Van Kefken naar de Bosporus

De vorige blog had ik eigenlijk al afgesloten alsof we al in Kefken waren. Die trip wilden we op donderdag 30 augustus maken en we verwachten daar geen issues mee.
Dat was dus een schromelijke onderschatting en toont maar weer eens aan dat je je nooit mag laten misleiden door gunstige omstandigheden: die kunnen in 10 minuten tijd omslaan!.

het is echt wel mooi op de Zwarte Zee!

Gelukkig hadden we wel alle voorbereidingen getroffen. Op de route stonden diverse vluchthavens aangegeven, alles was zeevast opgeborgen, de Zodiac was met extra lijnen vastgezet tegen slingeren en kabelbreuk en in de stuurstand stonden de koffie, water en lunch klaar.
We vertrokken om 06:30 uit Eregli na 4 dagen daar verwaaid te hebben gelegen. Als de víssers het kunnen, kunnen wij het ook! De zee was nog niet helemaal gekalmeerd maar de deining was om te hebben en we konden zelfs de koers varen die voor ons het gunstigst was. Dus zijn we rollend op pad gegaan.

gevalletje verzekering?

Om 09:15, Juliette was in de kajuit, hoorden we ineens het geluid van een zware crash. De laatste 15 minuten waren wat onrustiger, maar we hadden net besloten de vluchthaven van Akçacoca voorbij te varen. Toch waren die 15 minuten onrust blijkbaar net teveel geweest voor een van de davits waaraan de Zodiac hangt want nadere inspectie naar de oorzaak van de crash leerde dat die davit finaal was afgebroken van de console op het schip. Gelukkig, gelukkig hadden we alle voorzorgen genomen en ten tweede malen hing de Zodiac aan zijn landvasten en slingerlijnen aan de achterkant van het schip, waar nu ook de davit dwars overheen hing.

helpertjes.....

Ik had toch al geschreven dat tijdens de storm die ons in Turkije bracht een kabeloog had losgelaten? Waarschijnlijk heeft de Zodiac toen uren alleen aan de davit gehangen die nu afgebroken is. Ik moet er niet aan denken dat dit gebeurde tijdens die storm!!
Maar goed, hiermee konden we niet verder, dus alsnog de koers verlegd naar Akçacoca waar we om 09:40 binnenliepen.
En daar overkwam ons het "Turkse Mirakel"......

de tussenplaat

We vroegen een Turkse visser in de haven of we in de haakse bocht van de kade konden liggen zodat we makkelijk bij de Zodiac konden komen. Toen hij die erbij zag hangen, maakte hij acuut die hoek vrij, en voordat we de lijnen klaar hadden liggen stonden er al 3 man klaar om die op te vangen. We lagen nog niet vast of er stond al iemand op de zwemplank te trekken aan de lijnen en kabels om de Zodiac los te maken en ik kon maar ternauwernood voorkomen dat er ongelukken gebeurde. Met de hulp van de havenmeester die ook ten tonele verscheen en een beetje engels verstond konden we wat orde scheppen in al die bereidwilligheid en stond om 09:50 de Zodiac al op de wal en was de davit losgemaakt.

het Turks Mirakel in actie!

Wat bleek: tussen de RVS voet van de davit en de stalen console op het schip zit een tussenplaat. Daarop zitten de 6 draadeinden waarmee de davit wordt vastgezet en de tussenplaat zit vastgelast op de stalen console. E.e.a. dient ervoor om corrosie tussen RVS en staal tegen te gaan. Prima oplossing, niks mis mee, MITS die plaat goed vastgelast zit. En dat was dus niet het geval. De hele las was afgebroken en de rups zat nog op de tussenplaat. Niets van een las te zien op het console op de boot. Een mail met foto's en een haastig telefoongesprek met Smelne bevestigde het hele verhaal maar dit hadden ze nog nooit meegemaakt ( moet ons weer overkomen). De oplossing die zij voorstelde was om de davit rechtstreeks op het console te schroeven door 6 gaten te boren en daar M8 in te tappen.

warm klusje!

