Morgen al 2 weken weg en nog steeds geen blog!!
Dat kon ik niet laten gebeuren dus vanavond ben ik ervoor gaan zitten om jullie lezers op de hoogte te houden van onze ervaringen sedert ons vertrek op vrijdag 20 maart.
"Prettige vakantie" wenste iedereen ons toe. Nou, wij weten wel beter! Het begint al met een nachtvlucht van Pegasus van Amsterdam naar Alanya-Gazipasa met een tussenlanding in Istanboel. Om middernacht vertrekken en om half acht 's morgens aankomen, dat is niet "Prettig"!
Gelukkig stond ons vervoer al klaar en die leverde ons zonder problemen om kwart over acht af bij de poort van de Marina. Alles nog dicht, alleen de nachtwacht was er om ons welkom te heten (dezelfde die ons 18 maanden geleden voor het laatst had uitgewuifd).
Om kwart voor negen veranderde het gelukkig toen Mesut (de kraanmachinist) op zijn motor arriveerde. Vanaf dat moment ging het allemaal snel: een ladder werd tegen "Vaarttuig" geplaatst, de bagage werd omhoog gehesen, elektra werd aangesloten en de eerste klussen konden worden geklaard.
Het is toch wel iets van thuiskomen. Behalve dan een paar dagen in mei 2014 zijn wij 18 maanden niet op de boot geweest. Maar zodra we weer aan boord komen voelen we ons helemaal thuis!
Ook als de kajuit vol ligt met spullen, de dekken vol liggen met stof, zand, slijpsel en andere afval, de reling plakt van het zout, de zonwering er gerafeld bij hangt, onder het schip een houtafval opslag van de haven ontstaan is en een kat op het dashboard heeft liggen slapen. Heerlijk, we zijn weer thuis!!
Genoeg te doen dus. We zullen jullie niet vervelen met een chronologisch verslag van al onze activiteiten, maar een paar hoogtepunten zullen we onze lezers niet weerhouden!
De dag na aankomst zijn we eerst weer gaan genieten van de heerlijke zondagsbrunch bij Bistro Floyd, altijd een feestje.
Wat wel even tegenviel was dat de tunnels van boeg en hekschroef nog steeds niet geschilderd waren. Na 18 maanden zagen die er dus niet uit!
Maar na een goed gesprek met Mustafa, de technisch manager, werd daar snel verandering in gebracht. De grootste tegenvaller was overigens dat de prima anti-fouling op de rest van het schip nog eens dunnetjes over moest worden gedaan. Ant-fouling heeft een actieve component, d.w.z. in het water. Na 18 maanden op het droge waarvan 6 in de hete zomer met temperaturen van 50⁰C op het beton is daar dus niets van over. De enige remedie: de toplaag afschuren en 2 nieuwe lagen antifouling aanbrengen. Dure grap.....
Terwijl Murat, de schilder, bezig was met de anti-fouling heb ik een nieuwe dieptemeter geplaatst. Ik moest ook de rompdoorvoer vervangen, maar gelukkig paste die in het gat van de oude!
Wat zo'n hete zomer teweeg brengt was ook aan de rest van het schip te zien:
- de zonwering was bij een raam losgeraakt en de achterkant van een ventilator binnen is pal in de zon komen te staan. De voorkant is nog zwart, de achterkant grijs gebrand.
- Al het koelwater (buitenwater circuit) was uit de motor verdampt.
- In de bilge lag een kraamverband (low-budget alternatief voor olieworsten) vol met hydraulische olie; uit de stuurleidingen gekookt. Je kon dus aan het stuurwiel draaien wat je wou, geen beweging te zien in het roerblad. Tot drie keer toe moeten bijvullen en ontluchten voor het weer normaal werkte.
- Maar ook: alle accu's (6x 200 Ah) waren nog volledig op spanning: 12,4 Volt of hoger. Na 10 minuten meldde de lader dat de accu's vol waren: verbazingwekkend!
- Alle fenders leeg. Allemaal opgepompt maar we moeten er drie vervangen omdat de ventielen blijven lekken.
