Weer een etappe afgesloten: de Main

Het is alweer enige tijd geleden dat we in Schweinfurt waren, waarover we een Duitstalige blog schreven.

einde van een etappe

Sinds die tijd hebben we de Main verlaten en zijn we alweer een heel eind gevorderd op het Main-Donau kanaal. Al die tijd hebben we prachtig weer gehad en hebben we kunnen genieten van al het schoons om ons heen. Het zijn dermate drukke dagen met varen, sluizen, aanleggen en excursies te voet dan wel te fiets dat er gewoon geen tijd overblijft om een blog te schrijven!

Na Schweinfurt hebben we wat verloren tijd goedgemaakt door in een ruk naar Bamberg te varen, vier sluizen en een stijging van iets meer dan 23 meter. We hadden ons enige zorgen gemaakt over de eerste sluis "Ottendorf" omdat in een boek dat we in Duitsland kochten (Beluga geht durchs Nadelöhr) in deze sluis de meest verschrikkelijke rampen met twee "Sportboten" worden beschreven: losgeslagen schepen, omhoogkomende vloedgolven, en Cruiseboten met grote hekgolven. Niets van dat alles, gewoon, met twee vingers in de neus hebben we deze sluis genomen. We hadden aangeklampt bij de "Gramper", een volgeladen vrachtschip van 75 meter en met hem zijn we in een halve sluis op ons dooie gemak naar boven gegaan. Ook de overige sluizen die dag hebben we met de Gramper gedaan en steeds geen enkel probleem.

Steiger van Motorbootclub Regnitz-Main in Bamberg

In Bamberg zijn we 2 nachten blijven liggen aan de steiger van de "Motorbootclub Regnitz-Main e.V, Bamberg" in de monding van de (snelstromende) Regnitz. Die steiger ligt aan een eiland gevormd door Main-Donau kanaal en de Regnitz en dat eiland wordt gebruikt voor de "Landesgartenschau". Behalve 4 Kisten wijn hadden we ook nog 2 toegangskaartjes voor die show gekocht bij Ralf in Schweinfurt. De volgende dag dus met onze kaartjes naar die show, erg handig: je loopt de steiger af, gaat door een toegangspoortje en je staat in de Gartenschau. Over de Schau zelf kunnen we kort zijn: ze moeten nog een paar keer in de leer bij de Keukenhof of de Tuinshow in Nuenen, dan komen we volgend jaar nog eens kijken. Het voorjaarspakket was al uitgebloeid en het zomerpakket moest de grond nog in denk ik. We hebben dus een hoop uitgebloeide tulpen en viooltjes gezien!!

Bamberg: klein Venedig

Bamberg zelf was erg leuk, vooral de Dom die dit jaar zijn Milenniumfeest viert: 1000 jaar geleden ingewijd! Maar ook Klein Venedig en de bruggen met hun prachtig beschilderde gebouwen zijn erg fraai.
Bamberg vormt ook het einde van onze tweede etappe op weg naar de Zwarte Zee: de bevaarbare Main stopt hier en gaat over in het Main-Donau kanaal. Niet dat dat een enorme overgang is, maar toch! Het gebeurt volkomen geruisloos, het is dat er een paar bordjes aan de kant staan, anders had je het punt nog gemist ook! De volgende dag dus de derde etappe: het Main-Donau kanaal (MDK vanaf hier).

Hafenmeister Jürgen in Frauen-aurach

De eerste stop aan het MDK was de haven van Motoryachtclub Forchheim waar we verschrikkelijk hard hebben gewerkt aan het vaarklaar maken van "Vaarttuigje" (poetsen, oppompen, buitenboordmotor erop, zeevast zetten). De nacht erna hebben we geslapen in de havenkom van Frauen-Aurach, vlakbij Erlangen. Daar wilden we inkopen gaan doen, maar door een akkefietje met de poortsleutel hebben we daar de hele volgende ochtend vastgelegen. Inkopen konden we dus pas gaan doen na de lunch en toen we terugkwamen was het te laat om nog weg te gaan. We zijn hier dus maar een extra nacht gebleven, niet omdat het zo mooi was, maar wel erg praktisch: Hornbach, MediaMarkt op 1,5 Km, Supermarkten op 800 meter.

intensief gebruik van de fietsjes: lekke band!

