Vakantie in de baai van Fethiye

Het weer: altijd maar die wind.....!

De reis van Kas naar Fethiye was er weer een om snel te vergeten. Ondanks dat we drie dagen hebben liggen wachten op minder wind, zijn de omstandigheden op de beste dag sinds 2 weken nog steeds niet om over naar huis te schrijven. Om jullie een idee te geven waar we het over hebben, heb ik twee schermafdrukken toegevoegd.

Windbericht

De eerste  is van de windvoorspelling op 1 augustus 2013, om 12:00 uur 's middags. De betekenis van de kleuren vind je in de balk onder de kaart (dubbelklik op afbeelding), maar zoals je ziet staat er dus een lekkere Bft. 7 in de Egeïsche Zee tussen Turkije en Griekenland die in de Middellandse Zee afbuigt naar het oosten. Let wel: dat is dus echt niet alleen voor 1 augustus! Deze wind staat er al weken aan een stuk, dit is geen storm of slecht weer, dit is normaal!! Natuurlijk zit er wel wat variatie in: in de nacht en ochtend zwakt hij af, in de middag en de avond is hij op zijn hevigst.

Golfhoogtenbericht

Het effect op de golven laat zich raden, alhoewel dat zich wat moeilijker laat voorspellen door de vele eilanden in dit gebied. Dankzij het eiland Rhodos ligt de hele Turkse kust van Marmaris tot Kas in de luwte van dat eiland. Echter, het blauw gekleurde gebied achter Rhodos lijkt mooier dan het is. Als er 25 knopen wind staan ten westen van Rhodos, kun je er van uit gaan dat er minsten 0,80-1 mtr golven staan ten oosten van Rhodos. Net zoals op zaterdag 13 juli dus. En als je goed naar de pijltjes kijkt die de golfrichting weergeven en je realiseert dat wij langs de kust van oost naar west varen, dan zie je dat wij die golven dwars in de flank krijgen. Oftewel: rollen als een idioot.
Dat betekende dus kruisen: eerst een slag naar het westen, vervolgens een slag naar het noorden en zo hebben we van de 80 km er 93 gemaakt. Toen we Kaap Dökükbasi voorbij waren en de koers pal noord werd, was het ergste voorbij.

vertoeven tussen de rijken der aarde.

doe de mijne maar van goud....
rechts de onfortuinlijke Rus

In Fethiye Ece Marina werden we aan de buitenkant langszij gelegd aan de steiger waar aan de binnenkant de superjachten lagen. Ik ben blij dat ik niet zo'n superjacht heb! Alleen al dat personeel! Met verbazing hebben we gekeken naar de activiteiten van de dekzwabbers, rompwassers, zonneschermafstoffers, en stofzuigmeisjes! Om niet te praten over stuurlieden, koks, onderhoudsmonteurs, kapiteins en nachtwachten. Druk dat het is op die steiger! En de dag en nacht dat we er gelegen hebben is er welgeteld 1 schip uitgevaren, dat overigens na 2 uur weer terug was.
Maar het ergste vind ik het nog voor die arme Rus. Nou ja, arm: hij was er wel in geslaagd een superjacht van zo'n 25 meter aan te schaffen.

dat arme bootje van ons heeft veel te lijden met al dat ankeren!!
alweer lek!

Stel het je voor, vol trots vaart hij daar mee over de Zwarte Zee naar de zuidkust van Turkije want hij heeft een plaatsje kunnen krijgen in Fethiye Ece Marina! En tot zijn immense teleurstelling en vernedering wordt hij daar vastgeklemd tussen een jacht van 30 meter aan de ene kant en een van 35 meter aan de andere kant, wat een afgang!
Zelfs die Nederlandse  van der Valk uit Drimmelen waar wij achter lagen was het niet gegund om aan de andere kant van de steiger te mogen liggen; met haar 18 meter was ze nog veel te klein om mee te spelen.

ankeren in de baai van Fethiye

En natuurlijk: de liggelden zijn navenant. Klein detail: onze elektra aansluitplug voor de walstroom is 16 Amp. We hebben voor België en Frankrijk ooit een conversiesnoer gemaakt naar een normale 2 polige stekker -10Amp (het armeluis snoertje), voor Turkije hebben we een 32 Amp conversiesnoer moeten maken dat wij prompt het rijkeluis snoertje gedoopt hebben. Voor Ece Marina hadden wij een 64 Amp conversiesnoer nodig! en of we maar € 50 vooruit wilden betalen voor gebruik van elektra en water!! Nou, dat hebben we dus maar niet gedaan.
De middag na aankomst en de volgende ochtend zijn we dus druk bezig geweest om het schip te wassen, de watertank te vullen en afval kwijt te raken en op zondag 14 juni hebben we de haven verlaten om een kleine kilometer verderop in de baai te ankeren.

weer voor anker in prachtige baaien

extra lijn kopen,
dit is een Turkse meter!

