het Kattegat getrotseerd!

Het is een drukke week geweest......
Zo vlak als de Oostzee was tussen Travemünde en Kopenhagen, zo wispelturig was die tussen Kopenhagen en Göteborg. Zoals gemeld in de vorige blog zijn we vorige week vrijdag, gebruik makend van een kleine opklaring, uit Kopenhagen vertrokken. Zijn vervolgens rechtstreeks overgestoken naar de Zweedse kust om toen een noordelijke koers te varen. Ondanks een halve wind + golven op de kont van het schip was het toch dusdanig onrustig dat we dit keer geen vlaggenwissel ceremonie op de grens hebben uitgevoerd: de Deense vlag bleef waar die was!

Je hebt geen keus: om de Sont te verlaten moet je door die engte tussen Helsingör en Helsingborg. Het is er weliswaar kilometersbreed, maar toch: door de zuid-westelijke winden ontstaat er in deze engte een stuwing die het water erg onrustig maakt: we rolden en deinden dat het een lieve lust was. Juliette was intussen met een dosis Primatour plat gegaan op de bank en klaagde naderhand over de (zware) salontafel die door de kajuit aan het schaatsen was! De laatste anderhalf uur ging over in zeer zware regen en dikke donkere wolken. Zicht nauwelijks 250 meter, navigatieverlichting aan en daar zat ik dan buiten: de bimini was neer vanwege de wind en ik had dus verder geen beschutting behalve mijn regenpak. We hebben regenhoezen voor de stoelen en daar zat ik op, turend naar het scherm om toch maar koers te houden; Was een heftig dagje. De hoogst gemeten windsnelheid die dag: 23 knopen, windkracht 6.
Om bij te komen zijn we een dag extra in Torekov blijven liggen en dat was maar goed ook: de condities waren die dag nog slechter!
Op zondag maakten we de run naar Varberg. Samen met de Zweedse buurman hadden we de diverse weerberichten geanalyseerd en besloten dat 7 uur de beste vertrektijd was. De wind zou dan zijn afgenomen en de golven zouden uit zuid-west moeten komen. Nou: vergeet het maar: de wind was weliswaar afgenomen (17 knopen) maar pal west, de golven dus ook. Dat betekende dat we de voorgenomen koers niet konden houden en moesten kruisen als een zeilschip om rollen en stampen tot een dragelijk niveau terug te brengen.
Dit keer hadden we de tent maar weer opgezet en de paar buitjes die dag konden we dus in comfort trotseren. Het traject van 76 km werd er een van 100 km waar we 7 uur over deden, aan onze snelheid ligt het dus niet.
Het traject naar Donsö was een makkie. Wind en golven waren nog steeds stevig en volgens mij hadden we zelfs de hoogste golven van de hele reis: zo'n 2 meter. Dit keer werden de weersvoorspellingen echter bewaarheid: zowel wind als golven uit zuid-zuidwest, oftewel: pal op de kont de hele reis. Je voorwaartse snelheid ligt iets onder die van de golven en dat betekent dat je iedere keer van achteren wordt opgetild door zo'n hoge maar lange golf, die vervolgens rustig onder je door rolt. Je krijgt haast het gevoel dat je achteruit zo'n golf afglijdt.

En zo werden we de scheren ingeblazen: de rotsachtige archipel ter hoogte van Göteborg. In een woord prachtig. Zodra je de eerste eilandjes voorbij bent verdwijnt de golfslag en ook de wind wordt gebroken door die rotsen. Het is wel opletten: overal ondieptes en rotsblokken net boven (of onder!) water. en boem is ho hier, zo'n rotsblok geeft niet mee. Donsö als eiland is leuk, maar als haven een ongelukkige keus. Het is hoogseizoen hier, dus de haven was vol en we lagen aan de buitenpier waar iedereen met volle snelheid langs komt razen, inclusief de talrijke ferries. We lagen af en toe harder te rollen als op zee! en verschrikkelijk te rukken aan de lijnen. Een kromgetrokken beugel op die steiger zal voor eeuwig getuige zijn van ons heftig bezoek daar!
Gisteren dan het traject naar Göteborg. Aangezien het nog geen 30 km was hebben we er een omweg van gemaakt en zijn we kris-kras door de scheren gaan varen. Gelukkig hebben we goede kaarten en op echt kritieke punten is er bebakening dus het is redelijk veilig en we hebben volop genoten van het prachtige gebied en de zon die intussen volop aan het schijnen was.
En zo bereikte we Lilla Hammen, de jacht- en veerhaven in het hartje van Götenborg, de duurste haven waar wij OOIT in hebben gelegen. Maar ja, we willen toch ook een paar dagen van de stad genieten...
Daarover volgende keer meer.

Aanvulling:
Dit verhaal klinkt redelijk heftig en potentieel onveilig. Echter: er is geen moment geweest dat wij ons onveilig hebben gevoeld. Het schip is een bonk stevigheid en zekerheid en laat geen onvertogen geluid horen.
En dan onze stoelen: als er een investering z'n geld aan het opbrengen is dan zijn het die stoelen. Vastgeschroefd aan het dek en je volledig omhullend kunnen we elke rol aan die we tegen komen. Moet er niet aan denken dat Juliette nog steeds in haar klapstoeltje naast mij had gezeten! Gé en Paula: nogmaals dank voor deze spontane gift! En Ger: bedankt voor het vakmanschip waarmee de perfecte copie is gemaakt!