- Gelukkig hadden we alle wijn en levensmiddelen naar een aparte opslag gebracht. Maar toch moest er 1 fles (tot nu toe) doorgespoeld worden en diverse bolle blikjes worden afgevoerd.
We zijn dus een week lang stevig bezig geweest, maar op zaterdag 28 maart was het dan zover: we gingen het water in. We hadden er geen slechtere dag voor kunnen uitzoeken: harde wind en volop regen.
Desondanks toch doorgezet want we hadden er genoeg van om steeds maar weer die ladder op en af te moeten.
Om 11 uur kwam de kraan en om 13:30 lagen we erin. En, echt ongelofelijk: 10 seconden gloeien en met de eerste rondgang sloeg de motor aan! Even paniek omdat er geen water werd opgepompt. Toen pas constateerde we dat de motor echt helemaal droog stond. Er moest dus een waterslang in de wierpot aan te pas komen om het circuit te vullen terwijl de motor liep. Pas toen het eerste water uit de uitlaat kwam konden we de wierpot sluiten en zoog de motor zelf buitenwater aan.
Met de generator hadden we minder geluk. Deze heeft een aparte startaccu die niet is aangesloten op de laders en die had gewoon te weinig spanning (was de enige accu waarvan we de klemmen niet hadden losgemaakt). Na deze accu te hebben geladen startte ook de generator direct.
Vanaf dat moment konden we ons gaan voorbereiden op ons vertrek uit Alanya.
Eerst de administratieve kant. Wanneer je in een Turkse Marina overwintert gaat het schip in Douane depot. Alvorens je kunt gaan varen moet het daar dus uit worden vrijgemaakt. Vervolgens heb je een Transit Log nodig om je vrij te kunnen bewegen in de Turkse wateren. En dat moet dus echt in elke haven overlegd worden! Vroeger kon je dit allemaal nog wel eens zelf proberen, maar sinds twee jaar geldt de regel dat je Turks moet spreken in het overleg met de officials. Tja, dat doen maar weinig toeristen dus je bent genoodzaakt een agent in te huren die dat voor je regelt. En je snapt het al: jawel, de agent is duurder dan de papieren waar het over gaat.
Vervolgens hebben we de watertanks (met de nodige lekkages) gevuld, alle systemen getest, de navigatiecomputer afgestoft en van de laatste software voorzien, nieuwe kaarten geïnstalleerd, inkopen gedaan en gepoetst, gepoetst, gepoetst en opgeruimd. Een avond hebben we besloten toch een beetje vakantie te vieren en hebben onszelf getrakteerd op een behandeling in het Welness Center van de Marina. Eerst een korte sauna, daarna een peeling in de Hamam en toen een uur lang een massage. Heerlijk!
Het weer was al die tijd nogal wisselvallig: de ene dag wind en regen, de volgende stralende zon. De temperatuur is prima, overdag tussen de 18 en de 22, in de avond koelt het af naar 13-15 graden. Het echte probleem zit hem echter in de golfhoogte. Wanneer we met de bus naar Alanya gingen keken we met enige zorg naar de stevige branding op het strand, niet echt vaarweer met golven tussen 1 en 1,5 meter!
Vanaf de dag dat we in het water lagen zijn we weer en golfberichten gaan volgen en vrijdag 3 april leek de eerste dag geschikt om te varen.
Dus donderdag de stoute schoenen aangetrokken en besloten een testvaart te doen.
Onze eerste tocht is tenslotte de trip van Alanya naar Kemer en dat is een tocht van 120 km dwars over de baai van Antalya, volle zee dus. En dat doe je niet zonder alles behoorlijk getest te hebben.
De test bleek vooral voor de bemanning. Alle systemen werkten naar behoren, maar dat wisten we al na 10 minuten. Maar Juultje vond golven tussen 0,5 en 1 meter niet de plek om lang te blijven, dus we zijn maar omgekeerd, terug naar de veilige haven om de volgende dag af te wachten.
Vrijdagochtend liep om 06:00 de wekker af, om 07:00 werd de motor gestart en om 07:15 verlieten we de haven van Alanya.
Hoe die tocht verliep vertellen we de volgende keer!!
Dat kon ik niet laten gebeuren dus vanavond ben ik ervoor gaan zitten om jullie lezers op de hoogte te houden van onze ervaringen sedert ons vertrek op vrijdag 20 maart.
 |
| Pegasus is de Turkse Ryanair |
"Prettige vakantie" wenste iedereen ons toe. Nou, wij weten wel beter! Het begint al met een nachtvlucht van Pegasus van Amsterdam naar Alanya-Gazipasa met een tussenlanding in Istanboel. Om middernacht vertrekken en om half acht 's morgens aankomen, dat is niet "Prettig"!
Gelukkig stond ons vervoer al klaar en die leverde ons zonder problemen om kwart over acht af bij de poort van de Marina. Alles nog dicht, alleen de nachtwacht was er om ons welkom te heten (dezelfde die ons 18 maanden geleden voor het laatst had uitgewuifd).
Om kwart voor negen veranderde het gelukkig toen Mesut (de kraanmachinist) op zijn motor arriveerde. Vanaf dat moment ging het allemaal snel: een ladder werd tegen "Vaarttuig" geplaatst, de bagage werd omhoog gehesen, elektra werd aangesloten en de eerste klussen konden worden geklaard.
 |
| Weten jullie hoeveel batterijen teruggeplaatst moeten worden?? |
Het is toch wel iets van thuiskomen. Behalve dan een paar dagen in mei 2014 zijn wij 18 maanden niet op de boot geweest. Maar zodra we weer aan boord komen voelen we ons helemaal thuis!
 |
| georganiseerde chaos |
Ook als de kajuit vol ligt met spullen, de dekken vol liggen met stof, zand, slijpsel en andere afval, de reling plakt van het zout, de zonwering er gerafeld bij hangt, onder het schip een houtafval opslag van de haven ontstaan is en een kat op het dashboard heeft liggen slapen. Heerlijk, we zijn weer thuis!!
Genoeg te doen dus. We zullen jullie niet vervelen met een chronologisch verslag van al onze activiteiten, maar een paar hoogtepunten zullen we onze lezers niet weerhouden!
De dag na aankomst zijn we eerst weer gaan genieten van de heerlijke zondagsbrunch bij Bistro Floyd, altijd een feestje.
 |
| voor, |
 |
| tijdens |
 |
| en na de schilderbeurt. |
Terwijl Murat, de schilder, bezig was met de anti-fouling heb ik een nieuwe dieptemeter geplaatst. Ik moest ook de rompdoorvoer vervangen, maar gelukkig paste die in het gat van de oude!
Wat zo'n hete zomer teweeg brengt was ook aan de rest van het schip te zien:
- de zonwering was bij een raam losgeraakt en de achterkant van een ventilator binnen is pal in de zon komen te staan. De voorkant is nog zwart, de achterkant grijs gebrand.
- Al het koelwater (buitenwater circuit) was uit de motor verdampt.
- In de bilge lag een kraamverband (low-budget alternatief voor olieworsten) vol met hydraulische olie; uit de stuurleidingen gekookt. Je kon dus aan het stuurwiel draaien wat je wou, geen beweging te zien in het roerblad. Tot drie keer toe moeten bijvullen en ontluchten voor het weer normaal werkte.
- Maar ook: alle accu's (6x 200 Ah) waren nog volledig op spanning: 12,4 Volt of hoger. Na 10 minuten meldde de lader dat de accu's vol waren: verbazingwekkend!
- Alle fenders leeg. Allemaal opgepompt maar we moeten er drie vervangen omdat de ventielen blijven lekken.
- Gelukkig hadden we alle wijn en levensmiddelen naar een aparte opslag gebracht. Maar toch moest er 1 fles (tot nu toe) doorgespoeld worden en diverse bolle blikjes worden afgevoerd.
 |
| laatste overleg met Mesut.... |
 |
| en daar gaan we! |
Desondanks toch doorgezet want we hadden er genoeg van om steeds maar weer die ladder op en af te moeten.
