Van Alanya naar de "Turkse Republiek van Noord Cyprus" en weer terug.

Wat je allemaal zou moeten weten...

De volledige baai van Antalya, van Finike tot Anamur en alles wat daarboven ligt is één grote lager wal, met winden die de kustlijn volgen en golven die altijd dwars op je vaarrichting staan als je de kust volgt. Het is een enorm gebied, maar zodra je 10 km verwijderd bent van een van de jachthavens, zie je geen hond meer: geen zeilboot, geen visser, helemaal niks. Hoe zou het toch komen dat ondanks de aanwezigheid van honderd-duizenden toeristen in Alanya en Antalya er niet een zeilbootverhuurder is??? Jawel, de wind dus.

Het wetenschappelijke woord voor een windmeter is een Anemometer. Mogen jullie raden wat Kaap Anamur betekent: Jawel dus: Kaap der Winden, zelfs de Romeinen wisten dat al want zo heet hij sinds de eerste eeuw na Christus.

Maar niet wist....

Ze hebben een uur staan wachten.....

En van dat alles waren wij nog zalig onwetend toen wij op woensdagochtend 29 mei eindelijk weer werden teruggelegd in het water. Terwijl we in de kraan hingen hebben al die tijd twee mannen van de waterpolitie en douane staan wachten met ons ongeldig gemaakte Transit Log en Turks Visum. Pas toen het schip in het water was neergelaten en wij aan boord gingen kregen we die documenten uitgereikt met de mededeling Turkije direct te verlaten. Als er nog steeds iemand denkt dat Noord Cyprus onderdeel is van Turkije dan heeft hij dat fout. Noord Turkije is een, door Turkije bezette, onafhankelijke Republiek. Weliswaar is Turkije het enige land dat deze Republiek erkent, maar als je hier naar toe wilt, dan dien je dus eerst Turkije te verlaten.

Noord Cyprus: overal Turkse militairen.

En zo gingen we op weg naar een ankerplek vlak achter Kaap Anamur, het zuidelijkste puntje van het Turkse vasteland en het punt met de kortste oversteek naar Cyprus. Het was de bedoeling om op woensdag de 66 mijl naar Anamur te doen en dan op donderdagochtend, bij het krieken van de dag de oversteek van 45 mijl te beginnen zodat we rond 14:00 uur in Kyrenia (Girne in het Turks) zouden aankomen.
Maar je raadt het al, opnieuw ging het niet zoals gepland. Weliswaar waren de weersomstandigheden "normaal", maar dat is hier dus een windkracht 4-5, vandaag uit het oosten. Zolang je dus van Alanya onderweg bent naar de Kaap, vaar je nog enigszins in de beschutting van het vasteland, alhoewel de wind om de Kaap krult en vervolgens uit het zuiden waait. Wind op kop, dus de 55 mijl naar de Kaap hebben we heerlijk liggen stampen. Naarmate we de Kaap dichter naderde werd alras duidelijk dat ankeren bij Kaap Anamur een hachelijke onderneming ging worden met golven tot 1 mtr. uit het oosten.

en dus varen we opnieuw door de nacht!

Iedereen die het Zwarte Zee blog gelezen heeft, kan zich misschien voorstellen hoe de conversatie gegaan is:
- Schipper:  ik denk niet dat het een goed idee is om te gaan ankeren achter Anamur....
- 1e stuurman: waar gaan we dan naar toe??
- Schipper: wel, we hebben Turkije al verlaten, we kunnen dus niet meer naar een Turkse haven....
- 1e Stuurman: WAT! je gaat me toch niet vertellen dat we gaan doorvaren! in het donker...., met al die wind....., en al die golven.....
-Schipper: ik ben bang van wel. Als we nu ergens ankeren of binnenlopen, liggen we daar de komende 3 dagen. Als we naar Cyprus willen moeten we nu door en anders komen we er nooit.
- 1e Stuurman: en je had beloofd dat we nooit meer 's nachts zouden varen.....

