en toen was het plotseling groen!

Verbazingwekkend hoe snel het ineens lente wordt. Tot en met Ossenzijl stond de tent nog fier overeind en stuurden we met jassen en de kachel aan. En dan plotseling loopt de luchtdruk op, de temperatuur schiet omhoog naar zomerse waarden en alle kale bomen dragen in 2-3 dagen ineens hun bladertooi. De wereld is weer groen, de winter is voorbij!

cabrio varen

Toen we in Ossenzijl de lange termijn weersverwachting eens bekeken was slechts een conclusie mogelijk: weg met die tent. Niets is heerlijker dan varen met Vaarttuig zonder die misvormde blik op de wereld, veroorzaakt door het bekraste en gebochelde plastic van de dektent. Cabrio-varen noemen wij dat. Zonder tent is het achterdek ineens een varend terras van acht vierkante meter, we horen elk vogeltje zingen en kunnen onbeperkt kijken naar de broedende ooievaren op hun hoge nesten.

En zo voeren we op maandag 18 april door de Kalebergse Gracht en door het dorpje Kalenberg genietend van al het fraais dat het natuurgebied de Weerribben te bieden heeft. Praktisch alleen op de wereld, slechts zelden een tegenligger. Tot natuurlijk bij het smalste deel van de gracht: de brug in Kalenberg. Daar verrasten we de (lezende) brugwachteres door al onder de brug te liggen terwijl tegelijkertijd van de andere kant liefst 3 andere schepen naderden. Even paniek en gewirwar van rode en groene lichten, maar toen had ze het weer onder controle en kwam de klomp onze kant op: hup, weer 2 euro.

na 5 jaar hebben we eindelijk de Zodiac gedoopt.
De naam zal geen verrassing zijn!!

De lunch genoten we vlak voor Steenwijk en vervolgens gingen we op zoek naar een aanlegplaats in Giethoorn. Nou, in Giethoorn zelf kun je dus niet komen en de aanlegplaatsen zijn beperkt tot volle jachthavens of lege plaatsen zonder voorzieningen pal aan de snelweg, waar je hetzelfde tarief betaalt als in de haven. Nee, dankjewel dus en we zijn doorgevaren over de prachtige Beulakker Wijde, toen door de Beukerssluis om vervolgens de dag te eindigen in Zwartsluis. Een mooie plek aan de kade, elektriciteit voor de deur en vlak voor de grote sluis die in renovatie is. Een leuk stadje, waar we voor de eerste keer, heel zomers, op het achterdek geborreld en gegeten hebben (2x raden: jawel, asperges dit keer met zalm en ei). Jammer dat de laatste dagen een beetje verziekt worden door een steeds terugkerend probleem bij onze reizen: inderdaad, rugproblemen. Dit keer van Juliette.

Dinsdag hebben we slechts een klein stukje gevaren: 11 km tot in het hartje van Meppel. Nou ja, bijna in het hartje dan, vlak voor de sluis. Aangezien die pas vanaf 16 mei bedient wordt zijn we er vlak voor aan de kade gaan liggen. Wederom heerlijk in het zonnetje die 's middags zo heet werd dat we de bimini hebben moeten opzetten om wat schaduw te creeëren. In de namiddag het stadje links en rechts doorkruist en behoorlijk wat grote boodschappen gedaan. Het gaat steeds moeilijker met Juul d'r rug, dus we hebben besloten een Diclofenac kuur te volgen en een dag extra te blijven liggen om haar rug rust te gunnen.
De volgende dag hebben we het er dus van genomen. Rustig aan boord krantje gelezen, wat gelopen, nog meer boodschappen gedaan (wordt tenslotte Pasen), terrasje gepakt etc.
Op donderdag zijn we vroeg vertrokken. Het is 32 km naar Hoogeveen en we hebben een behoorlijk aantal bruggen en 4 sluizen te gaan. Om 3 uur 's middags hadden we een afspraak in Hoogeveen met oude vrienden uit Son en Breugel en je weet maar nooit wat er tegenzit.
Nou, niets dus. Het werd een vlotte reis met wederom wij als enige op het water. Het leek wel of iedere brugwachter en sluismeester blij was ons te zien: eindelijk een klantje! We hoefden nergens te wachten, alles ging direct op groen en open zodra wij ook maar in de buurt kwamen. Vriendelijk volkje, die Drenten.

Wiens oude huis is dit??

Het enige probleem: Hoogeveen heeft geen aanlegplaatsen voor jachten. Dus eenmaal in Hoogeveen ging het niet naar bakboord de industriehaven in, maar naar stuurboord, de Verlengde Hoogeveensevaart in naar de sluis van Noordscheschut en de aanlegplaatsen daarachter. Ook daar werden we met open armen ontvangen door de sluismeester die ons kon laten kiezen uit 30 beschikbare plaatsen en waar wij als enig schip de Paasdagen gaan doorbrengen.

Noordscheschut boven de sluis

Die middag kregen we dus bezoek van onze oude vrienden en hebben de rest van de dag zeer genoegelijk doorgebracht aan boord, bij hun thuis en in een plaatselijk etablissement (de Postkoets) waar we zeer smakelijk gegeten hebben.

Intussen is het zaterdag en gisteren hebben we ons gemeld bij zus Mieke en man Paul, die vanaf de sluis gezien, slechts 500 verder om de hoek wonen in Noordscheschut. Hoe we met hen de Paasdagen hebben doorgebracht is voor de volgende keer.