Van de hemel naar de hel

Wij hebben aan de hemelpoort geklopt! Helaas was Petrus niet thuis.....
Dat kloppen gebeurde middels het overhalen van een bedieningshandel van de volledig geautomatiseerde sluis "Himmelpfort" en dat betekent in goed nederlands toch gewoon "Hemelpoort", niet?
En het heeft toch ook wel wat bovennatuurlijks wanneer dan, als een klein wondertje, ineens deuren open en dicht gaan en water wordt in- en uitgelaten zonder dat er een boot klem komt te zitten tussen de sluisdeuren?
Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat het landschap dat we vonden achter de Hemelpoort er ook wel hemels uitziet. Deze sluis geeft toegang tot de Lychensche Gewässer met als centrum het stadje Lychen dat ingeklemd ligt tussen 4 meren en een grote hoeveelheid heuvels die van boven tot onder bedekt zijn met bossen. Het is hier prachtig varen en wandelen, helaas slechts 2 dagen met zon en prima temperaturen, maar dan zie je ook hoe heerlijk toeven het hier is. Sindsdien werkt de hemel niet echt meer mee want momenteel is het hier koud (van de ene dag op de andere van 26 naar 16 graden!) en het regent veel en heftig. Bovendien staat er een keiharde wind, regelmatig kracht 5 en een dag met uitschieters naar 7. Maar het deert ons nauwelijks!

Overigens, Hemel en Hel liggen dicht bij elkaar.
Vandaag zijn we in Fürstenberg, net zo'n vriendelijk stadje als Lychen in zo'n heerlijke en prachtige omgeving. Alleen, in de tweede wereldoorlog was het bekend onder een andere naam: Ravensbrück. Vandaag hebben we de fiets genomen en zijn naar het gedenkmonument gereden van dit voormalige vrouwenkamp van de nazi's. Je moet daar best nog moeite voor doen ook, bij de Tourist Information wordt niets vermeld over het kamp totdat je er gericht naar vraagt. Aan bewegwijzering wordt ook nauwelijks gedaan totdat je er bijna voorstaat, maar die weg heet wel de Himmelpforter Landstrasse. Dat krijg je toch niet verzonnen? Zo open als de Berlijners omgaan met hun historie, zo zwijgzaam is het platteland hierover.

Het is een beklemmende ervaring. Er is ons natuurlijk in het verleden van alles over verteld en iedereen heeft wel iemand in de familie die iemand kent die in dit of in een ander kamp heeft gezeten, maar er zelf rondlopen en dit allemaal zien is indrukwekkend en emotioneel. Dat wij als mensen tot zo iets in staat zijn...

Wij kijken met spanning uit naar beter weer volgende week! De twee dagen met zon en blauwe hemel in deze omgeving tot nu toe vragen gewoon om meer. Dan hebben we echt vakantie, heerlijk voor anker op een van de tientallen meertjes met niets anders om je heen als water en bossen. We hebben een maand uitgetrokken voor dit gebied, dus laat maar komen!