verwaaid, verregend, versluisd

Verwaaid liggen kennen we maar al te goed. Dat hebben we al diverse malen meegemaakt dit jaar met als dieptepunt 9 dagen Bornholm. Maar sinds dit weekend hebben we 2 termen toegevoegd aan ons arsenaal van begrippen rond redenen om niet te kunnen varen.
De eerste is "verregend". Nou is dat geen nieuw woord, een verregende dag hebben we allemaal wel eens gehad. Maar verregend in de zin van op de dag zelf echt niet kunnen varen vanwege de slagregens en het volkomen dichtslaan van de ramen in de stuurstand, gevolgd door een hoog water situatie de volgende dag, waardoor het water in de kanalen en rivieren 1 meter hoger staat dan normaal, is toch wat anders!!!

"Dauerregen" noemen de Duitsers dat en dat was het ook. 24 uur lang aan een stuk en maar regenen. Bovendien stond er een harde noordenwind, die het water van de Oostzee de Trave instuwde waardoor de waterstand razendsnel opliep. Toen wij dinsdag Lübeck wilde verlaten werden we bij de eerste brug de beste al hiermee geconfronteerd. Op de kaart 4,20 hoog, voldoende om met gestreken mast te nemen, maar dit keer moesten we tent EN ramen verwijderen (en de vlaggestok) om dit obstakel met slechts 10 cm speling te kunnen nemen. Tussen 3,20 en 3,30 meter dus!
Gelukkig heeft dit voor ons niet geleid tot verder oponthoud, maar het was wel even schrikken.

De tweede term die we introduceren is "versluisd".
Nadat we dinsdag zonder verdere problemen van Lübeck naar Lauenburg waren gevaren door de 6 sluizen van het Elbe-Lübeck kanaal, vertrokken we vandaag richting Elbe-Seitenkanaal. Vanuit Lauenburg, dat aan de monding van het Elbe-Lübeck kanaal in de Elbe ligt, ben je in 5 minuten in de Elbe waar dankzij dat hoge water veel stroom stond. Met de motor praktisch stationair gingen we met een gangetje van 15 km/uur in een kwartiertje naar de monding van het Elbe-Seitenkanaal. Aangezien tijdens de Koude Oorlog de Oost-Duitsers het varen op de Elbe onmogelijk hadden gemaakt, hebben de West-Duitsers dit kanaal in de jaren 60 als alternatief voor de Elbe gegraven. Lekker strak en over een lengte van 115 Km slechts 2 sluizen: het Hebewerk Lüneburg (verval 38 meter) in het noorden en de sluis Uelzen (verval 28 meter) halverwege het kanaal. Hetzelfde hoge water dat ons zo snel over de Elbe voerde is er echter ook de oorzaak van dat er bijna geen vrachtschip meer te vinden is dat nog stroomopwaarts naar Magdenburg vaart. In plaats daarvan komen ze van Hamburg het Elbe-Seitenkanaal in, om na 115 km het Mittelandkanaal op te varen naar Magdenburg. Ietsjes langer in Km's, maar heel veel sneller in tijd, tenminste...............
"Versluisd" is dus de vertraging die je oploopt wanneer teveel schepen tegelijk bij een Hebewerk aankomen waarvan 1 bak in onderhoud is. Gelukkig hoefden wij "slechts" 3 uur te wachten, maar er kwamen daar combinaties aan die wachttijden tussen 11 en 14 uur te horen kregen!!

Dat  Hebewerk is een indrukwekkend ding. Een bak van 100 meter lang en 12 meter breed waar een vrachtschip in vaart dat vervolgens als een lift 38 meter omhoog gaat. De reis zelf duurt maar 5 minuten, maar het hele gedoe van deuren open en dicht en in- en uitvaren zorgen ervoor dat een hele cyclus minstens 3 kwartier duurt. 45 minuten om een schip omhoog te brengen en dan krijg je te horen: er zijn nog 14 wachtende voor u!
Het probleem van de pleziervaart is dat er bijna geen vrachtschepen meer zijn die niet de hele sluistrog vullen. Een beetje schip is tegenwoordig 100 meter en een duwcombinatie tegen de 180 meter. Om mee te kunnen met het Hebewerk moeten jachten dus wachten tot er een "kleintje" (slechts 80 meter) aan de beurt is om er met 2 bootjes nog net achter te passen. Gelukkig waren wij slechts 3 uur "versluisd" toen de Margaretha II van 80 meter aan de beurt was. De schipper heeft Juliette nog netjes geholpen met het aannemen van een van de landvasten en daarna ging het rap omhoog. Het heeft iets van een science fiction film: die gigantische constructie, al dat staal en beton, die eindeloze rij polsdikke staalkabels, het gesis van perslucht, gejank van elektromotoren en echoende stemmen uit de luidsprekers, alsof we gedokt waren in Battlestar Galactica!!

Het was al 5 uur in de middag toen we eindelijk de bak uitvaarden, maar we hadden nog maar zo weinig gevaren dat we door gegaan zijn tot het donker was. Om 19:30 legden we aan bij een van die Liegehafens in het kanaal, waar je in alle rust, maar ook zonder enige voorziening, de nacht kunt doorbrengen.
Nog 2 uur tot de sluis Uelzen. "Verregenen" zullen we morgen niet, maar eens kijken hoelang we "versluisd" gaan zijn!