Herfst in Motala.

En weer zitten we een paar dagen vast, dit keer in Motala.
Wij zijn daar donderdag rechtstreeks uit de slotgracht van Vadstena naar toe gevaren om te beginnen aan het laatste traject van het Gotakanaal. Maar Motala is naar Gotakanaal begrippen een grote plaats, gesticht door en voor het Gotakanaal en een belangrijk centrum voor de industriële en civieltechnische ontwikkeling van Zweden. Het plan was een dag te blijven, inkopen te doen en wat rond te kijken, maar er is zoveel te zien dat we besloten een dag extra te blijven. Maar intussen is het alweer zondag en we zijn blij dat we nog steeds aan de kaai in Motala liggen want buiten giert een windkracht 6 over het Vätern meer met af en toe een heftige regenbui. De schuimkoppen staan op de golven en de paar schepen die zich toch buiten hebben gewaagd lopen hier de haven binnen en hebben de grootste moeite om zonder schade aan te leggen: de wind stuurt ze alle kanten op behalve in de box.

Als alternatief zijn we dus sportief bezig. Zaterdag was het weer nog zodanig dat we met de fiets op pad konden en zijn we op zoek gegaan naar de veel geroemde (natuurlijke) zandstranden van het Vätern meer. En ze zijn er echt: 3 km lang en ongeveer 10 mtr breed. We hebben ze maar niet verteld van het strand bij Cadzand!
Maar het wonen is hier prachtig. Grote huizen op ruime percelen en we hebben met verbazing naar de huizenprijzen bij de makelaar staan kijken. Dat scheelt dus aanzienlijk in vergelijking met Nederland!
Wij verdenken de Zweden ervan dat iedereen een tweede huis ergens in de buitengebieden heeft.

Vandaag viel er dus niet te fietsen, je zou er zo vanaf geblazen worden. We zijn dus gaan wandelen naar een klein natuurreservaat in de buitenwijken van Motala. Zo klein is het dus weer wel: vanuit de haven zit je in 5 minuten in het centrum en in 15 minuten in de ongerepte natuur buiten de stad, allemaal te voet. Eenmaal tussen de bomen merk je van die wind ook niet veel meer en wederom hebben wij ons verbaasd over de rijkheid en veelzijdigheid van de natuur hier. Na 3 uur stevig doorlopen waren we weer thuis en zijn maar wat gaan klussen.
Hopelijk is het weer morgen beter en gaan we op weg naar een van de grootste sluizen in de route: de vijfvoudige sluis van Borenshult.