Werken in Finike

De weken vliegen voorbij, vandaag is het alweer twee weken geleden dat we in Finike aankwamen en begint onze vijfde week in Turkije. En nog steeds geen vakantie......

Alhoewel: als je elke ochtend wakker wordt met een strak blauwe hemel en een heerlijk zonnetje heb je niet echt reden tot klagen ook al moeten we elke dag flink klussen!

Mahmut, de staalman

De belangrijkste reden dat we in Finike zijn is het project dat we uiteindelijk aan de Technische Dienst van deze haven hebben gegund na een uitgebreide offerte procedure vanuit Nederland. Finike had daar heel alert op gereageerd met een uitgebreide en professionele specificatie en ons ook gewaarschuwd voor het feit dat het materiaal dat wij graag wilden normaal niet op voorraad is in Turkije dus ruim tevoren besteld moest worden. Dus wij zijn al een maand voor vertrek akkoord gegaan zodat zij het materiaal konden bestellen.

Suleyman, de zeilmaker
bezig met zijn templates

En we werden niet teleurgesteld. Maandagochtend om 11:00 uur stond er een team van 4 man aan de reling: de technisch manager Malin, zijn assistent Celal, Mahmut de staalman en Suleyman de zeilmaker. We zijn uitgebreid door de specificatie gegaan, alle tekeningen ter plekke gecheckt, alle vragen beantwoord en om half een is iedereen weer zijns weegs gegaan om te beginnen. En ja: alle materiaal was besteld en binnen.

's Middags hebben Juliette en ik de oude bimini, na 10 jaar trouwe dienst, afgebroken zodat de staalman aan de gang kon met de oude buizen.

de oude tent + bimini

Gelukkig kwam het oude Turkije weer even terug want het duurde tot woensdagmiddag voordat Mahmut kwam opdagen. Hij had maandag weliswaar een van de buizen meegenomen maar was daarna verdwenen. Maar wat bleek: hij had dinsdagochtend een prostaat biopsie moeten ondergaan in het ziekenhuis en die ochtend had hij de uitslag gekregen: alles OK! Kijk, dat schept een band. Toen hij hoorde van mijn prostaat malheur in 2014 waren we ineens lotgenoten en kon het niet meer stuk!!


Voordat je aan een project als het onze begint in Turkije dien je je één ding goed te realiseren: het zijn goede vaklui maar geen ingenieurs. En dat betekent dat je ze stap voor stap door het hele proces moet leiden want een tekening lezen zijn ze niet gewend en ze kijken er dus ook niet naar. Daar komt nog een keer bij dat zij het zo gewend zijn, maar wij het zus willen en dan moet er heel wat afgepraat worden voor ze weer op de rails staan en doen wat ons voor ogen staat.
Maar goed, we zijn er uitgekomen. Vrijdagmiddag stond een nieuw frame op de boot waar ook Suleyman akkoord mee ging: drie buizen overdwars met extra zijdelingse stabilisatie en een extra stabilisatiestang in de sprayhood. Voorlopig hoeven wij niet meer bang te zijn dat deze combinatie van bimini en tent gaat vliegen!

Want dat laatste was voor ons een heel belangrijke reden om dit project door te zetten. Vooral de sprayhood was al behoorlijk aan het slijten maar had nog best een of twee seizoenen mee kunnen maken en de bimini nog een paar seizoenen meer. Nee, de belangrijkste reden is dat we af willen van de angst dat die 12 vierkante meter van de bimini gaat vliegen met winden boven de 20 knopen. Er zijn dagen geweest dat die bimini stond vastgezet met zes (6!) spanbanden en 2 landvasten er overheen! En dan nog hebben we in weersomstandigheden gezeten dat hij na afloop naast de reling stond. Weg zijn de spanbanden en glijstangen in deze constructie, geen onrust en gedoe meer!