En zo heeft de discussie nog even geduurd totdat duidelijk was dat we nú door moesten, óf er nooit meer zouden komen.
Om 18:00 uur hebben we de steven iets meer zuidelijk gekeerd en zijn we aan de oversteek begonnen.
Het toerental ging terug naar 1200 rpm omdat we anders al om 03:00 in het stikdonker zouden aankomen en nu werd de geplande aankomsttijd 07:00. En zo gingen we de nacht in......

de doorvaart tussen Turkije en Cyprus is een vreselijk tochtgat!

Ik had een punt gekozen op Cyprus zo'n 20 mijl westelijk van Girne, wetend dat we gedurende de nacht steeds meer zouden moeten afwijken van de aanvankelijke koers van 185 graden. Tot middernacht was alles redelijk ok. We konden onze koers aanhouden, maar na middernacht nam de wind steeds meer toe en daarmee de golfhoogte en dus het rollen. En om dat onder controle te houden, moesten we dus steeds meer oostelijk gaan varen, tegen de golven in. 185 graden werd 190, werd 200 graden waardoor het rollen beheerst bleef maar wel het stampen toenam. Omdat we tijd genoeg hadden en dus maar langzaam voeren bleef ook het stampen beheerst, maar toch waren we dolblij dat we bij de ochtendschemering Girne in zicht kregen!

kasteel Hilarion.......

En we hadden goed gemikt! Tegen de tijd dat we 1 mijl buitengaats de haven voeren lagen we praktisch op een oostelijke koers. Die moesten we nog een mijl doorzetten, maar toen konden we 180 graden draaien en met wind en golven in het hek de haven binnenvaren. Vreemd is dat: zodra je binnen de golfbrekers bent is het ineens rustig!. Het zonnetje schijnt en die stormachtige wind die de golven opzweept is ineens een verkoelend briesje. Half acht 's morgens was het toen we op uitnodiging van de havenmeester vast maakten aan de steiger. En vast werden we gemaakt: niet minder dan 3 moorings op de achterkant, 2 lijnen van de boeg naar de steiger en nog eens 2 lijnen halverwege het schip naar de steiger. Of het hier spoken kan!!

en haar uitzicht over Girne en zee

Vervolgens moesten we tot 9 uur aan boord blijven. Je mag je schip niet verlaten voordat je bent ingeklaard! Dat stopten Jacques en Russel er niet van ons al op te zoeken en plannen te maken voor de komende dagen. Er werd een auto gehuurd voor uitstapjes en afspraken voor gezamenlijk eten.
Maar niet vandaag lieve mensen! "Once Around" en "Catalina" waren hier al een hele dag want ook zij hadden uiteindelijk besloten het traject vanuit Alanya in een ruk te maken. Maar zij hadden dus al een dag kunnen rusten en dat wilden wij nu ook. Dus toen we om 09:00 uur gehaald werden en door het inklaringsproces werden geloodst, zijn we daarna gaan douchen, ontbijten en toen weer gaan slapen. Even bijkomen van die doorwaakte nacht! Het was bij lange na niet zo erg als de Zwarte Zee, maar het gaat toch niet in je koude kleren zitten!!

Welkom in het Europa van de 21ste eeuw.

Het Blauwe huis is een rechtvaardiging
voor de Turkse inval

En dan Cyprus, het noordelijke deel ervan in ieder geval. Er bestaat een bittere relatie tussen Noord en Zuid, het zuidelijke deel dat claimt het enige Cyprus te zijn. Het Cyprus dat dus in een stevige financiële crisis verkeert, voor het merendeel bewoont wordt door Grieken en de Turkse bezetting van het Noorden zodanig verfoeit dat het bootbezitters die via het noorden naar het zuiden komen dreigt te arresteren en hun boten in beslag te nemen. Dat alles vanwege hun illegale bezoek aan "bezet gebied". Zie je het al voor je? Cyprus is lid van de EU en Turkije wil kandidaat-lid worden maar bezet een deel van Cyprus. En de twee delen van Cyprus kunnen elkaar niet luchten of zien. We praten nog steeds over de muur in Berlijn, maar niemand buiten Cyprus heeft weet van het IJzeren Gordijn dat dwars door Nicosia loopt.