Om 11 uur kwam de kraan en om 13:30 lagen we erin. En, echt ongelofelijk: 10 seconden gloeien en met de eerste rondgang sloeg de motor aan! Even paniek omdat er geen water werd opgepompt. Toen pas constateerde we dat de motor echt helemaal droog stond. Er moest dus een waterslang in de wierpot aan te pas komen om het circuit te vullen terwijl de motor liep. Pas toen het eerste water uit de uitlaat kwam konden we de wierpot sluiten en zoog de motor zelf buitenwater aan.
Met de generator hadden we minder geluk. Deze heeft een aparte startaccu die niet is aangesloten op de laders en die had gewoon te weinig spanning (was de enige accu waarvan we de klemmen niet hadden losgemaakt). Na deze accu te hebben geladen startte ook de generator direct.
Vanaf dat moment konden we ons gaan voorbereiden op ons vertrek uit Alanya.
Eerst de administratieve kant. Wanneer je in een Turkse Marina overwintert gaat het schip in Douane depot. Alvorens je kunt gaan varen moet het daar dus uit worden vrijgemaakt. Vervolgens heb je een Transit Log nodig om je vrij te kunnen bewegen in de Turkse wateren. En dat moet dus echt in elke haven overlegd worden! Vroeger kon je dit allemaal nog wel eens zelf proberen, maar sinds twee jaar geldt de regel dat je Turks moet spreken in het overleg met de officials. Tja, dat doen maar weinig toeristen dus je bent genoodzaakt een agent in te huren die dat voor je regelt. En je snapt het al: jawel, de agent is duurder dan de papieren waar het over gaat.
 |
| deformatie impeller na 18 maanden |
Vervolgens hebben we de watertanks (met de nodige lekkages) gevuld, alle systemen getest, de navigatiecomputer afgestoft en van de laatste software voorzien, nieuwe kaarten geïnstalleerd, inkopen gedaan en gepoetst, gepoetst, gepoetst en opgeruimd. Een avond hebben we besloten toch een beetje vakantie te vieren en hebben onszelf getrakteerd op een behandeling in het Welness Center van de Marina. Eerst een korte sauna, daarna een peeling in de Hamam en toen een uur lang een massage. Heerlijk!
 |
| de schroef is behandeld met lanoline (dik Australisch schapenvet) |
Het weer was al die tijd nogal wisselvallig: de ene dag wind en regen, de volgende stralende zon. De temperatuur is prima, overdag tussen de 18 en de 22, in de avond koelt het af naar 13-15 graden. Het echte probleem zit hem echter in de golfhoogte. Wanneer we met de bus naar Alanya gingen keken we met enige zorg naar de stevige branding op het strand, niet echt vaarweer met golven tussen 1 en 1,5 meter!
Vanaf de dag dat we in het water lagen zijn we weer en golfberichten gaan volgen en vrijdag 3 april leek de eerste dag geschikt om te varen.
 |
| Instrumentenpaneel anno 2015. Wie vindt de fout in deze foto?? |
Dus donderdag de stoute schoenen aangetrokken en besloten een testvaart te doen.
Onze eerste tocht is tenslotte de trip van Alanya naar Kemer en dat is een tocht van 120 km dwars over de baai van Antalya, volle zee dus. En dat doe je niet zonder alles behoorlijk getest te hebben.
De test bleek vooral voor de bemanning. Alle systemen werkten naar behoren, maar dat wisten we al na 10 minuten. Maar Juultje vond golven tussen 0,5 en 1 meter niet de plek om lang te blijven, dus we zijn maar omgekeerd, terug naar de veilige haven om de volgende dag af te wachten.
Vrijdagochtend liep om 06:00 de wekker af, om 07:00 werd de motor gestart en om 07:15 verlieten we de haven van Alanya.
Hoe die tocht verliep vertellen we de volgende keer!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten