Varen over de woeste baren

Het blijft angstwekkend stil vanuit de achterban: heeft men de blog nog niet ontdekt? Of durft men er niet meer om te vragen? We kregen een heel beleefd mailtje van zwager Kees, maar niet eens met de vraag waar @#$% de tweede blog bleef!!

Maar goed, aan het werk!
De eerste blog eindigde met het voornemen van ons vertrek uit Alanya en daar begint deze blog dus mee.
Vrijdagochtend (Goede Vrijdag) 3 april 2015 gaat bij ons de wekker om 06:00. Het begint al enigszins te schemeren maar de zonsopgang staat voor 06:45 dus we hebben de tijd om ons goed voor te bereiden voor de eerste etappe van dit seizoen. We zijn er vroeg bij, de meeste schepen staan nog op de kant en de schepen aan de steigers zijn nog dik ingepakt. We zijn eigenlijk nog geen mensen tegen gekomen die al het plan hadden om zo vroeg te gaan varen. Voor Turkse begrippen is het dan ook nog vroeg in het seizoen en te koud, te veel regen en te winderig.
Maar goed, voor vandaag zijn de voorspellingen zeer gunstig: weinig wind, weliswaar dwars (zuid), geen regen, wel bewolking, temperatuur rond de 16⁰C.

Om 07:00 starten we de motor, nog even wat opruimen en om 07:15 gaan de lijnen los. De zon komt net boven het rode fort van Alanya uit als we door de havenhoofden de zee op draaien. Er staat een lichte deining maar aangezien het rond het havenhoofd redelijk ondiep is is het altijd schudden hier. Zodra we wat afstand hebben genomen van de pieren gaat de stuurautomaat aan op de voorgeprogrammeerde koers van 273⁰ (praktisch pal west) en zijn we op weg.

zo spannend was het die eerste dag.

En dat is zo spannend als ik het kan maken voor die dag. Naarmate de dag vordert wordt de deining minder, de zon krachtiger en de wind loopt terug naar windstil. Het was een korte nacht dus we gaan om beurten even een slaapje doen. Tijdens mijn slaapje schrijft Juliette in het logboek: "Er valt niks te beleven: water, water, water. Gelukkig wel een lekker muziekje (gouden oude, op een stickie)."
En intussen doet de automaat keurig zijn werk en levert ons om 16:15 voor de havenhoofden van Kemer Marina af. Keurig op schema zonder ook maar één incident. Om 16:35 liggen we vast aan de kade en worden we als oude vrienden begroet door Hamza de havenmeester.

Als ik zeg: Zonder een incident, dan is dat strikt genomen niet helemaal waar. Kijk nog maar eens goed naar de laatste foto in de vorige blog, die met het verborgen foutje. Degene die het direct zag was Peter, de schipper van "In 't Aepjen". Inderdaad, het digitale display links geeft als koers 270⁰ terwijl het magnetisch kompas rechts een koers pal oost (=90⁰) aangeeft. Correct Peter!!
Tot halverwege de rit werkte het magnetisch kompas naar behoren, maar daarna gaf het er de brui aan. Aanvankelijk met grote slingerbewegingen, daarna begon het rondjes te draaien en uiteindelijk geeft het ijzeren heinig een afwijking aan van rond de 180⁰. Alsof iemand het magnetisch noorden naar het zuiden heeft verplaatst! Gelukkig hebben we kompassen genoeg met al die elektronica aan boord. Overigens, dat is niet het enige instrument dat kuren vertoont. We hebben in Alanya al een nieuwe dieptemeter gemonteerd die gelukkig correct functioneert, maar nu kunnen we ook de fishfinder bij het schroot gooien. Ik ben steeds meer van de analoge meters en displays aan het overstappen op digitale instrumenten die ik beheer via WinGPS. Wel zo makkelijk alles bij elkaar op een display.

Je wordt opgewacht

Om een idee te geven van de prijzen van een Turkse Marina: voor 2 nachten betalen we
€ 100. Dat is dan wel all-in (d.w.z. water en elektra). Zelf aanleggen doe je niet, tijdens het invaren klimt er al iemand aan boord en bij het aanleggen staat er nog iemand op de kade en er vaart een Zodiac achter je. En zo word je keurig met een dubbele mooring aan het hek en dubbele lijnen aan de boeg vastgelegd. Ze weten dat het hier kan waaien! En als je wilt vertrekken dan meld je dat via de marifoon en vervolgens komen ze je keurig losmaken. En als je niet kunt manoeuvreren: geen probleem! De Zodiac duwt je in de gewenste richting en blijft bij je tot je de havenhoofden uit bent. En

en uitgewuifd

jullie maar denken dat wij kunnen varen!

