Regen in Uppsala.

De zomer hebben we dus echt in Finland achtergelaten!
Op dit moment klettert het van de regen. De wind is matig maar is de laatste dagen ook stevig geweest; constant uit het westen en het bracht de ene na de andere depressie mee.
Maar hoe zijn we in Uppsala terecht gekomen??
Zoals in de vorige blog vermeld hebben we na de oversteek uit Finland een rustdag genomen in Kapellskär, de plaats waar veel van de grote veerboten aanmeren en vertrekken voorzover ze niet doorgaan naar Stockholm.

weerzien met Adagio

Na die rustdag met een lange wandeling door het natuurgebied Riddersholm zijn we doorgevaren naar het eiland Rindö, vlakbij Vaxholm. Door hebben we opnieuw de Adagio ontmoet, een in Nederland gebouwd schip onder Amerikaanse vlag, met aan boord Tim en Susan. Met hen zijn we vorig jaar ook veel opgetrokken tijdens onze tocht door het Gota Kanaal en dit voorjaar heb ik met Tim de reis rond Kaap Hoorn gemaakt aan boord van de bark Europa. Het was een hartelijk weerzien en na een dagje winkelen in Vaxholm zijn we gezamenlijk doorgevaren naar Stockholm. Vaarttuig weer in de Wasa haven, Adagio, met haar lengte van bijna 15 meter kan daar niet in en lag wat verderop tussen de toerboten en de bruine vloot.

Stockholm geeft ons een warm gevoel, we voelen ons echt thuis in die stad. Groot genoeg om veel faciliteiten te hebben, klein genoeg om beloopbaar, kneuterig en veilig te blijven. We hebben de volgende dag dus besteedt om op ons gemak de bus te nemen, te lunchen in Östermalms Saluhal, door Gamla Stan te slenteren en daar mijn favoriete SF boekwinkel te bezoeken en als laatste natuurlijk een bezoekje aan NK, het grote luxe warenhuis in het centrum van de stad, vermoeiend dagje dus!
Maar er is nog zoveel te zien in Zweden! Direct achter (ten westen van) Stockholm beginnen de Mälaren, een gigantisch merengebied en het centrum van de ontwikkeling van Zweden. Hier vindt je de opgravingen van de Viking nederzettingen van waaruit ze hun plunder- en handelstochten naar de rest van Europa ondernamen. Hier begon de ijzerindustrie voor Zweden en hier in Uppsala ligt de oudste Universiteit van het land. De Mälaren zelf is een indrukwekkend vaargebied met brede wateren en grote eilanden. Niet zoals het Saimaa meer in Finland dat nog het meeste lijkt op een scherengebied in zoet water, maar meer als de Müritz in Duitsland. De eilanden hebben veel minder dennebomen en heel veel loofbomen, geen jonge 5 jaar geleden geplante sprietjes, maar eeuwenoude joekels van eiken, beuken, kastanjes en lindebomen. Zo oud dat ze het zelfs de moeite waard vinden om de stammen van gestorven bomen te conserveren en gewoon in een park te laten staan: natuurlijke monumenten.

Na een dag Stockholm zijn wij dus richting Mälaren vertrokken terwijl Tim en Susan nog een dagje van Stockholm genoten.

Stora Gatan - Sigtuna

Stockholm verlaat je via de Carl-Johan Slussen (verval 1 mtr) en dat brengt je eigenlijk direct op de Mälaren waar we op ons gemak naar Sigtuna gevaren zijn, de op een na oudste stad in Zweden. Helaas is ook die stad een keer totaal platgebrand in een van de vele oorlogen met de Russen en de Denen, dus het stadsbeeld is 18e eeuwse houten huizen op een stratenplan dat teruggaat naar de vroege tijd van de Vikingen nederzettingen. Ook zijn er nog de ruines van een 3-tal middeleeuwse kerken die de moeite van het bekijken waard zijn.

Na een onrustige nacht met veel wind hebben we vanochtend Sigtuna weer verlaten en hebben onze tocht naar Uppsala weer voortgezet. Voor het laatste traject verlaat je het meer en zet je de reis voort over de Fyrisån, een rivier(tje) dat ons erg deed denken aan de Vecht; langzaam slingerend, smal, af en toe een brug die open moet en prachtige huizen op de oevers. Niet zoveel als aan de Vecht, maar toch.
En nu dus Uppsala. Het eerste dat we hoorden toen we aanlegden was: kijk, een Nederlandse boot! van 2 fietsers aan de overkant.  De harde regen weerhoudt ons om de stad in te gaan, dus dat moet tot morgen wachten maar blijkbaar zijn we niet de enige Nederlanders in de stad.
Mogelijk dat de Adagio ook deze kant op komt, maar anders ontmoeten we haar later deze week weer op het meer.