Alle sluizen lekken als de ziekte.... |
In dit geval had het dus te maken met te weinig water. De regel is dan dat de sluis beneden wacht totdat er afvaart is (boven dus), vervolgens mag de opvaart de sluis in, gaat het hele spul omhoog, de opvaart vaart uit de sluis, de afvaart vaart erin en de boel gaat weer naar beneden om te wachten op het volgende koppeltje. Dat is de regel, wat niemand snapt is waarom er zoveel uitzonderingen op de regel zijn!!
Zo hebben wij 2 dagen gemaakt van minder dan 20 km en slechts 4 sluizen per dag. Die laatste sluis op woensdag brak echter wel alle records: "het hellend vlak van Ronquiéres".
 |
| Ronquiéres met uitzichttoren (150 mtr) |
Een badkuip van 85 bij 12 meter die over een helling van 5% over een afstand van 1400 meter wordt gesleept en daarbij 68 meter de hoogte in gaat. Scheelt zo'n 16 sluizen. Een zeer indrukwekkend geheel en een prachtige ervaring.
 |
"Vaarttuig" passeert tweede bak
tijdens de rit naar boven |
Er zijn liefst 2 van dit soort bakken, maar 1 staat al enkele jaren stil midden op de helling. Er schijnt geen dringende economische noodzaak te zijn die bak te repareren of opnieuw in gebruik te stellen en het staat eigenlijk symbool voor de staat van Wallonië: het verval druipt er vanaf. En dat wordt helemaal duidelijk wanneer je vervolgens (op donderdag) Charleroi nadert. De bebouwing op de oevers toont een steeds grotere mate van verval, alles, maar dan ook alles, inclusief de bruggen, is zwaar verroest en het hele landschap straalt een enorme troosteloosheid uit. Ik dacht dat zoiets alleen in het voormalige Oostblok bestond, maar dit slaat alles!
 |
| Dante's Inferno |
Er zijn wel eens films gemaakt die zich afspelen in een wereld na de derde (atoom) wereldoorlog en waarin de hoofdrolspelers moeten werken in een totaal vernielde en vervallen wereld. Nou, die wereld kunnen ze zo filmen in Charleroi. Wanneer je daar door de enorme troosteloosheid van die gigantische vervallen staalfabrieken en hoogovens vaart, wil je niet anders doen dan gas geven en wegwezen.
 |
Leuke steiger, 's avonds hangplek voor jongeren
(zonder problemen) |
En dat hebben we dan ook maar gedaan, gelukkig vonden we een half uur buiten Charleroi, in Auvelais, een simpele steiger tegen de steile kademuren en daar hebben we de nacht doorgebracht. De volgende ochtend uitgebreid inkopen gedaan bij de Lidl op 3 minuten afstand en toen weer verder richting Namen, intussen varend op de Sambre. Ook hier weer voldoende sluizen maar op de een of andere manier werkt dat watertekort hier anders dan bij de sluizen in het Zeekanaal. In gezelschap van de "Natrona" uit Druten voeren wij zonder wachten sluis in en uit totdat wij op de samenkomst van Sambre en Maas bij Namen weer afscheid van elkaar namen. Hij stroomafwaarts naar Maastricht, wij stroomopwaarts naar Dinant.
En zo liggen we dan nu aan een steigertje in een bocht van de Maas bij Profondeville. Eindelijk weer mooie landschappen, eindelijk weer schoon water.
 |
| de prachtige Maasvallei |
Over schoon water gesproken: dat bestaat niet in Wallonië!! Gigantisch, wat drijft er een troep in het water: Plastic, bomen, plastic, flessen, plastic, planten, plastic, dode vissen en vogels en nog meer plastic. En dan alle troep die je niet ziet, maar alleen ruikt!
We hadden al eens een plastic flessendop uit het wierfilter gehaald, maar de oogst van vanavond was de grootste ooit. Echt compact dicht geslibd met allerhande troep. En stinken......
We hebben wel een probleem met de waterkoeling van de generator. Toen Juliette die startte voor het avondmaal, hoorde ik direct dat er iets mee was. Afgezet, luiken open en opnieuw starten, maar toen was het al te laat: impeller kapot, geen beweging in de wierpot. Dus (zonder eten!) aan het werk, impeller vervangen, eindeloos zitten peuteren om de losse schoepen uit de slangen te krijgen en weer starten. Nog steeds geen water!! Om een lang verhaal kort te maken: het aanzuigkanaal zit nog steeds verstopt. We hebben het doorgestoken, doorgespoeld met dekwaspomp en tuinslang, maar er komt nog steeds te weinig water door. Ik vermoed een stuk plastic aan de buitenkant voor de aanzuigopening dat je maar een klein eindje wegduwt maar er direct weer tegen aan gezogen wordt wanneer de generator loopt. Morgen eerst maar een eind varen alvorens we het nog eens proberen.
Nee, varen door dit stuk van Wallonië kan ons niet bekoren, maar we verheugen ons op Frankrijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten