Storm en regen.

De wind blijft ons maar achtervolgen.

Donderdag zijn we in de stromende regen, maar zonder wind, van Mjältön naar Örnsköldsvik gevaren waar we, buiten een lokale charterboot, als enige in de haven liggen. Op een prima plekje overigens. Dat vinden trouwens 10-tallen bewoners en studenten ook, want zodra de zon zich even laat zien is het vergeven van de bezoekers die op de trappen voor de boot zitten, liggen, hangen en lunchen. Wanneer wij buiten op dek zitten kunnen we elkaar uitstekend bekijken en dat doen we dan ook regelmatig.

De haven wordt gerund door Roland (vader) en Håkan (zoon) die de boel op slot hadden gedaan op de dag dat wij kwamen: slecht weer, er komt toch niemand. Behalve dan die gekke hollanders!

Met Roland "kregen we direct een band", om het maar zo te zeggen, doordat wij de wasmachine gebruikten die direct een overstroming in de havenfaciliteiten veroorzaakte. Gezamenlijk hebben we met trekkers al het water de deur uit gewerkt en werden toen door hem op ijs getrakteerd. Vervolgens verraste hij ons met de Nederlandse vlag in de haven en nam ons zelfs de volgende dag mee in zijn auto om naar het hoogste punt in de omgeving te rijden. Örnsköldsvik is wereldwijd bekend in het wereldje van de hoge schans springers. Het stadje heeft 2 van die schansen waar zomer en winter van gesprongen kan worden en daar wordt door Noren, Finnen en Zweden druk gebruik van gemaakt. Wij vinden het maar enge dingen, wanneer je boven op zo'n schans staat en naar beneden kijkt kan ik me nauwelijks voorstellen dat een gezonde jonge vent hier vanaf wil duiken.

Maar we hadden het over de wind. Opnieuw liggen we een paar dagen in de haven omdat de voorspellingen voor vrijdag, zaterdag en zondag stevige wind (> 28 knopen = windkracht 7) en veel regen gaven. Geen weer om bij te varen, maar eigenlijk ook geen weer om op de boot te blijven zitten. En aangezien de regen vooral in de kustregio werd voorspeld, hebben we een auto gehuurd en zijn vrijdagmiddag al het binnenland ingetrokken.
Vrijdag, gisteren, zijn we eerst naar Umeå gereden en hebben daar in het zonnetje de stad bekeken. Net zoals in Örnsköldsvik worden hier de afloop van de schoolexamens in de hele gemeente gevierd. Er zijn optochten met studenten op open auto's en er zijn festiviteiten op de markt met grote podia en veel lawaai. Bij ons blijft dat beperkt tot een evenement op school en een boekentas aan de vlaggestok, maar hier moet de hele goegemeente er aan geloven!

De dag zijn we geëindigd in Hällnäs, een gehucht in de vallei van de Vindelälven, een ongetemde rivier met veel en prachtige stroomversnellingen. We hebben gegeten, buiten op het terras, in een hotel direct tegen de rivier gebouwd met zicht op de stroomversnelling, prachtig. Wat we aten?, de lokale specialiteit: eland (taaie jongen zo'n eland).

De nacht brachten we door bij Lisa en Marcus, een jong stel dat een Bed & Breakfast annex benzinestation runt in Hällnäs "Stop 363". "Doe maar of je thuis bent", en dat hebben we dus ook maar gedaan. Na een goede nachtrust en een groots ontbijt, waarbij we het uitgebreid over de moeilijkheden van het runnen van een B&B plus tankstation plus shop hebben gehad, zijn we het binnenland in gegaan en hebben kilometers over gravelwegen gereden en ook nog een lange wandeling door een prachtig natuurreservaat gemaakt.

Het binnenland van Zweden is haast nog leger dan de kust, maar mooi en indrukwekkend. Intussen was de wind steeds verder aangewakkerd en loeide door de boomtoppen. Om de regen voor te blijven zijn we uiteindelijk neergestreken in Lycksele. Voor iedereen die nog overweegt Lapland (want daar zijn we intussen) te bezoeken: Lycksele kun je veilig overslaan. Maar ze hebben een hotel en daar slapen we droog, want intussen is het ook hier gaan regenen.

Morgen gaat het weer verder met onze verkenningsreis van Lapland.