de vroege zomer van 2011

Wat is het warm geweest! Ik heb al horen vertellen dat dit de warmste Paasdagen ooit zijn geweest! en wij kunnen dit alleen maar beamen.

Dorstige (wedstrijd)duif die we tot 2 x toe uit het water
hebben moeten vissen.

Wie 2 weken geleden had beweerd dat we op 24 april de bimini zouden moeten opzetten vanwege de felle zon hadden we voor gek verklaard. Het is maar goed dat er van die grote lommerrijke bomen langs de Verlengde Hoogeveense Vaart staan, we hebben er een hoop schaduw en plezier van gehad!
Nog plezieriger was het toeven in de tuin van Mieke en Paul. Goede Vrijdag hadden we voor het eerst contact en hebben in hun tuin de lunch genoten waarna zij 's avonds aan boord koffie en een wijntje hebben gedronken. Tot half twaalf hebben we aan dek gezeten! weliswaar met een fleece, maar het was te mooi om naar binnen te gaan.
De volgende dag hebben we de gastvrijheid van Mieke en Paul danig op de proef gesteld door met grote zakken wasgoed hun richting op te gaan. Twee ladingen witte was zijn er doorheen gegaan die daarna in het opnieuw warme zomerweer aan de droogmolen zijn gedroogd.

Franse ambiance bij een Nederlandse dis.

Terwijl de was draaide en ik mijn logboeken bijwerkte hebben de dames hard gewerkt door grote hoeveelheden asperges en aardappelen te schillen die we die avond genuttigd hebben. Met Mieke en Paul, onze oude vrienden uit Son en Breugel en wij met z'n tweeën hebben we op de franse manier aan een lange tafel in de tuin opnieuw genoten van het "witte goud" bereid op de klassieke brabantse manier: met ham, harde eieren en een botersausje. Begeleid door een heerlijke witte wijn uit de kelders van "Vaarttuig" hebben we er een bourgondisch evenement van gemaakt.

Na elke top een dal! Toen wij tegen middernacht moe en voldaan de achterkajuit opzochten hoorden we de plaatselijke jeugd al zeer luidruchtig bezig. Het schijnt dat de traditionele Paasvuren verboden waren i.v.m. de grote droogte, maar dat viel natuurlijk niet lekker en moest met liters bier weggespoeld worden.

Blijkbaar moesten er ook nog andere uitwegen gezocht worden, want toen ik tegen 02:00 uur in de morgen wakker werd van een vreemde beweging van het schip en uit het raam keek, bleken we dwars in de vaart te liggen. Ondanks de slimme vondst van de sluismeester om ringen aan de bolders te bevestigen lagen wij toch te drijven. Aan dek gekomen zag ik nog net een luidruchtige groep Drentse heikneuters over de dijk lopen en in het duister verdwijnen en bleken de achterlijnen op het schip te zijn losgemaakt. Wat leuk en vooral: wat stoer!

Extra knopen voor veiligheid!

Gelukkig hebben ze de lijnen op het voorschip niet kunnen bereiken, dus daar lagen we nog vast. Met de hekschroef (waar Juliette zich een bult van schrok omdat ze daar bovenop nog steeds lag te slapen) het schip weer aan de kant gebracht, met pikhaak de lijnen uit het water gevist en "Vaarttuig" opnieuw vastgelegd. Dit keer echter met 2 knopen aan de walkant  en daarna de rest van de lijn dwars over het achterschip getrokken en ook strak vastgezet op de bolder aan de waterkant. Knappe jongen die hem nu nog loskrijgt (tenzij ze aan boord klimmen!) Toch hebben we de rest van de nacht niet echt lekker geslapen.

Radiotelescoop Dwingeloo

Op Paaszondag hebben we de fietsen maar eens op de wal gezet. In Drenthe moet je fietsen, niet? Helaas zijn we wel een beetje overmoedig geweest. Via Hoogeveen en Pesse zijn we naar het Dwingelderveld gereden om vervolgens daar de heide volledig te doorkruisen om via Ruinen en Fluitenberg uiteindelijk weer in Noordscheschut uit te komen. 5 uur op die kleine fietsjes, zeker een 40 kilometer: we hadden geen kont meer over!! Maar wat een prachtig gebied en wat een prachtige dag.

Tweede Paasdag hebben we vooral gebruikt om te herstellen van onze inspanningen. Toch hebben we opnieuw Mieke's wasmachine gebruikt, dit keer voor de bonte was. 's Middags de boot verlegd naar de steiger met water vlak achter de sluis om 4 dagen stuifmeel van de bloeiende kastanjebomen aan de vaart weg te wassen. De boot was compleet geel gekleurd en je kon niets meer vastpakken zonder vuil te worden. Helaas werd mijn mattenkloppen op de dijk door de zeer Godsvrezende dorpelingen niet echt gewaardeerd: ze stonden er hoofdschuddend naar te kijken!!!
Deze prachtige Paasdagen hebben we opnieuw in zomerse stijl afgesloten met een diner in de tuin van Mieke en Paul. Dank voor jullie gastvrijheid!
Dinsdag varen we verder en gaat Mieke nog een dagje mee.