Vervolgens ging het door naar Nürnberg. We waren vroeg vertrokken en konden dus al om 11:40 vastmaken in de haven van "1 Motorbootclub Nürnberg". Ook hier waren we door de Beluga al bang voor gemaakt, met name voor de prijzen, maar ook dit viel alleszins mee. Een prima langssteiger, waar nog keurig een plekje voor ons vrij was, met wasmachine en -droger waar we 2 wassen in gedaan hebben en een prima verbinding naar de stad. Om 12 uur zaten we op onze fietsjes die we 3 km verder geparkeerd hebben bij het U-Bahn station van de Gustaf Adolfstrasse en verder zijn we met de trein gegaan.

het enige echte originele straatje in Nürnberg

Bij de Tourist Info aan het Hauptbahnhof vonden we een stadskaart met een rondwandeling van 2 uur die we vervolgens gemaakt hebben en ook hier weer die verbazing dat de Duitsers er in slagen van een volkomen vernielde stad (er is nog een (1) straatje in originele staat!) weer een complete "oude" stad weten te herconstrueren. Zou er nou nooit iemand op het idee gekomen zijn om te zeggen: "weg met die historie, we gaan een volledig nieuwe stad bouwen" ? Niet dat het niet mooi is; het is prachtig! Maar het blijft een kopie van wat er ooit gestaan heeft.
Van Nürnberg ging het de volgende dag naar Roth. Hier zijn we burgerlijk ongehoorzaam geweest en hebben vastgemaakt aan de kademuur van een overslagbedrijf in grind en stenen, vlak achter een enorme catamaran die daar lag afgemeerd. Het was al na vijven, dus er was niemand meer om daar tegen te protesteren. Bovendien: we hadden geen keus! In het MDK boek staat dat hier een jachthaven (in aanbouw) zou zijn. Aangezien dat boek uit 2007 stamt nam ik aan dat die intussen wel af zou zijn, maar helaas: hij is nooit gebouwd!! Dus aan de kademuur en kennis gemaakt met Angelika en Norbert die in 15 jaar deze catamaran eigenhandig gebouwd hebben, 3 weken geleden te water hebben gelaten en dit Pinksterweekend hun reis naar de .....Zwarte Zee gaan beginnen!! Die gaan we nog wel eens tegenkomen!

overnachting aan een kademuur in Roth

De volgende ochtend om 08:10 weer losgemaakt om de Wasserpolizei te ontlopen (de catamaran heeft een "Sonder Genehmigung") en op weg naar letterlijk het volgende hoogtepunt: het bereiken van het hoogste punt in onze reis. Na het nemen van 2 sluizen met een verval van 24,70 meter kwamen we aan op een hoogte van 406 meter boven de zeespiegel, een absoluut record voor Vaarttuig. Haar vorige record stond op 91,8 meter en stamde uit 2009, de reis door het Göta kanaal.. Een verviervoudiging!!

het rijke interieur van de Lorentius Kirche in Berching

Die dag eindigde de reis in Berching, eigenlijk puur toeval. We voeren door het stadje met een prachtige kademuur en ineens, zomaar: vlak voor het einde van die muur zaten er ineens 2 ringen in de muur. Dat is voor ons net zo goed als een geschreven invitatie! Vastmaken was snel gebeurd en na geluncht te hebben zijn de fietsjes aan de wal gezet om het dorp te verkennen. Dit keer vonden we authentieke historie: een volledig ommuurde stadskern met prachtige (orginele!) eiken deuren in de stadspoorten. Ook het kleine Lorentiuskerkje is een enorme verrassing. Aangelokt door het orgel zijn we het uiterlijk simpele kerkje ingegaan om binnen een rijk barokke aankleding te vinden. Prachtig houtsnijwerk, ten dele verguld, uitbundig stucwerk, ook al ten dele verguld, een enorm plafondfresco, kortom: je kwam ogen te kort om al dat moois te bekijken. Aan de muur, op twee tableaus, de namen van alle "Pfarrers" die ooit in dit kerkje pastoor zijn geweest: de eerste is ooit begonnen in 1304. Wordt je toch weer even stil van.....
En zo vervolgen we langzaam onze reis, nog maar een dag op het MDK en dan zit er weer een etappe op!

We houden jullie op de hoogte!