"Vaarttuig" avonturen: De Ionische eilanden

In de laatste blog lagen we nog steeds in Paleros waar we uiteindelijk bijna 3 weken hebben gelegen, waarvan de laatste 2 dagen in opperste luxe aan de rand van het zwembad van een 5-sterren hotel met een pedicure aan onze voeten; letterlijk decadentie ten voeten uit!

Nee, dit is niet uit een folder, dit is echt!!

voor de regenslachtoffers: zonnig plaatje uit Paleros

Donderdag 19 mei hebben we dan uiteindelijk weer het anker opgehaald en zijn overgestoken, in het gezelschap van de "White Wale", naar het plaatsje Nydri aan de oostkust van het eiland Levkas. Stukje groter en gezelliger dan Paleros, maar tegelijkertijd veel onrustiger. Hier kunnen we de onderdelen krijgen om onze loopplank te kunnen ophangen en ophijsen, maar hier kunnen we ook het slechte weer van het weekend opvangen. We kregen vannacht en vanochtend een gigantisch onweer over ons heen, maar aan de kade maakte ons dat niet veel uit.

Nydri is een grote stad vergeleken met het dorp Paleros. Alle voorzieningen zijn aanwezig, het is de aankomstplaats van de meeste ferries naar de andere eilanden. Je kunt er auto's huren, er zijn diverse winkels voor scheepsbenodigdheden, diverse supermarkten en zelfs een wasserij! en die hadden we nodig! Dit was de tweede wasgelegenheid sinds onze aankomst dus werd een rolkoffer volledig volgepakt en met voldoende was voor 3 machines weggebracht.

de loopplank vóór de ingreep...

In Nydri hebben we wederom een verbeterproject aan de boot uitgevoerd: de loopplank.
Vorig jaar hebben we in Turkije een loopplank gekocht, die hier in Griekenland niet volledig bleek. Ik had zelf een gat in een van de treden van de zwemplank gemaakt en daar een rubber voering ingepast, maar de plank bleef een erg wiebelig geheel waarbij je vooral precies in het midden moest blijven om er niet vanaf te kantelen.

en erna

We werden ons bewust van het missende onderdeel toen we Peter, de staalman, aan boord kregen voor een kop koffie. Peter is Nederlander, maar woont al jaren in Griekenland waar hij hand- en spandiensten verleend aan bootjesmensen en verhuurders van zeilboten. Hij liep over onze plank, kiepte er zowat vanaf, keek naar onze bevestiging, liep terug naar zijn auto en kwam terug met het missende onderdeel. Zelden is een kop koffie zo'n goede investering gebleken. Even met een rasp het gat een mm vergroot, de bus gemonteerd, de plank erin en jawel, geen wiebelende plank meer.

en in opgehesen toestand

Maar er was meer. Iedere keer dat we losmaken van een kade waar we met het hek tegenaan liggen, moeten we met minstens 2 man die plank naar binnen trekken, opvouwen en aan de reling vastbinden. En als je aankomt bij zo'n kade, alles in omgekeerde volgorde. En je hebt echt een man op de kade nodig om de plank aan te pakken.
Van Rits kregen we het idee aangereikt om de plank gewoon op te hijsen middels een paar katrollen aan de bovenstang van de bimini en bovendien kregen we van hem 2 meter bungee elastiek om dat in die lijnen op te nemen zodat je de plank net boven de kade kunt laten zweven en er toch gewoon op kunt stappen. Met een beetje woelig water beweegt het schip toch heen en weer en op en neer en dat veroorzaakt nogal wat geschraap op de wieltjes aan het eind. Door ze 15 cm boven de kade te laten zweven ben je daar mooi vanaf.
Zo gezegd, zo gedaan. Bij George, een van de lokale scheepsbenodigdheden winkel, is alles te krijgen maar George kent zijn prijzen! Voor zo'n € 150 aan onderdelen weer naar het schip getogen en na een dag hard werken, vooral door het maken van genaaide seizings in het bungee elastiek, hadden we een zwevende loopplank! Het bijkomende voordeel: wanneer we vertrekken laten we de plank gewoon zitten, halen hem helemaal in zodat hij bijna rechtop staat en klem tegen de bovenste trede. Door de elastieken enigszins op spanning te zetten, staat hij strak vast en kan de slingerbewegingen van het schip met gemak aan. Al met al ziet het er redelijk Grieks uit. Ik denk niet dat ze ons schip in Nederland nog als een Smelne herkennen!

