De mooiste baaitjes in Höga Kusten: Häggvik en Mjältön

Nou heb je eens de kans een prijs te winnen, is iemand je nog te snel af!
Dat was het geval in de gastenhaven van Häggvik, waar ze een fles wijn uitloven voor de eerste gast van het seizoen. Onwetend hiervan hebben wij in Härdösand afgewacht tot de wind ging liggen, terwijl een stel Finnen wel ging zeilen en er met de prijs vandoor ging.

Toen wij in een heerlijk zonnetje Häggvik naderde vanuit het zuiden, kwamen we een Finse zeilboot tegen die net uit de nauwe doorgang kwam die je door moet om in de kom van Häggvik te komen. Toen we eenmaal lagen en we hartelijk door de penningmeester van de Gastenhaven (in het Frans!) waren verwelkomd, werd het ons duidelijk dat we naast de prijs grepen: we waren slechts de tweede bezoeker dit seizoen!

Niks mis met Häggvik, 'n dorp met zo'n 4 vaste families en voor de rest 10-tallen zomergasten (later, in het seizoen dan). Prima steigers, toiletten en douches. Ook een wasmachine, maar die was helaas nog niet aangesloten.
Wat doen Zweden op een prachtige zondagmiddag? Jawel, dan gaan ze rijden in hun oldtimers. Terwijl wij rustig op het achterdek onze lunch nuttigde, ontrolde zich aan de andere kant van de steiger een compleet jaren 50 tafereel. Vijf van de zes passerende auto's waren oldtimers, die acuut van het gas gingen wanneer ze "Vaarttuig" gewaar werden. Over en weer werden bewonderende kreten geuit en vervolgens ging het gas er weer op en met flarden rock-en-roll achter zich aan reden ze weer verder.

Maandagochtend zijn we vroeg (07:00) vertrokken, in een absolute windstilte. 's Avonds laat en 's morgens vroeg zijn de mooiste momenten in Noord-Zweden. 9 van de 10 keer is het stralend blauw, het zonnetje schijnt laag boven de horizon, er is geen wind en het water is spiegelvlak. En het mooiste: geen kip te zien, je bent alleen op de wereld! En zo vroeg manoevreer je dan tussen de eilanden en scheren door, van het ene naar het andere mooie plekje zonder last te hebben van golfslag.

Mjältön is ook weer zo'n plekje. Het is het hoogste eiland van de Hoge Kust en ten zuiden van die berg van 236 meter hoogte ligt eerst een meertje en daaronder weer een potvormige baai, toegangkelijk via een nauwe ingang. Aanvankelijk zijn we daar voor anker gegaan, maar na aan land gegaan te zijn met de Zodiac en de boel, inclusief de wat ambachtelijke steigers, verkend te hebben, zijn we naar een steiger aan de noordzijde van de baai verhuisd. Heerlijk in de luwte en met de avondzon vol op het achterdek. We hebben hier genoten van onze eerste bijna zomerse zonnige dag.
Hier kwamen we ook de Finnen tegen die ons gisteren voor waren geweest in Häggvik. Bleek een sympathiek stel uit Vaasa te zijn, op de terugweg van een 3-weeks verblijf aan de Hoge Kust. Toen ze ons aan zagen komen hadden ze alvast de sauna (die je op praktisch elk eiland vindt) opgestookt! Het was pas 11:00 uur in de ochtend en op dat moment hadden we daar nog niet echt behoefte aan, maar 's middags hebben we er dankbaar gebruik van gemaakt.

De volgende dag zijn we blijven liggen, hopend op nog zo'n zonnige dag.

Helaas: de dag begon bewolkt, dus we hebben er een sportieve dag van gemaakt en hebben de top van het eiland beklommen. Alles bij elkaar een uur omhoog en een half uur afdalen langs nauwe paadjes en over ruige rots.
Onderweg vonden we steeds stevige hopen ronde keutels. Geen konijnekeutels maar zeker 5x zo groot. Er moeten dus toch grote graseters op het eiland zijn; helaas niets gezien.
De timing van de wandeling was perfect. We waren nauwelijks terug of het begon zachtjes te regenen.

Beneden in de baai hadden we geen internet verbinding dus de laptop ging mee in de rugzak om op de top de weerberichten te kunnen binnenhalen. Geen trip over zee zonder weerbericht!!

We waren dus net op tijd om die regenbui te kunnen zien aankomen, evenals het feit dat die bui vandaag én morgen de hele dag nog zou aanhouden. We troosten ons maar met de wetenschap dat het in Nederland ook klam en koud is.

En zo gaat het langzaam noordwaarts, de lente achterna. Het gaat een stuk trager dan oorspronkelijk gedacht, maar we genieten van al het moois dat we onderweg tegenkomen. Wanneer de wind zich gedeisd houdt komen we er wel en anders steken we eerder over naar de Finse kant om dan weer naar het zuiden te gaan.

Voor de boeken: We zijn vandaag over de 63 graden noorderbreedte gegaan!