En daar liggen we dan. De zon schijnt, een matige wind en de Gota kanaal Company heeft een enorme Nederlandse vlag gehesen pal op de plaats waar wij liggen. Mooie brede steiger in een hoek, zodat ik ook aan boeg en hek kan werken, voorzien van water en elektra en een (gratis) wasmachine om de hoek.
Kortom: te mooi om waar te zijn! Er is maar een probleem mee: we kunnen niet meer varen! We liggen opgesloten en Vaarttuig blijft hier liggen tot ze op 1 oktober het droogdok in kan varen.
De laatste etappe was fantastisch. Zweden had werkelijk alles uit de kast gehaald om een perfecte indruk achter te laten. De wind was praktisch nul, de hemel stralend blauw en de temperatuur zo'n 19 graden. Opnieuw die volstrekte eenzaamheid, geen kip te zien. En de tocht voerde ons door een doolhof van kleine en grote eilandjes met sommige doorgangen zo smal dat je er nauwelijks met 2 boten door zou kunnen. De nacht doorgebracht aan de wachtsteiger voor de sluis van Mem als enige boot.
De ochtend van mijn verjaardag was wederom prachtig. Om half negen stond er al een klein blondje van het Gota Kanal aan de boot om de diesel af te tanken en ons door de sluis te brengen. Daarachter bleken nog 3 schepen op ons te wachten om in konvooi door de sluizen te gaan. Wij haakten als eerste af in Söderköping, de rest ging nog door naar hun thuishavens (waren allemaal Zweden). Om half twaalf lagen we vast en is onze reis in 2009 afgelopen.
Ik zal nog wel beschrijven hoe we het schip prepareren en in het droogdok leggen, maar de regelmatige beschrijving van onze reisavonturen is hiermee afgelopen.
Ik wil iedereen waarmee wij via dit blog gecommuniceerd hebben (en dat zijn er veel meer dan de 13 officiële volgers) hartelijk danken voor hun reacties, medeleven, emoties tot uitdrukking gebracht in mailtjes, SMS-jes, telefoontjes, reacties etc.
Ik had het af en toe helemaal gehad met die website en -blog, want daar gaat wat tijd en energie in zitten. Maar als ik dan weer een reactie uit onverwachtte hoek kreeg waaruit bleek dat we heel veel trouwe volgers hadden, ging ik er weer voor zitten om een nieuwe episode toe te voegen.
Zodra we thuis zijn, gaan we ook iets doen met de honderden foto's en uren video die we geschoten hebben en ik zal de website daarmee verder opsieren.
En dan 2010: jawel we gaan door. Onze route is nog niet duidelijk, maar we gaan de rest van de Oostzee ook nog verkennen, zoveel staat vast.
Bovendien: het varen is ons zo goed bevallen dat ik me heb ingeschreven, samen met een amerikaan die we in Zweden hebben leren kennen, voor een zeiltocht rond Kaap Hoorn aan boord van de Nederlandse bark "Europa". Die tocht vindt plaats van half maart tot half april 2010 en na afloop voegt Juliette zich weer bij me in Valparaiso (Chili) waar deze tocht eindigt, om samen nog enige tijd in Brazilië door te brengen bij een oud Philips collega.
Maar voorlopig concentreren we ons op het winterklaar maken van het schip en de terugreis naar Nederland volgende week. Op exact welke dag we terugrijden kan ik nu nog niet zeggen, maar we proberen in ieder geval zaterdag 19 september weer thuis te zijn en iedereen weer in de armen te sluiten.
Tot spoedig!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten