Zomer in Zweden

Wanneer de ochtenden blauw zijn
en de zon onbelemmerd schijnt

dan gaat het anker uit in beschermde baaien
waar geen winden meer waaien

al wat je hoort is stilte
en je geniet de hele dag tot de kilte

van het avondrood
je terug drijft in de warmte van de boot.


ja ja, wat een paar zomerse dagen al niet in een mens kan losmaken!!

Maar het was dan ook fantastisch, hiervoor zijn we naar Zweden gekomen, heerlijke lange zomerse dagen in de prachtige natuur van de zweedse meren (Viken, in dit geval) waar we een visarend hebben gespot en in de avondschemering worden verrast door een laag overvliegende vlucht ganzen of een koppel kraanvogels die vlakbij neerstrijkt en (zeer) luidruchtig blijk geven van hun aanwezigheid.
Al drie dagen en nachten zwerven we onder een stralende zon over het Viken meer van de ene mooie naar de volgende nog mooiere ankerplaats. Het vakantieseizoen van de Zweden is in z'n laatste week en dat is te merken: op het hele meer kom je nauwelijks een boot tegen. En dat terwijl nu eindelijk de zomer lijkt te beginnen! Vandaag hebben we in een van de mooiste baaitjes gelegen tot nu toe en we hebben niemand gezien.

Er valt dit keer dan ook weinig te vertellen, behalve dat we gisteren weer een kleine reparatie hebben moeten uitvoeren. Deze keer de impeller van de generator, maar na anderhalf uur knutselen was ook dat weer in orde. Gelukkig maar, want wanneer je zo intensief ankert zoals wij dat doen, dan is de generator een zeer essentieel onderdeel.
O ja, Mieke: we hebben een ondergrondse rots geraakt! Nou ja, een onderwater rots dan. We hadden een ankerplaats gekozen en lagen daar al een uur of 2 toen we besloten dat het toch geen ideale plek was: te dicht op een weg en te weinig beschut tegen de wind.
Wanneer we wegvaren van een ankerplaats zit Juliette achter het stuur en ik lig op mijn buik op het voordek te stoeien met het anker om het weer netjes en recht in de kettingbuis te krijgen. Juultje probeert dan altijd dezelfde route uit te nemen als waarop we in gekomen zijn want dat is zichtbaar op het scherm.
Op de een of andere manier lukte dat deze keer niet en we raakten een niet aangegeven rots. Het was geen echte aanvaring, meer een zijdelingse tik (ze was aan het draaien) en buiten die ene tik hebben we verder niets gehoord of gevoeld. En we drijven ook nog steeds..... maar ze schrok zich een rotje!

Morgen is de ankerpret even afgelopen. We zijn door onze voorraden heen en gaan dus op weg naar Karlsborg om die aan te vullen. We hopen dat volgende week weer zo prachtig is, want dan staat het Vättern meer op het programma. Dat is vele malen groter dan het Viken meer en schijnt ook heel veel mooie plekjes te hebben.
We houden jullie op de hoogte!