Herfst in Frankrijk.

Het lijkt wel herfst!
Vanochtend was het mijn beurt om brood te halen voor 3 boten en toen ik om 08:15 mijn hoofd buiten de deur stak was het 8 graden Celsius en hing er een dikke mist boven het water. In de hoek van de bimini had een spin een groot web geweven wat ook vol hing met dauwdruppels.
En zo is het al heel de week. Koud in de ochtend met nevel, heel veel regen in heftige buien, jagende wolken en heel af en toe de zon. Het is dan ook wel zo dat wanneer de zon zich laat zien de temperatuur direct omhoog schiet en wij jassen en truien moeten uitdoen om niet te puffen van de hitte.

3 bemanningen aan boord "Vaarttuig"

Toch is het geen reden om naar huis te komen. De 3 boten die gezamenlijk de tunnel van Mauvages genomen hebben varen nog steeds samen op en hebben onderling veel contact en veel plezier.
We varen 2 of 3 dagen, blijven dan een dagje ergens liggen wanneer of het weer te slecht is of we in een leuk plaatsje zijn en gaan dan weer verder.
Varen in dit deel van Frankrijk is overigens een speciale belevenis. We hebben lang op de (gekanaliseerde) Maas gevaren om die steeds smaller en ondieper te zien worden totdat we die na Commercy verlaten hebben. Daarna zijn we het Marne-Rijn kanaal opgevaren en dat is dus echt een kunstmatig geval. Het slingert zich door het landschap over bruggen (aquaducten) en ligt op sommige plaatsen tegen de heuvel aangeplakt. Het water is kraakhelder en overal zijn grote vissen te zien tussen de waterplanten.

van wal naar wal dichtgegroeid!

Waterplanten: praat me er niet van! Captain Udo noemt ons "Spinat schneider" en zo is het ook. Op sommige trajecten lieten we een breed spoor van gesneden waterplanten na en we voelden aan het schip dat het moeite kostte om door dat moeras heen te ploegen. Op het toppunt moesten we elke 2 sluizen de motor stilzetten om het wierfilter leeg te maken. En als je dan weet dat de sluizen nog geen kilometer uit elkaar liggen, dan krijg je een idee hoe dicht de begroeiing in het kanaal is!

en dan is dit het resultaat!!

Een andere interessante ervaring is die van het dieseltanken. Wij leefden nog steeds in de veronderstelling dat om de zoveel plaatsen er aan het water wel een pomp zou staan. Niets is minder waar. Toegegeven; we hebben er een gemist. Ik heb hem wel gezien, maar aangezien het van een verhuurbedrijf was zijn we doorgevaren met de intentie in Nancy te gaan tanken. Na ons gesprek met de "Anyway" en het besluit een andere route te gaan varen ben ik nog eens gaan rekenen om te kijken of ik wel in staat was om Reims en de volgende pomp aan het water te halen.
Nou, dat was schrikken. 2 keer geteld en ik had toch echt al 130 uur sinds de laatste tankbeurt gedraaid. Met een gemiddeld verbruik van 5 liter per uur betekent dat een verbruik van 650 liter. En aangezien wij een tank hebben van 700 liter, zouden we nog maar 50 liter hebben. Wij gingen dus nergens naar toe zonder eerst de diesel te hebben aangevuld!!!!

op de fiets van Captain Udo
diesel halen met Ido.

Dan is het toch mooi om het bootjesvolk in actie te zien komen! De "Anyway" bood direct hulp en een tank van 30 liter aan en een andere boot een jerrycan van 20 liter. Samen met Ido, op de (grote) fiets van zijn vrouw, hebben wij die avond nog 2 keer heen en weer gefietst naar een tankstation om zo de voorraad met 100 liter aan te vullen. De dag erna zijn we erin geslaagd om een mannetje van VNF met z'n auto te charteren om 10 km naar de dichtsbijzijnde pomp te rijden en nog een keer 50 liter te halen. En de dag daarna zijn Ido en ik nog  4 keer op en neer gefietst naar weer een andere pomp voor nog eens 120 liter voor "Vaarttuig" en 40 liter voor "Anyway". Voorlopig kunnen we er weer tegen en Reims halen we nu makkelijk! Wel gaat nu in iedere sluis de motor uit!! en met deze aantallen scheelt dat al gauw 2 motoruren per dag!

de Duc de Bar voor het Horloge uit 1381

En zo zijn we intussen gevorderd tot Bar-le-Duc. Zeer oude stad met een prachtige Renaissance wijk. Alhoewel: zou prachtig kunnen zijn. Dat wat gerestaureerd is ziet er zeer fraai uit, maar helaas is er ook heel veel dat in ernstige staat van verkommering is. Toch hebben we heel veel moois gezien en de sfeer van de oude stad is uniek.

Bar-le-Duc is ook het rayon hoofdkwartier van VNF, de maatschappij die de sluizen beheert. Ik ben daar dus op bezoek gegaan om te informeren naar de stand van zaken  van mijn schadeaangifte. Hier werd bevestigd waar ik al bang voor was: nee, zij doen verder niets met mijn aangifte. Het formulier dat zij hebben ingevuld wordt alleen gemaakt ten behoeve van mijn verzekering. Het duurde even voor het tot ze doordrong dat ik daar geen genoegen mee nam en dat ik ze wel degelijk verantwoordelijk wilde houden voor de schade die we opgelopen hebben doordat hun sluis niet fatsoenlijk functioneerde. Na druk telefonisch overleg met Nancy kreeg ik uiteindelijk een naam en adres van iemand van de juridische afdeling. Nou, die gaan we maar eens een briefje sturen met het goede nieuws. Ik ben bang dat dit nog wel eens heel lang kan gaan duren.......

Heb het bureau van het VNF Rayonhoofd overgenomen
om mijn vignet te verlengen!

Wat ook heel lang duurde was het verlengen van ons vignet. Door de verandering van route blijven we langer in Frankrijk en heb ik dus een verlenging van mijn vignet nodig. Ik heb met satanisch genoegen gadegeslagen hoe het rayonhoofd een kwartier met zijn eigen website in de slag is geweest om überhaupt uit te vinden waar ergens de mogelijkheid is om zo'n vignet te kopen! En het printen kostte ook nog eens 10 minuten met de assistentie van de Helpdesk, heerlijk dat ICT gedoe.......!!!