Verdun

Na Sedan en Charleville-Mézières is Verdun de derde grote stad aan de Maas die we aandoen. Al bij het binnenvaren zie je dat, in tegenstelling tot met name Sedan, er hier wel bedrijvigheid heerst; veel verkeer, bevolkte industrieterreinen, grote supermarkten, veel mensen op straat. De Maas loopt dwars door het centrum en ook de "Port de Plaisance" ligt midden in de stad. Helaas: we waren er al voor gewaarschuwd door tegenliggers, de haven lag mudvol.

naast de barge van Nick en Diana
in Verdun

Bij de term haven moet je niet denken aan de doorsnee Nederlandse jachthaven waar al gauw honderden meters steigers en 10-tallen schepen liggen. De jachthaven in Verdun bestaat uit maximaal 100 meter steiger en 50 meter kademuur, waar dus ook maar maximaal 15 schepen kunnen afmeren. Nou, ze waren er toch in geslaagd om er zo'n 30 schepen in te proppen en die lagen er al toen wij met nog eens 2 schepen aankwamen. Toch zijn we er nog in geslaagd ieder een schip te vinden waar langs we konden afmeren om op die manier het vertier van Verdun niet te hoeven missen.

gedenkteken voor "La Grande Guerre"

Helaas, er is geen vertier in die stad.
Eigenlijk is het een diep trieste stad die gebouwd is op een van de meest strategische plekken aan de Maas. In haar geschiedenis is de stad al elf keer belegerd en iedere keer ten kostte van grote verwoestingen en talloze levens. Het absolute dieptepunt in deze cyclus was het jaar 1916 toen tijdens de Eerste Wereldoorlog (La Grande Guerre, zoals de Fransen zeggen) hier meer dan een half miljoen franse en duitse soldaten sneuvelden en meer dan 800.000 gewond raakten in de "Hel van Verdun". Een slag die meer dan 7 maanden duurde en waar om elke vierkante centimeter werd gevochten in de tientallen kilometers loopgraven.

in de Citadel konden we helaas geen
foto's maken.

We hebben een bezoek gebracht aan de Citadel van Verdun, een enorme versterking met in totaal 7 km. gangen en tunnels die in de berg zijn uitgehakt en die plaats bood aan 7000 soldaten tijdens die slag. Met een treintje wordt je door een deel van die tunnels gevoerd en middels films, licht en geluid wordt gepoogd de situatie van destijds te laten herleven. Indrukwekkend mag ik wel zeggen, tenminste wij waren onder de indruk. Je wordt er niet echt vrolijk van om te zien hoe nonchalant de (absolute) machthebbers van weleer omgingen met de levens van hun onderdanen, maar het is goed om daar eens met je neus opgedrukt te worden. Helaas schijnt de mensheid zeer hardleers te zijn want nog geen 20 jaar later hebben we het nog eens dunnetjes overgedaan en opnieuw is deze regio toen zwaar getroffen.
Buiten gekomen vallen ineens al die putten in de gebouwen op, waar talloze kratertjes in de grote zandstenen blokken zitten. En van een afstand zie je ineens wat het zijn: kogelgaten! Ze hebben ze gewoon laten zitten, er staat alleen niet bij of het kogels uit de 1ste of de 2de Wereldoorlog zijn.

de galerij rond de kloostertuin

De rest van de oude stad van Verdun is zoals ik al eerder beschreven heb: verveloos, leegstaand en vervallen. Met één uitzondering: als je de heuvel beklimt kom je boven bij de kathedraal van Notre Dame en het Bisschoppelijk paleis, die beiden gerestaureerd zijn. Toen we de kathedraal in gingen werd op dat moment het prachtige orgel bespeelt en werd een indrukwekkend (vooral qua volume) stuk ten gehore gebracht. Helaas kwam dat abrupt ten einde met een daverende klap. Of de organist viel van zijn kruk, of hij kreeg de klep van het klavier op zijn vingers, maar daarna hebben we geen toon meer gehoord.
Als je in Verdun bent: zeer de moeite waard. Fraai glas in lood, de gerestaureerde crypte die 150 jaar "verdwenen" is geweest, de zuilengalerij rond de kloostertuin, erg mooi allemaal.

De haven bleef druk, talloze boten moesten rechtsomkeert maken of doorvaren omdat er simpelweg geen plaats meer was. Iedereen kwam naar Verdun om niets te hoeven missen van het grote vuurwerk dat afgestoken zou worden op de avond voor de Nationale Feestdag op 14 juli. Nou, er was een vuurwerk op de avond van de 13e, maar dusdanig ver weg dat er in de haven niets van te zien was! Vandaag ging het alweer als een lopend vuurtje over de steiger dat het "echte" vuurwerk dan toch echt vanavond gehouden zou worden.
Wij hebben er niet meer op gewacht. Na een gezellige en lange koffie met onze buren Nick en Diana uit de UK waaraan wij afgemeerd lagen, zijn wij om 2 uur 's middags alsnog vertrokken. De enige reden: die meute van 30 schepen voor te blijven wanneer die op de ochtend van de 15e massaal Verdun willen verlaten. Voor 5 uur vanmiddag, het tijdstip waarop de bediening van de sluizen stopt, zijn we erin geslaagd 4 sluizen te nemen en aan te leggen in Dieue sur Meuse. Hier hebben ze ook vuurwerk: rotjes in de handen van de lokale teenagers. Tot nu toe hebben ze zich gedragen..........