Landinwaarts

Onze trouwe lezers zijn er de laatste tijd bekaaid vanaf gekomen. Maar dat heeft onder andere te maken met het feit dat we een paar dagen buiten het bereik van het internet vertoefd hebben. Je moet er naar zoeken, maar je kunt ze vinden: die zeldzame plekjes met echte rust! Maar daarover later.

We pakken de draad weer op in Härnösand. Na 3 dagen verwaaid liggen hadden we het wel gehad met die stad en de lawaaierige kermis aan de overkant en zijn vertrokken. Niet richting zee, maar richting land: we zijn de rivier Ångermanälven opgevaren, zo'n 40 km landinwaarts. Je kunt nog verder maar daar hadden we niet zo'n behoefte aan, je moet datzelfde stuk tenslotte ook weer terug.
Zo'n rivier is dus niet de Maas of de Waal. Zij zal ongetwijfeld korter zijn dan die rivieren, maar het stuk dat wij bevaren hebben is indrukwekkend. Variërend van breed (zo'n 2 km) tot niet zo breed (800 meter) slingerd ze zich door het landschap, zich splitsend rond eilanden en dan weer samenvloeiend en uiteindelijk uitmondend in de Botnische Golf in een delta van riviertakken en eilanden.
De wind was nog steeds hard (tijdens de trip maten we 30 knopen), maar door het bochtig karakter van de rivier heeft dat niet tot gevolg dat er 2 meter hoge golven ontstaan zoals op zee. Wind kunnen we wel hebben, golven zijn het probleem.

Wisten jullie dat deze rivier overspannen wordt door de negende grootste hangbrug ter wereld? (De tweede van Scandinavië?) De overspanning is meer dan 1100 meter en de pilaren zijn 180 meter hoog terwijl er schepen tot 40 meter hoogte onderdoor kunnen. Indrukwekkend bouwsel, mag ik wel zeggen. Hij wordt de Högakustenbron genoemd, omdat hij net aan de zuidgrens van dat gebied ligt. Volgens mij waren wij die dag (5 juni) het enige schip dat de brug passeerde en op de brug (E4) was het ook niet gek druk.

Die dag zijn we geëindigd in Fränö, waar de Kramfors Båtklubb residentie houdt, schattig klein haventje waar ze gelukkig 1 steiger hebben waar wij aan pasten. Naar Kramfors zijn we gefietst, zo'n 5 km enkele reis. Dat hoef je dus niet te doen op zaterdagmiddag na 16:00 uur, doodse stilte en geen ziel te bekennen.

Die middag ging de wind liggen, eindelijk! en ineens! Een half uur voordat we aanlegden in Fränö maten we nog 30 knopen, een uur nadien scheen de zon volop en waaide er slechts een briesje.
We hebben die avond heerlijk geslapen!