Rits op de "White Whale"
a.k.a The flower boat

en met Jaap op weg om een anker vrij te maken

We hadden nog een meevaller in Nydri. In de vorige blog had ik al vermeld dat we onze accu-capaciteit hadden moeten halveren door de 2 oude ruimaccu's uit te schakelen. In beide was een van de cellen kapot en ze leverden nog maar 10 Volt.

4 gel accu's; het schip helde er van over!

In Nydri maakten we (via Rits) kennis met Jaap en Sjoukje van de "Sea Fury", een 66 voet zeilschip. Zij lagen te wachten op een lading accu's uit Nederland, omdat ook zij een aantal slechte (gel)accu's hadden. Toen de lading aankwam ben ik even gaan helpen met het van boord takelen van de oude accu's waarbij Rits al geconstateerd had dat van de 8(!) er 4 nog goed op spanning stonden. Jaap wilde er niets meer mee van doen hebben, dus 4 accu's met bolle bovenkanten verdwenen naar de lokale Grieken (die er echt op aasden) en 4 gingen mee naar "Vaarttuig".

Accu's sjouwen met Ian.

Toen de volgende morgen bleek dat alle vier de accu's nog steeds goed op spanning stonden, heb ik met de hulp van Ian, een Engelsman van de "Grand Cru" naast ons, eerst de 2 kapotte accu's uit het motorruim getakeld en op de kade gezet (verdwenen in 5 minuten), toen de 2 bestaande start-accu's vanuit het keukenluik naar het motorruim overgebracht en vervolgens 2 gel-accu's van de Sea Fury op de plaats van de start-accu's gezet. De overblijvende 2 gel accu's gingen naar de White Whale ter vergroting van haar buffer. Dat was een zwaar en heet ochtendje! die krengen wegen zo'n 65 kilo per stuk. Vooral de tocht over de loopplank was spannend, als die het maar houdt!
Maar alles ging goed en aan het eind van de dag hadden we weer dubbele capaciteit in het boordnet en twee nieuwe (oude) gel-accu's in de startgroep.

Kosta is een fenomeen in Nydri en kan alles gebruiken.
Zelfs kapotte accu's !

Waarom juist daar? Het boordnet had al 2 AGM accu's en de bestaande start accu's waren ook (iets oudere) AGM's. Ik wilde niet combineren met AGM en gel accu's in dezelfde groep, vandaar dat ik de AGM's samen in het boordnet heb geplaatst en de gel accu's, die ook veel minder gebruikt worden, in de start groep.
Stel dat ze toch al te ver heen waren.......? Maar nee, toen we 2 dagen later, op vrijdag 27 mei naar Meganisi vertrokken startte de motor direct en ook de ankerlier (loopt ook via de startaccu's) haalde zonder mankeren 45 meter ketting binnen.
Jaap en Sjoukje: bedankt! We zijn weer op (accu)sterkte en dat scheelt toch behoorlijk!

Maar gebakken zeebaars is ook niet te versmaden!

We hebben 2 dagen heerlijk genoten van de zon en de rust in Ormos Kapali. Lekker zwemmen, een wandeling naar (klein) Vathi, heerlijk verse aardbeien. Daarna weer wat lezen in de zon, wat wil je nog meer? En gisteren zijn we in 3,5 uur op ons gemak naar Fiskardo gevaren

Is er dan niks wat we missen? Jawel hoor, Ingrid en John vertelden ons dat ze elke 3 dagen asperges eten! Oh wat een kwelling!!

En wat staat er op het programma? Voorlopig alleen de verjaardag van Juliette morgen. Wat zal die brengen????????

Tot de volgende blog!!

Zomaar wat extra foto's: