Slepen in Schwerin

Dit blog heet dan wel "Vaarttuig avonturen" maar pas vandaag hebben we ons eerste echte avontuur beleefd. Of anders gesteld: een rol gespeeld in andermans avontuur.

Gisteren hebben we geslapen in Matzlow-Garwitz en liepen daar binnen samen met een ander nederlands schip, de "Blue Archer", waar we de laatste schut mee hadden gedaan. Vanochtend vertrokken we vroeg naar Schwerin, onze laatste halteplaats op de merenroute, maar niet zo vroeg of de "Blue Archer" was ons net iets voor en voer voor ons uit door het smalle Müritz-Elde Kanaal en later het Störkanaal richting Schwerin. Niet zo'n mooie dag als gisteren, zwaar bewolkt, zelfs een regenbui en een steeds toenemende wind. Tegen de tijd dat we de Schweriner See bereikten hadden we de bimini neergelaten (voor de leek: een bimini is een los dak dat wordt gebruikt om dek en stuurstand te beschermen tegen of te veel zon of te veel regen) want we hadden geen zin om na een deel van de dektent ook nog de bimini te verspelen door een te harde wind. En hard was ie: op de Schweriner See maten we wederom windkracht 5 en stevige vlagen in de 6. En nog steeds zat de Blue Archer voor ons, alhoewel ik me wel afvroeg wat hij eigenlijk deed om aan de verkeerde kant een kardinale ton voorbij te varen (weer voor de leek: een kardinale ton geeft gevaar aan, een wrak of een ondiepte, en is een gele boei met bovenop een markering die aangeeft of je die ton aan de noord, oost, zuid of west zijde moet passeren). Wel, dit was een zuid-kardinaal, maar waarom passeerde hij hem dan aan de noordzijde? Dat het niet goed was werd plots duidelijk door een forse rookpluim uit zijn uitlaat, waarschijnlijk een teken dat hij vol achteruit sloeg.
Altijd hebben we de marifoon gebruiksklaar liggen, vandaag dus niet. Juliette snel naar beneden om de marifoon te halen en we waren net op tijd om de "Blue Archer" te horen waarschuwen voor een ondiepte waar hij vol opgelopen was. En er niet meer af kon komen........
Na enig overleg per marifoon besloten we assistentie te verlenen en onze hek-ankerlijn over te brengen naar de Blue Archer. Met ware doodsverachting klom de schipper in zijn bijbootje (het waaide nog steeds 5-6) terwijl wij achteruit zo dicht mogelijk bij zijn schip probeerde te komen. Gelukkig is die lijn 30 meter lang dus we konden uit de gevarenzone blijven. Met de lijn in zijn bijbootje ging het weer terug naar het gestrande schip waar het 2 pogingen kostte om de lijn te bevestigen. toen nog het bijbootje vast en de schipper aan boord en met "Vaarttuig" volle kracht vooruit en hij volle kracht achteruit lukte het ons om hem van die bult te trekken. Al die tijd was een schip van de "Rettungsdienst" vlakbij, maar diens hulp hebben we afgeslagen. Uit ervaringen van anderen weten we dat hun hulp een vermogen kost en makkelijk in de duizenden euro's kan lopen.

's Middags kwam Jan, de schipper van de Blue Archer, nog een flesje wijn brengen en morgen gaan we een borrel aan boord van zijn schip drinken. Eind goed, al goed.

Het weer is de laatste dagen aanzienlijk beter geworden, ondanks de harde wind van vanmiddag. Tegen de avond nam die aanzienlijk af en hebben wij vanaf onze logeplaats aan de kop van de steiger van de Sweriner Segel Verein gekeken naar start en finish van een zeilregatta die hier plaatsvond. Prachtig om te zien.
Heb je dat kasteel gezien op de foto hierboven, prachtig niet? In de tuinen van dit kasteel wordt een soort van Floriade gehouden die we morgen gaan bezoeken.