Keulen voorbij.

Naarmate je verder vordert op de Rijn wordt de stroming sterker. Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat de Niederrhein een echte laagland rivier is die breed uitwaaiert over het vlakke land en zich in meerdere stromen splitst. Vanaf Keulen heet de Rijn echter Mittelrhein en is de bedding vaak veel smaller, steniger ook en stroomt ze door een landschap dat een behoorlijk aantal meters/kilometer stijgt.

Klik op foto voor vergroting

De foto links poogt dat in beeld te brengen. Op de grote klok aan de onderkant zie je het toerental van de motor: 1500 toeren/minuut, een compromis tussen snelheid en dieselverbruik. Op de klok links van het beeldscherm zie je de log die de snelheid door het water aangeeft: 11 km/uur. en op het scherm zelf zie je rechts een kleiner window waarin SOG staat (Speed Over Ground). De waarde erboven is de werkelijke snelheid op dat moment: 3,9 km/uur. Oftewel: we hebben 7 km/uur tegenstroom. Schiet lekker op niet??

stroming in de Mittelrhein in beeld

Hoe dat er in de praktijk uitziet zie je op deze foto: de vaarwegboeien zijn ook anders gevormd dan in Nederland. Daar zijn ze gewoon recht en wanneer ze in deze stroom liggen zwalken ze alle kanten op. Vooral fijn als je er vlak langs vaart, door de onderdruk komen ze gewoon naar je toe gezwalkt.
Hier niet, het onderlichaam heeft een stroomlijnvorm en de tonnen bewegen natuurlijk wel, maar liggen verder heel stabiel in het water. Je kunt er dan ook redelijk dicht langs varen.
Over boeien gesproken: ze zijn er weer! Daar waar Niederrhein over gaat in de Mittelrhein verschijnen ook ineens de tonnen weer. Waarom? geen idee. Maar ze zijn wel handig. Na de Jordan hebben we geen schip meer gezien dat zich buiten de tonnen waagt, maar voor ons is het handig door er net buiten te gaan varen en zo de vrachtschepen meer ruimte te geven (nog steeds de dieptemeter in de gaten houden!!!!).

sprookjesachtige kastelen,.......

Het vorige blogartikel eindigde bij onze aankomst in Keulen tijdens een zuidwester storm. De hele haven beweegt bij zo'n wind. Niet de steigers, dat zijn prachtige en zware constructies, maar wel de schepen die door de zware zijwind allemaal liggen te rollen. Wiegt je overigens wel lekker in slaap! Gelukkig was de volgende ochtend de wind behoorlijk afgenomen, het regende niet meer en ook de temperatuur was al iets hoger, zo'n 15-16 graden. Die dag hebben we dus in Keulen doorgebracht in een mix van dingen bekijken en winkelen. Nee Gerrit: in het chocolademuseum zijn we niet geweest!

maar ook grimmiger monumenten van een
meer recent verleden (brug van Remagen)

Op zaterdag hebben we onze reis voortgezet. De verwachting dat er in het weekend minder vrachtverkeer zou zijn is inderdaad uitgekomen en we hebben dus redelijk op ons gemak het traject naar Oberwinter kunnen afleggen: 48,4 km in 7 uur en 50 min, krap 6 km/uur. De omgeving wordt steeds fraaier, de hoeveelheid industrie langs de oevers neemt steeds meer af en vanaf Km.raai 664 (Niederkassel) zie je nog maar weinig fabrieken. Maar wat deze dag helemaal zo speciaal maakte was dat ondanks het 's morgens nog bewolkt en 13 graden was iemand na 13:00 uur ineens de bewolking weg schoof en de zon ruim baan gaf. Om 2 uur 's middags was het al 26 graden en we sloten de dag af met tropische waarden: 32 graden in de schaduw. Fantastisch, eindelijk lente! of was dit de zomer??

Kaiser Wilhelm waakt over het Deutsche Eck

Helaas, zondagochtend was geen voortzetting van de vorige dag. Om 08:00 uur verlieten we de prachtige faciliteiten van Oberwinter (leuk dorp trouwens) in een dikke nevel bij 15 graden. Het duurde tot dik in de middag voordat die nevel enigszins was opgetrokken en al die tijd voeren we door een prachtige streek waar we eigenlijk nauwelijks iets van zagen. Na de middag werd het gelukkig snel beter en zo voeren we om half drie langs het Deutsche Eck, de plek in Koblenz waar de Moezel in de Rijn uitmondt. Het zonnetje scheen weer, de promenade was vol van fleurig geklede flanerende mensen en de camping aan de andere kant van de Moezel, in de tijd van Henk en Diny Bakkenes nog vol met kleurige tenten, was nu een enorme parkeerplaats vol met (witte) campers.

In Koblenz vonden we trouwens wel een idyllisch plekje om te overnachten. Helemaal achterin de Rheinlache ligt de steiger van een kleine Watersportvereniging en gelukkig was een lid dit weekend aan het toeren en konden wij daar liggen. Mooi en heerlijk rustig. Van daaruit hebben wij een dik 3 uur durende wandeling over de Rijnpromenade en door Koblenz gemaakt, zeer de moeite waard!
We hebben nog een kwartier voor de gesloten poort gehangen omdat ik vergeten was de poortcode mee te nemen, maar gelukkig kon ik de havenmeester per telefoon bereiken. We waren maar net aan boord of het begon weer te regenen. Kwam ik toch nog goed weg.......