De zeilmaker, Suleyman, was die vrijdag al begonnen met templaten. Met dubbelzijdig plakband en grote stukken plastic kruipt hij als een vlieg over het schip en de stangen om dat plastic strak over het frame te spannen en af te tekenen. Dat is een feest om naar te  kijken hoe hij alle facetten van het maakproces voor zichzelf doorpraat, weer meet, vragen stelt, hoe moet dit, hoe moet dat en uiteindelijk zijn template er weer afhaalt, oprolt en naar zijn werkplaats verdwijnt.
In de tweede week verschijnt hij elke dag op de meest vreemde momenten. Kan om 08:30 zijn maar ook om 20:00 uur. En elke keer is het proces weer een stap gevorderd. Eerst geknipt, dan de rits aan een zijde, dan de rits aan beide zijde en ineens staat daar een bimini en het dak van de voortent/sprayhood.

en ineens zit je met twee bimini's
i.p.v. één tent

En toch had hij ons te pakken!!!
Turken bouwen geen tenten, Turken bouwen bimini's en daar had ik geen rekening mee gehouden. Dus Suleyman had twee biminis gemaakt die met wat zijflappen ook als tent te gebruiken is. Wat wij bedoelden was een tent waarvan de zijflappen te verwijderen zijn om het dak als bimini te gebruiken.
Nuance zou je zeggen. Maar je staat toch raar te kijken waneer je tussen beide biminis door naar de blauwe hemel kijkt. Toen het hem duidelijk werd dat wij toch echt bedoelde dat beide helften aan elkaar zitten stelde hij voor dat met transparant materiaal te doen. Tja, dat is hij gewend van die zeilers die mast en tuigage in de gaten willen houden.
Nee, toch maar niet Suleyman.

Maar we komen er wel uit!

En dan is hij creatief genoeg om met prima oplossingen te komen. In de klassieke Nederlandse oplossing zit er een behoorlijke flap aan het achterste deel die daaraan blijft zitten wanneer je de 2 loskoppelt. Hij heeft er een heel elegant tussenstukje van gemaakt met een rits aan beide zijde zodat je naar keus óf de bimini óf de sprayhood kunt laten staan. En dat zelfde tussenstukje dient tevens als ophangpunt voor de deuren die dadelijk toegang geven tot het achterdek.

Genoeg over de bimini. Tegen de tijd dat hij echt helemaal klaar is kom ik daar nog uitgebreid op terug en jullie zullen verbaasd staan over de slimmigheidjes die er in verwerkt zitten!

Wat hebben we nog meer gedaan?

1: Een koelkast gerepareerd.

hoeveel turken zijn er nodig om een
koelkast te plaatsen??

In Alanya merkte we al dat de grote koelkast vooral herrie maakte en geen kou gaf. In Finike kwam direct maandag een koelspecialist aan boord die het "hermetisch gesloten" koelsysteem (volgens de fabrikant) openknipte, er een ventiel op soldeerde en vervolgens opnieuw vulde met freon. Helaas had hij beter eerst op lekken kunnen controleren want de volgende dag deed de kast weer niks. Een dag later werd de kast opgehaald en dezelfde dag kregen we de mededeling dat de leiding naar de verdamper lekte en de verdamper moest worden vervangen. Er ging een weekend overheen omdat de onderdelen besteld moesten worden, maar dinsdagochtend, nog voor het ontbijt stond er ineens een ploeg van 5 voor de reling om de gerepareerde koelkast terug te plaatsen. Het kost een paar centen maar dan krijg je ook wat! Sindsdien werkt de kast weer als vanouds.

2: Een mechanische start/stop knop gemonteerd.

een elegant, onopvallend knopje
om de motor te stoppen.

Hier kan ik een aparte blog mee vullen, maar het belangrijkste kenmerk is dat wij niet langer afhankelijk zijn van accuspanning om de motor te laten lopen. In de standaard uitvoering wordt de dieseltoevoer geregeld met een hefmagneet. Die gaat open zodra het contact aan gaat, maar is dus afhankelijk van de accuspanning. Valt die weg, dan valt ook de hefmagneet uit met als gevolg dat de dieseltoevoer wordt afgesloten en de motor stilvalt.

en zo ziet het eruit aan de motorzijde.
(blauwe duw-trek-kabel)

Toen ik daar achterkwam heb ik even met trillende handen gedacht aan ons Zwarte Zee avontuur. Stel je voor dat tijdens dat noodweer iets gebeurd zou zijn, we hebben wel vaker slechte connectors moeten vervangen! Maar nu niet meer! De hefmagneet is buiten gebruik gesteld en we hebben nu een simpel handeltje op het dashboard waarmee ik mechanisch de dieseltoevoer regel. Zelfs als de complete elektriciteit uitvalt blijft de motor nu lopen.