Vanuit Fethiye baai is het makkelijk om het stadje te bereiken met de Zodiac en dat hebben we frequent gedaan. Het is een leuke plaats, echt een regio centrum met alle faciliteiten, heel veel nuttige winkels en natuurlijk heel veel restaurants, cafés, terrasjes en andere toeristenzaken.
Een volle week hebben we in Fethiye doorgebracht met bezoekjes aan de stad, dingetjes kopen, werken aan de zonneschermen, lezen, zwemmen en luieren.
Op zaterdag 20 juli hebben we het anker gelicht en zijn op ons gemak de 24 km naar Göcek gevaren. Wijs geworden door onze ervaring met de Ece Marina zijn we hier direct voor anker gegaan tussen 2 van de in totaal 6 Marina's die Göçek rijk is. Alle mensen, wat een boten! Twee categorieën vallen op: de grote aantallen gulets (dagtrip boten) en de nog grotere aantallen van verhuur zeilboten. Samen met Marmaris is Göçek toch wel het hart van het zeiltoerisme in Turkije en wij komen hier aan midden in het hoogseizoen en ons valt het op dat er zo verschrikkelijk veel huurboten leeg in de havens liggen. Toch het effect van de crisis??
Na 2 dagen in Göçek baai en het stadje te hebben verkend, waren we het geklots in deze baai beu, hebben onze voorraden weer aangevuld en zijn verhuisd naar een kleine baai 4 km buiten Göçek, Altbuku Koyu.

een foto die veel zegt(dubbelklik):
Juliette werkend aan de zonneschermen
achter haar de extra lijn naar de wal
helemaal rechts het kapotte fluxkompas
op tafel: 2 (lege) bekers ijskoffie tegen de hitte
en op tafel: het e-boek dat heel veel gebruikt wordt.
boven Juliette: haar eigen gemaakte zonnescherm

Veel te klein voor de grote schepen en daardoor ook te moeilijk voor huurboten, dus betrekkelijk rustig. Goed beschermd tegen de deining, helaas wat minder voor de meltemi die af en toe met vlagen van 30 knopen dwars door de baai joeg en ons van ons anker drukte.
Uiteindelijk hadden we een perfecte plek met een anker dat muurvast zat en 2 lijnen naar de wal om de ergste dwarswinden te weerstaan en hier zijn we tot 30 juli blijven liggen. En wij waren niet de enige! Gulets in privé bezit, catamarans uit Frankrijk, zeilers uit Duitsland, er zijn er veel die er voor kiezen in het hoogseizoen maar te blijven liggen en de hitte uit te zingen in dit soort beschutte baaien waar je tigx per dag een duik kunt nemen.

en alles komt langs.....

elke ochtend om 09:00 uur: de bakker
z'n moeder bakt pannenkoeken op bestelling

En waarom ook niet? Als de bakker elke ochtend langs komt met vers brood en je de pump-out boot per SMS kunt bestellen om je zwart water tank leeg te maken?

de Pump-Out boat komt 248 liter zwart water ophalen.
Niet gek voor een tank van 250 liter.

Het enige dat ze hier nog niet hebben uitgevonden is het rondbrengen van vers water, dus dat betekent 1x per week naar een haven en dat deden we op 30 juli.

zo komt de was terug, in 19 plastic zakken!

's Morgens vroeg naar binnen en direct de laundry service laten komen om de was van de laatste 2 weken mee te nemen. Dat is het voordeel van geen wasmachine aan boord! Ze komen het halen en ze brengen het gewassen en gestreken weer terug!

Göçek Village Port Marina
even bij-whatsen met Mieke

En opnieuw dus boot wassen, van binnen en van buiten, water aanvullen, gezellig winkelen en vanochtend, woensdag 31 juli, weer de haven verlaten op zoek naar een nieuwe plek in de prachtige Turkse natuur.


Maar daarover meer in een volgende keer!!