De Turkse bezetting dateert uit 1974. Turkije greep toen in omdat het door en door corrupte regime van Aartsbisschop Makarios er niet in slaagde de verstandhouding tussen de rijke Griekse bovenlaag en de arme Turkse boeren en handwerkslieden te verbeteren. Volgens de Turken bestond er zelfs een situatie van verkapte genocide van de Turken, reden waarom ze ingrepen en de Turkse Republiek van Noord Cyprus uitriepen.

Famagusta: nog nooit een stad gezien met
zoveel ruïnes.

In feite is het voor Cyprus niks nieuws. Gedurende haar hele geschiedenis is het een komen en gaan geweest van bevolkingsgroepen. De Phoenicieërs, de Romeinen, Byzantijnen, Kruisvaarders, Venetiërs, Arabieren, Grieken, Ottomanen en Turken. En elke keer was er wel weer een bevolkingsgroep die de volgende niet kon uitstaan. Het levert wel een landschap op dat vol staat met de vervallen overblijfselen van een vaak gewelddadige geschiedenis: kastelen, forten, versterkte abdijen, kruisvaarders-burchten, katholieke en orthodoxe kerken, tot moskee omgebouwde kathedralen, volledig ommuurde steden en ga zo maar door. Vreselijk interessant voor hen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis.

tot moskee omgebouwde kathedraal.
Let op de minaret links!

Ik moet even voor mezelf spreken wanneer ik zeg dat ik hier maar oppervlakkig door geboeid ben. Op zichzelf kan ik me verbazen over de geweldige prestaties die volken in de oudheid hebben geleverd door imposante kastelen te bouwen op de meest ontoegankelijke plekken van de wereld. Maar als ik me dan realiseer dat  diezelfde oost-west problemen, die vaak religieus en etnisch gebaseerd zijn, heden ten dage nog steeds bestaan, word ik daar wel moedeloos van. Doe normaal mensen: wat kan het mij schelen wat mijn grootouders allemaal fout gedaan hebben, we hebben elke dag de kans met een schone lei te beginnen!! Kijk waar je naar toe wil, niet waar je vandaan komt!!

Het einde van EMYR2013

Lang zal ze leven!!

En toch was er een hoogtepunt in Cyprus. Op vrijdag 31 mei hebben we Juliette's verjaardag gevierd tijdens een groots EMYR2013 afscheidsdiner. En jarig was ze, inclusief een verjaardagscake en een "Happy Birthday" door het personeel!
De volgende ochtend hebben we afscheid genomen van de "Catalina". Zij zijn de enige die nog doorvaren naar Karpaz Gate en Famagusta. Bij ons heeft Noord-Cyprus een wat trieste indruk achter gelaten en aangezien zondag een omslag in het weer zou hebben met een daarmee gepaard gaande kalmte, hebben we besloten om zondag terug te varen naar het Turkse vasteland. We zijn op zaterdag nog in Nicosia geweest om een poging te wagen toch (te voet) van Noord- naar Zuid te komen, maar vanwege gebrek aan juiste papieren is het bij een poging gebleven.

Afscheid van Cyprus en de Ralley.

Kasteel van Girne vanuit zee.

Op zondagochtend hebben we vervolgens afscheid genomen van de "Once Around" die een paar uur eerder vertrok dan wij. Wij hebben eerst nog de dieseltank gevuld en zijn vervolgens bij het uitklaren verrast door een strafpremie van US$ 100. US$ 40 voor het te vroeg arriveren op donderdagochtend (voor 08:00!) en US$ 60 voor het vertrekken op een zondag. Ach, je moet ergens je geld mee verdienen!!
Rond 11:30 die ochtend hebben we Girne verlaten op weg naar Bozyazi, in rechte lijn een afstand van 80 km. Helaas bleek ook toen dat de weermannen er weer eens faliekant naast zaten, dus in plaats van een kalmte werden we getrakteerd op een stevige westenwind met golven zo hoog dat we gedwongen waren te kruisen. 80 km werden dus 102 km en de geplande 6,5 uur werden dik 8 uur. We waren dus wederom behoorlijk gaar toen we eindelijk in de lege haven van Bozyazi binnenliepen.

Maar daarover meer in de volgende keer!