Varen met kinderen

In eerdere afleveringen heb ik al eens verteld van het Griekse fenomeen van de vrije kades. Het schijnt dat alle kades in heel Griekenland een soort van gedeeld bezit zijn waarvoor geen kosten, belastingen etc. van toepassing zijn. In de praktijk betekent dat iedereen zijn bootje overal kan aanleggen, maar betekent het ook dat iedereen naar de overheid kijkt voor toezicht op deze gedeelde voorzieningen. Maar het effect is: eenieder claimt de rechten en niemand voelt zich verantwoordelijk voor de plichten. Eigenlijk logisch, de overheid heeft geen inkomsten hiervan en kan er dus ook geen geld aan uitgeven. En dat leidt tot al die eerder beschreven wantoestanden.

Gasten aan boord !!

In Preveza hebben ze daar blijkbaar toch iets op gevonden. We lagen daar nog geen uur toen er ineens een ambtenaar van de Haven-autoriteit aan de boot stond die ons een gepeperde rekening van wel €6,80 aanbiedt. Nee, dat is geen liggeld, dat is toeristenbelasting, voor gebruik van faciliteiten op de kade. Het is maar welke draai je er aan geeft. Wisten jullie dat je in Den Haag geen parkeerboetes van het CJIB krijgt voor fout parkeren? Daar krijg je een naheffing Parkeren van de Gemeentelijke Belastingdienst. De slimmeriken!!

eindelijk aan boord!

Maar goed, wij lagen op de prachtige ochtend van 25 augustus aan deze kade nog wat laatste vlekjes weg te poetsen en ik had net tegen Juliette gezegd: nu gaat hun vliegtuig landen, toen ineens Maarten en Marjolijn voor onze neus stonden. De vlucht was zo veel te vroeg gearriveerd en de afstand van het vliegveld naar onze kade is zo kort dat ze al op de boot waren vóór de officiële aankomsttijd!
De vreugde was er niet minder om na vijf maanden elkaar niet gezien te hebben! Na de begroeting hebben we snel kinderen en bagage aan boord genomen, de lijnen los gegooid en vertrokken voor de eerste tocht van deze Griekse vakantie.

Nisos Vouvalis

En die eerste tocht ging naar het eilandje Vouvalis in de Golf van Amvrakia, een klein eenzaam eilandje met een prachtige beschutte baai maar, wat bleek, een wat moeilijke bodem om in te ankeren. Onze eerste poging mislukte direct en de tweede poging voelde ook niet echt goed. Maarten is dus met snorkel en bril op inspectie gegaan in het heldere water van 2,5 meter diep en zag het anker inderdaad zo'n beetje rechtop staan met de punten maar een heel klein stukje in de stenige bodem. Dus weer opgehaald, verhuisd naar een andere hoek van de baai en daar lukte de derde poging direct.

lekker zonnen

Dit eilandje had alles wat in de folders vermeld staat: zon, zee en strand. Wat echter niet in de folder staat, is dat het strand uit stenen bestaat en vol ligt met afval en de wind opsteekt zodra de zon ondergaat. Zo ook hier, met het vervelende bijeffect dat wind en golven uit verschillende hoeken kwamen en we dus lekker aan het rollen gingen. Maar daar zijn hekankers goed voor! Met Maarten in de Zodiac hebben we een tweede anker aan land gebracht, daar vast gezet en toen met een lange lijn het schip zover omgetrokken dat het recht met de boeg in de golven lag. Ons baaitje was blijkbaar wel bekend bij de lokale vissers want rond 22:00 uur kregen we gezelschap van 2 vissersbootjes die daar zijn blijven liggen tot de wind afnam en ze weer verder konden met vissen.