Met dank aan Koos de Bruin van Vetus voor de hulp bij de uitvoering!!





3: Over slechte contacten gesproken:

Reinigen van elektrische contacten in het
motorpaneel

Op een goede dag werden we midden in de nacht wakker van een alarmpieper. Aanvankelijk dacht ik dat het bij de buren was, maar na een half uur ben ik toch maar eens gaan kijken en bleek het uit ons eigen dashboard te komen. Om een lang verhaal kort te houden: uiteindelijk heb ik midden in de nacht het dashboard gedemonteerd en de kabel losgemaakt - eindelijk rust.
De volgende ochtend heb ik het hele dashboard uit elkaar gehaald en alle contacten bewerkt met een speciale reinigings- en contactspray en vervolgens weer in elkaar gezet. Wat dacht je, weer piepen, maar ik was vergeten één contact te bewerken: het contactslot zelf. Ook die volgespoten met een rietje waarop het piepen acuut ophield en zich ook niet meer heeft laten horen. Ik heb vervolgens ook alle computerkabels en connectors ingespoten. Wil je geloven dat ik een scherper beeld heb op het scherm in de stuurstand?
Met dank aan Willem Schreeven voor zijn magische smeermiddelen!!!

blanke lak klussen genoeg!

4: Juul heeft winterhoezen gemaakt voor buitenboordmotor en ankerspil.
Die hadden we in 2013 afgedekt met plastic zakken maar die zijn tijdens de winter finaal aan flarden geblazen. Ook is ze bezig met de fijnere blanke lak klussen.

5: Het hele schip gewassen en ontdaan van een dikke laag geel woestijnzand.

dit kon wel een kwastje gebruiken!

en anders dit wel (mastvoet) 

6: Alle roestvlekken in de bovenbouw kaal geschuurd, gegrond met epoxy (2x), daarna geplamuurd met epoxy filler.
Vlak schuren, nog een keer gronden en aflakken volgt nog.

Ook hier was weer een avontuur bij.
Ik had me goed laten voorlichten door Murat, de schilder in Alanya. Gewapend met zijn kennis ben ik eerst gaan schuren en heb daarna hier in Finike, bij de speciaalzaak, epoxy primer gekocht en de kale plekken daarmee behandeld (2x). Tot zover geen problemen.
Daarna moest er geplamuurd worden, dus ik kocht bij dezelfde zaak epoxy filler. Aangemaakt en erop gesmeerd. Dit spul wordt verondersteld in ca 1 uur droog te zijn, maar na drie dagen heb ik het eraf moeten schrapen en wassen. Wat bleek? Er was mij een dubbel blik aangesmeerd met een verlopen houdbaarheids- datum. Maar daar was heel slim een tweede label overheen geplakt zonder datum. Ja ja, je moet ze in de gaten blijven houden!!

Maar goed: de winkelier was verdacht vriendelijk toen ik me weer meldde. Goh wat vervelend, maar natuurlijk kunt u nieuwe blikken krijgen!! Ja ja, maar wie haalt die rotzooi van m'n schip?? Dat kon ik natuurlijk weer zelf doen!




7: De fiets van Herman was kwijt. Ze hebben hem uit de haven gevist waar die in gewaaid was. Had nog wat voeten in de aarde maar met de hulp van Mahmut die snel een dreg in elkaar gelast had, kregen we hem uiteindelijk boven water. Hebben jullie enig idee hoe snel een fiets roest die in zee heeft gelegen??????

En nog vele andere dingen maar deze blog is al te lang!
De volgende keer meer!