In Kemer hebben we een tussendagje genomen. De voorspellingen voor Paas-zaterdag zijn minder gunstig dan voor Pasen zelf dus we zijn een dagje Kemer in gegaan.
Gelukkig maar! De dag begon rustig zodat we op het achterdek hebben ontbeten in het zonnetje met de Taurus bergen als achtergrond. Dat is de charme van Kemer, een gezellige beschutte haven geheel omringd met die prachtige bergen. Er ligt nog volop sneeuw op de toppen. Maar om twaalf uur veranderde dat ineens. Plotseling stak de wind op en ineens lig je dan in 20 knopen wind met vlagen naar 30 knopen.

de charme van Kemer, haar ligging tussen die geweldige bergen.

en nog meer bergen

Voor de leek: 30 knopen is een dikke windkracht 7, dus dat wil wel! Wij hebben de fiets gepakt en zijn boodschappen gaan doen en zodra je de stad in gaat merk je niets meer van die wind.
Na de boodschappen zijn we teruggereden langs de hotel-boulevard, dat is een wandelpad tussen de hotels en het (kiezel)strand. Toch al best veel toeristen die ondanks de betrekkelijk lage temperatuur al in het zwembad liggen of in bikini aan het strand kou lijden.

Op Paaszondag zijn we rond 11:00 uur uitgewuifd door Hamza met de belofte dat hij contact met ons opneemt wanneer hij de volgende keer naar Nederland komt. De zee is niet zo vlak als 2 dagen geleden maar goed te doen. Beetje kil, veel bewolking. Het eerste doel van deze tocht is een natuurlijke baai:  Cineviz Limani (Genuaanse haven), een verwijzing naar het tijdperk dat de Genuanen nog deze kust afstroopte naar handel. Toen we daar echter aankwamen (rond 13:00 uur) was het koud en ongezellig door de wolken die rond de toppen hingen. Juliette heeft van de kalme baai gebruik gemaakt om onze lunch te maken terwijl wij daar rustig ronddobberden.
Wat het weer kan veranderen in twintig minuten! Toen we de baai verlieten stond er ineens een stevige kopwind van minimaal 10 knopen en ook de golfslag was duidelijk toegenomen. Gelukkig rolden we niet, maar begonnen steeds vaker en steeds meer buiswater over te krijgen. Op een gegeven moment zelfs zoveel dat we nauwelijks nog iets zagen door het zout op de ramen.
Rond 15:00 uur, nog steeds op schema rondden we Taslik Burnu. hetgeen wil zeggen dat we van zuid-zuidwest nu ineens west noordwest varen. Rond de Kaap was het al even heftig, maar daarna krijgen we wind en golven dwars en beginnen we te rollen. Het is dus zaak een dusdanige koers te vinden dat we zo dicht mogelijk bij de gewenste koers blijven maar zo min mogelijk rollen. En soms maak je dan een foutje en krijgt het schip een dusdanige zwieper dat je het servies door de kastjes hoort rollen. Foutje! bedankt, Juul neemt me dat niet in dank af!!
Na twee keer kruisen komen we ongeveer 2 km ten zuiden van de Marina in kalmer water onder de kust en kunnen we rechtstreeks naar de haven voor wind en golven uit. Een kwartier later draaiden we de haven in en kregen we de bevestiging dat we naar ons eigen stekje konden varen. Speciaal voor ons vrijgemaakt, ze kennen ons hier.
Onder het toeziend oog van een grote groep barbecueënde live-a-boards hebben we het schip keurig aangelegd waarna het door de wachtende havenmedewerkers werd vastgelegd. Voorlopig is het weer gedaan met het varen!

Voordat we wat anders konden gaan doen, hebben we eerst de waterslang uitgerold en het schip van top tot waterlijn afgespoten. Alles wat je vastpakte zat onder het zout en de ruiten zaten bijna dicht. Het was me het tochtje wel!

Als je het uitzicht van Kemer mooi vond: wacht tot je dat van Finike gezien hebt!

Op weg naar de markt in Finike

Finike is de eerstkomende weken ons thuis en zo voelt het ook een beetje. Het is een knus gezellig stadje zonder ook maar één toeristenhotel, dus nog zo Turks als maar kan.

Hier gaan we een compleet nieuwe bimini en sprayhood laten maken maar daarover meer in de volgende keer.