en zwemmen

De volgende ochtend werden we wakker op slechts luttele meters van het strand met maar 1,60 meter diep water, ik kon rond het schip lopen! De wind was 180⁰ gedraaid en het schip was over de lijn van het hekanker gedraaid naar zijn huidige positie. Niets aan de hand dus. Na het ontbijt beide ankers binnengehaald en vervolgens zijn we op weg gegaan naar Nidri, op het eiland Levkas, een tocht van zo'n 30 zeemijlen, eerst terug naar Preveza, toen over zee naar Levkas en vervolgens via het kanaal naar de golf van Levkas. De omstandigheden waren ideaal, geen wind, volop zon en een kalme zee. Alleen Nidri bleek een beetje vol, ook Tranquility Bay (met twee gezonken schepen) er tegenover lag vol zodat we zijn doorgevaren naar de baai van Vlikho, eigenlijk meer een gigantisch binnenmeer.

reusachtige kwallen

Wat blijkt: ook dit meer wordt gebruikt als een gigantisch parkeerterrein. Overal liggen schepen voor anker, maar als je goed kijkt ontbreekt bij de meeste van deze schepen de Zodiac. Ook zijn veel schepen afgedekt met dekzeilen of heeft het andere tekenen van verlating. Niet dat dat ons hinderde: er was ruimte genoeg om te ankeren en te zwemmen, dus dat hebben we gedaan. Alleen kwamen we er na het zwemmen achter dat de baai vol zit met reusachtige kwallen. Daar hebben we geluk gehad!!

toch maar worstjes op de bbq

En zo ging het de hele week. Elke ochtend die kalme zee, de rustige wind in de middag en de zon van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. De kinderen hebben zeldzaam geluk gehad die week dat ze bij ons aan boord waren en waarin we nog Meganisi, Kalamos, Kastos, Levkas en Palairos hebben aangedaan. Ze hebben gezwommen in kristalhelder water, gevaren in grotten, hebben schildpadden, dolfijnen (en kwallen) gezien en in eenzame baaitjes geankerd.

en nog meer lekker eten

En natuurlijk heerlijk in de zon gelegen en lekker gegeten in al die Griekse Taveernes of moeders keuken. Op woensdag 2 september hebben we ze met het schip afgeleverd in Ormos Rouda waar het hotel ligt waar ze nog een weekje met zijn tweeën verbleven. En ook nu weer hadden ze alle geluk met opnieuw een prachtige week op een prachtige plek.

afscheid in Rouda Bay

Wij zijn nog een nacht in de baai blijven liggen, maar de volgende ochtend zijn we terug gegaan naar de "Kwallenbaai" omdat die toch meer beschutting en rust biedt en wij op ons gemak kunnen beginnen met de voorbereidingen voor de winteropslag. Er moet een hoop gedaan worden aan achterstallig poets- en opruimwerk en ook het technisch onderhoud is een lange lijst van kleine en grote klussen. Dus ook wij kwamen deze week wel door maar dat hebben we toch wel afgewisseld met uitstapjes naar Nidri voor boodschappen, cocktails en dineetjes.