Dus onder het bed gedoken in de gereedschapskisten en zowaar: ik had de boren en de tappen om M8 draad te maken en ik had ook nog 6 RVS M8 bouten om de boel mee te monteren.
Toen ik daarmee bovenkwam was het aan het legertje Turkse vissers dat daar intussen stond duidelijk wat er moest gebeuren en in no-time kwam er iemand opdagen met een boormachine (kon helaas alleen kloppen) en nog iemand met een boormachine (helaas alleen snelkoppelboren) en nog iemand met een boormachine die wél aan alle voorwaarden voldeed. Vervolgens was er ook een man die zich voorstelde als een werker op een scheepswerf, die de boormachine en boren claimde en zich vervolgens aan het boren zette. Ik mocht nog net draad tappen in het eerste gat, maar toen stond er een tweede turk die dat van me overnam en vervolgens de andere gaten van draad voorzag. Ik heb nog snel wat epoxy aangemaakt en toen alle gaten getapt waren de boel schoongemaakt, dik ingesmeerd met epoxy en vervolgens de davit met de 6x M8 bouten vastgezet. Die gaat nergens meer naar toe!

het eindresultaat!

Het was 09:40 toen we de haven binnenliepen en om 13:00 hing de Zodiac weer in de davits alsof er niets gebeurd was. En dat noemen wij het Turkse Mirakel. Ongelofelijk!!

De mannen verdwenen net zo snel als ze gekomen waren. We konden de twee echte werkers nog net een pak stroopwafels in hun handen drukken maar ook die waren zo weer weg.

Het was intussen te laat om nog verder te varen, dus zijn we in Akçacoca blijven overnachten om de volgende ochtend om 06:45 verder te varen naar Kefken waar we zonder incidenten aankwamen.
De volgende ochtend zijn we op het randje van de volgende windperiode nog naar Sile gevaren, maar daar kwam dan toch echt een eind aan 3 dagen voorspoed en geluk met het weer. Om 11:00 (op 1 september) kwamen we met zware bewolking en Bft. 6 in de rug net op tijd binnen en moesten vervolgens tot woensdag 5 september wachten alvorens we deze laatste haven voor de Bosporus weer konden verlaten.

de haven van Sile

Sile was niet echt een straf. Die zaterdag was onze 39e trouwdag en dat hebben we die avond gevierd in een visrestaurant aan de haven. Helaas was de bijbehorende witte wijn te zuur, te warm en te duur, maar de vis was prima. Sile zelf ligt tegen de heuvels aangeplakt en is druk en gezellig en ook hier, onder de rook van Istanbul, spreekt geen mens engels. Wat wel leuk is: soms tref je Turken die op de vraag of ze engels spreken redelijk heftig reageren: Ik ben een Turk in Turkije en ik spreek Turks. Met andere woorden: verrekte vreemdeling, waarom spreek jij geen Turks? Misschien een les voor alle Turken in Nederland????

werken aan de netten

Voor de rest alleen maar lof voor de mensen. Een gepensioneerde kolonel van de luchtmacht kwam zich voorstellen en heette ons welkom met een watermeloen. Een visser zag ons eten en kwam met een dot oud visnet en deed ons voor hoe dat te gebruiken als schuurspons in de afwas. En we konden helemaal niet meer kapot toen ik 2 uur had zitten werken aan een van hun netten. Ik werd uitgenodigd om mee te gaan eten (niet gedaan), kreeg vervolgens 2 flesjes bier en de volgende dag werd ons een zakje verse vijgen aangeboden.

Sile achter de branding

Op een middag hebben we een verre wandeling over het strand gemaakt en in de branding gestaan veroorzaakt door de kracht 6-7 winden die pal op het strand stond. Dat zijn toch heel aardige golven die daar binnen komen rollen en we waren blij dat we niet op zee zaten.

afscheid van de vissers

De avond van 4 september heerste er een zenuwachtige bedrijvigheid op de kade en bij de bootjes. Iedereen maakte zich klaar om die avond of de volgende ochtend te vertrekken. Ook onze vrienden de vissers scheepten zich in en vertrokken en ook wij maakten ons schip klaar en gingen vroeg naar bed.
Met zonsopgang, om 06:25 gooiden we los, haalden onze mishandelde lijnen binnen (die zien eruit!) en voeren uit. We hadden ons voorbereid op een heftige ochtend en dat was niets te weinig. De golfrichting was erg ongunstig en we moesten dus 2x kruisen om weg te blijven van de kust. Dat was beide malen maar 10-15 minuten maar behoorlijk heftig tegen wind en golven in.

eindelijk......de Bosporus

Tegen 10 uur rondde we de laatste kaap voor de noordelijke ingang van de Bosporus en konden we eindelijk een meer zuidelijke koers varen waardoor we wind en golven in de rug kregen. Om 10:15 waren we ter hoogte van Poyraz en veilig in de Bosporus.

De Zwarte Zee ligt eindelijk achter ons!!!