Van Bozyazi naar Alanya.

Eerst maar eens vakantie........

Na terugkomst uit Cyprus wilde wij eigenlijk maar één ding: uitrusten!

tussen 2 rondvaartboten (niet in gebruik)
in Bozyazi

Uitrusten van elke vaardag 8, 10 of nog meer uur varen, uitrusten van excursies op elke niet-vaardag, kortom uitrusten van ralley-stress!
Toen wij aankwamen in Bozyazi op zondag 2 juni was daar ook de "Once Around". Blijkbaar hadden ook zij last van ralley-stress want ze kwamen de boot niet af toen wij aan het aanleggen waren. Toen wij de volgende ochtend wakker werden bleek ze ineens verdwenen! Alhoewel: toen wij een uur later aan het ontbijt gingen op het achterdek bleek ze voor anker te liggen in de havenkom!

de meest geportretteerde man in Turkije
2008 is waarschijnlijk het jaar dat de haven nog in gebruik was

Vijf nachten en vier dagen hebben wij doorgebracht in Bozyazi. Wat daar dan te doen is? Absoluut, helemaal niets en dat is zo zalig! Eens in de twee dagen kwam Hace zijn havengeld innen. Hace is zijn bijnaam in het Turks, want hij heet eigenlijk Ibrahim, maar vanaf het eerste moment dat wij hem zagen heette hij voor ons "Bumble Bee": een grote zware kerel, bruinverbrand en onveranderlijk in een XXXXL T-shirt met zwarte en gele strepen. Geen woord Engels sprak hij, maar dat was geen enkel probleem. Zodra ik een vraag voor hem had pakte hij zijn telefoon, belde Hasan en gaf zijn telefoon aan mij. Het is werkelijk ongelofelijk zoveel mensen Hasan kent en bereidt is voor je in te zetten.

Nou, dit kan er ook wel af!

Ons verblijf was niet helemaal vrijwillig en na eenmaal met de fiets de 5 kilometer naar het dorp te hebben gereden wilden wij ook wel weg, maar voorlopig zat de wind nog tegen. Om weg te kunnen moesten we wederom rond Kaap Anamur en net als op de heenweg werkte die voorlopig niet mee!
Maar op vrijdag 7 juni leek er dan een gat in de wind te zitten. Hasan had er op aangedrongen hem te laten weten wanneer we door zouden varen naar Gazipasa, dan kon hij de technisch manager daar van onze komst op de hoogte stellen. Dat heb ik dus gedaan, en vooruit, met een cc: naar "Once Around" die al 5 dagen bij ons in de havenkom voor anker lag zonder enig teken van leven. Er werd niet gereageerd op mails of op marifoonoproepen behalve op die mail naar Hasan dan.  Toevallig hadden ook zij het idee opgevat...... "great minds work alike......"

de plaats der (eeuwigdurende) winden

kasteel "Marmure"

Vrijdagochtend 05:00 uur maakten wij los en merkte dat de "Once Around" al verdwenen was. Het kostte me bijna weer mijn rug want het anker kwam boven met een gigantische klomp klei, zo diep had het anker zich ingegraven door de niet aflatende wind. Tot Kaap Anamur ging het eigenlijk redelijk goed, beetje rollen, beetje stampen. We kregen in ieder geval de kans het kasteel van Anamur dat praktisch in zee staat te bekijken. Het "Marmure" is door de Kruisvaarders gebouwd bovenop een oud Byzantijns fort en in gebruik geweest tot 1921. Vandaar dat het er nog zo goed uitziet.

Anemurium

Iets verderop vlak voor het ronden van Kaap Anamur ligt tegen de berg een compleet verlaten dorp. Het ziet er zo compleet uit dat je bijna denkt dat het slechts een paar honderd jaar oud is, maar dit blijkt "Anemurium" (Plaats der Winden) te zijn. Gesticht in de eerste eeuw na Christus en bewoond tot 649 AD toen de Arabieren Cyprus innamen en ook Anemurium kwetsbaar werd. De plek is van de ene op de andere dag verlaten en is ook naderhand nooit meer bewoond, vandaar dat het er uit ziet alsof het pas honderd jaar geleden werd verlaten.

prachtige zonsopgang

Om de Kaap heen werd het pas echt woelig. Door de koersverandering naar het NO kregen we wind en golven dwars en moesten we noodgedwongen gaan kruisen. Een stuk naar het oosten (270 - 290 graden) en een stuk naar het noorden (0-10 graden). Naarmate we verder van de Kaap afkwamen nam de wind gelukkig verder af. Naar Gazipasa moesten we even zoeken, dat staat op geen enkele kaart. Het is dan ook al jaren een Marina in aanbouw en is in die tijd al eens van eigenaar veranderd.

de woestenij van Gazipasa

Gelukkig had ik coördinaten van Hasan gekregen, dus wij kwamen er wel. Maar groot was onze verbazing toen we de haven invoeren: een enorm bassin met strakke betonnen randen, een groot aantal betonnen skeletten van gebouwen in aanbouw, een tiental vissersbootjes in een hoek en een enkele motorboot in een andere hoek. Wij kozen met zorg de meest ideale plek qua wind en stroming en legde daar "Vaarttuig" langszij: voor het eerst in maanden niet aan een mooring! Maar daar kwam snel een eind aan: als uit het niets kwam uit de omringende woestenij een mannetje op een scooter. Opnieuw geen woord Engels maar hij wist ons haarfijn uit te leggen dat we overal mochten liggen, maar NIET op die plek! Vraag me niet waarom, geen idee. Hebben het mannetje daarna ook nooit meer gezien.

Gezellige markt in het dorp
1 kg paprika voor TL 1,5 (€ 0,60)

We lagen koud op onze nieuwe plek toen de "Once Around" binnen kwam. Al een week hadden we niets van ze gehoord maar nu kwamen de vragen over de marifoon: waar is het, kunnen we er wel in, krijg je hulp, etc. etc. Na ze verzekerd te hebben dat dit een echte "Do it Yourself" haven is, kwamen ze binnen en wilde aanleggen aan de andere kant van die ene motorboot waar wij naast lagen. Helaas ging er iets fout met de wind en waaide ze direct in de dwarslijn van die boot. Tot overmaat van ramp liep ze ook nog eens aan de grond en wat ze ook deed, motor, anker, grootzeil: ze kwam op eigen kracht niet meer los. Gelukkig had een vissersbootje het allemaal gezien en schoot te hulp en heeft ze uiteindelijk losgetrokken. Eenmaal los schoot ze als een raket naar de uitgang. Ik heb ze toch maar even opgeroepen om te vragen wat er loos was en kreeg te horen dat ze het wel gezien hadden hier in Gazipasa en doorvoeren naar Alanya.

en nog meer vakantie!

strandvakantie

Vier nachten en vier dagen hebben wij doorgebracht in Gazipasa. Wat daar dan te doen is? Absoluut, helemaal niets en dat is zo zalig!
Maar wacht: direct aan de haven ligt een strand en met 5 minuten op de fiets of 10 minuten lopen sta je zomaar op een heerlijk zandstrand. Twee plaatsen met strandstoelen (een stuk of 25) en voor de rest alleen maar 3-4 km strand met maximaal 100 toeristen. Het leek wel Cadzand in de jaren 50.
Wat wil je nog meer! De hele dag zon, een verkoelende bries uit zee, dezelfde bries overigens die maakt dat je niet kunt varen, een lekkere branding en een paar strandstoelen en een parasol voor TL10 per dag: we hebben een heerlijke strandvakantie gehouden.

een Turkse verblijfsvergunning!

en wat denkt Geert hiervan....?
maar dat vinden wij niet zo interessant!

Op maandag 10 juni kregen we eindelijk telefonisch contact met onze agent in Alanya: onze Blauwe Boekjes waren aangekomen. Prima: wij komen eraan. Dus op dinsdag 11 juni zijn we om 06:00 vertrokken naar Alanya en na wederom een tocht met veel wind en dwarsgolven, dus kruisen, kwamen we om 10:00 in de ochtend in Alanya aan.
Direct de Agent opgezocht en met hem in de auto naar de stad en na een tocht langs 3 verschillende instanties waren we om 13:00 uur weer terug op de boot, maar nu in het bezit van een een tijdelijke verblijfsvergunning en een nieuw Transit Log voor de boot. Geen visa beperkingen  in Turkije meer voor ons!!

en een nieuw wintercontract.

ZOEKPLAATJE: wie ziet het vogeltje?

We zijn 3 dagen in Alanya gebleven. Door al die luie dagen in Bozyazi en Gazipasa waren we finaal door onze vaarraden heen en die moesten dus worden aangevuld. Dat valt niet mee in Alanya want de supermarkten liggen allemaal in de stad en daar moet je dus met de bus naar toe. Twee trips met een overvolle boodschappenkar. Maar wat we óók gedaan hebben: een wintercontract getekend. Na enig onderhandelen met de manager en nog een extra EMYR korting kunnen wij nu voor een alleszins redelijke prijs 7 maanden op de kant doorbrengen. Hopelijk bespaart ons dat volgend jaar heel veel kosten! De haven ligt weliswaar een behoorlijk eind buiten het echte vaargebied maar dat wordt gecompenseerd door de prijs en de faciliteiten waaronder een prima zwembad waar we heel veel gebruik van hebben gemaakt!

Op vrijdag 14 juni was er opnieuw een dip in de wind en zijn we vertrokken naar Antalya. De dag ervoor hadden we opnieuw ruzie met de manager van de technische dienst omdat hij wederom niet in staat bleek een pomp-out van de zwart-water tank te regelen. We hebben daar 24 uur op liggen wachten en opnieuw was ingrijpen van hogerhand nodig om het voor elkaar te krijgen! We gaan daar dus niet al te veel aan het schip laten doen, tenzij we het zelf kunnen!

Over Antalya meer in de volgende keer!!