in Amsterdam

dichtste boot stapeling: 4 op een rijtje!

Ook al is het al weer bijna een week geleden, ik ben jullie nog steeds het verhaal van ons verblijf in Amsterdam schuldig.

Zoals in de vorige blog beschreven, kwamen wij daar op vrijdagmiddag 13 april aan en hebben aangelegd aan de woonboot van Arno en Evelien die ons buitengewoon gastvrij ontvingen.

Toch niet echt een vanzelfsprekendheid, allebei met een drukke baan, een uitermate aanwezig dochtertje van 2 jaar en Evelien bovendien ook nog eens hoogzwanger, om er dan nog maar eens 2 boten + bemanning bij te nemen.

het gezellige interieur van de woonboot.

We hebben veel samen gedaan; geborreld natuurlijk, maar ook gegeten, gefietst, gewandeld, botentechniek besproken, maar ook kinderen opvoeden, bevallen natuurlijk, kinderkamertjes maken etc. Kortom, het was uitermate gezellig en de dagen vlogen om.

Fietsend door Amsterdam zijn we ook nog even gaan kijken bij de ligplaats van de woonboot van nicht Paulien en haar vriend Tim. De boot hebben we gevonden, helaas zat het stelletje zelf in Turkije. Ik hoop niet dat ze ons daar gezocht hebben! Een jaartje te vroeg!!

de "Cornelia" helaas zonder bemanning.

Maar in Amsterdam sloeg ook het toeval weer eens toe: bij de binnenkomst op vrijdagmiddag viel direct een groot grijs schip op met het uiterlijk van een werkschip en een ons zeer bekende naam: de “Cornelia”. Hetzelfde schip waar wij 2 weken naast hebben gelegen in Berlijn (2009) en in datzelfde jaar ook weer in Kopenhagen hebben ontmoet. Maar ook nog vorig jaar oktober in Sloten!

Dus direct Hans en Hanky gebeld en de volgende dag een lunchafspraak in de Hortus gemaakt. Zoals altijd klikte het weer direct en namen we onze gesprekken weer op alsof we elkaar nog gisteren gesproken hadden. Ook dochter Eva (ook ontmoet in Berlijn) en kleinzoon Lucas voegde zich nog bij ons. Naderhand hebben we samen nog de Hortus bekeken alvorens we weer afscheid namen. Een ding is zeker: de komende jaren gaan we elkaar in ieder geval niet meer varend tegenkomen!

hartverscheurende taferelen bij het afscheid.....

Op zondag kwamen Maarten en Marjolijn voor de derde keer afscheid nemen. Tja, die ouders willen maar niet echt vertrekken en blijven maar een beetje door Nederland rondzwalken. Tijdens een uitgebreide brunch hebben ze ons nog eens op het hart gedrukt nu eindelijk eens te vertrekken en voor een pied-à-terre tussen de Griekse eilanden te gaan zorgen. Er moet natuurlijk wel voor een thuis ver van huis worden gezorgd voor de broodnodige zonvakanties!!!

de woonboot op die fantastische locatie

Nou, die goede raad hebben we dan op maandagochtend eindelijk opgevolgd. Het lang uitgestelde afscheid van onze laatste reisgenoten konden we nu niet meer ontlopen en onder het plengen van menig traantje hebben we afscheid genomen en plechtig bezweerd elkaar snel weer op te zoeken.

Of dat gaat lukken? Blijf vooral het blog lezen en dan zullen we het allemaal weten!!