"selfies" zijn ook tot Griekenland doorgedrongen

Die activiteiten werden onderbroken op 8 september, de dag van de terugreis van de kinderen. Wij waren al vroeg met de Zodiac naar Nidri gegaan om daar een huurauto op te halen. Daar zijn we vervolgens mee naar de zuidpunt van Levkas gereden om de kinderen bij hun hotel op te pikken. Wij hadden heel slim onze vuile was daar achtergelaten, dus die konden we ook weer schoon en gestreken meenemen.
Vanuit het hotel zijn we via bergweggetjes naar Levkas (stad) gereden en van daaruit via een prachtig landschap richting Preveza. Het Aktion vliegveld ligt vlak bij die stad en kan het best worden vergeleken met vliegveld Welschap in de jaren tachtig. Toen wij daar (rijkelijk vroeg) aankwamen was het parkeerterrein leeg en vermeldde het bord met "Departures" wel 4 vluchten,let wel, voor de hele dag! En van die vier gingen er twee naar Amsterdam. We hebben afscheid genomen van de kinderen, maar ditmaal voor slechts 4 weken, en zijn naar Preveza gereden om onze shoppinglijst af te werken.
Nu zie je pas hoe dicht die luchthaven bij de stad ligt! Zodra je het vliegveld verlaat kom je na ongeveer 1 km bij een tolstation waar je 3 euro betaalt voor een enkele reis door de tunnel naar de stad. Die tunnel is 1,5 km en vervolgens rijd je nogmaals 1,5 km bijna terug naar de waterkant waar de stad begint. Onze lijst was lang en de stad onbekend dus het duurde nogal lang voordat we alle spullen in de auto hadden. Wat dan zoal?? Wel, 20 liter motorolie, 3 liter glycol, 5 liter antikalk, Sicaflex voegenkit en primer en een waslijst kleine zaken. En een bezoek aan de Lidl in Levkas stad. In Nederland wordt nog wel eens min gedaan over de Lidl, maar ook hier, net als in Nederland, zijn ze gewoon de beste op het gebied van groente en fruit. Zowel in assortiment als in prijs. Daarnaast hebben ze alles: Griekenland staat vol met kleine kruideniers die zichzelf "SuperMarket" noemen, maar je moet 5 verschillende af voordat je alles op je lijst hebt. En bij de Lidl is het one-stop shopping!
Na deze kooporgie zijn we weer naar Nidri gereden, hebben alles overgeladen in de Zodiac en naar de boot overgebracht en toen de auto weer ingeleverd. En toen we toch in Nidri waren maar weer wat gegeten en gedronken in Café de Paris. Misschien iets te veel gedronken? Feit is dat we op de terugreis in de schemering full-speed aan de grond zijn gelopen met de Zodiac. Gelukkig geen verwondingen of schade, dit keer was het echt een zandstrandje, maar de schrik zat er toch even in. Toch veilig thuis gekomen en goed geslapen!

Verandering:

ankerketting aan dek

Met het vertrek van Maarten en Marjolijn lijkt ook het weer te veranderen. De ochtend van 9 september is somber en er is onweer voorspeld voor de middag en avond. En we kunnen nergens naar toe! De ene helft van de ankerketting ligt onder water, de andere helft ligt op het dek omdat ik de ankerkluis aan het ontroesten en verven ben.
Dus we zijn blijven liggen en hebben ons zo goed mogelijk voorbereid op wat komen gaat want het kan hier spoken!

Rond 20:30, terwijl wij zaten te eten, vielen de eerste druppels. Van over de bergen, vanuit zee, kwam een pikzwarte lucht opzetten maar het duurde tot 22:00 uur voordat het echt begon te regenen. Maar de storm heeft gewacht totdat we naar bed gingen en sliepen om echt los te barsten, om 01:00 uur werden we wakker van de eerste klappen en de vallende regen. Die kwam bijna horizontaal aan, de wind was aangewakkerd tot zo'n 30 knopen en het schip lag te schaatsen achter een gestrekte ketting (ca. 30 meter). 

er kan een hoop water in de Zodiac

Mijn grootste zorg is dan altijd niet eens of ons eigen anker houdt, maar of het anker houdt van alle schepen vóór ons, vooral als het onbemande schepen zijn. Maar alles ging goed en na een piek van 37 knopen rond 01:30 was de bui voorbij. Rond 02:15 was het zover gekalmeerd dat we weer naar bed konden. De volgende ochtend heb ik 40 liter water uit de Zodiac gehoosd, de rest heb ik helaas moeten laten weglopen omdat alle emmers en putsen vol waren. Wat we doen met dat water?? Daar spoelen we de wc mee door! Heb je enig idee hoeveel water zoiets gebruikt?

spoelwater voor het toilet

We zijn tot zaterdag 12 september in de Vlikho Baai blijven liggen. Toen was het werk aan de ankerkluis afgerond en kon de ketting van het dek af, de ankerlier weer gebruikt worden en hebben we Vlikho baai, door ons omgedoopt tot Kwallenbaai, verlaten.







Hoe we de laatste 3 weken van ons verblijf in Griekenland hebben doorgebracht? Lees dat in de volgende (en waarschijnlijk laatste) aflevering van de blog over een paar weken.

Toegift: 

Toch nog een paar extra foto's:

varen in een grot

kristalhelder water
ankerketting op 4 meter diepte

eenzame baaitjes: Port Leone
(wij en 10 anderen)

op 2 meter diep water!
laveren tussen de rotsen...

je wordt wel moe van zo'n vakantie!