Daar eindigde ik de vorige blog mee, maar de Göta Company werkte helaas niet mee.
Die maandag hing ik al vroeg aan de telefoon met hun kantoor in Motala. Waar we vroeger alles vlot via Håkan regelde moeten we nu, na een directiewisseling, alles via het hoofdkantoor spelen. En dan krijg je een bureauridder aan de lijn die niets weet en overal moet gaan vragen. Of ik over een uurtje wilde terugbellen toen ik haar vriendelijk liet weten het onacceptabel te vinden pas op …....donderdag(!) te kunnen uitvaren. Uiteindelijk werd het dinsdag dat we ons bij een konvooi konden voegen: een dagje wachten dus. Niet alle verandering is vooruitgang!
Dat dagje hebben we goed gebruikt, om te beginnen met het betalen van de rekening van Henrik, de man die de kras op het onderwaterschip heeft gerepareerd en opnieuw in de anti-fouling heeft gezet. Die bovendien de tent heeft gerepareerd toen de stangen door de sneeuwlast waren verbogen. Hij heeft prima werk geleverd en laten we zeggen dat de rekening op Zweeds niveau was.......even slikken dus. Vervolgens bracht hij wel een hogedrukspuit, borstels en grote tanks met vloeibare zeep om het schip te kunnen schoonmaken. “Laat morgen maar achter in Stegeborg op de steiger”, ja ja, het bestaat nog steeds: de Zweden doen hun achterdeur ook nog niet op slot!
Bij de foto: in Söderköping bestaat een ijstent die in de volksmond bekend staat als “death by icecream”. Het is er altijd stervensdruk en ik kan nu bevestigen: terecht!
Om iets over tweeën was er dan eindelijk activiteit aan de sluis, waar hetzelfde kleine blondje met de grote zonnebril (Hi, I remember you!) die ons vorig jaar op de laatste rit door de sluizen begeleidde weer paraat stond om dit weer te doen op de eerste rit van dit jaar.
Op ons gemak hebben we het Göta Kanaal verlaten om eenmaal buitengaats het gas eens flink open te draaien om de motor goed warm te draaien en alle antivries eruit te spoelen.
Eenmaal in Stegeborg, trouwens in een heerlijk zonnetje, heb ik het regenpak aangetrokken en de hogedrukspuit ter hand genomen. Twee uur later lag het schip er weer spic & span bij en klaar voor seizoen 2010.
woensdag 12 mei 2010:
De volgende ochtend, onder een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje, zijn we om 08:00 uur uitgevaren op weg naar Nyköping, een afstand van 54 km. Het was een zeldzaam mooie dag (die nog beter werd door de wetenschap dat het in Nederland nat en koud was!) en rond 15:00 uur waren we ter plaatse en meerden af in de oude haven van Nyköping tot groot onbegrip van de plaatselijke uitbaters die maar niet snapte dat we niet in de jachthaven wilden liggen.
Snel de stad in om de situatie van het busstation te verkennen en nog gauw wat laatste instructies naar Marg en Jaap te SMS-en die intussen op Eindhoven Airport op Ryanair zaten te wachten. Met een uur vertraging kwamen ze uiteindelijk toch op Skavsta aan en na een busritje van 10 minuten konden we ze in de armen sluiten. Na nog een wandelingetje van 10 minuten waren we op de boot, net op tijd om de regenbui voor te blijven.
Na een heerlijke zweedse salade (van Juliette) met allerhande heerlijke ingelegde haringsoorten en zweeds brood, zijn we bijtijds naar bed gegaan: morgen naar Trosa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten