Franse belevenissen.

Eindelijk Frankrijk!

Wij hebben onze lezers vreselijk verwaarloosd!! Alweer 10 dagen geleden dat we ons laatste bericht schreven!!
De belangrijkste reden is dat de Belgische zorgeloosheid waarmee ze WiFi verbindingen open laten staan, heeft plaats gemaakt voor degelijk beveiligde LiveBox-en van het Franse Orange. Alles degelijk dichtgespijkerd, dus Vaarttuig bleef lang zonder verbindingen, want om nu blog met foto's te maken op een roaming verbinding.... Weet je wel wat dat kost!!?
Ook Orange heeft niet echt een klantvriendelijke oplossing voor buitenlanders te gast in Frankrijk. Of je maar eerst euro 58 wil betalen voor een dongle. Daar krijg je dan wel zowaar een hele dag gratis bandbreedte voor, maar daarna moet je echter gaan opladen en dat beloopt 1 euro per 15 Mbyte. Weliswaar stukken goedkoper dan de roaming prijs van 2 euro per Mbyte, maar toch.
Alsof T-Mobile van ons probleem hoorde! Plotseling ontving ik een SMS waarin zij voor vakantiegangers in het buitenland "Travel en Surf" aanbieden. Een mogelijkheid om een dag of week onbeperkt internet te gebruiken via je telefoon. En dan een week voor euro 7,50, kijk, da's tenminste een aanbod!!
Dat handigheidje om vervolgens je laptop te koppelen aan je (Android) telefoon kennen we intussen en zo kunnen we dus weer internetten en bloggen zonder direct aan de bedelstaf te geraken.

aan de kade van Vireux - helemaal alleen!

Terug naar Frankrijk.

die tunnels zijn klein hoor!!!

en zo plat moet je zijn voor zo'n tunnel

Toen we (maandag 4 juli) bij Givet via de Maas Frankrijk binnenvoeren hadden we ook typische franse weersomstandigheden. Strak blauwe lucht, heerlijk zonnetje en mooie temperaturen. En dat betekent dus tent eraf en bimini erop, korte broek aan en insmeren met zonnebrand. Lang duurde dat helaas niet! Dinsdag was ook prachtig maar woensdag was kil en somber na een nacht vol regen. De rest van de week was gewoon hollands. Redelijke temperaturen (18 tot 20 graden) en wisselend bewolkt/zonnetje.

helemaal niet eng......!

Maar wat Frankrijk zo heerlijk voor ons maakt zijn de bijna zweedse omstandigheden. Tot nu toe hebben we 36 franse sluizen genomen (op 2 na allemaal volautomatisch) en in allemaal lagen we alleen. Op praktisch alle vaardagen zijn we praktisch geen schip tegen gekomen. Alsof je heel die Maas en die prachtige valleien waar je door vaart voor je alleen hebt. Met een slakkegangetje en ruimte genoeg om te genieten.
In 1 aspect zijn de fransen heel on-zweeds en dat is de inrichting van de sluizen. In het Göta kanaal zijn alle sluizen volstrekt identiek, van de afmetingen en het verval tot aan de plaatsing  van de bolders aan de kant. In Frankrijk dus niet. De afmetingen zijn weliswaar overal hetzelfde (48,30 x 5,70) maar daar houdt het ook mee op. De bediening staat dan weer links, dan weer rechts, dan weer vooraan, dan weer achteraan. De bolders staan op volstrekt willekeurige plaatsen, soms zelfs zo dat je niet eens meer bij de bediening kunt komen. Zelfs bij sluizen met een verval van bijna 4 meter zitten er dus geen bolders in de muur.
Het recept, zul je dan vragen??

de bediening
in de sluis

Wel; voor binnenkomst bekijk je of de bediening links of rechts staat en vervolgens hang je die kant van de boot vol met fenders. Bij voorkeur afwisselend laag en hoog. Vervolgens vaar je naar binnen en stopt bij de enige trap in de kolk (soms voorin, soms achterin). Aanvankelijk klom Juliette dan omhoog om boven op de muur de lijnen in ontvangst te nemen en over de bolders te leggen. Herman neemt dan de achterlijn (aan boord) en Juliette de voorlijn (aan de wal), dan activeer je de sluiscyclus door de blauwe handel te bedienen, waarna de Maas zich leegstort in de kolk. Geweldig is dat: iedereen heeft blijkbaar haast dus laten we die kleppen maar helemaal opengooien. Het voordeel is wel dat je in 5 minuten boven bent, het nadeel is dat je de lijnen dubbel over de bolders moet hebben liggen om het schip in toom te houden want het gaat werkelijk alle kanten op als je niet uitkijkt. Eenmaal boven stapt Juliette weer aan boord en varen we uit.
Na 2 dagen zo te hebben gewerkt begon het stress niveau bij Juliette behoorlijk te stijgen en hebben we de boel maar omgekeerd. Als we eenmaal aan de trap liggen klimt Herman de trap op en neemt de lijnen aan die Juliette aan boord vast legt. Daarna klimt Herman weer terug (Juultje vindt het prettig als ik aan boord ben en niet op de wal sta) en activeert de cyclus.

prachtige gedenknaald (Sedan).
maar wat vindt je van dat haan(tje)!!?

En zo zijn we intussen gevorderd tot aan Dun-sur-Meuse, het zoveelste pittoresque dorpje aan de Maas dat kan bogen op een lange en roemrijke geschiedenis, maar niet kan verhullen dat het er op dit moment maar armzalig en verlaten bij ligt. De armoede die in Wallonië er duimendik bovenop lag is hier beter verborgen, maar is er wel degelijk. De bruggen zitten in de verf, alle dorpen hebben de zo karakteristieke gedenknaald voor de gevallene in eerste en tweede wereldoorlog die ook vers in de verf en de bloemen zit. Maar 2 straten buiten de markt zijn de huizen verveloos en/of leeg. Er is veel leegstand, zelfs het pand van de makelaar is te koop en de fabrieken in de buitenwijken staan grotendeels leeg en zijn vervallen. Het schijnt dat de jeugd wegtrekt en wat achter blijft is te oud of heeft het geld niet om weg te kunnen gaan. Vreselijk jammer voor zo'n prachtige streek.
En toch worden die rijke toeristen die met hun prachtige boten door hun vervallen achtertuin varen vriendelijk ontvangen. Iedereen groet, iedereen zwaait, nergens krijg je het gevoel dat je niet welkom zou zijn, integendeel.

kamperen in het wild (Monthermé)

En zo tuffen we van dorpje naar stad. Voor de geïnteresseerden: na binnenkomst bij Givet hebben we de nacht doorgebracht aan steigers in Vireux, Deville, Monthermé, Charleville-Mézières, Sedan (2x), Mouzon en dan nu Dun-sur-Meuse. In een week 165 km en 36 sluizen door Frankrijk, we hebben hard gewerkt!!